2018 was dus een vreemd jaar. Alleen… wereldgebeurtenissen terzijde, binnen de horrorgemeenschap die we hebben gezien enkele hoofdartikel hete neemt en verdeeldheid zaaiende films die genre-fans scherp hebben gehouden. 

Hoewel 2017 een groot jaar was voor Blockbusters, heeft 2018 een aantal echt solide films met beperkte release gehad die door genre-gerichte festivals en streamingdiensten zoals Netflix en Shudder stromen.

Zoals onze jaarlijkse traditie hier bij iHorror is, heb ik een lijst samengesteld met enkele van mijn persoonlijke favoriete horrorfilms uit 2018.

#13 Incident in een spookland
(ook bekend als Ghostland)

Synopsis: Een moeder van twee kinderen die een huis erft, wordt de eerste nacht in hun nieuwe huis geconfronteerd met moorddadige indringers en vecht voor het leven van haar dochters. Zestien jaar later, wanneer de dochters weer bij elkaar komen, wordt het echt vreemd.

Waarom ik er dol op ben: geschreven en geregisseerd door Pascal Laugier (vooral bekend om Martelaren, een nieuwe Franse Extremity-klassieker), Incident in een spookland is ... niet voor iedereen. Hoewel het een Engelstalige film is, heeft het alle bekende kenmerken van een New French Extremity-titel.

Na de eerste 20 minuten was ik stomverbaasd. Het is de meest emotioneel brutale opening van een film die ik ooit heb gezien, en ik kon er dagenlang niet aan blijven denken. Incident in een spookland slaat als een zuignap in de darmen van een vuist bedekt met roestige spijkers. Het is ruw, meedogenloos en - soms - moeilijk om naar te kijken. Het heeft me op een diep persoonlijk niveau geraakt, en ik kan er nog steeds niet van af. Missie volbracht, Laugier. 

#12 Wat houdt je levend

Synopsis: Majestueuze bergen, een stil meer en giftig verraad overspoelen een vrouwelijk echtpaar dat hun eenjarig jubileum probeert te vieren.

Waarom ik er dol op ben: schrijver / regisseur Colin Minihan schildert een spannend portret van verraad in deze prachtig gefilmde, briljant geacteerde film. Hij combineert een rustige, geruststellende locatie met plotselinge, onverwachte horror, geholpen door een fantastische partituur die tussen Silverchair en Beethoven glijdt. Het rustieke huis is bezaaid met spiegels: een slim detail dat esthetisch charmant is, maar vreemd onaangenaam, en zwaar van symboliek.

Wat houdt je levend is een stijlvolle en heerlijk verontrustende film vol spanning en emotionele terreur.

#11 Het ritueel

Synopsis: Een groep studievrienden komt samen voor een reis naar het bos, maar komt een dreigende aanwezigheid in het bos tegen die hen achtervolgt.

Waarom ik er dol op ben: Het ritueel - als geheel - is een reflectie over schuld en trauma met de bonus dat het legitiem gruwelijk is. Het verlicht je niet; plotselinge schokken van terreur worden door de film gesprenkeld en dat is het ook effectief. Regisseur David Bruckner gebruikt het onnatuurlijke en onverwachte om ons op scherp te zetten; er is een grotere angst in wat we niet kunnen zien, en hij weet het.

Angstige spanning kabbelt door de film. Het rent tussen de vrienden door en trekt ze snel uit elkaar; het weerkaatst door het uitgestrekte en stille bos; het neuriet rond een ritueel dat ze niet kunnen vertalen. We voelen het op een primair niveau.

#10 Cam

Synopsis: Alice, een ambitieuze camgirl, wordt op een dag wakker en ontdekt dat ze in haar show is vervangen door een exacte replica van zichzelf.

Waarom ik er dol op ben: Cam is een slimme en slimme film die wordt aangedreven door een intens sympathieke uitvoering van Madeline Brewer. In een genre waar sekswerkers vaak naamloze, wegwerpslachtoffers zijn, Cam toont een gezonde en eerlijke weergave van hun doelen stellen, showplanning en dagelijkse levens.

De film onderzoekt ook de frustratie en angst voor identiteitsdiefstal en de ongemakkelijke realiteit van hoe kwetsbaar we zijn als het gaat om technologie. Deepfakes en gehackte accounts vormen een zeer reële bedreiging; ze hebben je toestemming niet nodig om je leven te kapen, en dat is behoorlijk beangstigend. (U kunt mijn volledige beoordeling hier).

#9 Een stille plek

Synopsis: In een post-apocalyptische wereld wordt een gezin gedwongen in stilte te leven terwijl ze zich verstopt voor monsters met een ultragevoelig gehoor.

Waarom ik er dol op ben: John Krasinski en Emily Blunt hebben kleine details in hun gebarentaal en lichaamstaal verwerkt die de nadruk, emotie en toon perfect overbrengen, en het is briljant.

Als regisseur verhoogt Krasinski de spanning en houdt die vast door de film. De rondzwervende geluidsgevoelige monsters (die een fantastisch wezensontwerp hebben) kunnen zelfs het kleinste geluid opvangen als ze zich dicht bij elkaar bevinden. Er kunnen werkelijk elk moment problemen komen.

#8 Suspiria

Synopsis: Een duisternis wervelt in het centrum van een wereldberoemd dansgezelschap dat de artistiek leider, een ambitieuze jonge danseres en een rouwende psychotherapeut zal overspoelen. Sommigen zullen bezwijken voor de nachtmerrie. Anderen zullen eindelijk wakker worden.

Waarom ik er van hou: ik had nooit gedacht dat de directeur van Bel mij op uw naam zou een van de meest viscerale en gruwelijke scènes van body horror in de moderne filmgeschiedenis creëren, maar hier zijn we dan.

Regisseur Luca Guadagnino maakt Suspiria zijn eigen unieke beest, zowel in stijl als in verhaal. Het skelet is hetzelfde als Argento's originele giallo-klassieker (Susie Bannion gaat naar een dansacademie die in het geheim wordt gerund door een heksenconvenant), maar het vlees en het vlees van de film zijn totaal verschillend. 

Suspiria geeft iedereen in het productieteam de kans om te pronken met hun ongelooflijke vaardigheden. De decor- en kostuumontwerpers vervoeren je; de make-upartiesten transformeren Tilda Swinton (die 3 verschillende personages speelt) volledig en creëren krankzinnige lichamelijke verschrikkingen; de foley-artiesten vermalen de geluidseffecten in je botten; het camerawerk is zo mooi gedaan dat je de camera nooit - niet één keer - in een kamer vol spiegels ziet. Het is een technische masterclass die de kunst van film viert.

#7 Upgrade 

Synopsis: Technologie speelt zich af in de nabije toekomst en beheerst bijna alle aspecten van het leven. Maar wanneer Gray, een zelfbenoemde technofoob, zijn wereld op zijn kop heeft gezet, is zijn enige hoop op wraak een experimenteel computerchipimplantaat genaamd Stem.

Waarom ik er dol op ben: geschreven en geregisseerd door de geweldige Leigh Whannell, Upgrade is een fantastische actie / thriller die een interessante draai geeft aan het subgenre body horror. Het onderzoekt het concept van het transformeren en aanpassen van je lichaam op manieren die je niet kunt beheersen, maar Grey's vertrouwen en afhankelijkheid van dit nieuwe systeem is een uitstekende draai aan de trope.

Het camerawerk is aan punt, en de film als geheel is een uitzinnig leuk horloge met voldoende situationeel gewicht om het geheel met de grond te houden. 

#6 Overlord

Synopsis: Een kleine groep Amerikaanse soldaten vindt afschuw achter de vijandelijke linies aan de vooravond van D-Day.

Waarom ik er dol op ben: Overlord is een gewaagde, actievolle rit vol gas. Terwijl onze niet bij elkaar passende groep broers in een ongelooflijke nachtmerrie terechtkomt, gaat de inzet voor hun missie van "hoog" naar "wereld-eindigend". De superbeladen vijandelijke soldaten zijn een niet te stoppen kracht waarmee rekening moet worden gehouden.

Gezegend met een fenomenale cast, Overlord is een boksbeuk-bokswoede die je van begin tot eind in zijn greep houdt. (Lees mijn volledige beoordeling hier).

#5 Wraak

Synopsis: Neem je minnares nooit mee op een jaarlijkse jongensuitje, vooral niet een die gewijd is aan jagen - een gewelddadige les voor drie rijke getrouwde mannen.

Waarom ik er dol op ben: Schrijver / regisseur Coralie Fargeat geeft een frisse en wrede kijk op het subgenre verkrachting-wraak door de woede te focussen op de "vrouwelijke blik".

Het begin van deze vreselijke reeks gebeurtenissen is bijzonder verontrustend omdat het voortkomt uit een ongemakkelijk gesprek dat elke vrouw heeft meegemaakt. De actie die volgt is natuurlijk dramatisch overdreven en prachtig gestileerd (serieus, het levendige, door de zon verschroeide kleurenschema is ongelooflijk), maar het is zo diep bevredigend om onze heldin aan te moedigen terwijl ze een brutale, bloederige weg van wraak. 

#4 Vernietiging

Synopsis: Een bioloog schrijft zich in voor een gevaarlijke, geheime expeditie naar een mysterieus gebied waar de natuurwetten niet van toepassing zijn.

Waarom ik er dol op ben: Vernietiging kruipt onder je huid met littekens van afbeeldingen van kronkelende darmen, een gigantische mutante alligator en een gierende skeletbeer. Maar de Shimmer is niet alleen brandstof voor nachtmerries - er is een serene schoonheid aan verbonden.

In brede zin, Vernietiging is een visueel verbluffende, briljant gestructureerde verkenning van pijn en identiteit. Het gaat over zelfvernietiging en acceptatie; alle gebeurtenissen die plaatsvinden in de Shimmer zijn een weerspiegeling van elk van de vrouwen en hun persoonlijke pijn. Wie ze zijn, wat ze hebben meegemaakt en hoe het hen heeft veranderd. De horror is niet alleen fysiek, het is ook existentieel.

#3 Tijgers zijn niet bang

Synopsis: Een duister sprookje over een bende van vijf kinderen die het gruwelijke geweld van de kartels en de geesten die elke dag door de drugsoorlog worden gecreëerd, probeert te overleven.

Waarom ik er van hou: hoewel dit technisch gezien een release uit 2017 is, kwam het in 2018 op het festivalcircuit, dus ik ga zeggen dat het telt (ik moest dit spel spelen afgelopen jaar Met Het oneindige en The Devil's Candy, ook ... distributie is raar, oké?).

Geschreven en geregisseerd door Issa López, Tijgers zijn niet bang is een emotioneel, mooi duister sprookje. Terwijl het echte geweld onder elke scène suddert, is het element fantasie een bron van kinderlijke verwondering en echte terreur.

Als je een fan bent van Pan's Labyrinth of The Devil's Backbone, moet je deze film zeker zien. (Lees mijn volledige beoordeling hier)

#2 Moord Natie

Synopsis: Nadat een kwaadwillende datahack de geheimen van de eeuwig Amerikaanse stad Salem blootlegt, daalt de chaos en moeten vier meisjes vechten om te overleven, terwijl ze de hack zelf het hoofd bieden.

Waarom ik er van hou: het is Mean Girls voldoet aan De overval met een Voorjaar Breakers esthetisch - The Crucible van de jeugdcultuur in het digitale tijdperk - die zijn krachtige, feministische boodschap schreeuwt als een Valkyrie die ten strijde trekt.

Moord Natie is prachtig gefilmd met een superslim script en een uitstekende jonge cast. Regisseur Sam Levinson en cinematograaf Marcell Rév werken samen in volledige flex-modus (de enkele tracking shot buiten het huis in het derde bedrijf is zo goed gedaan dat het bijna oneerlijk is) om een ​​dromerige, levendige waas te creëren die zijn rand verscherpt wanneer shit de fan raakt. Moord Natie knettert van energie en woede, en het verdient echt om gezien te worden. (Lees mijn volledige beoordeling hier)

#1 erfelijk

Synopsis: Nadat de matriarch van het gezin is overleden, wordt een rouwend gezin achtervolgd door tragische en verontrustende gebeurtenissen en begint het duistere geheimen te ontrafelen.

Waarom ik het geweldig vind: ik weet zeker dat je het zult zien erfelijk op veel "Best of 2018" -lijsten, en daar is echt een goede reden voor. erfelijk is familie-horror op zijn best. Het is een behendige en gelaagde studie van verdriet, verlies en schuld, en waagt zich op een duister en verwrongen pad dat werd uitgezet lang voordat de film begon (let altijd op de lesonderwerpen van een film in de klas).

De uitvoering van Toni Collette is Oscar-waardig (serieus, als ze niet op zijn minst genomineerd is, zal ik elke tafel in Hollywood omdraaien). Tussen de onthullende monoloog over haar familiegeschiedenis, haar rauwe momenten van verdriet en haar laatste, escalerende scènes, is ze een absolute krachtpatser.

Schrijver / regisseur Ari Aster bindt alle elementen van de film in een strak geweven wandtapijt met zoveel verborgen details dat - net als Jordan Peele's Eruit - het is zeer bevredigend om opnieuw te bezoeken. Er zijn een ton van individuele elementen waarover ik eeuwenlang zou kunnen tieren, maar dit is al veel te lang, dus ik zal je de details besparen. Trouwens, het zijn allemaal spoilers en ik ben geen monster.

Eervolle vermeldingen:

Houd het donker vast: Prachtig neergeschoten en somber, met ongelooflijke uitvoeringen van de getalenteerde cast. Deze donkere thriller besluipt je voordat hij je keel doorsnijdt en door de achterdeur naar buiten sluipt. Tonaal is het heel anders dan de eerdere films van Saulnier -  Green Room en Blauwe ruïne - maar het suddert met diezelfde gecontroleerde, begraven woede. Opnieuw heeft Jeremy Saulnier mijn hart eruit gescheurd. (Lees mijn volledige beoordeling hier)

De nacht komt voor ons: De meest ballen-tegen-de-muur, waanzinnig brute actiefilm die ik ooit heb gezien. Indonesische actiefilms zijn echt next level (zie ook; The Raid: Redemption) en het wordt al snel een regio om naar te kijken als een bron van ongelooflijke genrefilms. Schrijver / regisseurs Timo Tjahjanto (Moge de duivel je meenemen, Macabre, Killers, V / H / S 2) en Joko Anwar (Satans slaven, Modus Anomali, Folklore) hebben het absoluut vermoord.

Het oneindige: Zoals vermeld in mijn Tijgers zijn niet bang opmerkingen had ik al opgenomen Het oneindige in mijn lijst van 2017. Maar distributie is lastig, en het had een beperkte theatrale run in 2018 voordat het op dvd werd uitgebracht, dus ik wil het niet weglaten.