Verbind je met ons

Nieuws

Recensie: 'Come to Daddy' is een Dark, Shifting, Shocking Thrill Ride

gepubliceerd

on

kom bij papa

Doorspekt met onvervalste waanzin, Kom bij papa is een wisselende, vaak schokkende en verrassend hilarische rit. Verankerd door geweldige uitvoeringen van de hoofdcast (en een 'dit huis is zijn eigen karakter'-setting), voert de film je door een waanzinnige waas van manische proporties. Het botst over je heen, raast over een bochtig en gevaarlijk pad, en je kunt gewoon niet wegkijken.

Kom bij papa is Ant Timpsons speelfilmregiedebuut, en hij begint sterk. Timpson, afkomstig uit Nieuw-Zeeland, heeft opgetreden als producent van een aantal serieus leuke films, waaronder Deathgasm, aan huis gebonden, en Turbo Kid - en brengt die eigenzinnige Kiwi-komische charme aan dit duistere, verwrongen verhaal van een vader-zoonreünie.  

Geschreven door Toby Harvard en gebaseerd op een idee van Timpson, volgt de film Norval Greenwood, een bevoorrecht mannelijk kind, terwijl hij aankomt bij de prachtige en afgelegen kusthut van zijn vervreemde vader. Hij ontdekt al snel dat vader niet alleen een eikel is, maar dat hij ook een duister verleden heeft dat haast heeft om ze allebei in te halen. Nu, honderden kilometers van zijn zachte comfortzone, moet Norval vechten met demonen, zowel echte als waargenomen, om opnieuw contact te maken met een vader die hij nauwelijks kent.

Stephen McHattie en Elijah Wood in "Come to Daddy" via Jamie Leigh Gianopoulos

De film begint met het zorgvuldig onderzoeken van de gespannen relatie tussen Norval en zijn verre-would-be-een-understatement vader, Brian, voordat een record-krassende reeks gebeurtenissen de arme Norval in de blender van slechte shit gooit. We volgen hem door de chaos terwijl hij wanhopig uit zijn diepte wordt gegooid. 

Gespeeld door een oprecht innemende Elijah Wood (Maniak, The Lord of the Rings), Norval is - in eerste instantie - een beetje een weenie. Hij is de ultieme hipster-millennial met zijn opvoeding in Beverly Hills, een vergulde iPhone in beperkte oplage, 'muziekcarrière' en verheven verhalen over zijn van dichtbij en zeer persoonlijke kwasten met roem. Hij is lief en onzeker, maar je kunt het niet helpen dat je een wenkbrauw trekt bij elke nederige opschepperij. 

Zodra de shit de spreekwoordelijke fan raakt, wordt Norval gedwongen om op de grootst mogelijke manier op te treden, en het is ongelooflijk gemakkelijk om zich in te leven in zijn benarde situatie. Wood vangt perfect die onschuld met grote ogen die Norval zo'n sympathiek personage maakt. 

Zijn vaderlijke tegenhanger, Steven McHattie (Pontypool, 300), slingert vicieuze weerhaken door opeengeklemde tanden. Ze zijn volkomen onevenwichtig, waardoor hun hereniging veel hoogwaardiger wordt. Ondertussen Michael Smiley (Kill lijst) komt binnen met een fantastisch groezelige uitvoering die elke scène met een vettige onderhand steelt.

Terwijl Kom bij papa gaat zeker ... veel verschillende richtingen, het is stevig gericht op de gespannen relatie tussen een vervreemde vader en een wanhopige zoon. Norval is op zoek naar elke vorm van verbinding die hij met zijn vader zou kunnen aangaan na een leven van verward verlies. 

Elijah Wood in "Come to Daddy" via Daniel Katz

Maar hoe zwaar dat specifieke plotpunt ook is, Kom bij papa bezwijkt niet volledig onder zijn eigen druk. Er is overal een pikzwarte humor ingespoten, die de spanning met gewelddadige absurditeit doorbreekt. 

Timpson houdt deze hits niet in; ze kloppen met een wreedheid die zo verrassend is dat je niet anders kunt dan lachen. Het is allemaal gebaseerd op een eenvoudig, lineair verhaal dat de steeds veranderende toon van de film leidt. De score - gecomponeerd door de Nieuw-Zeelandse kunstenaar Karl Steven - verbindt alles met elkaar. Na zijn brutaal absurde opbouw, Kom bij papa zweeft zijn volledige emotionele gewicht door de laatste momenten van de film, en het is een briljant dramatische noot om mee te eindigen. 

Na die hele wilde rit worden we herinnerd aan de scriptie van de film. De relatie tussen vader en zoon, en als - eenmaal verbroken - die band ooit kan worden hersteld. Wat zou u doen voor uw gezin? Hoe verandert het jou? Gehuld in een verrassend donkere komische mantel, is er een echt en diep menselijk hart in de film dat resoneert met emotionele eerlijkheid. 

Kom bij papa trekt je naar binnen met zijn excentriciteit, sluipend in een een-tweetje die je in een lus gooit voordat je in schokkend nieuw territorium wordt geschoten. Het is een onfeilbare publiekstrekker - pure middernachtelijke pulpachtige waanzin - en het is zeker een gedenkwaardige ervaring. Je hoeft alleen maar de uitnodiging te accepteren. 

Klik hier voor de trailer, of kijk hieronder.
In Select Theaters Nationwide + Beschikbaar op Digital & VOD op 7 februari 2020

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen