Het is moeilijk om over Canadese horrorfilms te praten Levend zonder de grote wending van de film weg te geven. De karaktergestuurde film vereist bijna dat je volledig blind naar binnen gaat om de subtiele complexiteit ervan te waarderen.

Na het zien Levend op het Nightmares Film Festival van dit jaar in Columbus, Ohio, wist ik dat ik over de film moest schrijven en dus ging ik op pad om te praten met schrijvers Chuck McCue en Jules Vincent en regisseur Rob Grant die samenkwamen om deze bijzondere creatie tot leven te brengen.

'We hadden ideeën voor horrorfilms besproken,' legde McCue uit, 'maar we waren erg budgetbewust. We wilden een verhaal dat zich zou kunnen beperken tot slechts één of twee sets.

'Het lijkt bijna te mooi of te stom om waar te zijn,' viel Vincent in, 'maar tijdens onze brainstormsessie kwam deze NFL-commercial op de achtergrond en ze gebruikten deze oude [horror] trope voor de advertentie. We keken er niet eens echt naar, maar we keken allebei een beetje op en het idee klikte.

En zo was het Levend was geboren.

In de film, een man (Thomas Cocquerel, Tabel 19) en vrouw (Camille Stopps, Killjoys), beiden ernstig gewond, wakker in een verlaten ziekenhuis en zijn overgeleverd aan de genade van een ernstig sadistische conciërge (Angus Macfadyen, Braveheart) die er obsessief op gericht lijkt ze in leven te houden, hoewel hij weigert ze te vertellen wie ze werkelijk zijn of hoe ze daar terecht zijn gekomen.

De bezorgdheid over hun identiteit stond centraal in het script van McCue en Vincent, maar zoals laatstgenoemde in onze chat aangaf "soms kan het antwoord op wie je bent de echte klap in het gezicht zijn."

Met het script in de hand gingen de schrijvers op zoek naar een regisseur en nadat ze 775 Media hadden benaderd, werden ze voorgesteld aan Rob Grant, een jonge Canadese regisseur die furore maakte met interessante projecten zoals die van vorig jaar. Nepbloed.

"Ik las het script en reageerde er echt op", zei Grant. "We belden en spraken over onze doelen en visies op het verhaal en ik denk dat Chuck en Jules besloten dat ik de juiste match voor hen was."

Het project stelde de regisseur voor een nieuwe reeks uitdagingen.

Hij had nog nooit een film geregisseerd waarvoor hij niet eerder het script had geschreven, en het proces om het schrijven van iemand anders goed genoeg te leren kennen om de leiding te nemen, duurde langer dan hij had verwacht. Toch sprak het verhaal hem op meerdere vlakken aan en wist hij dat hij deze reis wilde maken.

"Ik ben altijd een fan geweest van geïsoleerde personages en duistere mysteries," zegt hij, "en ik had het gevoel dat ik iets kon toevoegen aan de onthulling van dat verhaal. Ik was ook geïnteresseerd in die aanhoudende spannende toon en dat vatte ik op als een spannende uitdaging.

Met een regisseur eraan, was het al snel tijd voor de casting en McCue en Vincent waren allebei dolgelukkig dat een acteur als Angus Macfadyen geïnteresseerd was in het project.

"Angus is zo charmant," zei McCue. “Dat hadden we nodig. In de geest van zijn personage doet hij iets geweldigs, en Angus brengt dit soort Schotse charme in alles wat hij doet. Het is echt moeilijk om een ​​hekel aan hem te hebben.”

"Hij staat bovenaan de lijst van mannen om te casten," voegde Vincent eraan toe. "Zijn manager vertelde ons toen hij het script las dat hij dacht 'Oh shit, Angus gaat dit willen doen!' Het was het beste soort back-handed compliment!

Wat de andere twee hoofdrolspelers betreft, voelden de schrijvers zich allebei loterijwinnaars.

Ze hadden beiden onlangs gezien Tabel 19, waarin Cocquerel een nogal charmante aardige vent had gespeeld, maar hij had het soort aanwezigheid waarvan ze wisten dat het zich zou lenen voor de rol van de mannelijke patiënt.

Wat Stopps betreft, ze had al met regisseur Rob Grant gewerkt, en hij was degene die de castingdirecteuren voorstelde haar werk te bekijken en contact met haar op te nemen.

Wat indruk op iedereen maakte, was de toewijding van de acteurs aan het project en hun arbeidsethos om de film tot leven te brengen.

"Ze kwamen opdagen met heel weinig tijd voordat ze gingen schieten", legt Vincent uit. "Er was geen formele tijd voor repetitie, dus kwamen ze alleen bij elkaar en werkten dingen uit om die karakterrelaties op te bouwen."

"Het was ongelooflijk om te zien hoe ze hun vrije weekenden doorbrachten met het repeteren van de scènes van de week om er zeker van te zijn dat ze klaar waren", zei McCue. "Die tijd die ze samen doorbrachten, hielp hen de verkeersdrempels die voor hen lagen uit te werken."

De productie had opnieuw geluk als het ging om hun opnamelocatie toen de producers van 775 Media een oud verlaten ziekenhuis voorstelden voor hun setting. Het was een indrukwekkend bouwwerk dat eerder was gebruikt in televisieprogramma's als 'Fargo' en 'Heartland'.

'Het is een gebouw met twee verdiepingen,' merkte McCue op. "De bovenste verdieping is echt in goede staat, maar de begane grond was echt versleten en het werkte gewoon echt voor wat we nodig hadden."

Een cruciale scène betreft een vleeskast in de kelder van het ziekenhuis waarvan de locatiemanagers vertelden dat de bemanning naar verluidt spookte. Het bevond zich onderaan een steile betonnen trap en was ooit de locatie geweest voor de back-upgeneratoren van het ziekenhuis.

De crew stemde ermee in om de verhalen over de spookkamer uit de cast te houden om de zaken soepel te laten verlopen, maar het lijkt erop dat een van de acteurs er vrijwel onmiddellijk op instemde.

'Angus liep de kelder in, raakte de onderste trede en zei: 'Oh, ik blijf hier niet. Het spookt hier'', herinnert Vincent zich lachend. “Hij draaide zich meteen om en ging terug naar boven. Hij stemde vrij goed af op de sfeer van de plek.

Na slechts 16 dagen filmen, meestal achter elkaar, werd de productie ingepakt en Grant herinnert zich dat het uiteindelijk vrijwel hetzelfde was als elke onafhankelijke film.

"Alle indieprojecten lijken dezelfde problemen te hebben... niet genoeg tijd of geld om uit te voeren wat je in je hoofd hebt, dus je moet je aanpassen", zei Grant. "Zonder het schema te kunnen verschuiven, was zelfs het fotograferen van onze enige twee buitendagen bij weer dat plotseling van warm en droog naar nat en vriezen ging een strijd."

En dan was er het postproductieproces waar, zegt Grant, de uitdaging werd hoeveel informatie er moest worden opgenomen of achtergehouden om het einde van de film te laten werken.

Maar als de reacties van het publiek een indicatie zijn, heeft al het werk zijn vruchten afgeworpen, en zowel McCue als Vincent zeiden dat het geweldig was om die wending te zien landen met een live publiek.

"Het is een beloning om mensen te zien reageren en die hoorbare snik te horen", zei Vincent. "Wat echter echt interessant is, is om te zien hoe ze het theater uitlopen terwijl ze praten over alle aanwijzingen die er waren en alles in elkaar zetten direct nadat het kleed onder hen vandaan is getrokken."

Levend maakt momenteel zijn weg langs het filmfestivalcircuit en won onlangs de Audience Choice-prijs in de categorie Dark Matters op het Austin Film Festival, en voor degenen die niet regelmatig festivals bezoeken, wees niet bang. Jon Sheinberg en Matt Feige van The Machine zijn momenteel bezig met de verkoop en distributierechten zijn beschikbaar, dus er zullen in de nabije toekomst waarschijnlijk meer kansen voor u zijn om de film te zien.

Voor meer informatie over Levend je kunt de film bezoeken officiële website en bekijk de trailer hieronder!