Een van de leukste dingen van mijn werk is om de mensen te ontmoeten wiens werk ik door de jaren heen heb bewonderd. Dat plezier verdubbelt wanneer blijkt dat de persoon een ongelooflijk charmante heer is zoals Nicholas Vince.

Je herkent zijn gezicht misschien niet, maar de acteur, schrijver en kunstenaar hebben de afgelopen decennia een ongelooflijke carrière achter de rug Clive Barker on Hellraiser waar hij verscheen als de Chatterer Cenobite en vervolgens als Kinski in Nightbreed.

Vince's liefde voor horror gaat echter veel verder terug. Zoals ik ontdekte toen we gingen zitten voor een Skype-gesprek om te chatten voor Horror Pride Month, begon het allemaal met zijn eerste bibliotheekpas.

"Toen ik mijn leeskaart voor de junior bibliotheek kreeg toen ik ongeveer zeven of acht jaar oud was, begon ik verhalen over Griekse mythen en legendes te lezen", zei hij. “Daarna kreeg ik rond mijn zestiende een leeskaart voor volwassenen en begon ik verzamelingen spookverhalen te lezen. Toen kwam ik in de films Universal Monsters en Hammer Horror. Je kon pas naar een horrorfilm in de bioscoop gaan toen je 16 was toen ik opgroeide, dus het was vooral door die klassieke dingen dat ik in horror raakte. "

Wie wist dat het zo lang geleden lezen van die enge verhalen zou leiden tot het werken met een genrelegende?

Vince was nog maar een paar jaar van toneelschool toen hij Clive Barker ontmoette op een feestje. Zeggen dat die ontmoeting zijn leven veranderde, zou beide mannen tekort doen. Barker vroeg of hij het erg zou vinden om wat modellenwerk te doen en Vince sierde uiteindelijk de covers van de originele Britse editie en enkele van de Amerikaanse edities van De boeken van bloed.

Een paar jaar later nam Barker opnieuw contact op met Vince, deze keer met de vraag of hij in een speelfilm wilde spelen met de naam Hellraiser​ Er werd hem verteld dat er ‘wat make-up bij betrokken’ zou zijn, wat misschien wel het grootste understatement aller tijden is als je bedenkt hoe de acteur werd getransformeerd tot de Chatterer.

"Het was mijn eerste bod voor een speelfilm", zei hij lachend. 'Ik wilde geen nee zeggen! Clives verbeeldingskracht fascineert me. Hij zet me aan het denken. Hij daagt me uit, maar hij is ook ontzettend leuk om mee om te gaan. Hij is gewoon een erg grappige man. We hebben erg lange uren aan die films gewerkt omdat hij altijd nieuwe ideeën had. Ik kreeg altijd overuren bij die shoots omdat hij gewoon zijn verbeelding zou volgen. "

Vince voegt eraan toe dat het ook interessant was om de evolutie van Barker te zien terwijl de films vorderden. De eerste Hellraiser werd opgenomen in een kleine studio die was omgetoverd tot een disco en daarna weer terug naar een studio, maar tegen de tijd dat ze aan Nightbreed samen was de schaal enorm geworden.

Midian zelf was een set van drie verdiepingen met de kamer van Baphomet en de eigenlijke Midian.

Tegen de tijd, Nightbreed klaar was met fotograferen, had Vince de beslissing genomen om zich meer op het schrijven te concentreren. Hij wilde zien of hij erin zou slagen om zijn eigen verhalen te creëren. Hij had van Neil Gaiman gehoord dat a Hellraiser comic bevond zich in de vroege ontwikkelingsstadia van Marvel en daarom haalde hij zijn inkomsten uit de Nightbreed film en vloog voor de eerste keer naar de VS waar hij zijn moed verzamelde en de Marvel-kantoren binnenliep om te solliciteren.

Al snel merkte hij dat hij niet alleen schreef Hellraiser en Nightbreed strips voor het bedrijf, maar hij had ook zijn eigen titels, waaronder Koppen.

Deze vorm van schrijven hielp Vince zijn vak aan te scherpen, dat hij tot op de dag van vandaag blijft gebruiken bij het schrijven van verhalenbundels en toneelstukken, waaronder zijn one-man show. Ik ben monsters waarin zijn levenservaring wordt beschreven vanaf het ontdekken van de monsters uit zijn jeugd door middel van levensbedreigende operaties en pesten tot de out-gay creatieveling die hij nu is.

Over zijn reis van zelfontdekking zei Vince het volgende:

'Ik heb me altijd meer met het monster geïdentificeerd. Ik identificeerde me met het wezen van Frankenstein, Dracula, en de Wolfman - een vervloekte man die een weerwolf is en alleen gedood kan worden door iemand die van hem houdt. Het is niet alleen de zilveren kogel in het universele plaatje. Het moet iemand zijn die van hem houdt die hem doodt. Hoe verhoudt dat zich? Ik denk dat het dat ding is van onderdrukt worden, anders zijn, anders zijn, uit de pas lopen met iedereen om je heen. De bedreiging voor jonge homomannen toen ik een tiener was, was dat je alleen zou zijn. Je gaat eenzaam zijn. Je zou niet sterven. Ik heb de hele aids-crisis doorgemaakt. Ik had veel geluk. Ik denk, ja, het is heel anders. Er is altijd een of andere bedreiging voor onze gemeenschap. Ik vraag me soms af wat de bedreiging voor deze nieuwste generatie zal zijn. "

Toen ze in de jaren 80 films maakten, kreeg Vince nog steeds van zijn agent te horen dat hij in de kast moest blijven als hij wilde blijven werken, en zoals hij aangeeft, was er maar één verhaal in De boeken van bloed met expliciet homoseksuele karakters moest Barker vechten voor de opname van het verhaal.

Die ervaringen onderstreepten slechts een deel van de geïnternaliseerde homofobie waarmee de acteur al in zijn leven te maken had gehad en hij zegt dat het nooit gemakkelijk is om die beschermende schaal die we om ons heen creëren te doorbreken om te overleven. Onszelf blootstellen aan de vooroordelen van anderen is beangstigend.

"Ik denk dat we sindsdien enorm vooruit zijn gegaan", zei hij, "maar er zijn nog steeds vooroordelen die onder ogen moeten worden gezien. Ik denk dat publieke figuren die naar buiten komen en open zijn, ongelooflijk belangrijk zijn. Er moeten nog enorme gevechten worden geleverd. Hoe doen we het? Hoewel medeleven, door begrip. Moed, wijsheid en mededogen zijn de enige echte manieren waarop we dit samen doorkomen. "

Nicholas Vince blijft van tijd tot tijd schrijven en acteren. Iedereen die het zag Boek der Monsters van een paar jaar geleden zal hem herkennen als de vader uit de film. Hij heeft een nieuwe verzameling korte verhalen waar hij momenteel aan werkt, en hij zegt dat wanneer de beperkingen van Covid-19 worden opgeheven, hij ernaar uitkijkt zijn show opnieuw op te voeren in de VS.

Toen ons interview ten einde liep, kon ik niet anders dan nadenken over het geluk dat ik deze gesprekken heb met creatievelingen in het genre van elke generatie, en die van Vince was geen uitzondering.