Eerder deze week deed iHorror een artiestenprofiel over Joshua Hoffine: een pionier op het gebied van horrorfotografie. Ik kreeg de kans om zijn hersens te kiezen en de angsten uit zijn kindertijd, wat ons te wachten staat en zijn favoriete enge film te bespreken. Als je geïnteresseerd bent om eerst iets te leren over Joshua Hoffine en zijn werk en achtergrond, bekijk dan eerst zijn artiestenprofiel hier.

DD: Hallo Joshua, bedankt dat je met me hebt gepraat. We moeten weten, hoe ben je begonnen met horrorfotografie?

Joshua Hoffine: Ik ben opgegroeid met het kijken naar horrorfilms en het lezen van Stephen King. Het horrorgenre ligt mij na aan het hart.

Toen ik fotograaf werd, merkte ik dat er geen 'horrorfotografie' bestond. Horrorfilms, ja - horrorromans, strips, tv-shows, videogames, illustratoren en bands - maar waar waren de horrorfotografen?

Joel Peter Witkin is een belangrijk precedent. Zijn foto's zijn beslist verontrustend, maar hij zou het label horror waarschijnlijk niet omarmen, en hij hield zich ook niet specifiek bezig met de iconografie of stijlfiguren van het genre.

Ik wilde specifiek een "horrorfotograaf" worden.

Ik begon aan mijn project in 2003. Het land verkeerde nog steeds in een angstcultuur van na 9/11. De psychologie van angst kwam me voor als een potentieel belangrijk onderwerp om met mijn fotografie te verkennen.

Ik had Hallmark Cards onlangs ook verlaten om fulltime thuis te werken en meer tijd door te brengen met mijn jonge dochters. Ik was aanwezig toen ze worstelden met dezelfde angsten uit de kindertijd die ik had ervaren. Dit besef - dat bepaalde angsten universeel zijn - is de aanleiding voor het project. Dat en de beschikbaarheid van mijn jonge dochters als acteurs.

Ik hield van de verhalende fotografie van Cindy Sherman en Gregory Crewdson en wilde hun verhalende benadering in een meer fantastische en beangstigende richting brengen.

Mijn hbo-opleiding was in Engelse literatuur. Naarmate de fotografie vorderde, begon ik me te realiseren dat alle horror, alle monsters als metafoor fungeren. Ik raakte niet alleen geïnteresseerd in de visuals van horror, maar ook in de onderliggende betekenis en het doel van horror.

DD: Godzijdank heb je dat gat in de fotografie opgevuld. Het is iets waar alle horrorfans van kunnen getuigen, we houden van kunst die zowel spookachtig als mooi is. Hebben fotografen invloed gehad op uw eigen stijl van fotograferen?

JH: Niet overdreven. Ik vermeed het kijken naar het werk van andere fotografen. Ik heb meer aandacht besteed aan film - Terry Gilliam-films, Stanley Kubrick, het genie van Evil Dead 2.

Ik leerde verlichting van een commerciële fotograaf genaamd Nick Vedros. Ik heb 6 maanden bij hem stage gelopen. Dit was net voor de digitale revolutie. Hij gebruikte echte decors en praktische effecten, soms op grote schaal, voor grote reclameklanten. Ik denk dat mijn eigen esthetiek organisch is ontstaan ​​uit de lessen die hij me heeft geleerd.

DD: Ben je altijd al een fan geweest van horror? 

JH: Altijd.

Mijn moeder nam mij en mijn zussen mee om te zien Poltergeist in het theater toen we klein waren. We brachten een jaar door met het naspelen van scènes, waarbij mijn jongste zus Sarah altijd in de kast werd gezogen.

We keken naar John Carpenter's Het ding op HBO als gezin. Ik was 10 jaar oud en ik stond er versteld van. Op de middelbare school hadden we een videorecorder en van mijn ouders mocht ik elke horrorfilm bekijken die ik wilde, vrijwel zonder beperkingen. Ik heb een gelukkige jeugd gehad. Horrorfilms zijn gewoon altijd normaal voor mij geweest.

DD: En hier speelde ik als kind alleen maar na van Winnifred Sanderson Hocus Pocus. Ik denk dat je me hebt verslagen. Weerspiegelde "After Dark, My Sweet" uw eigen angsten uit uw kindertijd?

JH: Ik heb een relatie met ze allemaal. Jij niet?

DD: Als kind ja en zelfs tot op de dag van vandaag. Je "Wolf" -foto beangstigt me het meest, denk ik. Wat is je favoriete fotoserie die je hebt gemaakt?

JH: "After Dark, My Sweet.". Het was het eerste project, het was met mijn kinderen, en het was een echte ontdekkingsreis. Sindsdien heb ik mijn bereik verbreed en mijn vak verfijnd, maar dat project was spannend omdat het allemaal zo onbekend was. Ik had nog geen gehoor. Het was allemaal voor mij. Het was puur.

DD: En het lijkt je meest iconische. Elke zoekopdracht op uw naam levert het vaakst "After Dark, My Sweet" op. Gebruik je nog steeds familieleden op je foto's?

JH: Ja, elke kans die ik krijg. Mijn vrouw, Jen, was te zien op mijn recente foto "Nosferatu".

DD: Ze is mooi (dat haar!) En die foto was geweldig. Zeer oude Hollywood-horror. Wat voor soort fotografie zou je doen als je geen horrorfotografie zou doen?

JH: Portretfotografie. Ik geniet er enorm van en het speelt in op mijn sterke punten: verlichting, mensen op hun gemak stellen en eenvoudige duidelijke aanwijzingen geven.

Ik heb ook een aantal meer conceptuele projecten die ik in de toekomst zou willen maken.

DD: Wat motiveerde je om de korte film te maken Zwart slaapliedje (over een jong meisje dat de Boogeyman tegenkomt)?

JH: Ik wilde mijn beelden in beweging zien. Ik had een simpel idee voor een film die ik in mijn eigen huis kon maken. Mijn dochter, Chloe, was op de perfecte leeftijd en had echt talent als acteur. Het was weer een ontdekkingsreis.

DD: Ben je van plan er nog een te maken?

JH: Oh, ja.

DD: Ik kan niet wachten om het te zien. Gefeliciteerd met je boek! Ik zie dat het dit jaar uitkomt, waar kunnen onze lezers het vooraf bestellen?

JH: Dank je wel! Het is absoluut een mijlpaal voor mij.

Mensen kunnen een exemplaar reserveren op de Dark Regions Press-website.

DD: Dat is een boek dat ik moet hebben voor mijn horrorcollectie. Waar kunnen we naar uitkijken in de toekomst?

JH: Nu mijn fotografieproject als boek wordt gepubliceerd, ga ik een volledige horrorfilm maken.

Alles is naar dit moment toegewerkt. Ik weet al wat het is. Het wordt intens, maar geweldig.

DD: ik kan niet wacht om te zien welke nachtmerries je echt maakt in een lange film. Ik kan me alleen maar voorstellen dat het verbluffend zal zijn. Laatste vraag ... wat is je favoriete horrorfilm?

JH: Poltergeist, joh.

DD: uitstekende keuze. Heel erg bedankt voor het gesprek met mij Joshua Hoffine. Ik kijk uit naar alle komende nachtmerries.

Joshua Hoffine fotografeert ook voor portretten, bruiloften en uw andere fotografiebehoeften. U kunt hem bereiken op [e-mail beveiligd] om een ​​fotoshoot of evenement op te zetten. Heel erg bedankt Joshua voor het spreken met ons hier bij iHorror en ik kan niet wachten om je volledige film te beoordelen als deze uitkomt.

Check out de monster prom Sony UK gaf hem de opdracht om te creëren. Het is een verdomd genot, zeg ik je.

Uitgelichte afbeelding met dank aan kickstarter.com