Welkom in de 21e eeuw waar draagbare apparaten elk aspect van ons leven beheersen, inclusief romantiek! In de afgelopen jaren zijn dating-apps en online datingservices de geaccepteerde norm geworden voor dating voor volwassenen. Populaire apps zoals Tinder en OkCupid hebben niet langer te maken met het sociale stigma dat ze zes jaar geleden zouden hebben ondervonden. Nu veegt iedereen naar links en rechts om een ​​verbinding te vinden. Dus hoe vind je succes met het gebruik van een van deze apps als ze een paar ... nadelen hebben? Nou, ik ging door en deed wekenlang alsof ik de beroemde seriemoordenaar Jame Gumb, ook bekend als Buffalo Bill, was op Tinder. De hele ervaring was raar, griezelig en soms overweldigend. Dus wat heb ik geleerd door te doen alsof ik een beroemde fictieve seriemoordenaar ben met de behoefte om 'grote meisjes' te villen? We zijn allemaal op zoek naar verbinding.

Hoe het allemaal begon

Het begon allemaal in oktober op een slapeloze nacht. Ik was een programma op Netflix aan het terugkijken toen ik een idee kreeg dat ik grappig vond: wat als Buffalo Bill een Tinder-profiel had? Het idee was simpel. Maak een nep-Tinder-profiel aan voor de fictieve seriemoordenaar en post het op iHorror's Facebook pagina en hopen dat anderen het grappig zullen vinden. Omdat het 2 uur 's ochtends was, besloot ik ook om elk profiel naar rechts te vegen totdat ik geen likes meer had, omdat ik dacht dat niemand ooit zou matchen met deze klimplant. Laag en zie, nog geen twee minuten later krijg ik een match en bericht. Ik sprak kort met deze jonge vrouw voordat ik mezelf eruit sloop, haar zonder pardon ongeëvenaard en ging terug naar mijn slapeloze binge-watching. Het was te veel. De snelle escalatie van uitwisselingen en de bereidheid van de wedstrijd om mijn enge bericht te evenaren, maakte me een beetje bang. Ik sloot de app, stuurde de foto weg en ging door met leven.

Een paar weken later zag ik hoeveel likes, reacties en shares de foto kreeg. Dit bracht mij op het idee om Bill opnieuw te bezoeken en te zien hoe het met hem ging in de datingapp-wereld. Wat een verrassing was het om te zien dat er tientallen wedstrijden en berichten op hem wachtten! Ik heb onmiddellijk contact opgenomen met mijn redacteuren en het idee aan hen gepitcht. Wie zou niet de vrijheid willen hebben om echt klote dingen tegen anderen te zeggen, met weinig tot geen gevolgen? Aarzelend bij de gedachte dat een van hun schrijvers zou kunnen worden gearresteerd of op een of andere profileringslijst zou worden geplaatst, kwamen we met een aantal grenzen. Regels voor hoe Buffalo Bill moet handelen en reageren op zijn wedstrijden.

De regels

De regels die we bedachten waren meer gezond verstand dan regels. Simpel gezegd: geen dreiging van persoonlijk letsel. Ik zou kunnen zinspelen op dingen die Bill deed in de film, maar ze niet op de wedstrijden richten. Geen vloeken tenzij uitgelokt. Dit was vooral om het leuk te houden en om in karakter te blijven. Buffalo Bill vloekte zelden in de film, vandaar dat ik mijn onbenullige taal alleen gebruikte als Bill's hond Precious werd bedreigd.

Dwing iemand niet tot een gesprek. Vrij eenvoudig omdat ze moeten overeenkomen om te matchen voordat ik contact met ze kan opnemen. Als ze niet eerst een bericht stuurden, zou ik ze een simpele ijsbreker van Bill sturen in de vorm van "Ik hou van je huid, hydrateer je?" Als ze niet reageren, zou ik niet blijven proberen contact met ze op te nemen. Dit leidt vaak tot dit scenario:

Na een tijdje begon ik gesprekken tegen te komen die plotseling zouden uitsterven. Hoe moest ik genoeg materiaal voor dit stuk krijgen zonder een heleboel doorlopende reacties? Ik begon songteksten te sturen naar The Greenskeeper's ode aan Buffalo Bill, Lotion, aan degenen die ons gesprek lieten sterven. Soms werkte het, meestal niet. Nogmaals, als ze hierna niet reageerden, stopte ik met contact met ze op te nemen. Het is niet nodig om een ​​aanklacht wegens intimidatie toe te voegen aan mijn lange lijst met aanklachten.

Iedereen deed mee aan de grap

Dit had eigenlijk geen verrassing moeten zijn. Buffalo Bill is bijna net zo iconisch als Hannibal zelf en zijn citaten/beelden zijn diep verankerd in onze cultuur. Maar toch was het een beetje verrassend dat zoveel mensen bereid waren om met een seriemoordenaar te praten. Zelfs als ze wisten dat hij niet echt was en dat er waarschijnlijk een trieste klootzak aan de andere kant was die de tijd probeerde te doden tijdens zijn lunchpauzes. De meeste gesprekken begonnen met het citeren van Bill, het sturen van links naar gerelateerde YouTube-video's of het prijzen van hun favoriete personage. Dit maakte de gesprekken leuker omdat ze de grap gaandeweg bleven voeden:

Binnen de kleine grenzen van de regels was ik vrij om te zeggen wat ik maar wilde dat Bill zei. Ik verhoogde de griezelige factor en maakte het verhaal meer een karikatuur van de fictieve seriemoordenaar. De regels waren eenvoudig, gemakkelijk te volgen en hielpen me uit de problemen te blijven. Maar echt, problemen kwamen nooit echt vanwege één ding.

Dit duurde een paar weken totdat de hoeveelheid vrije tijd die ik ter beschikking had, niet meer bestond. Veel van de gesprekken die ik voerde, liepen bij beide partijen op. Ik besloot het experiment te beëindigen voordat ik mezelf in karakter verloor en Bill begon te citeren op sociale bijeenkomsten. Het vragen aan een vreemde welke lotion ze gebruiken en of ze 'grote meiden' waren, verliep voor mij vanzelf. Na een maand was het een script, waarbij dezelfde openingstekst werd verzonden, hetzelfde verzoek werd gedaan, wachtend tot ze op een grappige manier reageerden om een ​​screenshot te vullen. Match, druk op het script, screenshot, herhaal. Dit ging nog een maand door. Het werd een hele klus. Op dit punt besloot ik mijn karakter te breken en de vrouwen met wie ik sprak te vragen naar hun ervaringen met de app. Ze vertelden me verhalen over hoe andere mannen met de apps handelden en hoe praten met Bill een leuke afleiding was van het gebruikelijke. Sommigen stuurden me zelfs tientallen screenshots waarin mannen hen binnen enkele ogenblikken na het matchen vroegen om seks met hen te hebben. Dit is niet verrassend, aangezien mannen persoonlijk behoorlijk eerlijk kunnen zijn, maar voeg een muur van anonimiteit toe aan de mix en we worden brutaler in onze verzoeken. Hoe meer ik nadacht over de ervaringen van deze vrouwen met de apps, hoe meer ik besefte dat ik niet veel beter was dan deze mannen die om 'voetjibbers' vroegen. Dus ik neem het voorbeeld van deze vrouwen en vertel hoe mijn ervaring als Bill voelde.

Als je met iemand praat via welke vorm van technologie dan ook, is er dekking. Omdat we niet face-to-face zijn, kunnen we zo ongeveer alles zeggen. We kunnen onze woorden kiezen voordat we ze verzenden, we kunnen direct contact verbreken en iemand blokkeren, en we kunnen verschillende persoonlijkheden creëren. We kunnen dit gebruiken als middel om onze doelen met andere mensen te bereiken. Of die doelen ten goede, ten kwade of om te lachen zijn, is aan ons. Dus wat deed ik terwijl ik deed alsof ik een fictieve seriemoordenaar was op een dating-app? Was het zodat ik walgelijke dingen tegen mensen kon zeggen zonder repercussies? Ook al begon dit uit verveling, toch heb ik er bewust voor gekozen om Buffalo Bill te zijn. Natuurlijk, zowel ikzelf als de vrouwen met wie ik sprak, maakten grapjes, maar de redenen waarom ik dit deed, waren egoïstisch. Het doel was om reacties te krijgen, ze op te nemen en alles op te schrijven om meer hits op deze site te krijgen. Technologie gebruiken om andere mensen voor één doel te gebruiken. Is dat niet wat mensen die de apps gebruiken om onzedelijke verzoeken te doen, doen?

Toen ik met mijn mede-iHorror-schrijver Timothy Rawles sprak over het stuk, zei hij: "Het gebruik van een dating-app is sowieso eng." Hij heeft gelijk. Deze cybermuur die inherent is aan het gebruik van apps om mensen te ontmoeten, is onpersoonlijk. Als de dingen onpersoonlijk zijn, hebben onze acties weinig tot geen gevolgen. Vindt iemand het niet leuk wat we zeiden? We worden ongeëvenaard en proberen het op de volgende. Toen ik mijn karakter brak en met de fans van Bill sprak, leerde ik ze een beetje kennen. Dit waren intelligente en erg grappige vrouwen. Ze hebben allemaal een carrière, doelen en hoop. Als ik mijn karakter niet had gebroken, had ik ze niet leren kennen. Ze zouden een ander stuk voor mij zijn geweest om een ​​doel te bereiken in plaats van een persoon. Ik zie mezelf niet als een enge kerel en ik zou meer van dit bericht kunnen gebruiken om het te verdedigen. Maar wat ik deed is inherent griezelig. Dus wat heb ik geleerd door te doen alsof ik Buffalo Bill was op Tinder?

Simpel gezegd, ik heb geleerd dat ik niet wil doen alsof ik Buffalo Bill ben op Tinder of waar dan ook. In ieder geval om een ​​artikel te schrijven. De ervaring was leuk zolang het duurde, maar uiteindelijk was ik het niet. Ik hield niet van het gevoel andere mensen te gebruiken om op dit punt te komen. Ik kwam in contact met deze mensen vanwege de liefde voor een horrorfilm, een film die al van kinds af aan mijn favoriet is. Maar daar is deze site voor, om in contact te komen met mede-horrorhonden. Ik hoef geen mensen te gebruiken om contact te maken of om mijn doelen te bereiken om anderen te entertainen. Het account wordt dus niet verwijderd, maar ik zal het niet blijven onderhouden. Het blijft staan ​​zodat mensen het kunnen zien. Ze kunnen hoe dan ook grinniken en vegen, maar het geeft geen antwoorden. Het kan een grap blijven en niets meer. Wat betreft het online doen alsof ik iemand anders ben? Ik swipe naar links.