Verbind je met ons

Nieuws

Actrice Chelsea Ricketts praat 'The Amityville Murders' met iHorror!

gepubliceerd

on

Ter voorbereiding op de release van De Amityville-moorden, Ik had de gelegenheid om met actrice Chelsea Ricketts te spreken. Tijdens onze chat bespraken we het unieke karakter van het spelen van een non-fictief personage versus een fictief personage, de tragedie die zich vele jaren geleden op 112 Ocean Avenue voordeed, en raakten we enkele leuke en griezelige incidenten aan die op de set plaatsvonden.

In de film, De Amityville-moorden Chelsea portretteert een echt persoon, Dawn Defeo. In de vroege ochtenduren van 13 novemberth1974 Dawns leven werd drastisch afgebroken toen haar oudste broer een krachtig geweer pakte en haar samen met haar drie jongere broers en zussen, moeder en vader, wegvaagde. Ik heb deze zaak de afgelopen drie decennia gevolgd, urenlang naar documentaires gekeken en al het materiaal gelezen dat ik te pakken kon krijgen. Ik had het gevoel dat Chelsea Dawn recht deed met haar geweldige optreden en ik kijk uit naar haar toekomstige werk in de bioscoop.

Lees hieronder ons interview en kom zeker eens kijken De Amityville-moorden op 8 van februarith.

Chelsea Ricketts op de rode loper premeire of De Amityville-moorden op het filmfestival Screamfest - oktober 2018.

Chelsea Ricketts-interview

Chelsea Ricketts: Hallo Ryan.

Ryan T.Cusick: Hallo Chelsea, hoe gaat het met je?

CR: Met mij gaat het goed, hoe gaat het met jou?

PSTN: Het gaat goed met me, en heel erg bedankt dat je vandaag met me hebt gesproken.

CR: Natuurlijk ben ik zo opgewonden.

PSTN: Ik heb de film gezien en ik heb er erg van genoten.

CR: Oh goed!

PSTN: Je vertolking van Dawn Defeo was gewoon geweldig. De Amityville-serie voor mij, de zaak, alles is gewoon iets waar ik persoonlijk van hou sinds ik een jong kind was, dus het was geweldig om de film te zien en hoe deze tot stand kwam.

CR: Ik ben zo blij dat je ervan genoten hebt, bedankt dat je dat zegt. Het was geweldig om te fotograferen, dat is zeker, spookachtig.


Chelsea Ricketts als Dawn DeFeo in de "DE AMITYVILLE-MOORDEN" een horrorfilm van Skyline Entertainment. Foto met dank aan Skyline Entertainment.

PSTN: Zeer zeker. Wat waren je grootste invloeden bij het vastleggen van je personage Dawn Defeo?

CR: Nou, echt, ik denk dat dit soort verhalen altijd intimiderend zijn om in te gaan. Ik herinner me dat ik Dan [Farrands], de regisseur, las. Ik herinner me dat ik zijn script las toen ik net bezig was met auditie doen. Net als jij ben ik hier altijd in geïnteresseerd geweest en heb ik altijd van echte misdaad gehouden. Gewoon het ware verhaal te horen krijgen over wat er is gebeurd of zo dicht mogelijk bij het ware verhaal komen, want je zult het nooit echt weten. Ik heb net onderzoek gedaan, ik wilde Dawn zoveel mogelijk recht doen en ik wilde zoveel mogelijk achtergrondinformatie over haar en informatie over haar te weten komen. Ik wilde haar jeugd een beetje laten zien en zoveel mogelijk waarheid laten zien over wie ze was als ik kon. Ik heb natuurlijk alle Amityville-films bekeken die ooit zijn gemaakt. [Lacht] Waaronder mijn held Diane, en ik nam absoluut kleine stukjes van alles wat ik had gezien om mijn versie van Dawn te creëren terwijl ik haar nog steeds recht deed.

PSTN: Hoe was het werken met Diane [Franklin]?

CR: Ik heb het gevoel dat mensen in interviews zeggen: "oh iedereen is geweldig." Ik moet je zeggen dat ze de warmste, vriendelijkste en meest gevende mens is waarmee ik heb mogen samenwerken. Ze was gewoon alles. Alles, alles wat je zou willen dat ze is, is ze. We werden goede vrienden, ik praat nog steeds met haar vandaag. Ze was gewoon zo aardig en ze is zo gepassioneerd over Amityville, het is duidelijk zo'n deel van haar leven, zelfs vanaf haar kindertijd. En ze was gewoon zo gewillig en vrijgevig en hielp me met alle vragen die ik had, ze is zo goed geïnformeerd over het waargebeurde verhaal en niet alleen de films die erover waren gemaakt, maar eigenlijk wat er gebeurde en ze hielp me met mijn accent.

Beide: Lach.

PSTN: Dat is geweldig en het was geweldig om haar en Burt Young te zien, ik herinner me dat ik ze allebei zag Amityville II.

CR: Ja!  

PSTN: Dat was zeker een verwennerij.

CR: Het was ook zo leuk om met Burt te werken. Ik was die dag een beetje aan het fangirlen. Alsof Diane niet genoeg was, brengen we nu Burt mee.

Chelsea Ricketts als Dawn DeFeo in de "THE AMITYVILLE MURDERS", een horrorfilm van Skyline Entertainment. Foto met dank aan Skyline Entertainment.

PSTN: Heeft Dan Farrands je hardcore regie gegeven tijdens het filmen of deed je het gewoon alleen?

CR: Dan is erg leuk om mee te werken, want hij is een totaal... Ik weet niet hoe ik dit moet zeggen, hij is absoluut voor de acteurs. Ik had absoluut de vrijheid om te creëren en als je zo'n karaktercreatie doet, is het zo fijn om met een regisseur te werken die je dat geeft. Ik leunde zwaar op Dan en vroeg, zegen zijn hart, duizend vragen. Hij is zo gepassioneerd over Amityville, het waargebeurde verhaal. Hij weet het, goh, ik hoefde waarschijnlijk niet eens onderzoek te doen, ik moest hem waarschijnlijk gewoon eten kopen. Ik leunde enorm op hem, maar hij creëerde absoluut een omgeving waarin ik de vrijheid voelde om te creëren.

PSTN: Hij is zeker als de wandelende, pratende Wikipedia van Amityville.

CR: Het is zo waar [giechelt] het is zo waar. Hij weet gewoon alles en hij geeft erom.

PSTN: Ja, dat doet hij.

CR: Het verhaal was belangrijk voor hem.

PSTN: Heb je grappige of griezelige verhalen van de set?

CR: Goh, er waren er zoveel dat ik me enkele van de grote probeer te herinneren. We filmden in Los Angeles, geloof het of niet.

PSTN: We zouden het nooit geweten hebben.

CR: Schokkend [giechelt]. Uit het niets waren we in dit prachtige huis en ik weet niet wat er is gebeurd, ik weet technisch niet precies wat er is gebeurd, maar het huis, de hele benedenverdieping liep onder water. We waren aan het filmen, ken je de rode kamerscène toen je de film zag? De centscène met Butch en zo, de rode kamer was daar beneden. We waren een van de scènes aan het filmen en terwijl we dat aan het filmen waren, barstte er een afvoerleiding en liep de hele buitenkant onder water... niet buiten de hele benedenverdieping en natuurlijk gedraineerd buiten. Dat was absoluut griezelig, ik had zoiets van: "het is niets, het is puur loodgieterswerk, het is niets meer dan dat." [Lacht] Wie weet wat het werkelijk was. Ik weet dat er een heleboel willekeurige kleine dingen waren, maar dat viel me echt op, want ik was zeker daar beneden aan het filmen rode Kamer scène, dus dat was behoorlijk griezelig.

PSTN: Ja, de meest beruchte waarschijnlijk in het hele huis.

CR: Precies. Ik bleef mezelf op de set vertellen "het is niets." "Blijven gaan."

PSTN: Had je een zeer uitdagende scène om te filmen of stroomde alles gewoon?

CR: Ik denk eerlijk gezegd...

PSTN: Je personage was soms erg emotioneel.

CR: Precies. Ja, het hele einde was echt een uitdaging. Alleen omdat de plek waar je heen moet, ik bedoel dat ik dat niet kan, is er geen manier om te vertellen wat Dawn misschien heeft gezien of meegemaakt. Ik zou me nooit op dezelfde manier hebben kunnen verhouden tot dat soort pijn en angst. Om dat dag na dag na dag te moeten creëren, want het flitst allemaal zo snel voorbij maar daar zijn we dagen achter elkaar mee aan het filmen. Dus ik zou zeggen dat dat allemaal heel, heel moeilijk was. Emotioneel.

PSTN: Ik wed dat het uitputtend klinkt.

CR: Zelfs het vechtgedoe de trap op, ik snik er doorheen, maar het was ook leuk. Ik bedoel zo leuk als het maar kan zijn. Je probeert niet te donker te worden, dat doe ik tenminste met mijn werk als actrice. Het kan me schelen en ik wil het verhaal respecteren en het vertellen op de manier die ik kan, maar tegelijkertijd niet te duister laten worden. Binnen redelijke grenzen was het moeilijk, maar ik vond het echt leuk om het verhaal te vertellen.

PSTN: Ik weet dat je soms naar die donkere plek kunt gaan en dat het soms moeilijk is om er weer vanaf te komen.

CR: Ga eruit, precies. Ja, dat is wat ik heb geleerd tijdens mijn behoorlijke hoeveelheid horror- of thriller-donker materiaal. Ik vind het leuk, ik word erdoor aangetrokken omdat ik er net als ik fan van ben. Maar dat is het grootste dat ik heb geleerd en haal jezelf eruit en onthoud dat je een film maakt, anders leef je min of meer in die ruimte. Heb het hier niet op gedaan en het was leuk.

(LR) John Robinson als Butch DeFeo en Chelsea Ricketts als Dawn DeFeo in de "DE AMITYVILLE-MOORDEN" een horrorfilm van Skyline Entertainment. Foto met dank aan Skyline Entertainment.

PSTN: Ben je nu ergens mee bezig? Zit er iets in de pijplijn?  

CR: Ja, er komt eigenlijk een film uit. Ze hebben geen datum vastgesteld, maar het wordt een film die in première gaat op Lifetime, en het is natuurlijk een thriller. [Lacht] Blijf hier bij het genre. Blijft zeker bij het genre. Ja, er komen een paar spannende films uit.

PSTN: Heel goed, nou Chelsea heel erg bedankt.

CR: Ja, bedankt, Ryan.

PSTN: Het was echt geweldig, echt een geweldige prestatie.

CR: Bedankt dat je me hebt, ik waardeer het.

De Amityville-moorden zal op 8 februari in de bioscoop, op aanvraag en digitaal te zien zijn!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen