Terugkeren naar 112 Ocean Avenue was ongetwijfeld een droom voor Diane Franklin, maar een droom waarvan de meesten nooit hadden gedacht dat die zou uitkomen. Interessant genoeg voor degenen onder u die het niet weten, speelde Diane de oudste dochter Amityville II: het bezit en nu speelt ze het moederpersonage (Louise DeFeo) in deze nieuwe film, De Amityville-moorden.

Ik kreeg onlangs de kans om met Diane te praten over haar rol als Louise Defeo, die ze opmerkelijk goed doet, moet ik toevoegen, haar eigen smaak aan het personage geven over hoe ze geloofde dat Louise haar leven leidde vlak voordat ze op 13 november stierf. , 1974. Deze rol is niet alleen de belangrijkste rol voor Diane zelf, maar haar fans zullen ook beseffen hoe belangrijk en instrumenteel Diane is voor Amityville. Ik kan nog steeds niet uitdrukken hoe bevoorrecht ik ben dat ik de gelegenheid heb gehad om met haar te spreken.

The Amityville Murders is nu in de bioscoop en beschikbaar op VOD-streamingplatforms.

Diane Franklin-interview

Ryan T.Cusick: Hoi Diane.

Diana Franklin: Hoi Ryan, hoe gaat het?

PSTN: Met mij gaat het goed, hoe gaat het vandaag?

DF: Het gaat goed met me, het was een drukke dag.

PSTN: Heel erg bedankt dat je de tijd hebt genomen om met me te praten. Dit is echt een traktatie.

DF: AWW dankjewel. Weet je iets van de dingen die ik heb gedaan?

PSTN: Uhm.. ja. Maar Amityville II staat bovenaan de lijst.

DF: Nou, weet je wie er ook dol op is? Quinton Tarantino. Hij is een grote fan van die film. Dit is een heel cool verhaal, ik heb een cool verhaal om je te vertellen. Quinton Tarantino heeft een theater genaamd de Beverly... ummm... ummm... oh goh, de Beverly, oh hoe kon mijn geest mij ontsnappen? Nou, hij heeft een theater en basis- wat er gebeurde was dat hij speelde Amityville II in het theater en ik ging een Q&A doen en Daniel Farrands kwam binnen en zag de film. Hij was schrijver en regisseur van De Amityville-moorden, zo kwamen we op het idee om mij in de film te laten optreden. Ik wist het niet, kwam er later achter, is dat niet geweldig? Quinton was een fan en ik had zoiets van "oh mijn god."

PSTN: Wauw, ja dat is geweldig! Wie heeft de beslissing genomen om Burt Young terug te halen?

DF: Hier is het geweldige. We beginnen met casten, dus ik was waarschijnlijk de tweede persoon, ze castten eerst John Robinson, die geweldig werk heeft geleverd aan de film. Ze waren aan het werpen en toen ze bij de grootouders kwamen was het wat later. Oorspronkelijk zei ik niets, maar het productiebedrijf Skyline en Daniel kwamen naar me toe en zeiden "hoe zit het met Burt?" Ik zei: "dat is geweldig, dat zou ik geweldig vinden!" Ik stelde ook voor om ook Rutanya [Alda] erbij te halen, die het graag had willen doen, maar er was een gecompliceerde groep dingen die het helaas niet konden doen. Ik denk dat ze haar niet konden krijgen en dat ze het niet kon, ze konden haar niet brengen. Maar we kregen Burt en toen kregen we Lainie [Kazan]. Maar oh mijn god, laat me je gewoon iets vertellen. Heb je de film gezien?

PSTN: Ja, dat deed ik, ik had het geluk dat ik het op ScreamFest kon zien.

DF: O, leuk. Dus dat moment met Burt en ik is zo echt, zo oprecht. En ik ben gewoon zo blij dat ik het op het scherm heb gekregen, want er is zo'n liefde voor elkaar in de film, zoals het herinneren van de oude tijden en ik ben gewoon heel dankbaar dat het heel leuk voor hen was om te willen dat Burt binnenkwam.

PSTN: En dan om die verjaardagsscène helemaal opnieuw te hebben en de rollen omgedraaid te hebben, was gewoon geweldig.

DF: [Opwindend] Yesss! Rechts? Dat was te gek om de verjaardagsscène weer te hebben. Ik ben zo blij dat je dit zei, ik weet niet zeker of het publiek dit weet, maar voor mij om de dochter Patricia Montelli te spelen, wat in wezen Dawn Defeo is, alleen de naam is veranderd, denk ik om juridische redenen, wat dan ook. Het was echt hetzelfde verhaal en voor mij om dat te ervaren vanuit het perspectief van een dochter en vervolgens het perspectief van een moeder geest waait. Het was zo een prachtig... weet je, het was gewoon te gek.

PSTN: Wat een geweldige kans, geweldig.

DF: Ik denk niet echt dat een andere actrice dat heeft gedaan, de moeder spelen en dan de dochter in hetzelfde verhaal. Ik denk niet dat dat ooit is gebeurd.

PSTN: Dit onderdeel is speciaal voor jou gemaakt. Ik kon zien dat ik naar je keek dat dit het beste werk is waarin ik je heb gezien, ik bedoel... ik weet dat het veel voor je betekende.

DF: Ja, en heel erg bedankt! Ik denk echt dat het de moeite waard is om mensen te zien. Ten eerste gewoon zo blij zijn om het te doen. Als een acteur wordt aangenomen, is het vaak van: "Oké, nu speel ik de moeder" en je vult een gat en misschien krijgen volwassenen geen goede, sappige rollen, maar ik vond het erg leuk, denk ik het publiek zijn zal er blij mee zijn. Voor mensen die nu Amityville II zien en dan dit zien, denk ik dat ze heel gelukkig zullen zijn.

PSTN: Hopelijk zorgt het ervoor dat mensen teruggaan en die film opnieuw bezoeken of voor het eerst zien.

DF: Ja. Ik wil zeggen dat wat voor mij heel interessant is, is dat ik kinderen lesgeef en ik dacht, laten we zeggen dat kinderen ouder zijn, tieners, ze kunnen naar de Amityville-film kijken, ze kunnen ze allebei bekijken. Ze kunnen degene bekijken die net uitkwam omdat het niet zo grafisch is en daar ben ik blij mee omdat ze mijn werk kunnen zien en dat is echt leuk. Je kunt acteren als een oudere actrice en voor mij was dat ook een van de grootste dingen, ik begon zo jong, ik begon met acteren toen ik tien jaar oud was. Een van mijn dromen was dat ik van deze carrière hou omdat je kunt acteren tot je tachtigste, je acteert je hele leven. Dit is een van de gedachten die ik had: "oh, dit is geweldig om een ​​rolmodel te zijn voor vrouwen om in goede, sappige rollen te spelen naarmate je ouder wordt."

PSTN: Wat een mooi voorbeeld hiervan, De Amityville-moorden, je bent binnengekomen voor een volledige cirkel.

DF: Je weet dat ik ook nog iets anders zal zeggen. Wat interessant is, is dat ik besloot dat ik horror wilde doen en dat is omdat ik tegen mezelf zei: 'waar zijn de goede rollen voor vrouwen? Waar zijn de sappige grote delen?” Horror, daar zitten die dramatische rollen. Ik ging tot horror om drama te kunnen doen en het viel me gewoon in de schoot, ik opende mijn geest ervoor en daar was het, heel interessant.

PSTN: Ja, en ze gaan hand in hand. Heb je uitdagingen gevonden bij het spelen van Louise DeFeo?

DF: Uhm, ja. Allereerst is het zooo interessant dat je zegt: "de rol was geschikt voor mij", want toen ik het script in de beschrijving kreeg, stond er "een grote Italiaanse mama" en ik heb zoiets van "oh mijn god, ik ben niet die persoon ”, Ik bedoel, dat ben ik fysiek niet, ik ben niet lang, ik ben niet groot, hoe ga ik dit spelen? Toen ik naar de auditie ging, moest ik tegen mezelf zeggen: niet... Ik bedoel, in mijn hoofd dacht ik dat ik niet ben wat ze zoeken. Zoals in mijn achterhoofd dacht ik: dit is mijn enige kans om dit personage te zijn, dus ik moet dat loslaten en ik ga het gewoon in de kamer zijn en daarom gaf ik de beste auditie van mijn leven . En het was. Ze klapten, iedereen in die kamer - de casting director, de producers, de regisseur, Daniel de regisseur, hij stond op en omhelsde me een minuut lang, zelfs huilend zeggend: "jij bent mijn Louise, jij bent mijn Louise." Oh, en ik huilde - het was intens. Dus ik denk dat wat opwindend is, is dat als je een actrice bent, je die magische momenten kunt hebben, het is gewoon een kwestie van hoeveel je geeft in de kamer, je moet geven in de kamer. En je moet gelijk hebben voor de rol, hier ben ik weer en ik dacht niet dat ik gelijk had voor de rol en dat was nog verrassender. [Lacht]

PSTN: Ik bedoel de manier waarop ze je hebben opgemaakt, vooral met het haar, het lijkt veel op haar - als je naar het portret kijkt.

DF: [Opwindend] Ja, dat was ook iets anders. Ik keek ernaar en dacht: "lijk ik op deze vrouw?" Er is dat geweldige portret van Louise Defeo en ik heb echt geprobeerd om in de emotie te komen waar ze om haar kinderen gaf, ik bedoel, ze was een welgestelde vrouw uit Long Island. Ze had mooie kleren, goede mooie sieraden, ze was een van die mensen waarvan ik denk dat respectabel zijn erg belangrijk voor haar was. Ik speelde in ieder geval alsof ze van haar kinderen hield, want ik denk tot op zekere hoogte... Ik bedoel, ze probeerde dat gezin bij elkaar te houden. Ik denk dat ik bij het uitbeelden van haar rol heb geprobeerd haar te belichamen, niet alleen met uiterlijk, maar ook met emotie, waar ze in haar hoofd was. Ik hoorde ook iets heel interessants dat iemand ooit tegen me zei, een fan eigenlijk dat Louise eigenlijk familie is van Lady GaGa, wat ik interessant vond.

PSTN: Echt waar?

DF: In de verte is er een soort verband waarvan ik dacht dat het geweldig was. Ik kwam hier later achter, maar ik dacht dat het zelfs nog interessanter is dat dit incident dat gebeurde in Long Island, in Amityville, zoveel effect heeft op de wereld op manieren die we niet weten.

PSTN: En wat een kleine wereld is het. Wauw, erg interessant.

DF: Dit verhaal... dat is iets anders. Deze mensen, je gaat naar films die één ding zijn voor amusement en dan zijn er films die zo zijn - zo rijk en zo diep in verhaal, in acteren, in de mensen die erin spelen en er is gewoon zoveel van een mooie achtergrond hierover en alles komt uit een plaats van liefde. De regisseur hield van het script en hij werkte er zo hard aan, het was de eerste film die hij regisseerde en hij heeft zoveel respect voor de hele familie. Hij nam het gewoon ter harte, Daniel Farrands.

PSTN: En hij weet er zoveel van. Toen ik hem gisteren sprak, was jij de Wikipedia van Amityville.

DF: Ja, hij deed de documentaires. Van alle Amityville is hij degene die meer dan wat dan ook zou weten. Ik was gewoon zo opgewonden om er deel van uit te maken - volledig. Voordat ik dit Amityville deed. Ik kwam erachter dat Jennifer Jason Leigh oorspronkelijk een Amityville deed en ik kende iemand die daar wel op klonk en ze zeiden: "Oh, ik deed net een Amityville met Jennifer Jason Leigh." En dat was jaren geleden en ik ging, [helaas] ohhhhh, waarom belden ze me niet?

Beide: [Giechelen]

DF: [Helaas] "oh ze hadden moeten bellen, ik ben ongeveer even oud." [Lacht] Ik herinner me dat ik dacht: "Ach, het gaat niet gebeuren." Het is zo grappig, jaren later dat ik Louise speel.”

PSTN: Als Dan later een ander project op het programma had staan, zou je dan geïnteresseerd zijn om er deel van uit te maken?

DF: Oh mijn god, ja. Ik hou ook van hoe hij regisseert. Ik raak zo verbonden. Hij is, zoals hij is..Ik probeer de juiste woorden te vinden. Hij heeft een visie, hij is heel specifiek en hij is duidelijk over zijn regie. Ik vertrouw op zijn idee en visie en ik vind het geweldig hoe nauwkeurig ... hij wil dat alles precies goed is en dat vind ik geweldig in een regisseur en we werkten heel goed samen. Als hij iets nodig heeft, kan ik het brengen, weet je ... het was echt geweldig. Ik zou graag willen.

PSTN: Waren er tijdens het filmen spookachtige momenten die je hebt meegemaakt of iets grappigs dat op de set gebeurde?

DF: Yesss. Yesss, verschrikkelijk, er is iets heel engs gebeurd. Ik zit tijdens de lunch onder een zeildoek en terwijl ik aan het eten ben, komt er plotseling een handvol van deze peulen uit de lucht, waarvan ik niet eens weet hoe ze erin zijn gekomen omdat we bedekt zijn, het is Craft Services jij zijn bedekt, en ze vallen in mijn schoot. Uit deze peulen komen deze felgroene kevers en ze kruipen over me heen en ze en het was walgelijk en ik zit daar in mijn kostuum te zeggen: "wat is hier aan de hand?" Dit is trouwens nog nooit gebeurd en een heleboel. En deze kevers komen uit de pod en glijden weg als slow motion. Ik kan niet eens beginnen... zo groot als walnoten. Dit is griezelig en slechts een van de dingen. Het was het meest griezelige voor mij vanwege de bugs en het hele Amityville-gedoe.

PSTN: Ja met de vliegen.

DF: Ja en de vliegen, het waren gigantische kevers en het was schokkend en ik maakte iedereen bang, ik was het gewoon, het viel recht in mijn schoot en ik keek omhoog er was niets, weet je, alleen een dekzeil voor ons. Ik weet niet hoe het daar ging, ik kreeg er de kriebels van, de beestjes, het hele ding - En dat was maar één ding, maar er waren andere dingen. Dus daar ga je. [lacht]

PSTN: Heel erg bedankt daarvoor! En nogmaals gefeliciteerd, het was geweldig om met je te praten.

DF: Dank u en ook mijn genoegen.

Bekijk 'The Amityville Murders' Q&A van het ScreamFest Film Festival & de trailer hieronder!