Kong is terug. En gelukkig voor ons, hij is gek als de hel!

King Kong lijkt nooit het respect te krijgen dat hij verdient, ook al staat zijn lichamelijke bovennatuurlijke lichaam boven zijn verre neven op de evolutiekaart, hij tuimelt nog steeds van wolkenkrabbers, laat zijn hart breken door menselijke vrouwtjes en mept naar de binnendringende vliegende hindernissen van de moderne tijd.

Het lijkt altijd triest dat dit beest vaak gepest wordt terwijl het andersom zou moeten zijn.

Kong: Schedel Eiland lost dat allemaal op. Niet alleen heeft Kong dringend behoefte aan woedebeheersing, zijn woede die wordt blootgelegd door bestraffende snauwen en ontblote hoektanden richt grote schade aan aan alles of iedereen waarvan hij een bedreiging voelt.

Schedel Eiland begint en blijft in de vroege jaren '1970: het 'ik'-decennium: een tijd waarin Amerika net uit een verwarrende oorlog kwam waarin het land misschien nog meer verdeeld was dan nu het geval is.

Destijds verkenden soldaten, opgeroepen tot onzekerheid, verre landen en verschillende culturen, al was het maar om ze uit te roeien in naam van de vrijheid.

Deze subtiliteit gaat niet verloren Kong: Schedel Eiland, in feite staat het centraal door opnames op locatie en een geweldige soundtrack van anti-oorlogsliedjes die ergens beschikbaar zijn op een samengestelde afspeellijst met oude nummers.

"Kong's" punt-tot-punt plot is hier niet echt belangrijk; je hebt het allemaal al eerder gezien en gehoord. Een geweldig team van mannen (en een vrouw) moet een onbekend land verkennen. De manier waarop ze daar aankomen, is goed bestede tijd ontwikkelende karakters. Maar niet zozeer.

Die beknoptheid betekent dat het niet lang duurt voordat we de buitenwijken van Skull Island bereiken, dat wordt omringd door een altijd aanwezig ontwrichtend onweersysteem.

Betreed Preston Packard (Samuel L. Jackson), een militaire squadronleider die het bevel voert over een vloot helikopters.

Hij is zelfverzekerd, met principes van leiderschap gesmeed uit de waanzin van conflicten. Hij heeft de wreedheid van oorlog gezien en sinds hij het tot nu toe heeft overleefd, lijkt hij klaar voor een volgende. Hij krijgt er een.

Het onthullen van een van de enorme show-stopping special effects en setpieces zou reden zijn voor u, de lezer, om mijn criticuskaart in te trekken. En ik zou het je niet kwalijk nemen.

Ze zijn spectaculair en komen zo vaak voor dat de upgrade van je hervulbare popcorn geldverspilling is omdat je je stoel niet meer wilt verlaten.

Na een huiveringwekkende en klinkende formatievlucht door het centrum van de storm, kan de expeditie eindelijk beginnen met het verkennen van het landschap van het eiland zodra ze allemaal zijn geland.

Het externe militaire vluchtteam blijft in de lucht en begint seismische bommen te laten vallen; het maakt allemaal deel uit van de oefening, maar de ontploffingen trekken de aandacht van Kong die hen op hun luchtniveau confronteert.

In een van de meest angstaanjagende actiescènes die ik in lange tijd heb gezien, scheurt Kong door het squadron met alles wat hij heeft.

Camerahoeken en perspectieven van zowel binnen als buiten de helikopters zijn ontnuchterend. Het menselijk leven wordt behandeld als een zwerm muggen terwijl Kong probeert de inkomende vreemdelingen op de vlucht te jagen.

Kong gaat niet over het stichten van zijn acties, dat wordt aan het publiek overgelaten.

De speciale effecten zijn hier van topklasse en de volgende reeks is mooier dan de vorige.

Regisseur Jordan Vogt-Roberts en de genieën van Industrial Light en Magic verrichten filmische wonderen in hun weergegeven affecties.

Dat brengt ons bij het team, wat er van hen over is. Ze worden verspreid over Skull Island achtergelaten en moeten proberen elkaar en een inkomende reddingswerker te ontmoeten.

Ondertussen heeft Jackson geen consternatie, zelfs niet na de patstelling van de helikopter en koestert hij plotseling een wrok tegen de gigantische aap op Ahabian schaal.

Elke gestrande groep staat tegenover hun eigen monsters op het eiland, en daar zal ik stoppen en het aan jou overlaten om deze achtbaanrit te ontdekken.

Een ding Kong: Schedel Eiland heeft afgeschaft, is de vreemde romance tussen schoonheid en het beest.

Mason Weaver (Brie Larson) is de documentairemaker en enige vrouw op de expeditie, maar vergeet elke rare bestialiteitsangst in Kong: Skull Island, de meet-cute is waar het eindigt.

Kong: Schedel Eiland is een angstaanjagende film. Met genoeg echte terreur en onverwachte wreedheid dat de wending de PG-13-rating is: je wordt zeker getrakteerd op een zachte R. Tenzij de dingen echt zijn veranderd in de bioscoop en ik een oude zuurpruim ben.

Sommige scènes zijn zo grafisch dat ik denk dat de MPAA in plaats daarvan naar de versie uit 1976 heeft gekeken.

Dat gezegd hebbende, deze film is een non-stop actiethriller met glorieuze bewegingen en zeer effectieve en dure jump-scares.

De finale is zo spectaculair dat ik de hoofden van het publiek collectief achter hun 3D-bril kon zien bewegen terwijl de actie het scherm doordrong.

Geen perfecte film als je op zoek bent naar onbeantwoorde romantiek onder watervallen of karakterontwikkeling tussen actiescènes door.

Maar als het Kong op hol is, en een verscheidenheid aan overvloedige en echt intense angsten die je wilt, Kong: Schedel Eiland is zeker een plek die je wilt bezoeken. Breng bananen en insectenspray mee.

En blijf op je stoel zitten tot het einde van de aftiteling voor een speciale verrassing.

Kong: Skull Island wordt landelijk geopend op vrijdag 10 maart.