Verbind je met ons

Nieuws

Recensie: 'Come to Daddy' is een Dark, Shifting, Shocking Thrill Ride

gepubliceerd

on

kom bij papa

Doorspekt met onvervalste waanzin, Kom bij papa is een wisselende, vaak schokkende en verrassend hilarische rit. Verankerd door geweldige uitvoeringen van de hoofdcast (en een 'dit huis is zijn eigen karakter'-setting), voert de film je door een waanzinnige waas van manische proporties. Het botst over je heen, raast over een bochtig en gevaarlijk pad, en je kunt gewoon niet wegkijken.

Kom bij papa is Ant Timpsons speelfilmregiedebuut, en hij begint sterk. Timpson, afkomstig uit Nieuw-Zeeland, heeft opgetreden als producent van een aantal serieus leuke films, waaronder Deathgasm, aan huis gebonden, en Turbo Kid - en brengt die eigenzinnige Kiwi-komische charme aan dit duistere, verwrongen verhaal van een vader-zoonreünie.  

Geschreven door Toby Harvard en gebaseerd op een idee van Timpson, volgt de film Norval Greenwood, een bevoorrecht mannelijk kind, terwijl hij aankomt bij de prachtige en afgelegen kusthut van zijn vervreemde vader. Hij ontdekt al snel dat vader niet alleen een eikel is, maar dat hij ook een duister verleden heeft dat haast heeft om ze allebei in te halen. Nu, honderden kilometers van zijn zachte comfortzone, moet Norval vechten met demonen, zowel echte als waargenomen, om opnieuw contact te maken met een vader die hij nauwelijks kent.

Stephen McHattie en Elijah Wood in "Come to Daddy" via Jamie Leigh Gianopoulos

De film begint met het zorgvuldig onderzoeken van de gespannen relatie tussen Norval en zijn verre-would-be-een-understatement vader, Brian, voordat een record-krassende reeks gebeurtenissen de arme Norval in de blender van slechte shit gooit. We volgen hem door de chaos terwijl hij wanhopig uit zijn diepte wordt gegooid. 

Gespeeld door een oprecht innemende Elijah Wood (Maniak, The Lord of the Rings), Norval is - in eerste instantie - een beetje een weenie. Hij is de ultieme hipster-millennial met zijn opvoeding in Beverly Hills, een vergulde iPhone in beperkte oplage, 'muziekcarrière' en verheven verhalen over zijn van dichtbij en zeer persoonlijke kwasten met roem. Hij is lief en onzeker, maar je kunt het niet helpen dat je een wenkbrauw trekt bij elke nederige opschepperij. 

Zodra de shit de spreekwoordelijke fan raakt, wordt Norval gedwongen om op de grootst mogelijke manier op te treden, en het is ongelooflijk gemakkelijk om zich in te leven in zijn benarde situatie. Wood vangt perfect die onschuld met grote ogen die Norval zo'n sympathiek personage maakt. 

Zijn vaderlijke tegenhanger, Steven McHattie (Pontypool, 300), slingert vicieuze weerhaken door opeengeklemde tanden. Ze zijn volkomen onevenwichtig, waardoor hun hereniging veel hoogwaardiger wordt. Ondertussen Michael Smiley (Kill lijst) komt binnen met een fantastisch groezelige uitvoering die elke scène met een vettige onderhand steelt.

Terwijl Kom bij papa gaat zeker ... veel verschillende richtingen, het is stevig gericht op de gespannen relatie tussen een vervreemde vader en een wanhopige zoon. Norval is op zoek naar elke vorm van verbinding die hij met zijn vader zou kunnen aangaan na een leven van verward verlies. 

Elijah Wood in "Come to Daddy" via Daniel Katz

Maar hoe zwaar dat specifieke plotpunt ook is, Kom bij papa bezwijkt niet volledig onder zijn eigen druk. Er is overal een pikzwarte humor ingespoten, die de spanning met gewelddadige absurditeit doorbreekt. 

Timpson houdt deze hits niet in; ze kloppen met een wreedheid die zo verrassend is dat je niet anders kunt dan lachen. Het is allemaal gebaseerd op een eenvoudig, lineair verhaal dat de steeds veranderende toon van de film leidt. De score - gecomponeerd door de Nieuw-Zeelandse kunstenaar Karl Steven - verbindt alles met elkaar. Na zijn brutaal absurde opbouw, Kom bij papa zweeft zijn volledige emotionele gewicht door de laatste momenten van de film, en het is een briljant dramatische noot om mee te eindigen. 

Na die hele wilde rit worden we herinnerd aan de scriptie van de film. De relatie tussen vader en zoon, en als - eenmaal verbroken - die band ooit kan worden hersteld. Wat zou u doen voor uw gezin? Hoe verandert het jou? Gehuld in een verrassend donkere komische mantel, is er een echt en diep menselijk hart in de film dat resoneert met emotionele eerlijkheid. 

Kom bij papa trekt je naar binnen met zijn excentriciteit, sluipend in een een-tweetje die je in een lus gooit voordat je in schokkend nieuw territorium wordt geschoten. Het is een onfeilbare publiekstrekker - pure middernachtelijke pulpachtige waanzin - en het is zeker een gedenkwaardige ervaring. Je hoeft alleen maar de uitnodiging te accepteren. 

Klik hier voor de trailer, of kijk hieronder.
In Select Theaters Nationwide + Beschikbaar op Digital & VOD op 7 februari 2020

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Waarom je misschien NIET blind naar binnen wilt gaan voordat je naar 'The Coffee Table' kijkt

gepubliceerd

on

Als je van plan bent om te kijken, wil je je misschien op sommige dingen voorbereiden De koffietafel nu verhuurbaar op Prime. We gaan niet in op spoilers, maar onderzoek is je beste vriend als je gevoelig bent voor heftige onderwerpen.

Als je ons niet gelooft, kan horrorschrijver Stephen King je misschien overtuigen. In een tweet die hij op 10 mei publiceerde, zegt de auteur: “Er is een Spaanse film genaamd DE KOFFIETAFEL on Amazon Prime en Apple +. Ik vermoed dat je nog nooit, niet één keer in je hele leven, een film hebt gezien die zo zwart is als deze. Het is verschrikkelijk en ook verschrikkelijk grappig. Denk aan de donkerste droom van de Coen Brothers.”

Het is moeilijk om over de film te praten zonder iets weg te geven. Laten we zeggen dat er bepaalde dingen in horrorfilms zijn die over het algemeen niet op tafel liggen, en deze film overschrijdt die grens ruimschoots.

De koffietafel

De zeer dubbelzinnige synopsis luidt:

“Jezus (David paar) en Maria(Stephanie de los Santos) zijn een stel dat een moeilijke tijd doormaakt in hun relatie. Toch zijn ze net ouders geworden. Om hun nieuwe leven vorm te geven, besluiten ze een nieuwe salontafel te kopen. Een beslissing die hun bestaan ​​zal veranderen.”

Maar er is meer aan de hand dan dat, en het feit dat dit misschien wel de donkerste van alle komedies is, is ook een beetje verontrustend. Hoewel het ook dramatisch is, is de kernkwestie zeer taboe en kan het bepaalde mensen ziek en gestoord maken.

Het ergste is dat het een uitstekende film is. Het acteerwerk is fenomenaal en de spanning, masterclass. Samenvattend dat het een Spaanse film met ondertitels zodat je naar je scherm moet kijken; het is gewoon slecht.

Het goede nieuws is De koffietafel is niet echt zo zielig. Ja, er is bloed, maar het wordt meer als referentie gebruikt dan als onnodige kans. Toch is alleen al de gedachte aan wat dit gezin moet doormaken zenuwslopend en ik kan me voorstellen dat veel mensen het binnen het eerste halfuur zullen uitschakelen.

Regisseur Caye Casas heeft een geweldige film gemaakt die misschien wel de geschiedenis ingaat als een van de meest verontrustende films ooit gemaakt. Je bent gewaarschuwd.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Trailer voor Shudder's nieuwste 'The Demon Disorder' toont SFX

gepubliceerd

on

Het is altijd interessant als bekroonde special effects-artiesten regisseurs van horrorfilms worden. Dat is het geval bij De demonenstoornis afkomstig uit Steven Boyle wie heeft er aan gewerkt De matrix films, The Hobbit trilogie, en king Kong (2005).

De demonenstoornis is de nieuwste aanwinst van Shudder terwijl het doorgaat met het toevoegen van hoogwaardige en interessante inhoud aan zijn catalogus. De film is het regiedebuut van Boyle en hij zegt dat hij blij is dat het in de herfst van 2024 onderdeel zal worden van de bibliotheek van de horrorstreamer.

'Dat vinden we geweldig De demonenstoornis heeft zijn laatste rustplaats bereikt bij onze vrienden in Shudder”, aldus Boyle. “Het is een gemeenschap en fanbase die we hoog in het vaandel hebben staan ​​en we kunnen niet gelukkiger zijn om deze reis met hen te mogen maken!”

Shudder weerspiegelt Boyle's gedachten over de film en benadrukt zijn vaardigheden.

“Na jarenlang een reeks uitgebreide visuele ervaringen te hebben gecreëerd door zijn werk als ontwerper van speciale effecten voor iconische films, zijn we blij Steven Boyle een platform te kunnen geven voor zijn speelfilmdebuut met De demonenstoornis”, zegt Samuel Zimmerman, hoofd programmering bij Shudder. “Vol met indrukwekkende body-horror die fans gewend zijn van deze meester van effecten, is Boyle’s film een ​​meeslepend verhaal over het doorbreken van generatievloeken dat kijkers zowel verontrustend als amusant zullen vinden.”

De film wordt beschreven als een ‘Australisch familiedrama’ waarin de nadruk ligt op ‘Graham, een man die wordt achtervolgd door zijn verleden sinds de dood van zijn vader en de vervreemding van zijn twee broers. Jake, de middelste broer, neemt contact op met Graham en beweert dat er iets vreselijk mis is: hun jongste broer Phillip is bezeten door hun overleden vader. Graham stemt er met tegenzin mee in om zelf te gaan kijken. Nu de drie broers weer bij elkaar zijn, beseffen ze al snel dat ze niet voorbereid zijn op de krachten die tegen hen optreden en leren ze dat de zonden uit hun verleden niet verborgen zullen blijven. Maar hoe verslaat u een aanwezigheid die u van binnen en van buiten kent? Een woede die zo krachtig is dat hij weigert dood te blijven?

De filmsterren, John Noble (In de ban van de Ring), Charles CottierChristian Willis en Dirk Jager.

Bekijk hieronder de trailer en laat ons weten wat je ervan vindt. De demonenstoornis zal dit najaar beginnen met streamen op Shudder.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Hoofdartikel

Ter herinnering aan Roger Corman, de onafhankelijke B-filmimpresario

gepubliceerd

on

Producent en regisseur Roger Corman heeft een film voor elke generatie die ongeveer 70 jaar teruggaat. Dat betekent dat horrorfans van 21 jaar en ouder waarschijnlijk een van zijn films hebben gezien. De heer Corman overleed op 9 mei op 98-jarige leeftijd.

“Hij was genereus, openhartig en aardig voor iedereen die hem kende. Hij was een toegewijde en onzelfzuchtige vader en was zeer geliefd bij zijn dochters”, aldus zijn familie op Instagram. “Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest.”

De productieve filmmaker werd in 1926 geboren in Detroit, Michigan. De kunst van het maken van films beïnvloedde zijn interesse in techniek. Dus halverwege de jaren vijftig richtte hij zijn aandacht op het witte doek door de film te coproduceren Snelweg sleepnet in 1954.

Een jaar later zou hij achter de lens kruipen om te regisseren Vijf Kanonnen West. De plot van die film klinkt als iets Spielberg or Tarantino zou vandaag de dag verdienen, maar met een budget van meerdere miljoenen dollars: “Tijdens de Burgeroorlog verleent de Confederatie gratie aan vijf criminelen en stuurt ze naar het Comanche-gebied om door de Unie in beslag genomen Zuidelijk goud terug te halen en een Zuidelijke overloper gevangen te nemen.”

Van daaruit maakte Corman een paar vlezige westerns, maar toen ontstond zijn interesse in monsterfilms Het beest met een miljoen ogen (1955) en Het veroverde de wereld (1956). In 1957 regisseerde hij negen films die varieerden van wezenskenmerken (Attack of the Crab Monsters) tot uitbuitende tienerdrama's (Tiener pop).

In de jaren zestig richtte zijn aandacht zich vooral op horrorfilms. Enkele van zijn beroemdste uit die periode waren gebaseerd op de werken van Edgar Allan Poe, The Pit and the Pendulum (1961) De Raven (1961), en De Masque van de Rode Dood (1963).

In de jaren zeventig was hij meer bezig met produceren dan regisseren. Hij steunde een breed scala aan films, van horror tot hoe het zou worden genoemd grindhouse Vandaag. Een van zijn bekendste films uit dat decennium was Death Race 2000 (1975) en Ron Howard's eerste kenmerk Eat My Dust (1976).

In de daaropvolgende decennia bood hij vele titels aan. Als u een huurt B-film bij uw plaatselijke videoverhuurbedrijf heeft hij deze waarschijnlijk geproduceerd.

Zelfs vandaag de dag, na zijn overlijden, meldt IMDb dat hij twee aankomende films in de post heeft: Weinig Winkel voor Halloween Horrors en Misdaadstad. Als een echte Hollywood-legende werkt hij nog steeds van de andere kant.

“Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest”, aldus zijn familie. "Toen hem werd gevraagd hoe hij herinnerd zou willen worden, zei hij: 'Ik was een filmmaker, precies dat.'"

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen