In 1977 werd George A. Romero vrijgelaten Martin, een modern vampierverhaal. De film volgt een jonge man, waarvan wordt aangenomen dat hij een 84-jarige vampier is, terwijl hij bij zijn neef gaat wonen in een klein stadje in Pennsylvania. De film speelt prachtig met het idee en de mythologie van vampirisme en portretteert Martin gedurende de hele film als zowel slecht als onschuldig. We zien hem doden, we zien hoe hij vertelt over zijn slechte daden, en toch vraagt ​​het publiek zich altijd af of hij echt slecht is. Wat dit punt op de meest spectaculaire manier naar voren brengt, is de score van Donald Rubinstein. Een prachtige mix van klassiek geïnspireerde stukken vermengd met jazz en beklijvende zang, de soundtrack voor Martin is een prachtig voorbeeld van filmmuziek. Nu, dankzij de fijne mensen van Ship to Shore PhonoCo, A Light In the Attic en One Way Static kunnen we de partituur op een van de best mogelijke manieren ervaren.

Officieel kunstwerk voor de Ship to Shore PhonoCo. Martijn vinyl.

Meteen geeft het artwork de look en feel van de film weer. Gotisch, modern en erg speels met als thema dat Martin een nepvampier is. Het contrast tussen de goedkope valse vampiertanden en het bebloede scheermes is een eenvoudige en elegante manier om de film, en zijn partituur, speels karakter met zijn zeer serieuze inhoud, weer te geven. De soundtrack is gedrukt op een dik vinyl van 180 gram en is afkomstig van de originele negatieve afdruk van de partituur, wat zorgt voor een geweldig geluid. De hoes bevat liner notes van zowel Donald Rubinstein als acteur John Amplas. Rubinsteins aantekeningen schetsen een beeld van wat hij doormaakte bij het componeren van de partituur. Hij praat over het schrijven van de partituur, voornamelijk gebaseerd op het script alleen, zijn invloeden, de ontmoeting met George, waar hij zich op dat punt in zijn leven en carrière bevond, en hij praat ook over de sterke contrasten in de partituur. Het is altijd geweldig om jaren nadat de partituur is gemaakt meer perspectief van de componist te krijgen, en Rubinstein is een geweldige verhalenverteller en zeer inzichtelijk. Nu is het tijd om wat was te gebruiken.

[youtube id=”8YFGcQaZs1c” align=”center” mode=”normaal” autoplay=”nee”]

Het openingsthema “The Calling” zet de toon met een langzame beat met gotische tonen. Dit, met de operazang, hielp de film met één voet in het verleden te vestigen als herinnering aan vroege vampierfilms zoals Nosferatu en Dracula. Tegelijkertijd is het stuk erg hypnotiserend, alsof de stem iemand roept. Ik vind dit geweldig omdat het me eraan doet denken Dracula nogal wat, hoe hij door de roman heen roept naar Jonathan en zijn verloofde. Het is een heel angstaanjagend mooi stuk en de partituur doet geweldig werk om dit stuk op sleutelmomenten opnieuw op te nemen. Maar de soundtrack speelt niet alleen beklijvende muziek, veel van de soundtrack is jazz.

[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/KhMWXQjjOys” align=”center” mode=”normaal” autoplay=”no”]

Er zijn stukken van deze soundtrack die me doen vergeten dat ik naar een soundtrack luister, "Back To Me" is er een van. De jazzstukken zijn een grote reden waarom de film als hip en modern wordt beschouwd. Het helpt Martin en de kijkers in het nu te vestigen en helpt soms om brandstof toe te voegen aan de chaos die op het scherm plaatsvindt. Wanneer de jazz wordt vermengd met de gotische stukken, helpt het om een ​​omgeving te creëren van chaos, onschuld, maar ook van een man van twee keer. Zoals John Amplas zei in de liner notes: “Het gaat van gotische romantiek naar operahoogten, wervelend in chaotische jazz vol spanning en ziel. Het is origineel en het motiveert het verhaal.”

Een manier om een ​​soundtrack te beoordelen is of het stuk op zichzelf werkt, en de score van Donald Rubinstein voor Martin drijft niet alleen de hoofdthema's van de film aan, maar staat ook op eigen benen. Dit is een prachtige soundtrack die een fantastische en waardige release heeft gekregen. Ik zou dit ten zeerste aanbevelen, niet alleen voor fans van horror-soundtracks, maar voor fans van muziek in het algemeen. MOJO Magazine noemde het een van de "Top 100 coolste soundtracks aller tijden" en het is helemaal waar. Er zijn meerdere varianten van deze plaat die worden verkocht naast de reguliere 180 gram zwarte die door verschillende bedrijven wordt verkocht en ze zijn:

Verzenden naar de kust PhonoCo verkoopt een zwart-witte werveling genaamd Transylvanian Flashback. Gelimiteerd tot 500

Licht op zolder (Wij en Eenrichtings statisch (VK) verkopen een Marble "Blood" Red. Gelimiteerd tot 500.

Alle drie verkopen 180 gram zwart was goed en die zijn gelimiteerd tot 1000.

LIJST MET SPOOREN

A1. De roeping / hoofdtitel
A2. Trein Aanval
A3. Gefaseerd
A4. Tat Cuda's huis
A5. Martin in de slagerij
A6. Antieke achtervolging met dorpelingen
A7. Knoflookachtervolging #6
A8. Martin gaat naar de stad
A9. Christina Bladeren
A10. Halloween
A11. Moderne Vamp

B1. Zingen
B2. De roeping (reprise)
B3. Braddock/achtervolging
B4. Terug naar mij
B5. Kruipende volgorde
B6. Martijn Martijn Martijn
B7. Marie - Intermezzo
B8. evocatie
B9. Vlieg 's nachts
B10. Exorcisme / klassieke funk
B11. Staak, goed gedaan!

[iframe id=”https://www.youtube.com/embed/4SwXSiGpCxc” align=”center” mode=”normaal” autoplay=”no”]