Wij hadden onlangs deelde het nieuws dat Paco Plaza (van [REC] fame) heeft een gloednieuwe film die – tot ieders verbazing – zonder waarschuwing op Netflix is ​​verschenen. Netflix heeft een pagina overgenomen hun eigen draaiboek met de vrijlating van Veronica, een Spaanse bezetenheidshorror die in première ging op het Toronto International Film Festival in 2017.

Gebaseerd op de ware gebeurtenissen van het veronderstelde bezit van Estefanía Gutierrez Lázaro, Veronica vindt plaats in Madrid in 1991. Het is geweest bejubeld om te zijn zo eng, sommige kijkers kan het niet afmaken.

Dus, dat gezegd hebbende, laten we hier iets uit de weg ruimen.

Ja, dit is een Spaanse film met ondertiteling. Als je het niet wilt kijken alleen omdat je niet graag naar een film met ondertiteling kijkt, ben ik teleurgesteld in je. Je sluit jezelf af voor a hele wereld of absoluut ongelooflijk verschrikking films. Ik probeer niet te preken, maar serieus. Je zult wennen aan ondertitels, dat beloof ik je.

Bovendien, laat je bang zijn! Als je een film ingaat met een uitdagende houding, zul je er niet zoveel van genieten als je had gehoopt. Er zijn geen prijzen voor het blijven staan ​​met een stenen gezicht tijdens een film. Gewoon plezier hebben.

Meebewegen.

Plaza weeft meesterlijk een verhaal van terreur met Veronica. Het titulaire personage (gespeeld door nieuwkomer Sandra Escacena) ontmoet twee van haar vrienden tijdens een totale zonsverduistering en maakt gebruik van het superkrachtige natuurlijke fenomeen om contact op te nemen met haar onlangs overleden vader met een ouijabord.

Omdat dit een horrorfilm is, verloopt hun seance niet zoals gepland, en al snel wordt Verónica geplaagd door verdachte en ongemakkelijke onverklaarbare activiteiten. Ze belde naar de andere kant en iemand - of iets - nam op.

Als publiek worden we aangetrokken door de relatie die Verónica heeft met haar jonge broers en zussen - tweelingzusjes Lucía en Irene en broertje Antoñito. Terwijl hun moeder lange dagen werkt in een plaatselijk restaurant, heeft de tiener Verónica de zorg voor de kinderen.

Als we dit opgewekte jonge meisje observeren in haar dagelijks leven - haar broers en zussen wakker maken, aankleden, eten geven en baden als de primaire aanwezige verzorger in huis - is het gemakkelijk te begrijpen waarom ze zo verlangde naar een band met haar vader.

Ze heeft in wezen de taken als ouder overgenomen en - onder enorme druk om 'volwassen' te worden - kun je absoluut met haar meevoelen omdat ze weer als dochter wil kunnen optreden, al is het maar voor een kort gesprek met een ouijabord. Ze kan niet goed rouwen om haar vader - er is geen tijd in haar dag of ruimte voor zwakte in het bijzijn van haar broers en zussen.

We worden constant aan haar jeugd herinnerd - van het oversized schooluniform en de bretels tot de bandposters die haar kamer versieren. Ze is geen zelfverzekerde, onstuimige, wilde tiener. Ze is een meisje dat wanhopig probeert de normaliteit te handhaven in het belang van de mensen om haar heen.

Zodra de dreiging steeds duidelijker wordt, zet Verónica zich in om haar broers en zussen te beschermen. Een effectieve en vaak gebruikte horror-trope is het isolement van je kindertijd - dat gevoel dat de monsters echt zijn en dat er niemand is die je kan beschermen. Veronica gedijt hierop.

fans van [REC] zal merken dat Plaza's Veronica getuigt van een stilistische volwassenheid. De camerabewegingen zijn soms subtiel, maar op het hoogtepunt van de film volgt hij de actie zo doelbewust dat je het gevoel hebt er deel van uit te maken. Deze hectische slotscènes zijn verfijnd met lange opnames en constante beweging om de horror naar voren te drijven.

Muziek is ook een belangrijk onderdeel. De score is dissonant en verontrustend, maar wordt gecompenseerd door pophits van Verónica's walkman (van haar favoriete band, Heroes Del Silencio). Dit bouwt sfeer op en voegt tegelijkertijd een persoonlijk tintje toe aan onze band met het personage.

De film bouwt angst op een ongelooflijke manier op - sommige scènes zijn zo dik van spanning dat je het gevoel hebt dat je het met een mes zou kunnen snijden.

Alle jonge acteurs zijn fenomenaal in hun rol; terwijl Escacena het zware werk doet als Verónica, moeten we zeker de kleine Iván Chavero erkennen als Antonio. Hij is absoluut schattig en steelt elke scène met een zoete onschuld.

Ook een schreeuw naar Consuelo Trujillo als Hermana Muerte (ook bekend als "Sister Death") voor het doorgronden van de dichotomie van een wijze en goedbedoelende maar angstaanjagende non.

Kortom, Veronica is een solide film met een gezonde balans tussen angstaanjagende angst en oprecht hart.