Voordat ik zelfs maar tot mijn gedachten kom over de grote terugkeer van de grote man naar het grote scherm, voelt het belangrijk dat ik eerst vermeld / beken dat ik ongeveer even ver verwijderd ben van een Godzilla expert zoals iedereen maar kan zijn. Ik schaam me totaal om dit zelfs maar toe te geven, maar in het belang van volledige openheid, de enige Godzilla film die ik zelfs volledig heb gezien, is de veel verguisde Amerikaanse remake van Roland Emmerich uit 1998 - en zelfs die heb ik niet meer gezien sinds ik een klein kind was.

Dus ja. Ik wilde alleen vermelden dat, in een poging om duidelijk te maken dat wat u gaat lezen een Godzilla recensie geschreven door een man die niet echt een zwak in zijn hart heeft Godzilla. Dus voel je vrij om te waarderen wat ik te zeggen heb over de film of negeer het totaal, Godzilla super fans. Mijn gevoelens zullen hoe dan ook niet gekwetst worden!

Geregisseerd door Gareth Edwards, die het optreden binnenhaalde op basis van zijn uitstekende indiefilm uit 2010 Monsters, Godzilla In 2014 speelt Bryan Cranston de rol van een supervisor van een kerncentrale die een samenzweringstheoreticus is geworden (Joe Brody), die ervan overtuigd raakt dat de zogenaamde 'natuurramp' die zijn vrouw heeft gedood, eigenlijk iets veel minder natuurlijks was dan iedereen is verteld. Zijn zoon aan zijn zijde, Joe gaat op zoek naar de waarheid over de ramp, en het duurt niet lang voordat die waarheid wordt onthuld; in de vorm van een paar gigantische monsters, waaronder de grote G zelf.

Ja, er zijn meer monsters in de film dan alleen Godzilla, en hoewel ik persoonlijk de 'meer hoe beter' manier van denken onderschrijf, vooral als het gaat om monsters met grote reet, heeft hun opname uiteindelijk de film voor mij pijn gedaan in plaats van geholpen. het. Het probleem is niet zozeer dat er andere monsters rondrennen die verwoesting aanrichten, het probleem is dat de andere monsters meer centraal staan ​​dan Godzilla, tot het punt dat Godzilla voelt als een bijzaak van alles wat er gebeurt ... wat raar is, gezien het feit dat de film heet Godzilla.

Op veel manieren, Godzilla 2014 speelt zich af als het vervolg op 'Godzilla vs. (insert other monster)' waarvan je een Godzilla herstart om gevolgd te worden door, meer dan het recht omhoog doet Godzilla herstart dat het waarschijnlijk had moeten zijn. Het was alsof Edwards en zijn bedrijf teveel probeerden rechtstreeks vanuit de poort te doen, en in wezen het ultieme wilden bereiken Godzilla film, en daarmee namen ze uiteindelijk veel te veel van de aandacht af van de King of the Monsters zelf, waardoor hij werd gereduceerd tot een gigantische sloopkogel die zo nu en dan opduikt om wat rotzooi te vernietigen.

Gek genoeg, Godzilla's schermtijd in de film - die iets meer dan 2 uur duurt - is zeer minimaal, en hoewel ik begrijp waarom filmmakers als Ridley Scott en Steven Spielberg die techniek gebruikten voor films als Vreemd en Bek, het is hier gewoon niet echt logisch, omdat we allemaal al weten hoe Godzilla eruit ziet, en waar hij voor staat. Opnieuw maken Godzilla en hem beperkte schermtijd geven, is een beetje als opnieuw maken Texas Chainsaw Massacre en Leatherface verborgen houden voor het grootste deel van de film, wat een totale teleurstelling is, ongeacht hoe je het snijdt.

Maar nogmaals, mijn grootste probleem met de hele zaak is niet alleen dat we niet zoveel van Godzilla zien, het is meer dat hij niet eens het gevoel heeft dat hij de belangrijkste attractie van de film is. In plaats daarvan wordt veel van de schijnwerpers geschenen op twee bidsprinkhaan-achtige wezens, en het is hen om wie het verhaal echt lijkt te zijn opgebouwd, wat jammer is, aangezien ze er niet erg interessant of cool uitzien. Ik kan het niet helpen, maar voel dat de bal in de monsterafdeling is gevallen, ook al ziet Godzilla er weliswaar geweldig uit, en misschien wel de meest kolossale en stoere die hij ooit is geweest.

Aan de menselijke kant zijn de personages helaas net zo oninteressant als de monsters die Godzilla niet zijn, en ze zijn net zo onderontwikkeld als het rommelige algemene verhaal. Het enige interessante personage in de hele zaak is Joe Brody van Bryan Cranston, en laten we zeggen dat hij niet zo vaak in de film zit als hij zou moeten zijn - hm, ik voel hier een patroon.

Afgezien van Joe hebben we zijn zoon Ford, die in wezen een dollarwinkel is 'Action Hero!' speelgoed komt tot leven, Ford's vrouw die zich nooit als een echt mens voelt, Dr. een paar honderd generieke militaire kerels.

Er is letterlijk geen enkel personage dat de moeite waard is om voor te rooten, zoals vaak het geval is met deze Hollywood-films met zware militaire rampen. Ik zie veel liever monsterfilms verteld vanuit het oogpunt van de mens waar we ons echt mee kunnen identificeren - Super 8 en Cloverfield beide komen in me op - aangezien ik mezelf vaak niet alleen verveel door al het militaire / wetenschappelijke jargon, maar ook ronduit verward. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar de meeste personages het in het grootste deel van de film over hadden, en zonder herkenbare personages om aan vast te houden, kreeg ik absoluut geen reden om me zorgen te maken.

Dus wat vond ik leuk aan de film? Nou, eerlijk gezegd, niet zo veel. Nogmaals, Godzilla zag er verdomd cool uit, en tegen het einde waren er een paar scènes die me het gevoel gaven dat ik net getuige was van iets echt, echt geweldigs. Maar de entertainmentfactor van de film komt veel te laat in het spel, waarbij al het goede de laatste 20 minuten wordt bewaard. Gedurende de rest van de film snijden de camera's weg wanneer er iets cools gaat gebeuren, zoals Godzilla die de strijd aangaat met een ander monster, en het wordt vrij duidelijk dat de beste momenten worden bewaard voor een laatste knal aan het einde van de film. , op dat moment is het veel te laat.

Met andere woorden, het eerste uur en de 40 minuten zijn totaal oninteressant en niet boeiend, terwijl de laatste 20 minuten best gaaf zijn, en vol actie waarvan je waarschijnlijk verwachtte dat de hele film vol zou zijn. En zelfs dan zijn het meestal twee opmerkelijk epische momenten in die laatste 20 minuten die de moeite waard zijn om al het andere door te nemen, want zelfs het grootste deel van het laatste gevecht valt plat, vanwege hoe donker verlicht de actie is en hoe weinig we er echt van hebben. zien. Het lijkt bijna alsof je door een verrekijker kijkt hoe een klein kind dinosaurusfiguren tegen elkaar slaat in een slecht verlichte slaapkamer, althans voor de meeste van die al te korte vechtscènes.

Begrijp me niet verkeerd, ik ging de film niet in op zoek naar epische vechtsequenties, aangezien ik geen idee had dat er zelfs andere monsters in zouden zitten. En eerlijk gezegd, het zou goed zijn als er heel weinig monsteractie was, en zelfs heel weinig Godzilla-schermtijd, als het verhaal en de personages uitgewerkt en interessant waren. Maar omdat het geen interessante personages of een goed verhaal bevat, en ook heel weinig over monsteractie, is hier eigenlijk gewoon niets te zien, afgezien van die bovengenoemde laatste momenten waarop je waarschijnlijk het theater met een glimlach op je gezicht verlaat - en misschien zelfs het gevoel hebben dat je net een film hebt gezien die veel indrukwekkender was dan hij in werkelijkheid was.

Het is jammer, want Gareth Edwards bewees met Monsters dat hij een verdomd goede monsterfilm kan maken, maar ook interessante personages en een boeiend verhaal kan maken. Ik zou graag zien wat hij zou hebben gedaan met een Godzilla film alleen, buiten het Hollywood-systeem, omdat Godzilla 2014 is echt een Hollywood-film door en door, min of meer alles wat dat belichaamt Monsters intelligent niet.

Maar nogmaals, ik ben geen Godzilla fanboy, dus wat weet ik nou?