Verbind je met ons

Nieuws

Theatrale recensie: Godzilla

gepubliceerd

on

Godzilla

Voordat ik zelfs maar tot mijn gedachten kom over de grote terugkeer van de grote man naar het grote scherm, voelt het belangrijk dat ik eerst vermeld / beken dat ik ongeveer even ver verwijderd ben van een Godzilla expert zoals iedereen maar kan zijn. Ik schaam me totaal om dit zelfs maar toe te geven, maar in het belang van volledige openheid, de enige Godzilla film die ik zelfs volledig heb gezien, is de veel verguisde Amerikaanse remake van Roland Emmerich uit 1998 - en zelfs die heb ik niet meer gezien sinds ik een klein kind was.

Dus ja. Ik wilde alleen vermelden dat, in een poging om duidelijk te maken dat wat u gaat lezen een Godzilla recensie geschreven door een man die niet echt een zwak in zijn hart heeft Godzilla. Dus voel je vrij om te waarderen wat ik te zeggen heb over de film of negeer het totaal, Godzilla super fans. Mijn gevoelens zullen hoe dan ook niet gekwetst worden!

Geregisseerd door Gareth Edwards, die het optreden binnenhaalde op basis van zijn uitstekende indiefilm uit 2010 Monsters, Godzilla In 2014 speelt Bryan Cranston de rol van een supervisor van een kerncentrale die een samenzweringstheoreticus is geworden (Joe Brody), die ervan overtuigd raakt dat de zogenaamde 'natuurramp' die zijn vrouw heeft gedood, eigenlijk iets veel minder natuurlijks was dan iedereen is verteld. Zijn zoon aan zijn zijde, Joe gaat op zoek naar de waarheid over de ramp, en het duurt niet lang voordat die waarheid wordt onthuld; in de vorm van een paar gigantische monsters, waaronder de grote G zelf.

Ja, er zijn meer monsters in de film dan alleen Godzilla, en hoewel ik persoonlijk de 'meer hoe beter' manier van denken onderschrijf, vooral als het gaat om monsters met grote reet, heeft hun opname uiteindelijk de film voor mij pijn gedaan in plaats van geholpen. het. Het probleem is niet zozeer dat er andere monsters rondrennen die verwoesting aanrichten, het probleem is dat de andere monsters meer centraal staan ​​dan Godzilla, tot het punt dat Godzilla voelt als een bijzaak van alles wat er gebeurt ... wat raar is, gezien het feit dat de film heet Godzilla.

Godzilla

Op veel manieren, Godzilla 2014 speelt zich af als het vervolg op 'Godzilla vs. (insert other monster)' waarvan je een Godzilla herstart om gevolgd te worden door, meer dan het recht omhoog doet Godzilla herstart dat het waarschijnlijk had moeten zijn. Het was alsof Edwards en zijn bedrijf teveel probeerden rechtstreeks vanuit de poort te doen, en in wezen het ultieme wilden bereiken Godzilla film, en daarmee namen ze uiteindelijk veel te veel van de aandacht af van de King of the Monsters zelf, waardoor hij werd gereduceerd tot een gigantische sloopkogel die zo nu en dan opduikt om wat rotzooi te vernietigen.

Gek genoeg, Godzilla's schermtijd in de film - die iets meer dan 2 uur duurt - is zeer minimaal, en hoewel ik begrijp waarom filmmakers als Ridley Scott en Steven Spielberg die techniek gebruikten voor films als Vreemd en Bek, het is hier gewoon niet echt logisch, omdat we allemaal al weten hoe Godzilla eruit ziet, en waar hij voor staat. Opnieuw maken Godzilla en hem beperkte schermtijd geven, is een beetje als opnieuw maken Texas Chainsaw Massacre en Leatherface verborgen houden voor het grootste deel van de film, wat een totale teleurstelling is, ongeacht hoe je het snijdt.

Maar nogmaals, mijn grootste probleem met de hele zaak is niet alleen dat we niet zoveel van Godzilla zien, het is meer dat hij niet eens het gevoel heeft dat hij de belangrijkste attractie van de film is. In plaats daarvan wordt veel van de schijnwerpers geschenen op twee bidsprinkhaan-achtige wezens, en het is hen om wie het verhaal echt lijkt te zijn opgebouwd, wat jammer is, aangezien ze er niet erg interessant of cool uitzien. Ik kan het niet helpen, maar voel dat de bal in de monsterafdeling is gevallen, ook al ziet Godzilla er weliswaar geweldig uit, en misschien wel de meest kolossale en stoere die hij ooit is geweest.

Godzilla

Aan de menselijke kant zijn de personages helaas net zo oninteressant als de monsters die Godzilla niet zijn, en ze zijn net zo onderontwikkeld als het rommelige algemene verhaal. Het enige interessante personage in de hele zaak is Joe Brody van Bryan Cranston, en laten we zeggen dat hij niet zo vaak in de film zit als hij zou moeten zijn - hm, ik voel hier een patroon.

Afgezien van Joe hebben we zijn zoon Ford, die in wezen een dollarwinkel is 'Action Hero!' speelgoed komt tot leven, Ford's vrouw die zich nooit als een echt mens voelt, Dr. een paar honderd generieke militaire kerels.

Er is letterlijk geen enkel personage dat de moeite waard is om voor te rooten, zoals vaak het geval is met deze Hollywood-films met zware militaire rampen. Ik zie veel liever monsterfilms verteld vanuit het oogpunt van de mens waar we ons echt mee kunnen identificeren - Super 8 en Cloverfield beide komen in me op - aangezien ik mezelf vaak niet alleen verveel door al het militaire / wetenschappelijke jargon, maar ook ronduit verward. Ik had eerlijk gezegd geen idee waar de meeste personages het in het grootste deel van de film over hadden, en zonder herkenbare personages om aan vast te houden, kreeg ik absoluut geen reden om me zorgen te maken.

Dus wat vond ik leuk aan de film? Nou, eerlijk gezegd, niet zo veel. Nogmaals, Godzilla zag er verdomd cool uit, en tegen het einde waren er een paar scènes die me het gevoel gaven dat ik net getuige was van iets echt, echt geweldigs. Maar de entertainmentfactor van de film komt veel te laat in het spel, waarbij al het goede de laatste 20 minuten wordt bewaard. Gedurende de rest van de film snijden de camera's weg wanneer er iets cools gaat gebeuren, zoals Godzilla die de strijd aangaat met een ander monster, en het wordt vrij duidelijk dat de beste momenten worden bewaard voor een laatste knal aan het einde van de film. , op dat moment is het veel te laat.

Godzilla

Met andere woorden, het eerste uur en de 40 minuten zijn totaal oninteressant en niet boeiend, terwijl de laatste 20 minuten best gaaf zijn, en vol actie waarvan je waarschijnlijk verwachtte dat de hele film vol zou zijn. En zelfs dan zijn het meestal twee opmerkelijk epische momenten in die laatste 20 minuten die de moeite waard zijn om al het andere door te nemen, want zelfs het grootste deel van het laatste gevecht valt plat, vanwege hoe donker verlicht de actie is en hoe weinig we er echt van hebben. zien. Het lijkt bijna alsof je door een verrekijker kijkt hoe een klein kind dinosaurusfiguren tegen elkaar slaat in een slecht verlichte slaapkamer, althans voor de meeste van die al te korte vechtscènes.

Begrijp me niet verkeerd, ik ging de film niet in op zoek naar epische vechtsequenties, aangezien ik geen idee had dat er zelfs andere monsters in zouden zitten. En eerlijk gezegd, het zou goed zijn als er heel weinig monsteractie was, en zelfs heel weinig Godzilla-schermtijd, als het verhaal en de personages uitgewerkt en interessant waren. Maar omdat het geen interessante personages of een goed verhaal bevat, en ook heel weinig over monsteractie, is hier eigenlijk gewoon niets te zien, afgezien van die bovengenoemde laatste momenten waarop je waarschijnlijk het theater met een glimlach op je gezicht verlaat - en misschien zelfs het gevoel hebben dat je net een film hebt gezien die veel indrukwekkender was dan hij in werkelijkheid was.

Het is jammer, want Gareth Edwards bewees met Monsters dat hij een verdomd goede monsterfilm kan maken, maar ook interessante personages en een boeiend verhaal kan maken. Ik zou graag zien wat hij zou hebben gedaan met een Godzilla film alleen, buiten het Hollywood-systeem, omdat Godzilla 2014 is echt een Hollywood-film door en door, min of meer alles wat dat belichaamt Monsters intelligent niet.

Maar nogmaals, ik ben geen Godzilla fanboy, dus wat weet ik nou?

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

lijsten

Spanning en rillingen: een ranglijst van 'Radio Silence'-films, van Bloody Brilliant tot Just Bloody

gepubliceerd

on

Radiostiltefilms

Matt Bettinelli-Olpin, Tyler Gillett, en Tsjaad villella zijn allemaal filmmakers onder het verzamellabel genaamd Radio Stilte. Bettinelli-Olpin en Gillett zijn de belangrijkste regisseurs onder die naam, terwijl Villella produceert.

Ze zijn de afgelopen dertien jaar populair geworden en hun films staan ​​bekend als een bepaalde ‘Radio Silence’-signatuur. Ze zijn bloederig, bevatten meestal monsters en hebben halsbrekende actiescènes. Hun recente film Abigail is een voorbeeld van die signatuur en is misschien wel hun beste film tot nu toe. Momenteel werken ze aan een reboot van John Carpenter Ontsnap uit New York.

We dachten dat we de lijst met projecten die zij hebben geregisseerd door zouden nemen en deze van hoog naar laag zouden rangschikken. Geen van de films en korte films op deze lijst is slecht, ze hebben allemaal hun verdiensten. Deze ranglijsten van boven naar beneden zijn slechts de ranglijsten waarvan we vonden dat ze hun talenten het beste lieten zien.

We hebben geen films opgenomen die zij produceerden maar niet regisseerden.

#1. Abigaïl

Een update van de tweede film op deze lijst, Abagail is de natuurlijke progressie van Radiostilte liefde voor lockdown-horror. Het volgt in vrijwel dezelfde voetsporen van Ready or Not, maar slaagt erin nog een stap verder te gaan: maak het over vampieren.

Abigail

#2. Klaar of niet

Deze film zette Radio Silence op de kaart. Hoewel ze niet zo succesvol zijn aan de kassa als sommige van hun andere films, Ready or Not bewees dat het team buiten hun beperkte anthologieruimte kon stappen en een leuke, spannende en bloederige avonturenfilm kon maken.

Ready or Not

#3. Schreeuw (2022)

Terwijl Gillen zal altijd een polariserende franchise blijven, deze prequel, sequel, reboot – hoe je het ook wilt labelen, liet zien hoeveel Radio Silence het bronmateriaal kende. Het was niet lui of geldzuchtig, maar gewoon een leuke tijd met legendarische personages waar we van houden en nieuwe die met ons zijn opgegroeid.

Schreeuw (2022)

#4 Zuidwaarts (de uitweg)

Radio Silence gooit hun found-footage-modus operandi voor deze anthologiefilm. Verantwoordelijk voor de boekensteunverhalen creëren ze een angstaanjagende wereld in hun segment getiteld De manier Uit, waarbij vreemde zwevende wezens en een soort tijdlus betrokken zijn. Het is de eerste keer dat we hun werk zien zonder een wankele camera. Als we deze hele film zouden rangschikken, zou deze op deze positie op de lijst blijven staan.

naar het zuiden

#5. V/H/S (10-31-98)

De film waarmee het allemaal begon voor Radio Silence. Of moeten we zeggen: de segment waarmee het allemaal begon. Ook al is dit geen lange speelfilm, wat ze hebben weten te doen met de tijd die ze hadden, was erg goed. Hun hoofdstuk was getiteld 10/31/98, een korte film met found-footage over een groep vrienden die crashen in wat zij denken dat een geënsceneerde exorcisme is, om vervolgens te leren om op Halloweenavond geen dingen aan te nemen.

V / H / S

#6. Schreeuw VI

De actie opvoeren, naar de grote stad verhuizen en verhuren Ghostface gebruik een jachtgeweer, Schreeuw VI zette de franchise op zijn kop. Net als hun eerste film speelde deze film met canon en wist hij veel fans voor zijn richting te winnen, maar vervreemdde anderen omdat ze te ver buiten de lijnen van Wes Cravens geliefde serie kleurden. Als een vervolg liet zien hoe de trope oud werd, was het dat wel Schreeuw VI, maar het slaagde erin wat vers bloed uit deze steunpilaar van bijna drie decennia te persen.

Schreeuw VI

#7. Duivels strijd

Deze, tamelijk onderschatte, eerste langspeelfilm van Radio Silence is een staaltje van wat ze van V/H/S hebben overgenomen. Het werd gefilmd in een alomtegenwoordige Found Footage-stijl, waarin een vorm van bezetenheid wordt getoond, en er zijn onwetende mannen te zien. Aangezien dit hun eerste echte grote studioklus was, is het een prachtige toetssteen om te zien hoe ver ze zijn gekomen met hun verhalen.

Duivels strijd

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Nieuws

Misschien wel de engste, meest verontrustende serie van het jaar

gepubliceerd

on

Je hebt misschien nog nooit van gehoord Richard Gadd, maar dat zal na deze maand waarschijnlijk veranderen. Zijn miniserie Baby Rendier gewoon slaan Netflix en het is een angstaanjagende diepe duik in misbruik, verslaving en psychische aandoeningen. Wat nog enger is, is dat het gebaseerd is op de ontberingen van Gadd in het echte leven.

De kern van het verhaal gaat over een man genaamd Donny Dunn gespeeld door Gadd die stand-up comedian wil worden, maar dat lukt niet zo goed dankzij plankenkoorts die voortkomt uit zijn onzekerheid.

Op een dag ontmoet hij tijdens zijn dagelijkse werk een vrouw genaamd Martha, gespeeld tot losgeslagen perfectie door Jessica Gunning, die meteen gecharmeerd is van Donny's vriendelijkheid en knappe uiterlijk. Het duurt niet lang voordat ze hem de bijnaam 'Baby Rendier' ​​geeft en hem meedogenloos begint te stalken. Maar dat is slechts het toppunt van Donny's problemen; hij heeft zijn eigen ongelooflijk verontrustende problemen.

Deze miniserie zou met veel triggers moeten komen, dus wees gewaarschuwd: deze is niet voor bangeriken. De verschrikkingen hier komen niet voort uit bloed en bloedvergieten, maar uit fysieke en mentale mishandeling die verder gaan dan welke fysiologische thriller dan ook die je ooit hebt gezien.

"Het is uiteraard heel emotioneel waar: ik werd ernstig gestalkt en ernstig mishandeld", zei Gadd Mensen, waarin hij uitlegde waarom hij sommige aspecten van het verhaal veranderde. “Maar we wilden dat het bestond in de kunstsfeer, en dat het de mensen zou beschermen waarop het gebaseerd is.”

De serie is in een stroomversnelling gekomen dankzij positieve mond-tot-mondreclame, en Gadd begint aan de bekendheid te wennen.

"Het heeft duidelijk een gevoelige snaar geraakt", vertelde hij The Guardian. "Ik geloofde er echt in, maar het is zo snel van de grond gekomen dat ik me een beetje winderig voel."

Je kunt streamen Baby Rendier nu op Netflix.

Als u of iemand die u kent seksueel is misbruikt, neem dan contact op met de National Sexual Assault Hotline op 1-800-656-HOPE (4673) of ga naar regen.org.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen

Films

Het originele 'Beetlejuice'-vervolg had een interessante locatie

gepubliceerd

on

keversap in Hawaii Movie

Eind jaren '80 en begin jaren '90 waren vervolgfilms op populaire films niet zo lineair als nu. Het leek meer op “laten we de situatie opnieuw doen, maar op een andere locatie.” Herinneren Speed 2of National Lampoon's Europese vakantie? Ook al Aliens, hoe goed het ook is, volgt veel van de plotpunten van het origineel; mensen die vastzaten op een schip, een androïde, een klein meisje in gevaar in plaats van een kat. Het is dus logisch dat een van de meest populaire bovennatuurlijke komedies aller tijden, Beetlejuice hetzelfde patroon zou volgen.

In 1991 was Tim Burton geïnteresseerd in een vervolg op zijn origineel uit 1988, het heette Beetlejuice Goes Hawaiiaans:

“De familie Deetz verhuist naar Hawaï om een ​​resort te ontwikkelen. De bouw begint en al snel wordt ontdekt dat het hotel bovenop een oude begraafplaats komt te staan. Beetlejuice komt binnen om de boel te redden.’

Burton vond het script leuk, maar wilde het opnieuw schrijven, dus vroeg hij het aan de toenmalige populaire scenarioschrijver Daniël Waters die net klaar was met bijdragen Heathers. Hij gaf de kans door als producer David Geffen bood het aan Troop Beverly Hills schriftgeleerde Pamela Norris het mocht niet baten.

Uiteindelijk vroeg Warner Bros Kevin Smith op te slaan Beetlejuice Goes Hawaiiaans, hij spotte met het idee, gezegde, “Hebben we niet alles gezegd wat we moesten zeggen in de eerste Beetlejuice? Moeten we tropisch gaan?”

Negen jaar later werd het vervolg vermoord. De studio zei dat Winona Ryder nu te oud was voor de rol en dat er een volledige hercast moest gebeuren. Maar Burton gaf nooit op, er waren veel richtingen die hij met zijn personages wilde inslaan, waaronder een Disney-crossover.

“We hebben over veel verschillende dingen gesproken”, zegt de directeur zei in Entertainment Weekly. “Dat was al vroeg toen we gingen, Beetlejuice en het spookhuisBeetlejuice gaat naar het westen, wat dan ook. Er kwamen veel dingen naar voren.”

Snel vooruit naar 2011 toen een ander script werd gepitcht voor een vervolg. Dit keer de schrijver van Burton Dark Shadowswerd Seth Grahame-Smith aangenomen en hij wilde er zeker van zijn dat het verhaal geen geldrovende remake of reboot was. Vier jaar later, in 2015, werd een script goedgekeurd waarbij zowel Ryder als Keaton zeiden dat ze zouden terugkeren naar hun respectievelijke rollen. In 2017 dat script werd vernieuwd en uiteindelijk op de plank gelegd 2019.

Gedurende de tijd dat het vervolgscript in Hollywood rondslingerde 2016 een kunstenaar genaamd Alex Murillo plaatste wat leek op één vel voor een Beetlejuice vervolg. Hoewel ze verzonnen waren en geen banden hadden met Warner Bros., dachten mensen dat ze echt waren.

Misschien heeft de viraliteit van het kunstwerk interesse gewekt in een Beetlejuice vervolg nogmaals, en uiteindelijk werd het bevestigd in 2022 Keversap 2 kreeg groen licht vanwege een script geschreven door woensdag schrijvers Alfred Gough en Miles Millar. De ster uit die serie Jenna Ortega aangemeld bij de nieuwe film en het filmen begint 2023. Dat werd ook bevestigd Danny Elfman zou terugkeren om de partituur te doen.

Burton en Keaton waren het erover eens dat de nieuwe film de titel zou krijgen Keversjuice, Keversjuice zou niet vertrouwen op CGI of andere vormen van technologie. Ze wilden dat de film ‘handgemaakt’ zou aanvoelen. De film werd in november 2023 verpakt.

Het heeft meer dan drie decennia geduurd voordat er een vervolg op kwam Beetlejuice. Hopelijk, aangezien ze aloha zeiden Beetlejuice Goes Hawaiiaans er is voldoende tijd en creativiteit geweest om dit te garanderen Keversjuice, Keversjuice zal niet alleen de personages eren, maar ook fans van het origineel.

Keversjuice, Keversjuice gaat op 6 september in de bioscoop open.

Recensie 'Civil War': is het de moeite waard om te kijken?

Verder lezen