Het is bijna dertig jaar geleden sinds de executie van Ted Bundy in de Florida State Prison, en hij haalt nog steeds de krantenkoppen. Deze recente ontwikkeling heeft echter niets te maken met zijn moordpartij; het is eerder zijn ouderlijk huis in Tacoma, Washington dat het nieuws haalt.

Toen aannemer Casey Clopton, een voorheen zelfbenoemde scepticus, oorspronkelijk werd ingehuurd om het huis van Tacoma op te knappen, had hij geen idee van de geschiedenis ervan in verband met de beruchte seriemoordenaar die in verband was gebracht met minstens zesendertig moorden.

Bundy was in 1955, toen hij negen jaar oud was, met zijn moeder in het huis komen wonen, maar de vastgoedmakelaar James Pitts maakte deze informatie oorspronkelijk niet bekend aan de aannemer toen hij de baan accepteerde. Pitts beweerde dat hij er met opzet voor had gekozen om de vroegere bewoners niet te noemen, omdat "... we niet zeker wisten hoe mensen zouden reageren als we wisten dat daar een seriemoordenaar woonde." Hij gaf verder toe dat hij zich volledig bewust was van de ongewone activiteit in huis en zei: "Het was echt griezelig, maar erg netjes."

Clopton kreeg voor het eerst wantrouwen tegenover het huis toen hij zijn elfjarige dochter meenam naar de locatie van zijn nieuwste project. Het kleine meisje raakte plotseling overweldigd en barstte hysterisch in tranen uit. Ze vertelde haar vader dat het huis ‘raar’ aanvoelde.

Terwijl het huis een facelift onderging, raakten bouwapparatuur en mobiele telefoons uitgevallen, uitgeschakeld of zelfs fysiek helemaal losgekoppeld. Het plotselinge stroomverlies van elektrische apparaten is een bekend teken van de aanwezigheid en veronderstelde manifestatie van paranormale entiteiten. Uit veel spookonderzoeken is ook gebleken dat structurele veranderingen aan een huis de neiging hebben om dergelijke activiteit te vergroten.

Naarmate het werk thuis voortduurde, werden de gebeurtenissen nog vreemder. De leider van de sloopploeg werd overweldigd door paniek en emotie, net zoals de dochter van aannemer Clopton was geworden tijdens haar bezoek aan het huis. Woorden als ‘Vertrekken’ en ‘Help mij’ begonnen zich op de keldervloer te manifesteren in gipsplaatstof en werden op het slaapkamerraam gekrabbeld. Deuren en kasten leken vanzelf open te gaan.

Om ieders geest gerust te stellen, ook die van hemzelf, die met de dag minder sceptisch werd, schreef Clopton bijbelverzen op de muren van het huis. Hij schakelde zelfs geestelijken in om elke kamer van het huis te zegenen en de Schrift voor te lezen.

Of de activiteit in de woning is gestaakt is niet gemeld, maar de woning is het afgelopen jaar voor een bedrag van € 335,000 verkocht aan een onbekende koper. Of de nieuwe eigenaar al dan niet op de hoogte is van de vorige activiteit of van vroegere eigenaren in de jaren vijftig en zestig, moet ook nog worden ontdekt.

Wat denk je? Is het kleine blauwe huis in Tacoma, Washington spookachtig? Of is dit slechts een poging om de aandacht op het pand te vestigen? Vertel het ons in de reacties hieronder!

Verder lezen over Ted Bundy tijdens zijn jeugd in Tacoma, Washington;

Ted Bundy woonde niet in het huis van Tacoma, Washington tijdens zijn volwassen seriemoordenaarjaren. Vanaf jonge leeftijd begon Bundy echter tekenen van een verstoorde psyche te vertonen. Dit waren de beginjaren waarin hij 's avonds laat door ramen begon te kijken, wachtend tot vrouwen zich uitkleedden, en ook op zoek ging naar gewelddadige seksuele beelden.

Er wordt door deskundigen gespeculeerd dat Bundy zijn eerste moord in 1961 op veertienjarige leeftijd had gepleegd, toen de achtjarige Ann Marie Burr vermist werd in zijn buurt. Er wordt ook aangenomen dat Bundy en Ann Marie elkaar kenden. Omdat ze maar een paar blokken van elkaar verwijderd wonen en elke ochtend langs haar huis lopen op zijn krantenroute in de vroege ochtend, blijft de mogelijkheid van een kennismaking zeker open.

De ochtend dat Burr vermist werd, werd de voordeur wijd open aangetroffen, evenals een raam aan de voorkant, maar er was geen teken van strijd in het huis. Het gebrek aan kracht bij binnenkomst en het feit dat er geen ontbrekende items waren, leidden ertoe dat het kleine meisje was ontvoerd en ook haar ontvoerder kende. Zelfs tot op de dag van vandaag weet niemand wat er met Burr is gebeurd, en haar stoffelijk overschot is nooit gevonden.