Kelly McNeely: Hoe zijn jullie als broers betrokken geraakt bij het maken van films? Je zei dat je vader effecten deed en eraan werkte The Evil Dead, wat echt heel gaaf is ... was dat altijd maar een deel van je leven toen je opgroeide?

Drew Pierce: Ja, ik denk dat we net naar mijn vader hebben gekeken en alle jongens die erbij waren The Evil Dead, gingen ze zelfs daarna door Evil Dead, ze maakten nog steeds korte broeken en zo. Dus we zouden dat hele proces zien en de legendes horen over het produceren van die film. Maar toen we op de middelbare school kwamen, zaten we in de tv-klas, dus we fotograferen sportevenementen, maar doen onze eigen korte korte broek erbij. En dan tegen het einde van de middelbare school - met al onze vrienden - fotograferen we deze zomer gewoon films. Niemand had huur te betalen. En iedereen zegt: "Hé, wil je een paar weken gaan filmen?" En we hebben een paar slechte horrorfilms en actiefilms gemaakt. 

Brett Pierce: Het was onze camera en onze vrienden zijn allemaal de acteurs, en we hebben ze samen geknipt. En dan huurden we de plaatselijke bioscoop en nodigden al onze vrienden en familie uit. We zouden ze allemaal bekijken. Ik bedoel, ze waren leuk. Dat was net als onze filmschool.

Drew Pierce: Ik ging naar de animatieschool en Brett ging naar de filmschool. En dat heb ik eigenlijk nagestreefd - ik maakte het af en verhuisde met Brett naar Los Angeles, en ik kreeg een baan en werkte aan Futurama animatie maken, en dat heb ik een tijdje gedaan. En Brett werkte in animatie en reality-tv, terwijl hij probeerde onze grotere feature-ideeën op gang te brengen.

We schoten jaren geleden een zeer indie-horrorkomedie op Deadheads, dat is als een heel lieve, leuke roadtrip-zombiefilm. En we hebben ons superlage budget volledig omarmd met die film. Ik hou van die film, het heeft zulke lieve, lieve karakters waar mensen nog steeds op reageren, wat gewoon cool is. En dan zijn we begonnen met het maken van onze pure horrorfilm, want daar liggen onze passies. 

Brett Pierce: En ik heb het gevoel dat we het moesten maken Deadheads en alles verkeerd doen om te leren hoe je het moet doen - hopelijk meer op de juiste manier met deze. Dus ja, ik bedoel, ik hou van die film, maar het is net alsof, als ik eraan denk hoe we het hebben gemaakt, al die beslissingen meestal debiel en ongeïnformeerd waren [lacht]. Dus ja, het was geweldig.

Kelly McNeely: Het geluidsontwerp en het lichtontwerp voor de film zijn zo gedetailleerd en delicaat en echt rijk, en ik hou van dat element. Bij hoeveel daarvan waren jullie betrokken? Had je echt geweldige ontwerpers?

Drew Pierce: Elke seconde. We hadden ook hele goede mensen, Eliot Connors, we hadden het geluk dat hij onze geluidsontwerper was. Het kenmerk van slechte horror is een slecht geluidsontwerp; je kunt geen schrik eng maken zonder een geweldig geluidsontwerp. En we hebben hem echt opgespoord omdat we grote fans waren - Brett was een grote fan van zijn videogamewerk.

Brett Pierce: Ik speelde de laatste Resident Evil spel, en ik vond het geweldig, en het geluidsontwerp was echt gaaf. En er zit eigenlijk een wezen in dat een beetje lijkt op ons wezen, en het is als, oh, hij doet echt goede horrorspullen, en we zijn een indiefilm, dus we hebben niet veel geld. Dus laat me deze man zoeken en misschien wil hij het doen.

Drew Pierce: We lieten hem kijken of filmen, en hij vond het geweldig. En we zochten zijn IMDb op en realiseerden ons, oh, hij doet het groot Hollywood-films, zoals hij alle DC Superhero-films deed. 

Brett Pierce: Ja, hij was aan het afronden Waterman toen we hem ontmoetten. Dat wisten we niet! 

Drew Pierce: Hij deed het gewoon The Fast and the Furious spin-off, ik denk dat hij bezig is Frozen 2 direct. Ik heb een aantal grote projecten onderweg. Maar weet je, ze kunnen wel, ze kunnen op ons wachten [lacht]. Maar ja, ik bedoel, hem vastbinden was gewoon enorm voor ons. Hij nam gewoon de kwaliteit op - we proberen ons een weg te banen naar kwaliteit, en het is een moeilijk spel. 

Brett Pierce: Maar hij vond de film gewoon heel leuk en hij kon zien dat we 100% en gepassioneerd waren, en hij dacht: ik heb een raam waar ik het niet zo druk heb. Meestal heb ik het altijd druk, maar als jullie me de film en een voltooide montage kunnen bezorgen, doe ik het. En het was eigenlijk een van de beste ervaringen ooit.

Drew Pierce: En dan onze partituur, we waren toevallig bevriend met sinds de tweede klas, hij is een echt getalenteerde componist. Zijn naam is Devin Burrows. Gewoon super getalenteerd, houdt van films, hij deelt eigenlijk veel van dezelfde gevoeligheden en de taal die we over films gebruiken. 

Brett Pierce: Hij heeft eigenlijk alleen onze twee films gemaakt. Hij heeft nog nooit een andere partituur gemaakt.

Drew Pierce: We zijn grote fans van, zoals traditionele filmische dingen van John Williams-y. Ik bedoel, veel verschillende horrorcomponisten en zo, maar hij zit helemaal in die stuurhut. En het beste van hem zo goed kennen, is dat we meestal een jaar voordat we een film maken met hem samenwerken, omdat we thema's gaan ontwikkelen die soms van invloed zijn op het script en hoe we scènes opnemen, en het gevoel van de film en dan, weet je, tegen het einde van de daadwerkelijke bewerking van de film, zijn we gewoon een beetje aan het aanpassen.

Brett Pierce: En op de verlichtingsafdeling was het grappig omdat we eigenlijk een directeur fotografie aan boord hadden. En op het laatste moment kon hij de film niet maken en stopte hij. Dus Drew kijkt letterlijk naar de rollen van Director of Photography op Vimeo. Hij is gewoon aan het kijken en kijken en hij vond deze, hij vond het geweldig, en hij stuurde het naar mij. We begonnen met hem te praten, zijn naam is Conor Murphy. Hij had een heel, heel mooie reel, het was super indrukwekkend, maar hij had nog nooit een film opgenomen. Hij had net korte films gemaakt, een paar muziekvideo's, een klein beetje commercieel werk ... 

Drew Pierce: Je weet echter dat iemand honger heeft als ze hebben opgenomen - een belachelijk aantal - zoals 20 korte films die uit zijn. Niemand maakt korte films met de gedachte "Ik wil meer korte films maken". Ze maken korte broeken omdat ze features willen maken - ze hebben honger. De meeste mensen doen mee aan het commerciële spel als ze geld willen verdienen om speelfilms te maken, dus we wisten dat hij honger had, en we belden hem op en hij zei: "Ik heb gedroomd dat er een droomheksfilm zou komen. over mijn bord ”. Hij was gewoon een enorme vondst voor ons.

Brett Pierce: Hij kwam met ons mee en we werden een maand lang ingesneeuwd in een hut in Michigan voordat we klaar waren om te filmen - het was ijskoud - en het enige wat we deden was de film van begin tot eind een storyboard maken en het hele ding opsommen, en kijken films waarvan we houden en waarvan we zagen dat ze er ongeveer hetzelfde uitzagen. En dus was het een beetje het beste dat we ooit hebben gedaan, alles wat we deden was een storyboard, heerlijke stoofpot eten en een maand lang whisky drinken [lacht].

Drew Pierce: We konden niets doen, het was de beste manier van werken omdat we letterlijk van binnen opgesloten zaten. En we zouden onze zomerfilm over ongeveer een maand opnemen, dus we hadden zoiets van: hopelijk ontdooit hij! [lacht]

Kelly McNeely: Het is net een beetje Ellende situatie, zonder de Annie Wilkes. Isoleer jezelf gewoon en werk. Je zei dat je een gedeelde taal hebt als het op film aankomt, en jezelf weer isoleert in een hut en er gewoon in graaft ... wat waren de invloeden of inspiraties voor jullie, waar haalden jullie echt uit?

Brett Pierce: Ik bedoel, we zeggen altijd Fright Night omdat we denken dat dat overduidelijk is. Wij houden van Fright Night. Het is ook Achterruit... de reden dat we het personage een gipsverband op zijn arm hebben gegeven, is vanwege het gips op het been Achterruit, omdat we van die films houden. John Carpenter-films, eerder John Carpenter, zoals Halloween is een grote invloed op veel van de lichtkeuzes en lenskeuzes - we hebben gefilmd met anamorfische lenzen - maar andere films, zoals een klein beetje ET daarin. Het zijn gewoon veel films waarmee we zijn opgegroeid.

Drew Pierce: Mensen denken dat we een Amblin-sfeer hebben. We bevinden ons op dit punt waar het nu echt populair is om te doen - sindsdien Stranger Things - het is erg populair om te doen als een horrorstijl. Op die manier wilden we niet te ver gaan; Veel mensen, toen ze het script voor het eerst lazen, zeiden ze, oh, je moet er 80 van maken. Maar we zijn zo van ... iedereen doet dat! We wilden het modern maken.

Brett Pierce: En dan is er nog dat ene ding - omdat we zoveel horrorfilms hadden gezien - waar ze het plannen voor mobiele telefoons en internet, omdat dat veel van de gemakkelijke manieren wegneemt voor personages om te ontsnappen of uit een situatie te komen. Dus we hadden zoiets van, ik wil het stevig plannen waar er mobiele telefoons en internet zijn, en het toch laten werken.

Drew Pierce:  Het is een uitdaging, want op elk moment in het verhaal, wanneer er enge dingen gebeuren, kan iemand altijd zijn mobiele telefoon tevoorschijn halen en veiligheid zoeken.

Brett Pierce: Daarom laat je karakters naar afgelegen locaties gaan, want mobiele telefoons kunnen altijd niet werken.

Kelly McNeely: Het neemt dat vangnet weg. 

Drew Pierce: Ja, niemand houdt echter van de scène, als de persoon zegt: "Oh nee! Ik krijg geen service! " [lacht]

Brett Pierce: Het is zo saai [lacht].

Drew Pierce: "Waar zijn de bars ?!" Ja.

Kelly McNeely: Maar daar is iets zo effectief aan, denk ik, omdat we ook allemaal zo gehecht zijn aan onze telefoons, dat zodra je dat ziet, er een diep deel in je is dat lijkt op [grijpt het hart in] "... Oh mijn god ... ze hebben geen receptie! "

Brett Pierce: Ja precies! [lacht]

Drew Pierce: Ja! [lacht] Als je je gsm thuis laat, is het net als [dramatisch] "wat ga ik doen ?!" [lacht] Wat iedereen vroeger deed ... duizenden jaren lang.

Lees verder op pagina 3

Pagina's: 1 2 3