Speciale effecten in horrorfilms komen zeer vaak voor, maar ze verlopen niet altijd zonder problemen. De kosten van een slecht functionerend praktisch effect kunnen duur zijn voor de productie van de film, resulteren in verwonding van cast of crew, de releasedatum verlengen en zelfs de hele productie annuleren. Hier zijn vijf horrorfilms met rampzalige speciale effecten, een die zelfs in de dood eindigde.

Bek

De klassieke killer shark-film die generaties zwemmers heeft bang gemaakt om niet het water in te gaan, is bijna niet gebeurd. De mechanische haai in Bek waren eigenlijk drie mechanische haaien, en geen van hen werkte goed. De haaien, door regisseur Stephen Spielberg 'Bruce' genoemd naar zijn eigen advocaat, brachten de hele filmproductie bijna tot zinken zodra deze begon. In feite zwom de haai meestal niet! In plaats daarvan zou het naar de bodem van de oceaan zinken en alleen moeten worden teruggehaald om het helemaal opnieuw te laten gebeuren.

In zekere zin maakte het onvermogen van de haai om te zwemmen de film tot een succes. Spielberg moest nadenken over hoe hij vooruit kon blijven gaan met een film over een dodelijke haai die een haai gebruikt die je niet kon zien. Op dat moment veranderde hij van tactiek en besloot hij de aanwezigheid van de haai te suggereren in plaats van hem op het scherm te laten zien. De impliciete aanwezigheid zorgde voor spanning en hield het publiek op het puntje van hun stoel geklonken tot de derde akte wanneer je de grote blanke daadwerkelijk ziet, waardoor bioscoopbezoekers in feite razend worden!

 

De geestenbezweerder

Regisseur William Friedkin van The Exorcist staat bekend om zijn twijfelachtige methoden bij het motiveren van zijn acteurs. Hij is het type regisseur dat tot het uiterste gaat om de foto te maken. Een van de meer schadelijke special effects die fout ging, was Ellen Burstyn, de actrice die Chris MacNeil, de moeder van Regan, speelde.

Nadat de actrice een klap in zijn gezicht heeft gekregen van haar bezeten dochter, wordt Burstyn verondersteld achterwaarts aan haar harnas onder haar kleren te worden getrokken. Het resultaat zou eruit zien als een overdreven val achterover uit de onmenselijke kracht van haar dochter. Burstyn uitte haar bezorgdheid tegenover Friedkin dat ze bang was gewond te raken als ze te hard naar achteren trok.

Op het laatste moment fluisterde Friedkin tegen het speciale effect-bemanningslid: "Laat haar het hebben." Op bevel van de directeur gaf de greep een harde ruk aan het touw, waardoor Burstyn achterover op haar rug viel en haar ruggengraat verwondde. Haar schreeuw van pijn die je op de film ziet, is authentiek, net als de pijn op haar gezicht toen Friedkin inzoomde voor een close-up op het gezicht van de actrice.

 

Geloof het of niet, in Candyman ze gebruikten echte bijen! De bijen die voor deze film zijn aangeleverd, zijn zelfs speciaal voor deze film gekweekt. Pasgeboren bijen die slechts 12 uur oud zijn, zien er volledig volwassen uit als volwassen bijen, maar hun angel is nog lang niet zo schadelijk. Dit betekent echter niet dat Tony Todd aan hun woede ontsnapte. Tijdens het filmen van alle drie Candyman films werd de acteur in totaal 23 keer gestoken! Dat klinkt als liefde voor zijn vak! Later vertelde hij de TMZ-cameraman dat hij voor elke bijensteek die hij op de set van de trilogie ontving, $ 1,000 extra kreeg! Niet te armoedig.

 

Speciale effecten waren niet altijd een vlotte rit in de maak A Nightmare on Elm Street. Toen het personage Glen van Johnny Depp in zijn bed werd gezogen en vervolgens werd uitgebraakt tot een bloed-smoothie in zijn kamer, gebruikte de bemanning een roterende kamer om de foto te maken.

Door de kamer zo te monteren dat het plafond echt de vloer was, schoot de bemanning 500 liter bloedkleurig water recht naar beneden uit het bed. Met de camera ondersteboven op slot, leek het alsof er bloed over het plafond werd gespoten. Wat de speciale effecten-crew niet verwachtte, was dat het bloed de kamer in één richting zou verzwaren, en toen de grepen de roterende kamer op de verkeerde manier begonnen te draaien, bleef het gewicht van het nepbloed in die richting stromen en de kamer ongecontroleerd!

Toen de kamer begon te draaien, stroomde het bloed langs de muren. Als je goed kijkt in de film, zie je het bloed naar één kant van het plafond verschuiven. De bemanning vergat ook de lichten en draden te isoleren en vonken begonnen te vliegen toen de lonten doorbraken. Dertig minuten lang bleven regisseur Wes Craven en cinematograaf Jacques Haitkin ondersteboven in hun gespannen stoelen op de verduisterde set hangen. Gelukkig, toen alles was gezegd en gedaan, raakte niemand gewond en kregen ze het schot dat ze wilden.

Het meest beruchte speciale effect dat in de geschiedenis van de horrorfilm is misgegaan, heeft zich waarschijnlijk voorgedaan in De Kraai. Brandon Lee was pas 28 jaar oud toen hij de film filmde, maar zijn leven werd op tragische wijze afgebroken toen een special effects-grap vreselijk mis ging. In het script wordt opgeroepen dat zijn personage, Eric Draven, wordt neergeschoten door acteur Michael Massee. Echter, buiten het medeweten van de acteurs op dat moment, was het pistool niet goed geladen en werd Lee van zes meter verderop in de maag geschoten. Tragisch genoeg stierf de jonge acteur later die avond in het ziekenhuis toen doktoren probeerden de schade te herstellen.