Weinig horror-nietjes zijn zo memorabel, citeerbaar of plezierig als de slasher-film, maar ondanks alle liefde die Jason Voorhees, Michael Myers, Freddy Krueger en Chucky ontvangen (om nog maar te zwijgen van de laatste meisjes), dachten we dat het tijd werd om in de schijnwerpers te staan. elders opgeleid.

Wie herinnert zich niet de jongens in het blauw die door enkele van de beste films van de slasher-hoogtijdagen die bekend staan ​​als de jaren tachtig struikelden of schenen? Dat doen we zeker, en het moment is gekomen om die officieren te versieren.

Zoals gezegd, zal deze lijst zich concentreren op het zoete, nostalgische decennium van de jaren tachtig, maar misschien zijn we voor een goede dosis een latere toevoeging aan de mix kwijtgeraakt. En terwijl Halloween goed vertegenwoordigd is, bleven we bij de originele Haddonfield-verhaallijn, wat zich vertaalt naar nul kans op een tweede Brad Dourif-gerelateerde inzending als je begrijpt wat we bedoelen, en we weten zeker dat je dat doet.

Met dat alles gezegd, wat volgt is iHorror's APB op Slasher's Finest.

Ron Millkie als officier Dorf (Vrijdag 13th, 1980)

Het zou onmogelijk zijn geweest om deze lijst compleet te maken zonder de diensten van de oorspronkelijke man van Crystal Lake met een insigne, dus die hebben we meteen uit de poort gehaald. Weinigen hebben ooit twee minuten cinema gedomineerd zoals Ron Millkie deed in de film die in het algemeen begon voor liefhebbers van Voorhees overal.

Het uitgestrekte machismo lokt tot op de dag van vandaag gelach uit, dus de weigering om "voor elke gekheid te staan" moet 36 jaar geleden absoluut zijn verscheurd in theaters. Millkie heeft opgemerkt dat hij Dorf had gebaseerd op kleine stadsagenten waarmee hij opgroeide. Officieren die geen slechteriken waren, alleen "erg ingenomen met (zichzelf) en in (hun) geest, de omvang van (hun) macht." Millkie vergeleek het zelfs met de bewakers die in zijn flatgebouw in New York werken. 'Je zou denken dat ze J. Edgar Hoover waren. Ze hebben niet eens een wapen en lopen als agent Dorf door het gebouw. Ik denk dat ze het beeld nodig hebben om die kracht te voelen. "

Nu weten we waar "Zit erop, Tonto" vandaan kwam.

David Arquette als Dwight "Dewey" Riley (Gillen, 1996)

Terwijl we ons concentreerden op de jaren tachtig, konden we de heldendaden van plaatsvervangend Dewey van Wes Craven's Gillen​ Van strategische discussies met de sheriff, ijshoorntje in de hand tot smachten naar Gale Weathers, weinigen "sijpelden van onervarenheid" of vulden een kamer met een "Barney Fife-achtige aanwezigheid" zoals Arquette.

Hij nam zijn knobbels ondanks de beste bedoelingen, maar kun je het hem echt kwalijk nemen? Dewey's commandant heeft zichzelf misschien sheriff Burke genoemd, maar in ons collectieve hart weten we dat hij dat ook was Een nachtmerrie op Elm Street's Sergeant Parker. Ja hetzelfde Joseph Wipp wie hoorde Nancy Thompson (Heather Langenkamp) schreeuwend en smekend om hulp door drie ramen (waarvan er twee waren opengebroken om dat te doen) voordat ze zich uiteindelijk afvroegen: "Misschien moet ik het de luitenant vertellen."

David Kagen als Sheriff Garris & Vinny Guastaferro als plaatsvervangend Rick Keulen (Jason Lives: Vrijdag de 13e Deel VI, 1986)

Het was niet de bedoeling om op de agenten te slaan die patrouilleren in de achtertuin van Jason Voorhees, maar zo ging deze. Hoewel het waar is dat er elementen van humor waren in de uitvoeringen van Kagen en Guastaferro, veranderde Kagen's toon in de ernst die je zou verwachten van de man die de leiding had tegen het einde van de film, vooral wanneer zijn dochter in gevaar was en Kagen het uit. Natuurlijk is Kagen een instructeur aan de David Kagen School of Acting, waar hij heeft gewerkt met Robin Wright en Alec Baldwin, dus het ontbreekt hem niet aan filmische karbonades.

Dat gezegd hebbende, het feit dat het paar niet in staat leek om lijnen af ​​te leveren die niet met kaas waren doorspekt, of wat meer was, zonder over-the-top, macho-jargon te gebruiken voor alles wat ze deden, verzekerde hun plek op de lijst.

In plaats van te zeggen "Sluit hem op!" of "Hit the lights," Kagen's Garris liet "Iron this punk!" en "Hit the noise and the kersen!" Zoals Harry Hogg van Robert Duvall zei in Days of Thunder, "Je moet automatisch van die vent houden."

Om nog maar te zwijgen over Guastaferro's plaatsvervanger, wiens kinderlijke gretigheid om met zijn nieuwe speeltje te spelen, ons een van de beste regels van de overlevering van vrijdag gaf: "Waar de rode stip ook gaat ..."

Chris Sarandon als Mike Norris (Kinderspel, 1988)

Een goede agent is bereid om te dienen en te beschermen, of hun dienst nu voorbij is of niet, en Sarandons Norris belichaamde die stelregel. Hij had Charles Lee Ray achterna gezeten en hoewel hij had ontdekt wat Karen Barclay (Catherine Hicks) hem vertelde over haar zoon Andy en een kleine pop die zonder batterijen werkte, absurd, keek hij erin.

Zoals je zou verwachten, was het een beetje overtuigen, maar toen Norris eenmaal genoeg voor zichzelf had gehoord en gezien, was hij all-in en zag hij alles tot het einde toe.

"Geloof je me nu?"

Charles Cyphers als Sheriff Leigh Brackett (John Carpenter's Halloween, 1978)

Een ding waar de meeste horrorfans het over eens zijn, is dat Cyphers in '78 meer scènes had moeten hebben. Terwijl hij terugkwam in het vervolg, na het bekijken van het lichaam van zijn dochter en het verdoemen van Dr. Loomis, verdween hij gewoon. En dat was jammer. Cyphers speelde de kleine stadsagent tot in de perfectie. Kalm en beheerst, beter in zijn werk dan je zou verwachten van een officier die niet veel actie kreeg, maar ook terughoudend was om wilde theorieën te bedwingen.

'Dokter, weet u wat Haddonfield is? Gezinnen. Allemaal in rijen opgesteld. Je vertelt me ​​dat ze in de rij staan ​​voor een slachthuis. " Hoewel hij twijfelde, deed hij zijn werk en hield de wacht, maar ondanks zijn bedenkingen en verklaring van vermoeidheid op bevel van Loomis, aarzelde hij niet om op te springen toen hem werd verteld om terug te gaan.

"Het is Halloween. Ik denk dat iedereen recht heeft op één goede schrik. "

Beau Starr als Sheriff Ben Meeker (Halloween 4: The Return of Michael Myers(1988)

Ik heb onlangs gekeken Halloween 4 van begin tot eind voor het eerst in jaren, ik kon het niet helpen, maar merkte dat het veel beter was dan ik me herinnerde (maar dat is een andere post voor een andere keer). Wat me het meest opviel, was dat ik, voor zover ik van Cyphers houd - en dat doe ik ook, zou liegen als ik zou zeggen dat Starr's beurt als Bracektts vervanger, sheriff Meeker, niet de betere prestatie was.

Bij de derde film in de Michael Myers-saga hadden de zaken snel uit de hand kunnen lopen. We weten natuurlijk allemaal dat dit precies het geval was na Return, maar Starr was een perfecte pitch met betrekking tot Haddonfield's hoofdagent. Starr speelde het recht en ging nooit te ver met angst, bezorgdheid of uitbarstingen, waarvoor hij ruimschoots de gelegenheid had. Of hij nu gesprekken had over de realiteit van Myers 'dreigement om zowel zijn mannen als gemeenschapsleden te bevelen, Starr was kalm en authentiek. Hij slaagde er zelfs in om het sjouwen met bosbessenschnaps te bedreigen Grueller om zijn dochter met gemak te betasten, om al deze redenen, plus het extra voordeel van extra schermtijd om ons te verleiden met zijn waren, neemt Starr het zilver en overtreft Cyphers.

John Saxon als Lt.Donald Thompson (A Nightmare on Elm Street, 1984)

Van al het talent dat aan de topkeuze voorafging, was zelfs Starr niet zo geloofwaardig als een officier van de wet als Saxon, de man die de touwtjes in handen had in Craven's klassieker uit de vroege jaren '80.

De schittering, de no-nonsense houding en de virtuele afwezigheid van emotie in bijna elke situatie schreeuwde gewoon agent, en Saxon voerde het bevel over elke scène waarvoor hij verscheen.

'Er is een onopgeloste moord. Ik hou niet van onopgeloste moorden. '

Hoewel het vrij duidelijk was dat Thompson's dochter Nancy zijn achilleshiel was, moet je je afvragen of een agent zijn eigen dochter als lokaas zou gebruiken om een ​​verdachte te vangen? Hoewel we graag nee willen zeggen, maken gebeurtenissen uit het recente verleden het moeilijker om met enige zekerheid te antwoorden, maar zo toegewijd was het personage om de klus te klaren.

Accepteer gewoon dat Saxon de topagent is. 'Heel eenvoudig. Alsof je reet ervan afhing. '

Dankzij Chris Visser voor de weergegeven afbeelding.