Het is werkelijk een renaissance geweest voor ieders favoriete popculturele steunpilaar, Nicolas Cage. Maar tussen Moeder en vader, Mandy en Spider-Man: In de Spiderverse, één Cage-voertuig moet je zien om het te geloven, en dat is dat van Maria Pulera Tussen werelden. Een bovennatuurlijke erotische thriller waarin Cage de rol speelt van een vrachtwagenchauffeur die verwikkeld raakt in een liefdesdriehoek met een vrouw genaamd Julie (Frank Potente) en haar comateuze dochter Billie (Penelope Mitchell), die bezeten is door Joe's overleden vrouw! Lees hier meer in de recensie van iHorror. Ik heb onlangs met Maria Pulera gesproken om de film, het genre en Nicolas Cage op de set te bespreken.

iHorror: Hallo, Maria! Fijn om met je te praten.

Maria Pulera: Idem. Bedankt voor uw tijd vandaag.

iHorror: Bedankt! Ik heb de film bekeken en heb er echt van genoten. erg enthousiast om er met je over te praten.

Maria: Geweldig!

iHorror: Hoe zou je het samenvatten? Tussen werelden?

Maria: Nou, ik denk dat het een soort thriller is die heel onconventioneel is. Dus, als een onconventionele thriller. En eigenzinnig, misschien kunnen we er ook eigenzinnig in gooien.

iHorror: Zeker! En wat waren volgens u uw invloeden?

Maria: Oh, god, alles van Alan Jackson, Wal-Mart-bezoeken, Mark Rydan, weet je, noem maar op. Ook veel Polanski, ik hou veel van David Lynch. Er worden dus veel verschillende dingen willekeurig in de mixer gegooid.

iHorror: Oh ja, en ik wilde de Lycnh-invloed zeggen. Ik zag dat je dat elders vermeldde en ik had het gevoel dat dat behoorlijk overheersend was in de film, wat net zo cool was omdat je ook de hoofdrol van Nicolas Cage had.

Maria: Ja! Precies. We wilden Nicolas Cage vanaf het allereerste begin en dat gaat terug tot Wild in hart en nieren. Zoals de ouderwetse Nicolas Cage. Waar hij de meer onconventionele, eigenzinnige karakters speelt, en dat is eigenlijk in het begin waar we voor gingen. En we hadden Badalamenti, de componist van Lynch, helemaal terug om te zeggen: Blauw fluweel. Dus ja, sinds begin jaren 80 was hij echt geweldig, hij hield echt van de film. Hij verzorgde het hoofdthema voor ons en ook wat andere muziek, dus het was echt geweldig om met hem te kunnen werken en het was geweldig om bij hem te zitten en naar verhalen te luisteren die helemaal teruggaan tot in de jaren 80 en zo. Het was dus echt gaaf.

iHorror: Leuk. En ik wilde vragen, in termen van het casten van Nicolas Cage, hoe je dat hebt aangepakt, of hoe je de film aan hem hebt gepitcht?

Maria: We zijn begonnen met zijn manager, dus het was een soort traditionele manier van casten. Dus, eigenlijk via zijn manager en daarna, had hij een bepaald niveau van opnametijden en dergelijke geaccepteerd. Toen gingen we naar een vergadering en ik gaf hem een ​​soort overzicht van de look, feel en toon van wat ik wilde. Ik gaf hem storyboards en dergelijke. Hij zei eigenlijk: "Het klinkt als een avontuur!" en hij was er klaar voor. Het was geweldig. Hij bracht zoveel naar de film, meer dan ik ooit had kunnen dromen. Ik bedoel, hij schreef zijn eigen memoiresboek, hij stopte veel van zijn eigen creativiteit in de regels. Het was dus echt geweldig, het was echt een voorrecht om met hem samen te werken.

iHorror: Ik wilde vragen: hoe was het om met Nicolas Cage aan de film te werken?

Maria: Hij is totaal onvoorspelbaar en een van de meest creatieve mensen ter wereld. Hij is een performancekunstenaar. Uit het niets begint hij de meest ongelooflijke dingen met zijn karakter te doen en het is echt fantastisch. Je weet nooit of je met hem praat of met zijn karakter. Je praat met hem of zoiets en je weet niet of het Joe is of Nicolas Cage! Hij blijft zo karaktervol. Dit is een groot raadsel! Het is heel onvoorspelbaar en mysterieus en dat alleen al was heel inspirerend. Ik denk dat de acteurs die met hem samenwerkten het ook erg inspirerend vonden.

Omdat er een zekere mate van vrijheid was om echt te zeggen: “Dit is mijn karakter en ik ga mijn karakter worden.” Het was meer dan alleen maar uitvoeren wat er op de pagina stond. Ze voelden, geloof ik, een zekere mate van vrijheid om hun karakter echt op een heel andere manier te belichamen. Er was een bepaalde scène waarin Penelope Mitchell het personage Billie en Mary speelt met Nicolas Cage, waar hij Joe speelt. Er zijn bepaalde scènes waarin ze dingen aan hem onthult in het midden van de film, waarin ze zegt: 'Ik ben Mary' en aan het einde van de film, waar ze zegt: 'Nee, nee, je dochter is gestikt'. Ik vertelde haar die twee punten , de chemie en de waarheid tussen de personages is zo substantieel. Penelope en Nicolas vond ik geweldig en zo trouw aan hun karakter. Dit is iets wat de vrijheid met zich meebracht. Deze waarheid aan het materiaal op een heel vreemde manier. Dus ik denk dat ik je vraag heb beantwoord, ik weet het echt niet zeker.

iHorror: nee, ik denk van wel. Daarnaast vroeg ik me af hoe je de dynamische Nicolas, Franka en Penelope hebt geregisseerd, aangezien de belangrijkste focus in de speelfilm de driehoek tussen hen is.

Maria: Weet je, het was een beetje Franka. Julie is een alleenstaande moeder met een heel uniek talent. Ze is een heel aardig karakter met een buitengewoon talent. Maar ze speelt op zichzelf een heel nuchter, letterlijk karakter. Ik bedoel, terwijl Penelope die Billie en Mary speelt en Nicolas die Joe speelt, echt onvoorspelbare karakters zijn. We hebben Julie's karakter gebruikt om stabiliteit te bieden aan de waanzin van de film. Om dat soort basis voor de kijker te bieden. En ik denk dat het werkt. Ze geeft ons niet alleen een goede basis, maar ze is ook heel moederlijk en eerlijk. Ik denk dat het hele idee van waarheid en eerlijkheid, vooral als het gaat om Billie en Mary en zoveel bedrog.

Dit was voor mij een van de aandachtspunten. Om echt een zekere mate van basis voor de kijker te behouden, moest Julie's karakter daarvoor zorgen. Terwijl Billie / Mary inherent een erg gestrest personage is tussen de twee verschillende persoonlijkheden. Het was heel interessant en ik denk dat de dynamiek als je een soort film maakt over het opbouwen van de spanning tussen een dergelijke liefdesdriehoek. Je wilt niet te veel weggeven en je wilt er echt zoveel mogelijk aan trekken en uitbreiden. En we bleven seksscènes toevoegen! We hadden bijvoorbeeld Nicolas Cage met drie verschillende dames in de film en we hadden slechts 8 of 9 seksscènes! We bleven ze maar toevoegen en toevoegen. Het werkt best goed, maar als je het eindresultaat van de film ziet, werkt het. Maar als je tegen iedereen zegt: "Wacht, wacht, we hebben hier nog twee seksscènes", dan zeggen ze: "Wat!?"

We hebben dat opgebouwd om de spanning op te bouwen en te spelen met de dynamiek. Het was heel erg leuk. We probeerden de personages zichzelf ook te laten onthullen tijdens de intimiteitsscènes en meer te laten onthullen over de relaties, over wie ze waren. We hebben geprobeerd daar wat van binnen te krijgen.

iHorror: interessant. En ik vroeg me af of er scènes of bepaalde regels geïmproviseerd waren.

Maria: Oh, je hebt daar veel geïmproviseerde. Ik bedoel, ik zou zeggen... een goed derde van de film bevat veel improvisatie. Ja. Als regisseur houd ik er wel van om met improvisatie aan de slag te gaan en vanaf het begin waren de acteurs zich daar terdege van bewust, dus daar was een zekere mate van aan de orde. Daar hadden ze veel plezier mee, vooral meneer Cage. Hij is de bom in improvisatie! Deze man zal je van je sokken blazen met de dingen die hij doet. Hij is echt spectaculair. Op een gegeven moment slaat hij zichzelf uit een scène! Het is gewoon wild, ik ben er dol op! Ja, ik denk dat ongeveer een derde van de film geïmproviseerd is.

iHorror: Er zaten zeker een aantal memorabele regels in. Dus dit was je eerste genre/bovennatuurlijk project?

Maria: Ik heb hiervoor een film gemaakt die een soort psychologische thriller was. Ik ben een grote fan van thriller/horror/genrefilms. Het is gewoon een beetje waar ik naar toe aangetrokken word en zo.

iHorror: We hebben over enkele van je invloeden gesproken, maar ik vroeg me af of je bepaalde favoriete horror-/thrillerfilms had?

Maria: Zoveel van hen. Ik bedoel, ik hou van de oude school. Ik hou van The Exorcist. A Nightmare On Elm Street. Alles! Absoluut een groot deel van wat mij als filmmaker heeft gevormd, waren horrorfilms uit de jaren 80 en begin jaren 90, want dat is een tijdstempel voor mezelf hier, maar veel daarvan hadden grote invloeden. Ik geniet van alles dat echt een reactie oproept, zoals rijden in een achtbaan, deze diepgewortelde reactie. Ik hou van films die je zo laten schrikken.

iHorror: Ik begrijp het volkomen.

Maria: Ik ben blij!

iHorror: Heb je toekomstige projecten?

Maria: We doen een Spaanse Neo-Noir genaamd De matador. Het gaat dus over een huurmoordenaar met twee hele knappe meiden. Je moet de man hebben met de twee hete meiden! We willen het neerschieten in het zuiden van Spanje en het is erg Le Samourai. Het is heel vreemd en leuk. We zijn er nu mee bezig. Hopelijk gaan we er binnenkort mee filmen.

iHorror: cool! Dat klinkt heel interessant. Laatste vraag: Kleine spoiler For Tussen werelden, maar ik moet vragen hoe de seksscène waarin Nicolas Cage, of beter gezegd, zijn personage Joe poëzie van Nicolas Cage leest, tot stand is gekomen?

Maria: Dit is Nicolas! Hij is zo verdomd briljant, deze kerel. Kortom, we proberen een persoonlijke manier te vinden om te zeggen: 'Dit zou geloofwaardig zijn, maar Joe zou weten dat het buitengewoon uniek en persoonlijk is dat ze zouden kunnen delen'. Dat Billie iets zou kunnen zeggen en Joe zou 'aha!' Echt, trouw aan het hart, geloofwaardig. Nicolas is een genie, weet je. Het dichtbundel dat hij schreef door Nicolas Cage om te lezen tijdens de paring. Zo kwam het dat de kunstafdeling de poëzie schreef. Het is zijn eigen schrijf- en kunstafdeling die een boek heeft gemaakt. Ik moet zeggen: Nicolas is echt een kunstenaar. Hij is echt een van de eerlijkste artiesten die ik ooit ben tegengekomen. Hij is echt een echte kunstenaar in hart en nieren. Dat is zijn eigen uitvinding daar. Het was behoorlijk ongelooflijk.

Tussen werelden is beschikbaar VOD en geselecteerde theaters.