Ik stapte op dertien oktober aan boord van een vlucht van American Airlines en verliet mijn woestijnhuis in Yuma, AZ, op weg naar Westfield, MA. Deze reis was om familie te bezoeken en om "Rock and Shock" bij te wonen, een van de beste horrorconventies ooit.

De avond voor het congres waren mijn zusters ongerust en ik was rusteloos. Morgen zou een vreselijk heerlijke dag worden, en die nacht droomde ik van wat ik Adam Green zou vertellen, en hopelijk zou ik niet in de war raken voor Kristina Klebe.

De volgende dag reden mijn familie en ik het DCU-centrum binnen met voldoende tijd over. Toen ik de conventie binnenkwam, was ik echter ontmoedigd te zien dat er geen Artist Alley was. De laatste keer dat ik op Rock and Shock 2015 was, was er.

Met mijn rugzak om mijn schouders ging ik door de metalen deuren mijn snoepwinkel binnen.

Ik was heel blij met de line-up dit jaar, maar ik was net zo enthousiast om bijpassende tatoeages voor broers en zussen te krijgen met mijn oudere zus. Het congres duurde drie dagen en we hadden de tweede dag, een zaterdag, uitgekozen om bij te wonen.

De menigte horrorverslaafden, zoals ikzelf, was klein, maar dat betekende gewoon meer tijd om met onze favoriete beroemdheden door te brengen, en nadat we door het verkopers- en sponsorgedeelte hadden gebladerd, gingen we naar de beroemdheidszone. Mijn hart klopte snel en ik probeerde mijn zenuwen te kalmeren, maar de eerste op onze lijst was Jonathan Breck van Jeepers klimplanten.

Deze film was een van de vele die een voorliefde voor horror voor me opwekte toen ik een jongen was in Jr. High. Die eerste film had een serieuze honger naar mijn liefde voor de Creeper opgewekt.

Het zou jaren later zijn dat ik te weten zou komen over de directeur en zijn smerige daden. Een regisseur maakt echter niet de hele film; acteurs ook.

Ik denk dat we het er allemaal over eens kunnen zijn dat Breck het uit het park slaat met zijn afbeelding van het wezen, en ik had mijn exemplaar van de film op dvd in mijn rugzak. Ik wachtte geduldig in de rij met mijn vader en hield de film in mijn zweterige handen en voordat ik het wist, gebeurde het grappigste.

Meneer Breck begint tegen mijn vader te schreeuwen.

"Hé, ken ik je niet ergens van?" vroeg hij aan mijn vader.

'Nee, ik denk het niet? Zat jij niet in die ene film? " grapte mijn vader.

"Ha," zei hij, "maar hebben we elkaar echt ontmoet?"

Mijn vader schudt gewoon zijn hoofd en noemt hem zijn naam en zegt: "Leuk je te ontmoeten." Nu is het mijn beurt en plaats ik de film op zijn tafel. We groeten en ik schud hem de hand.

"Met wie verzin ik dit?" Vroeg meneer Breck.

"Austin," antwoord ik. "Ook ik zag eigenlijk net de derde."

"Werkelijk?" zijn ogen werden groot. "Wat dacht je?"

'Nou, het verhaal klonk overal. Voelde me erg gehaast. Maar ik denk dat de stunts best gaaf waren. Ik vind het ook leuk hoe je de truck meer hebt gebruikt. "

"Interessant. Je weet dat we hier een erg slecht budget voor hadden. Zo veel zelfs, het deel waar ik bovenop de vrachtwagen sta en de snelweg afrijd, ik ben alleen aan een touw vastgemaakt. Ik was eigenlijk bang en vroeg mijn stuntploeg waar mijn harnas en kraan waren, ze zeiden: 'nou, dit is het. Alles wat we hebben. ''

Wauw! Ik kon het inzicht dat ik net kreeg niet geloven. Ik nam mijn foto met hem na de handtekening en bedankte hem met een grote grijns voor alles dat wegliep.

Kristina Klebe was de volgende en ik was opgewonden om haar te ontmoeten. Als je niet bekend bent met haar werk, moet je Rob Zombie's bekijken Halloween, Verhalen over Halloween, en recenter Dood het niet.

Waar ik erg enthousiast over ben, is haar aanstaande optreden in de Hellboy herstart! Ik bereikte haar tafel en nu ben ik helemaal alleen.

Onmiddellijk begonnen mijn zenuwen te rammelen als franje bedrading. Ik zeg haar hallo en dat ik deze foto graag wil laten signeren.

'Ik vond je optreden in Verhalen over Halloween. Dat korte verhaal was echt spookachtig. Ik ben eigenlijk een schrijver. "

Ze kijkt even naar me op. "Werkelijk? Wat schrijf je?"

"Nou ... mag je geschenken aannemen?" Ik vroeg haar.

Ze bleef me aanstaren en zei toen: "Ik denk het wel, zolang je maar niet raar gaat worden."

Ik haalde een exemplaar van mijn laatste boek tevoorschijn, Dode dagboeken. Ik gaf het haar.

"Wauw dankjewel! Heb je dit geschreven? "

"Ja, ik zou graag willen dat je het hebt."

Ze glimlachte naar me en ik begin te blozen als een bloeiende roos. Ze gaf me mijn handtekening, nam twee foto's met me en omhelsde me. Ze wenste me veel succes tijdens mijn schrijfreis en ik ga naar de volgende.

Ik begon me te haasten omdat ik een tattoo-afspraak moest houden, maar ik had nog een paar beroemdheden te gaan. De regel voor de beste Adam Green van Massachusetts was behoorlijk lang, maar ik had mijn exemplaar van Bijl II voor hem om te tekenen.

Adam heeft mijn schrijven beïnvloed sinds ik hem de laatste keer heb ontmoet, en dat heb ik hem eindelijk verteld. Hij wenste me ook veel succes met schrijven en vroeg waar hij een exemplaar van mijn boek kon krijgen. Dang, ik had twee exemplaren van mijn boek mee moeten nemen in plaats van één!

Ik controleerde de tijd en had nog een tijdje voordat ik inkt kreeg, dus reisden we samen met mijn vader en kleine zusje naar de Paneelkamer om te wachten op meneer Green en een deel van de cast van de nieuwste film in de Bijl franchise,  Victor Crowley. Luisteren naar Green uitleggen dat zijn passie voor horror zo inspirerend was.

Het horen van de beproevingen en beproevingen van de cast en crew was erg bemoedigend, en ik lachte ook toen ik erachter kwam dat Kane Hodder op een bepaald moment in zijn carrière werd benaderd om Freddy Kruger te spelen. Dat zou iets zijn geweest, nietwaar? Ik groet u meneer Crowley en meneer Green!

Nu dat allemaal uit de weg was, stond ik nu in de rij voor Tom Payne, beter bekend als 'Jezus' uit 'The Walking Dead'. Mr. Payne was erg nederig en oprecht.

Hierna keerde ik terug naar het gebied van de verkoper en vond uiteindelijk een boekenstandaard, maar niet zomaar een gewone stand. Twee auteurs genaamd Patrick Lacey en Adam Cesare waren erbij.

We hadden meteen een hechting over mijn Stephen King-shirt en schrijven. Het was erg leuk om ze te ontmoeten en om andere auteurs te leren kennen. Ik kocht twee boeken van hen en was op weg om mijn bijpassende tatoeage van mijn broer of zus te krijgen.

De man die ons tatoeëerde was Jamie Cross van Nightmare Tattoo. Daarnaast zijn enkele van mijn favoriete horroriconen Freddy Kruger en Pinhead. Ik besloot de twee te combineren en mijn zus was het daarmee eens. Ik heb zulke inkt om je te laten zien!

Tot slot, als je ooit rond half oktober aan de oostkust bent en een horrorliefhebber bent, dan is dit de conventie voor jou. De bemanning van Rock and Shock is geweldig.

Ik kan geen betere horror-oplichter bedenken. Het is niet alleen een bloederige, spookachtige dag, maar de nacht bevat ook de jammerende instrumenten van "The Rocking Dead." Helaas heb ik dat dit jaar gemist. De prijzen zijn perfect en elke beroemdheid neemt echt de tijd om van hun fans te horen.

Rock en Shock houden dit momentum gaande, jullie zijn de beste!