Onafhankelijke horrorfilms worden vaak over het hoofd gezien, vooral omdat ze het 'blockbuster-budget' missen dat echt de schrik veroorzaakt. Kijkers zullen geen CGI-effecten zien, deuren die vanzelf opengaan, mensen die door kamers worden gegooid, geesten die rond spookhuizen zweven of demonen die in poppen leven.

Wat onafhankelijke films wel brengen, is het gevoel dat het verhaal echt is. Als kijker heb je het gevoel dat je deel uitmaakt van het verhaal, een vlieg aan de muur. De emoties lijken dieper en de angsten lijken griezeliger.

'Do No Harm' doet precies dat. Gemaakt in 2013 door Don Johns en Just A Spark Films, stelt de film de vraag: "Waar eindigt het goede en begint het kwaad?". Het beantwoordt de vraag door Shawn Mercy (gespeeld door Beau Walker) en zijn drie vrienden te volgen terwijl ze op roadtrip gaan. Nadat ze verdwaald zijn op een landweggetje en autopech hebben ondervonden, komen ze bij een boerderij die wordt bewoond door Dr. Lance Pratt, een voormalige chirurg, en zijn zoon Jackson. Ze besluiten te wachten tot de ochtend om verder te gaan op de gevaarlijke wegen en de nacht door te brengen op de boerderij. Terwijl de vier vrienden het pand verkennen en de eigenaren leren kennen, ontdekken ze de waarheid achter de ogenschijnlijk aardige dokter (William Davis) en zijn ietwat vreemde zoon (David Abernathy).

'Do No Harm' doet een paar dingen heel goed. Onder de enge verhaallijn is er een van romantiek tussen de hoofdpersonen. Shawn besluit zijn vriendin Crystal (Moriah Thomason) ten huwelijk te vragen tijdens een roadtrip. Er is een vrij typische scène waarin Shawn zijn voorsteltoespraak voor een spiegel oefent. Het was een lekker briesje humor, waar ik echt om moest lachen.

De personages voelden over het algemeen als mensen die ik kende, vrienden van mezelf. Ze hadden nuchtere persoonlijkheden, met menselijke gebreken, iets wat je niet veel ziet in enge films. Er is geen super hete, ditzy, sletterige blondine die in de eerste scène wordt afgemaakt. In plaats daarvan ontmoet de kijker Kelly (Brittany Norris), een slim, grappig en altijd hongerig buurmeisje. Shawns beste vriend Mo (Andrew Arias) voelde zich zelfs mijn maatje met wie ik zondags voetbal kijk. De dames krijgen zelfs een hartklopping in Shawn, iets waar de film zich bewust van lijkt te zijn, met een scène zonder shirt.

'Do No Harm' heeft een verhaallijn die vrij generiek is, maar de makers denken er niet te veel over na, zoals de meeste grote filmmaatschappijen doen. De vader/zoon-relatie zorgt voor de nodige spanning en spanning, die gepaard gaat met gruwelijke operatiescènes die bijna te echt lijken, en flashback-scènes die de huidige situatie van het gezin verklaren.

Hoewel er een paar scènes zijn waar de duisternis van de nacht een belangrijke rol speelde, waren er ook een paar scènes die meer licht hadden kunnen gebruiken. Ik merkte dat ik het helderheidsniveau op mijn televisie controleerde omdat ik niet kon ontcijferen wat er in een paar scènes gebeurde.

Ik had het gevoel dat een paar dingen de kijker echt afleidden van het geweldige verhaal dat 'Do No Harm' creëerde. De dialoog leek soms onhandig en sleepte zich enorm voort. Dit, gecombineerd met spurten van overacting door sommige acteurs, nam de griezelige ondertoon van de film weg. De soundtrack en geluidsoverlay pasten niet helemaal bij een paar scènes, wat de kijkers weer afleidde.

'Do No Harm' probeerde het plot te baseren op een moreel argument, waarvan ik voelde dat het kort aansloeg, maar dat argument had echt meer kunnen onderzoeken. Tegen het einde van de film wilde ik meer achtergrondinformatie over onze tegenstanders.

Ondanks wat afleiding in de productie, heeft 'Do No Harm' uitstekend werk geleverd door een overdreven plotlijn te nemen en te veranderen in een herkenbaar, en daarom enger, verhaal van een gezin in crisis. De blijvende personages groeien op je af zoals je echte familie en vrienden zouden doen, waardoor de film je nog harder door elkaar schudt. Als je een film wilt zien die het stereotiepe horrorgenre achter zich laat en het vervangt door een prachtig verhaal en personages waar je voor vecht, zou ik 'Do No Harm' ten zeerste aanbevelen.