Geschreven door Alexandra Grunberg en geregisseerd door Simone Kisiel, horror bloemlezing BUGS: een trilogie zal je huid laten kruipen - om de juiste redenen.

“Op hun eentje houden spinnen, parasieten en bedwantsen hun eigen afschuw voor degenen die worden geteisterd door de stille kogels en slurpen van onmenselijke wezens. Maar voor Diane, Hannah en Elena, drie gevarieerde maar griezelig vergelijkbare vrouwen, vertegenwoordigen deze beestjes de grotere gruwelen van paranoia, hulpeloosheid en verlatenheid. " 

Componist Miriam Mayer heeft de bloemlezing voorzien van een partituur die de muziekstijl perfect aanpast aan elk nieuw segment. Muzikale tonen verschuiven van een avant-garde prikkeling die past bij de grimmige esthetiek van het eerste verhaal; naar een langzamere, melancholische drone die de afnemende toestand van de hoofdpersoon van het volgende segment weerspiegelt.

Evenzo zorgen de belichting en kleurenpaletten voor een sterk contrast tussen elk verhaal. Deze subtiele en goed gemengde verschillen hebben een groot effect.

Schrijver Alexandra Grunberg schittert in de hoofdrol voor alle drie de segmenten. Elk personage wordt met oprechtheid tot leven gewekt - uitgewerkt met een andere karakterisering en definiërende lichamelijkheid. De uitvoeringen van Grunberg zijn vakkundig onderscheidend en je leeft echt in haar mee in elke frustrerende situatie.

Als anthologiefilm, BUGS: een trilogie is zelfverzekerd gefocust in zijn thema's en fobieën. De vrouwen in elk segment hebben moeite om gehoord te worden omdat ze steeds meer bang worden.

In Hatchling, het eerste segment, probeert een vrouw genaamd Diane een jonge wijk zich thuis te laten voelen terwijl zijn moeder een broodnodige pauze neemt (van dubbelzinnige aard). De jonge Elliott - die aarzelend lijkt over deze regeling - toont een flagrante minachting voor Diane's inspanningen. Om eerlijk te zijn, hij is een beetje stront. Diane bevindt zich in een lastige positie waarin ze een lachend, ondersteunend gezicht moet aantrekken en probeert enige controle over de situatie te behouden terwijl dit koppige kind doet wat hij wil.

Parasiet, het tweede segment, volgt Hannah terwijl ze aan mysterieuze maagproblemen lijdt. Hannah probeert met haar arts te praten om uit te leggen dat haar pijn en ongemak erger zijn geworden, maar haar arts staat erop dat ze door moet gaan met haar medicijnen. Hannah probeert hulp te zoeken, maar haar telefoontjes worden niet beantwoord. In geïsoleerde pijn wordt ze beschuldigd van beschuldigingen dat ze iets verkeerds moet doen om zich zo te voelen.

Het derde en laatste segment, Bedmijt, toont de slapeloze Elena die ervan overtuigd is dat ze bedwantsen in haar huis moet hebben. Ze uit haar zorgen tegenover haar moeder en kamergenoot, die ofwel weigeren om met de situatie om te gaan, ofwel haar vertellen dat het allemaal in haar hoofd zit. Elena weet dat er een probleem moet zijn, maar ze wordt regelmatig stil gehouden of krijgt het gevoel dat haar angsten slechts een overdreven reactie zijn.

Diane voelt de behoefte om positief te blijven en te 'glimlachen' terwijl haar inspanningen worden genegeerd en er grof om meer wordt gevraagd. Hannah's gezondheidsproblemen worden weggewuifd, haar kracht neemt af naarmate ze iets in haar voelt groeien. Elena krijgt te horen dat ze zich de dingen moet voorstellen die in haar eigen slaapkamer gebeuren.

De onderliggende boodschap van elk segment is glashelder, ondanks het fictieve karakter van het verhaal. Deze gevoelens van geduwd, genegeerd, tot zwijgen gebracht en verminderd zijn gevoelens die alle vrouwen hebben ervaren.

In een persbericht voor BUGS: een trilogie, legt regisseur Simone Kisiel welsprekend uit:

"Ik geloof dat film een ​​medium is waarmee een kunstenaar komedie of angsten kan gebruiken om niet alleen te entertainen en te ontsnappen, maar ook om het publiek kritisch te laten nadenken", zegt Kisiel. "BUGS: een trilogie presenteert vrouwenkwesties, gruwelijke fictieve voorbeelden van een zeer reële onderdrukking in de moderne Amerikaanse samenleving in een genre dat op grote schaal wordt genoten en bekeken door een breed publiek. "

Op het oppervlak, BUGS: een trilogie is een uitgebalanceerde horrorbloemlezing met een uitstekend griezelig verenigend thema, want - laten we eerlijk zijn - bugs zijn op zichzelf verdomd eng. Maar de film heeft ook een actuele eerlijkheid die bijt als een teek; het zal zich onder je huid nestelen en je met een blijvende kilte achterlaten.

BUGS: een trilogie ging in première op het Women in Horror Film Festival en is nu beschikbaar via Amazon (en streaming op Amazon Prime). Je kunt de trailer hieronder bekijken!