Sommigen van jullie zijn opgegroeid in hetzelfde decennium als ik. Sommigen van jullie zagen de eerste release van Playstation, die kort daarna werd gevolgd door de eerste Inwoner Evil​ Als je in deze tijdspanne past, had je, net als ik, de rotzooi van je laten schrikken, toen een overijverige zombie-doberman door een raam sprong tijdens een bijzonder rustige wandeling door een gang. Door de jaren heen, denk ik tussen horrorfilms en horrorspellen, ben ik een beetje afgemat geworden in de richting van die angsten en engerds. De dingen zijn niet helemaal hetzelfde geweest. Titels zoals Outlast, geheugenverlies en Alien isolatie hebben de fakkel van ware horror brandend gehouden en het lijkt de nieuwste Resident Evil gebruikte dat licht als een baken om zijn angstaanjagende zelf naar onze kusten te zeilen om ons weer bang te maken voor gamen in het donker.

Resident Evil 7: Biohazard, vindt zichzelf op dezelfde manier opnieuw uit Resident Evil 4 deed. Het verandert het perspectief op letterlijk alles, inclusief je perspectief. Deze game neemt je mee van de klassieke derde persoon naar een viscerale first-person-ervaring.

De nieuwe gameplay die werd onthuld op de E3 had fans in een zakdoekje. Iedereen was pissig dat de game er niet uitzag als een typische RE-game. Iedereen was boos dat er geen zombies waren. Welnu, dit is een voorbeeld dat we in sommige gevallen in bekwame, fan-vriendelijke handen zijn. Elke wijziging die is aangebracht, is een welkome, die helpt om het boze wiel opnieuw uit te vinden en tegelijkertijd een hoop paniekaanval toe te voegen.

Wanneer Ethan een noodoproep voor hulp ontvangt van zijn vrouw Mia, gaat hij naar de moerassen van Louisiana om haar te zoeken. Ethan wordt naar een vervallen huis in de bayou geleid dat een heleboel geheimen en dingen herbergt die een echte horrorshow zijn. Het huis is van de familie Baker en tussen hen hebben ze een utopie gecreëerd voor gestoorde psychotici en complete donkere chaos.

Mijn beoordelingen komen meestal veel eerder uit, maar ik vond dat ik het aan RE verschuldigd was om een ​​volledige week te gaan. Ik slaagde erin om het spel af te maken op normale en gekkenhuis-moeilijkheidsgraden en speelde een beetje op VR. Ik moet meteen zeggen dat als je deze game op VR kunt spelen, dat precies is hoe je het moet spelen. Als je de reisziekte kunt verdragen, is VR een heel angstaanjagende ervaring. Het emersieniveau gaat door het dak en is soms nauwelijks te verdragen vanwege verlammende angst. Ik genoot het meest van VR toen ik het huis aan het verkennen was, als je eenmaal het gevecht aangaat, wordt de VR-ervaring omslachtig en kunnen de bedieningselementen een beetje gek worden. Over het algemeen gaan de meeste angsten samen met de VR-benadering en god help ya.

Elke "fase" in het spel behoort op unieke wijze toe aan dat lid van de Baker-familie. Jack, Lucas en Marguerite hebben elk hun eigen horrorfilm-geïnspireerde gebieden van terreur. Jack's speelt zich af in het hoofdgebouw en heeft een Texas Chainsaw Massacre Vibe, Marguerite speelt zich grotendeels af in het groene huis en is zwaar op insecten en Cronenbergiaanse lichamelijke horror. Lucas speelt graag dodelijke games en heeft een level dat erg geïnspireerd is door Zagen​ Door dit te doen voelt het spel nooit oud aan, het houdt dingen constant fris door de manier waarop je het spel speelt te veranderen en de setting bijna volledig te veranderen.

 "Het is als een Baskin Robin's van enge shit"

Onderweg kom je ook oude videocassettes tegen. Eenmaal in een videorecorder geplaatst, kun je hiermee doorspelen als een ander personage om je een aantal expositionele stukjes te geven. Ik weet het, expositie is meestal de vijand van geweldige verhalen. Maar hier werkt het. Wanneer deze banden worden afgespeeld, speel je als een ongelukkig personage dat al helemaal vertrouwd is geraakt met de Bakers en hun wreedheid.

Het hele verhaal is op alle cilinders bevredigend. Hoewel de game op de meeste punten een geheel nieuwe ervaring is, heeft het wel momenten en tools die ongetwijfeld teruggaan naar klassiek Resident Evil​ Dit item geeft ook een fantastisch einde dat cinematischer aanvoelt dan eerdere titels.

Voor degenen die zich zorgen maken dat dit spel niet verbonden is met de anderen, kun je gerust zijn. De game komt tot die connectie met subtiel en iets dat je een groot "ah-ha" -moment zal bezorgen. Ik weet dat het een tijdje een zorg was dat deze game volledig zijn eigen herstart zou zijn en eerdere RE-games zou negeren. Nou, ik zeg je, hardcore RE-fans, je kunt ontspannen en genieten.

'Het emersieniveau is door het dak, en

is soms nauwelijks te verdragen vanwege verlammende angst "

Naast het kiezen uit verschillende filminspiraties, raakt de game je ook hard in de buik met een overvloed aan fobieën. Het is als een Baskin Robin's van enge stront. Clowns, krankzinnige hillbillies, isolatie, griezelige oude dames, griezelige kinderen en meer zijn allemaal aanwezig en wachten om elke hoek om de pis van je af te schrikken.

Het is moeilijk om negatieve dingen over deze game te zeggen, maar als het zou moeten, zou het zijn dat als je eenmaal een wapen hebt gekocht, de game volledig lijkt te veranderen. Het ene moment verstop je je, bang om te bewegen omdat je weerloos bent en dan ben je gewapend en maak je hoofdschoten. Een deel van de angst en spanning wordt verwijderd. Als je de wapenloze aanpak nog wat langer volhoudt, zou dat wonderen hebben gedaan voor de traag aangedreven horror.

Ik heb meerdere keren kunnen spelen op verschillende moeilijkheidsniveaus met en zonder VR en ik ben blij te kunnen zeggen dat niet alle vijanden en angsten zich elke keer op dezelfde plek bevonden. Het spel binnen 4 uur proberen af ​​te maken om een ​​trofee te krijgen, was een totaal andere horrorervaring dan de eerste keer dat ik er was.

Dit is zonder twijfel mijn favoriet Inwoner Evilk spel. Dat is moeilijk te zeggen, aangezien de andere titels nostalgisch zijn en ook geweldig. Maar deze bereikt zijn angstaanjagende grootsheid door een veilig model bijna volledig te schrappen en iets balsigs, gruwelijks en nieuws te doen. Alles, van het levelontwerp tot de personages, is allemaal fantastisch en het feit dat ik meerdere keren kon spelen zonder me te vervelen, is daar het bewijs van.