Ik ga proberen redelijk te zijn over hoe ik me voel persona 5. Het zal moeilijk worden, maar heb geduld met me. Als het te bloemrijk wordt of te veel eerbied heeft, verontschuldig ik me bij voorbaat.

Het spel begint als je hoofdrolspeler uitgedost met een masker en een nette zwarte trenchcoat in een surrealistisch casino lijkt te zijn om iets af te ronden dat lijkt op een overval. Zodra de autoriteiten op de hoogte zijn gebracht van uw locatie en na een korte achtervolging, wordt hij aangehouden en in een integratiekamer geplaatst waar hij door Sae Niijima wordt ondervraagd over hoe hij en zijn cohorten terecht zijn gekomen waar ze zijn. Vanaf hier flitst het verhaal terug om de lege plekken in te vullen van wat er tot dan toe is gebeurd. Ik hou echt van deze verhalende structuur, het neemt je heen en weer om verschillende gebieden van de ontwikkeling van je personage te belichten en de wendingen die nodig waren om je te brengen waar je nu bent.

persona 5 vindt plaats in een geheel nieuwe middelbare school en met een gloednieuwe groep studenten. Je speelt een vals beschuldigde student die onder proeftijd naar de Shujin Academy is gestuurd. Zodra je aankomt, word je in een tussenwoning geplaatst onder de hoede van Sojiro Sakura, waar je boven in een coffeeshop woont en de eigenaar helpt en langzaam vertrouwen opbouwt.

Als je eenmaal op je nieuwe school aankomt, merk je dat je een beetje een outcast bent. De leraren willen je niet in de school en houden je nauwlettend in de gaten, andere leerlingen zijn net zo op hun hoede en doen wat ze kunnen om bij je uit de buurt te blijven.

Het duurt niet lang voordat er een mysterieuze app op je telefoon verschijnt. Je hoofdpersoon verwijdert het, maar het blijft terugkomen. Uiteindelijk leidt het ertoe dat hij wordt getransporteerd naar een ander rijk en je eerste 'paleis'. Een paleis is een visuele weergave van een volwassene die vervormde verlangens heeft. Het eerste paleis waarmee je in contact komt, is bijvoorbeeld van de coach van je school. Omdat de coach zo'n klootzak is en denkt dat hij boven alles in de echte wereld staat, ziet zijn paleis eruit als een middeleeuws kasteel waar hij de koning is. Zodra je ontdekt dat de coach zijn studenten fysiek mishandelt en zelfs zover is gegaan tot aanranding van enkele van de vrouwen, besluiten jij en een paar andere studenten die naar het andere rijk kunnen reizen om er iets aan te doen.

Tijdens een van je bezoeken aan het paleis vind je een kat genaamd Morgana, die gevangen zit. Morgana treedt op als adviseur voor u en uw groep. Hij geeft je de ins en outs van het gebruik van je persona en zijn speciale krachten. Wat nog belangrijker is, hij vertelt je hoe je "de harten kunt stelen" van een paleis vol verwrongen verlangens. Dit omvat het vinden van een weg naar de centrale schat en het stelen ervan. Als dit correct wordt gedaan, zorgt dit ervoor dat het doelwit van gedachten verandert en in sommige gevallen hun misdaden bekent.

Zodra ze ontdekken dat ze het vermogen hebben om van de wereld een betere plek te maken, vormen ze een groep genaamd The Shadow Thieves en gaan ze op zoek naar mensen die anderen schade berokkenen.

Als je niet in paleizen door kerkers kruipt, wordt het spel in een dag- en nachtcyclus geplaatst, waarbij je een evenwicht moet vinden tussen schoolbezoek, een sociaal leven leiden en delen van activiteiten in de stad ondernemen. Elke activiteit waaraan u deelneemt, roept bepaalde eigenschappen op. Studeren aan een diner vol mensen verhoogt bijvoorbeeld zowel kennis als moed, terwijl het kijken naar een horrorfilm moed oproept.

Je paleisverkenning is het gecentraliseerde kruipende aspect van het spel. Hier val je in een hinderlaag en vecht je tegen schaduwwezens die een heleboel personages hebben die ernaar uitkijken om tegen je te vechten. Paleizen zorgvuldig verkennen, leidt tot meer veldslagen en meer buit om te verwerven. Voor jullie dungeon crawlers is dit het echte vlees van het spel. Hier kun je malen tot je hart en je XP is tevreden. Als je een vijand kunt bedwingen, kun je een dialoogoptie invoeren die de kleine man de kans geeft om met je te onderhandelen of te sterven. Er kan een deal worden gesloten die u, buit, items geeft of in sommige gevallen het wezen zal overtuigen om zich bij u aan te sluiten als een van uw persona.

Elk hart dat je besluit te stelen, wordt geleverd met een nieuwe teamgenoot die aan je team wordt toegevoegd. Elke teamgenoot heeft zijn eigen unieke persoonlijke vaardigheden en sterke punten. Aangezien je gezelschap beperkt is tot vier leden, moet je zorgvuldig beslissen welke leden je meeneemt in de strijd. Ondanks het feit dat je sommige leden bij bepaalde uitstapjes achterlaat, was ik blij om te zien dat ze nog steeds een level omhoog gaan en sterker worden ondanks dat ze niet actief vechten.

In vroege Persona-titels trok je personage een pistool en schoot zichzelf door het hoofd om je persona te ontketenen. Dat is niet meer het geval. Hier scheur je een masker uit je vlees om de persona eronder te onthullen. Ik mis de oude manier een beetje, maar ik veronderstel dat verandering goed is na drie titels die allemaal hetzelfde doen.

De sleutel wordt het beheren van uw dag om in zoveel mogelijk activaties te passen. Als je op weg naar school een boek kunt lezen, tijdens de les wat antwoorden krijgt, wat tijd doorbrengt als drugsproefkonijn voor een marginale dokter en nog tijd hebt om je plant water te geven voor het slapen gaan, dan heb je een goede zaak gedaan. De hoeveelheid tijd die je met je leeftijdsgenoten doorbrengt, versterkt ook de banden die je helpen tijdens gevechten.

Naarmate je verder komt in het spel, worden de paleizen die je bezoekt hogere doelwitten en wordt de inzet stapsgewijs verhoogd. Dit alles terwijl je probeert onopvallend te blijven in de echte wereld en probeert een productief lid van de samenleving te blijven.

De gevechten zijn van de turn-based variant en laten je afwisselen tussen melee-, vuurwapen- en persona-aanvallen. Je teamgenoten zijn beperkt tot het gebruik van slechts één persona, waarbij je verschillende persona's kunt verzamelen en ze naar eigen inzicht kunt gebruiken in gevechten. Elke persona kan worden opgehoogd en verschillende vaardigheden verwerven. Je kunt ook The Blue Room bezoeken, waar Igor je zal helpen om verschillende persona's te combineren om zo sterkere persona's te creëren.

Het kunstontwerp van de game is strak en cool. Kleurenpaletten zijn fel snoepkleurig met briljante anime-richting. De soundtrack is even geweldig, met Japanse popriffs en gedreven vechtliedjes die worden onderbroken door enkele prachtige dramatische intermezzo's.

Ik ben een Persona-fan sinds het begin en ze hebben allemaal een speciaal plekje bij mij, maar met persona 5, overtreft de serie zichzelf op alle mogelijke manieren. Niet alleen door de beste Persona-titel tot nu toe te zijn, maar ook door de beste JRPG te zijn die ik ooit heb gespeeld. Het onderwerp is soms ernstig verontrustend en echt. Het behandelt grote kwesties zoals aanranding, stalking, verkrachting en een aantal andere dingen. Zo blijft het verhaal geworteld in onze al te reële en verwarrende wereld. De centrale verhaalmechanismen zijn afgestemd op een retro-fit Inception, waar in plaats van een idee te plaatsen, The Phantom Thieves er een nemen. Ondanks sommige dingen die verloren gaan bij de vertaling van het Japans naar het Engels, is het acteerwerk van de dialoog een hoog cijfer en stijgt het verhaal zowel in de avontuurlijke aspecten als in wat de alledaagse activiteiten zouden moeten zijn.

Persona is een ervaring van meer dan 100 uur die ondanks een paar repetitieve cycli spannend blijft. Als een game me kan laten geven om slagkooien, badhuizen en uitdagingen om hamburgers te eten, is het gelukt op een niveau dat ik denk niet helemaal te kunnen verwoorden, voorbij het zeggen dat dit een speciale titel is die hoogstwaarschijnlijk niet zal zijn. kan worden gerepliceerd of overtroffen tot de volgende titel in de Persona-serie.