Messhof-studio's NIDHOGG II heeft op de een of andere manier een verband gelegd met gevoelens van pure vreugde. Ja, het reikte naar binnen en vond een deel van een lang verborgen id, dat was geplaveid met meerdere lagen afgesleten titels. Ik was bijna vergeten dat het bestond, maar de eenvoudige en opwindende aard van dit spel zorgt voor een soort plezier dat grenst aan welgestelde waanzin.

NIDHOGG II brengt de intense touwtrekken-gameplay terug en vervangt de minimalistische esthetiek van zijn voorganger door een levendig tekenfilmkleurenpalet. Het doel van het spel is eenvoudig genoeg, ren zo snel als je kleine voetjes je naar de linker- of rechterkant van het scherm kunnen brengen (afhankelijk van aan welke kant je staat) terwijl je je tegenstander steekt, stampt en pijlen loslaat. Allemaal om het laatste scherm te bereiken dat je opoffert aan de Nidhogg, een wormachtig vliegend wezen, dat naar binnen duikt om je op te eten als een grappige Snicker.

Wapens wisselen af ​​tussen slagzwaard, rapier, mes, boog en je eigen footsies van woede. Het is volledig gebaseerd op het rijk van de eenvoud aan de oppervlakte, maar als je eenmaal je gevecht met een andere menselijke speler hebt gevoerd, liever online of lokaal, begin je de fijne kneepjes van je benadering van de gameplay te leren. Als je je D-pad gebruikt, breng je je zwaard of mes naar verschillende hoogteniveaus, hoog, midden of laag. Je kunt die verschillende houdingen gebruiken als een manier om de aanvallende en verdedigende aanpak van je tegenstanders te voorzien. Dit geeft je de kans om een ​​zwaardworp te blokkeren of een pijl terug te sturen naar de afzender.

Het meest aanlokkelijke deel van de hele ervaring is hoe gemakkelijk het is om de rollen van je tegenstander om te draaien. Alleen omdat je er in eerste instantie doorheen racet en snel werk maakt van je tegenstander, wil dat nog niet zeggen dat ze je niet in het laatste scherm zullen tegenhouden en een comeback zullen maken. De variatie van aanvallen en het leren van de sterke en zwakke punten van je tegenstander bepalen meestal de richting van het spel. Snelle beslissingen en fancy roekeloosheid kunnen het tij relatief snel doen keren.

Al deze elementen zorgen voor een leuke tijd, maar pas als je het tegen een vriend opneemt, wordt je gelachen. Het gelach doet denken aan dat gevoel dat je had toen je zes jaar oud was. Het wordt Prozac in de vorm van een videogame. Iemand met een rapier in het gezicht steken en kijken hoe ze zo snel mogelijk rennen om te voorkomen dat ze volledig vechten. Een wedstrijd kijken die 2 minuten kan duren, duurt in plaats daarvan 15 minuten vanwege het waanzinnige heen en weer. Deze Nidhögg games zijn uniek van zichzelf en een regelrechte knaller. Het horen van een resultaat van een vriend tot het keer op keer herhalen van "Ik wil gewoon winnen" tijdens bijzonder lange wedstrijden, draagt ​​alleen maar bij aan het plezier dat deze game in grote hoeveelheden toedient.

Ook al is multiplayer waar het vlees is, de campagne voor één speler is ook niet traag. Dit neemt je mee over 10 verschillende kaarten, elk met hun eigen unieke cartoonachtige kenmerken. De AI kan hier een lastige minnares zijn; zorgen voor onverwachte hoeveelheden haartrekkende spanning. Ik moet het aan Messhoff geven voor het creëren van een steeds gewiekste tegenstander. De AI leert van je bewegingen en zal dienovereenkomstig handelen om je 100% kwaad te maken met zijn vermogen om nauwkeurig aan te nemen wat je volgende aanval zal zijn. Het kan uitdagend en verhit worden, maar in mijn boek is dat altijd een goede zaak.

Gebruik de modus voor één speler als tutorial en spring dan online om echte uitdagingen aan te gaan NIDHOGG II elite. Of neem het op tegen je vrienden in knock-outtoernooien. De echte magie ligt in het vermogen van dit spel om zo'n gameplay-rijke ervaring te creëren uit de stukjes van zo'n eenvoudig spel. Speel het zoals je wilt, het komt erop neer NIDHOGG II is een echte veelvraat voor alles wat geweldig en leuk is en goed past bij het universum.