Denk terug aan toen je nog een jongeling was. Het was een tijd van de onnodige riem met de maillots, de bètavideo, de gelei-flats en verwrongen mensen in de filmindustrie die ons probeerden te litteken met de enorme bobbel van David Bowie. Bedankt voor de onrealistische verwachtingen Jareth. Als je terugdenkt aan enkele van onze geliefde films uit de adolescentie, waren daar behoorlijk donkere en verwrongen shit aan de gang.

 

Nu, geef toe, ik ben opgegroeid in een stoer huishouden waar al op jonge leeftijd horrorfilms naar me toe werden gegooid. Het was ga zitten, zwijg en kijk naar Dream Master. Oh, en hier is een Ecto Cooler als je dorst krijgt. Het vreemde hiervan is dit: Freddy Krueger Als kind heb ik me NOOIT bang gemaakt. Ik dacht trouwens dat de man een pure komische opluchting was, zelfs in de vroege films. Er waren echter momenten waarop ik ging zitten om een ​​zogenaamd horloge te kijken gezinsvriendelijke film, Ik ging achterover leunen en dacht na "Oké, wat in godsnaam en waarom krijg ik hierdoor de skeevies?"  Die vroege films waren voor ons pure nachtmerrie-brandstof, en omdat we allemaal graag een klein beetje van onze kindertijd vasthouden, laten we dit hieronder eens bekijken NIET RANGSCHIKT lijst met nachtmerrie nostalgie.

 

 

De heksen

 

Oké, laten we het hebben over dit verdraaide juweel uit 1990. Anjelica Huston heeft me met succes bang gemaakt toen ik een kind was als de Grand High Witch. Ik bedoel, de manier waarop ze er alleen uitzag, was een regelrechte horrorfilm - bravo Jim Henson. The Witches is een bewerking van het gelijknamige boek van Roald Dahl, en het is hier belangrijk om erop te wijzen dat al zijn boeken altijd grenzen aan de griezelfactor. Het verhaal van een volk van heksen dat een einde wil maken aan walgelijke kleine kinderen door ze allemaal in muizen met betoverde chocolade te veranderen, heeft me zeker twee keer doen nadenken over die Hersheys-reep. Hoe is dat voor een hersenkraker.

 

 

Legende

 

 

Tim Curry is een absoluut genot en dompelt zichzelf volledig onder in elke rol, inclusief Darkness. Natuurlijk hebben we eenhoorns, Tom Cruise met weelderige lokken, feeën ... en dan deze man. Verdomme de hel. De film, geregisseerd door Ridley Scott, is in eerste instantie een fantasiedroom, maar wordt vrij snel donker. Toch geef je een man die bekend staat om zijn buitenaardse wezens die uit zijn kassen barsten een familiefantasie tot zijn beschikking; Dit is het resultaat. Een voorloper van Pennywise misschien? De Curry speelt veel te goed kwaad.

 

 

The Dark Crystal

 

Die verdomde vogelwezens zijn de absolute vloek van mijn bestaan. Toen Jim Henson afdwaalde van zijn beruchte Muppets, ging hij naar een heel ander rijk dan verdomme. Ik klop niet allemaal, ik ben persoonlijk dol op al deze films. The Dark Crystal is precies dat. DONKER en verontrustend. Vooral voor die van een vierjarige die kijkt naar een bende van deze Skeksis, zoals ze worden genoemd, die op een brutale manier een van hen verscheurt. Bedankt voor de winkel met slapeloze nachten.

 

 

Het geheim van Nimh

 

 

Oh ja, zelfs animatie kan een hele tank nachtmerriebrandstof zijn. Een dierenliefhebber zoals ik kan deze film buitengewoon verontrustend vinden. Afgezien van alle prachtig donkere beelden, is het onderliggende verhaal van NIMH op zichzelf al slecht genoeg. Om de zeer reële kwestie van dierproeven aan te raken, werden ratten en muizen naar de NIMH-laboratoria gebracht en geïnjecteerd met een naalden vol fuck weet wat. Een van deze experimenten leidde tot hun geavanceerde intelligentie en uiteindelijke ontsnapping, wat ons in een ander angstaanjagend verhaal brengt dat draait om de strijd van liefde, verraad en ultieme macht. Epische film, maar ik zou twee keer nadenken om hem aan een schichtige peuter te laten zien.

 

 

Het Labyrint

Oh Jareth, wat hou ik van je wreedheid! Omdat ik de oudste was, wenste ik vaak de verdwijning van mijn jongere broers en zussen. De Goblin King, die Sarah de wens gaf dat haar kleine broertje door de goblins zou worden meegenomen, kwam aan het licht, tot grote verbazing en ontzetting van onze heldin. Sarah ontwijkt het moeras van de eeuwige stank, vreemde wezens en Jareths charme en gaat op weg om haar kleine broertje te redden. Deze grenst meer aan de griezelfactor in plaats van je bang te maken met zijn verwrongen cinematografie en Bowie's uitvoering van een krachtige, geen onzin-nemende liniaal is er een die niet snel zal worden vergeten.

 

 

De terugkeer naar Oz

 

 

Heilige hel, waar moet ik zelfs beginnen met deze kleine schat. Zwevende, schreeuwende hoofden, een drie meter hoge lopende Jack O Lantern, een onthoofde heks die de jouwe, de Gnome King, en natuurlijk ... The Wheelers meeneemt. Als je ooit een van de originele OZ-boeken hebt opgepikt, zijn ze hier echt niet ver van verwijderd. Hierdoor is deze toevoeging waarschijnlijk degene die het meest trouw klinkt aan de beruchte Frank L. Baum-verhalen. Binnen de eerste 15 minuten wordt Dorothy naar een psychiatrische inrichting gesleept voor een shocktherapie. Oh, wat is dat een pratende leeuw? Kom op Dorothy, laten we een ritje maken. Dat zal je leren om met volwassenen over je fantasiewerelden te praten.

 

 

botsing van de titanen (1981)

 

 

Misschien is deze een klein beetje op het gebied van  kinderfilms, maar Medusa zien in die ontzettend vreselijke speciale effecten die wiegend zijn Titans, schrok me dood toen ik een kind was. Ondanks de soms krakende effecten is de film eigenlijk een beetje griezelig. Ik bedoel, kijk eens naar die schorpioenen en de Kraken - Huivert.

 

 

Nu we klaar zijn met wandelen door de nostalgische nachtmerrie-geheugenstrook, was er een bepaalde kinderfilm die je comfortzone doorkruiste met jou als kind? Laat het ons hieronder weten! Als je me nu wilt excuseren, ik heb die nostalgische snaar in mezelf geraakt en heb een klein kruis nodig om Bowie in mijn leven te omhelzen.

 

[youtube id = "ViftZTfRSt8 ″ align =" center "mode =" normal "autoplay =" nee "]