Nu het seizoen van angst (en gejuich) ten einde loopt, laten we eens kijken naar enkele van de meest geliefde personages uit de horrorgenres en hun griezeligste momenten die Halloween nog vele jaren opfleuren.

Elke inzending werd gekozen vanwege de effectiviteit van de samenstelling en / of praktische effecten van de scène. Bij het samenstellen van deze lijst is geen rekening gehouden met digitale effecten.

1.) 'Child's Play' (1988)

Tom Holland's Kinderspel heeft veel enge momenten met de titulaire moordenaarspop, Chucky. Maar het engste moment komt voort uit de climax van de film, waarin Chucky door Andy en zijn moeder in vlammen wordt gehuld en vermoedelijk dood is.

Nadat Andy rent om de politie te bellen, ontdekt hij dat Chucky vreselijk gesmolten en verkoold is en zwaait met zijn kenmerkende mes. Chucky's moorddadige blik door oogloze ogen en geblokkeerde tanden en tandvlees zorgt voor een zeer dreigende slechterik (ondanks zijn kleine gestalte).

2.) 'The Descent' (2005)

De "Crawlers" zoals ze toepasselijk zijn genoemd in Neil Marshalls tweede speelfilm zijn uniek en absoluut angstaanjagend. En veel daarvan komt voort uit hun gelijkenis met mensen, gecombineerd met hun grote honger naar vers vlees.

'Ik wilde ze menselijk maken. Ik wilde ze geen buitenaardse wezens maken, want mensen zijn de engste dingen. "

De scène op de foto hierboven is de eerste keer dat de kijkers (en actrices) de monsters zien na een langdurige opbouw, en het resultaat is meesterlijk en beangstigend.

Marshalls beslissing om het uiterlijk en het ontwerp van de wezens te verbergen voor de actrices tot het moment dat ze worden geïntroduceerd, was een briljante beslissing die authentieke uitvoeringen creëerde op basis van oprechte angst.

3.) 'New Nightmare' (1994)

Wes Craven's eerste duik in het meta-horrorspel was niet perfect, hij zou het concept later onder de knie krijgen met de Gillen franchise naast Kevin Williamson. Maar hij slaagde erin om de engste iteratie van Freddy Krueger te produceren, op geen enkele na!

Terwijl Craven later spijt zou krijgen van het veranderen van Freddie's look New Nightmare, dit ontwerp was werkelijk zijn oorspronkelijke idee voor de titulaire droommoordenaar in de eerste Elm Street film.

Deze scène in het ziekenhuis waar Freddy naar de "echte wereld" komt en op brute wijze Dylans babysitter Julie vermoordt, is niet alleen een perfecte terugblik op Tina's dood in de originele film, maar ook een van de beste sterfscènes in de franchise.

Robert Englund geeft een echt dreigende uitvoering terwijl hij boven de menselijke personages uittorent voordat hij de dodelijke slag toebrengt.

4.) 'Insidious' (2010)

'Insidious' van James Wan is de engste film die ik ooit heb gezien. Het neemt de concepten en setting van Tobe Hooper's Poltergeist en versterkt ze op manieren die voorheen niet mogelijk leken.

De demon met het rode gezicht is slechts een van de vele verontrustende entiteiten die het gezin achtervolgen. Maar deze specifieke scène waarin Barbara Hershey zich een 'visioen' herinnert dat ze had, onthult het silhouet van de bottenkrakende demon die zich in de hoek van het frame verstopt.

Zodra haar herinnering voorbij is, blijven de krakende botten hangen, wat leidt tot de epische angst achter Patrick Wilson. Een schrik die een trope in de franchise zal worden en vervolgens onaangenaam wordt. Maar in de kinderjaren van de franchise is het nog steeds eng en effectief.

5.) 'The Thing' (1982)

Waarschijnlijk zou hij de remake van John Carpenter niet overwegen Het ding als een enge film, maar in het sci-fi / horror-subgenre is deze klassieker een klasse apart. Het bloedt horror, en is echt griezelig en verontrustend.

Praktisch gezien zijn de effecten ongelooflijk! Ze tarten de verbeelding en lijken met de jaren alleen maar beter te worden. De groteske transformaties en huiveringwekkende geluiden die dit wezen uitstraalt, zijn totaal anders dan alles wat de cinema ooit heeft gezien.

De constante staat van angst en nihilistische benadering vervreemde critici en fans hetzelfde toen de film voor het eerst in première ging, en het is niet moeilijk te begrijpen waarom. Het is een onaangename (op een goede manier) film die uiteindelijk eindigt op een domper en onzekerheid.

Als je het artikel of andere artikelen over de aanblik leuk vond, geef ons dan een seintje in de commentaarsectie hieronder.

Je kunt ook deze geweldige artikelen van andere ihorror-auteurs bekijken: Tony Runco's rangschikking van alle Halloween-films of Waylon Jordan's verslaggeving van het Nightmares Film Festival.