Welkom in Moskou. Of als je bekend bent met de metro Yenisahra serie, dan welkom terug, kameraad. Sinds Metro 2033 uitgebracht in 2010 werd een indrukwekkende underground, post-apocalyptische en claustrofobische wereld geïntroduceerd. Sindsdien zijn er grote vorderingen gemaakt in de setting en mechanica van de serie. De laatste inzending, Metro: Exodus haalt de hele serie uit zijn donkere comfortzone en in een helderdere en meer open wereld naar bevredigende resultaten.

4A Games en Deep Silver zijn verder gegaan metro Yenisahra territorium met verdere bewerking van de auteur, de roman van Dmitry GlukHovsky, Metro: 2035. Exodus doet bijzonder goed werk door belangrijke elementen uit het verhaal verder uit te werken met de nadruk op de personages en verschillende extra gameplay-verfraaiingstoevoegingen te mixen.

In Metro: Exodusje speelt als Artyom, die het grootste deel van zijn leven in de ondergrondse haven van Metro heeft overleefd. Moe van de ondergrondse manier van leven, heeft Artyom er een gewoonte van gemaakt om buiten het bevroren Moskou naar radiosignalen en andere tekenen van leven te zoeken. Wanneer Artyom en zijn bende Spartaanse soldaten een trein opeisen, ontdekken ze een wereld buiten Moskou en gaan ze op pad om het onbekende tegemoet te treden. 

Je eerste paar momenten in metro Yenisahra zal worden besteed aan het herintroduceren van je in de wereld van het bevroren Moskou terwijl Atryom de ondergrondse verkent, terwijl hij probeert de aanvallen van groepen gemuteerde wezens te dwarsbomen. Deze fungeren ook als een organische tutorial die je door enkele van de nieuwe mechanica leidt, zoals het kunnen wegbranden van spinnenwebben met je vertrouwde aansteker. 

De trein, die The Aurora wordt genoemd, fungeert als de uitvalsbasis van jou en je teams en staat centraal in de meeste soms te spraakzame karakterontwikkeling. Hier heb je toegang tot wapens die je tijdens je reizen hebt gevonden en kun je zijmissies van leden van je bemanning oppikken.  

Niveaus spelen zich af in de loop van semi-open wereldomgevingen waar de Aurora tijdens zijn reis stopt. De eerste onverwachte stop is bijvoorbeeld bij The Volgra, een bevroren, Lovecraftiaanse setting die wemelt van gemuteerde zeedieren, bandieten en een religieuze sekte die een vis aanbidt. 

Elk van de stops onderweg voelt als een eigen spel. De Volgra met zijn Lovecraftiaanse gevoeligheden, terwijl de uitgedroogde Caspian aanvoelt als een Mad Max-verhaal, compleet met een kwaadaardige brandstofbaron die het land bestuurt. Op die manier, Metro: Exodus laat zich nooit muf voelen, constant nieuwe instellingen zijn absoluut verfrissend. 

Nog iets heel interessants dat metro Yenisahra doet vooral het onmogelijk maken om te rennen en te schieten. Elke vijand die je tegenkomt, vereist een andere benadering van vechten en biedt in sommige gevallen een kans om langs te sluipen in plaats van een gevecht aan te gaan. De survivalhorror staat op de voorgrond en zorgt voor een aangrijpende ervaring. 

Zelden maken videogame-ervaringen de tools en middelen een noodzaak om te overleven, maar Metro: Exodusis sterk afhankelijk van plunderingen en het bouwen van wapens. Je kunt niet zomaar wegrennen voor vijanden omdat je uithoudingsvermogen afneemt, waardoor je naar adem snakt, en je kunt het niet opnemen tegen elke vijand die je tegenkomt vanwege de schaarste aan munitie en de middelen die nodig zijn om te creëren. hen. 

Je rugzak is je beste vriend in de woestenij. Hiermee kun je de broodnodige munitie, gezondheidspakketten en luchtfilters maken. Het meest indrukwekkende is dat je hiermee wapenbijlagen in het veld kunt aanpassen om het beste te passen bij verschillende gevechtsituaties die je kunt tegenkomen. De mogelijkheid om over te schakelen naar een sniper-scope en vervolgens terug naar een red dot is een geweldige functie om mee te spelen. 

Je kunt werkbanken ook gebruiken om veel van dezelfde dingen te doen die je met je rugzak kunt doen, met als toevoeging dat je je wapens kunt schoonmaken en onderhouden. Het is een goede gewoonte om voor je wapens te zorgen, aangezien wapens die te vuil worden uiteindelijk volledig onbruikbaar worden.

Bediening zorgt voor een strakke FPS-ervaring, die mogelijk moet worden aangepast in de instellingen, maar over het algemeen is dit wat je nodig hebt om de klus te klaren. Spelen op pc kan een iets meer intuïtieve ervaring zijn, aangezien je met consolecontrollers de ene knop ingedrukt moet houden terwijl je op de andere drukt om iets eenvoudigs te doen, zoals het activeren van je aansteker. Maar met zoveel selecties lijkt het een noodzakelijk controller-plan kwaad, een kwaad dat niet al te moeilijk te overwinnen is. 

Nacht- en dagcycli zijn ook belangrijk in de benadering. Moet je door een bandietencomplex sluipen? Doe het 's nachts binnen om er zeker van te zijn dat er minder slechteriken patrouilleren. De keerzijde van die medaille is natuurlijk dat nachtelijke gemuteerde wezens in roedels zullen zijn. De dagcyclus heeft het tegenovergestelde resultaat, waardoor bandietenpatrouilles aanzienlijk moeilijker worden terwijl sommige wezens slapen. 

Er is veel voor nodig om me bang te maken, vooral als het om games gaat, maar één scenario in het bijzonder zorgde ervoor dat ik ondergronds moest gaan in een donkere bunker waar enorme gemuteerde spinnen je vanuit elke richting zwermen, alleen vatbaar voor de straal van een zaklamp. De sfeer en het geluidsontwerp van honderden spinnenpoten die net buiten je licht bewegen, is het spul van nachtmerries en deed mijn huid absoluut kruipen.   

Metro: Exodus doet ook geweldig werk bij karakterontwikkeling. Terwijl sommige van deze 'je leren kennen'-momenten een beetje te spraakzaam kunnen zijn. Er zijn een paar ontmoetingen die de kern van sommige relaties raken. Artyom kunnen neerzitten met zijn vrouw Anna om een ​​praatje te maken of gitaar kunnen spelen met andere Spartaanse kameraden maakt de impact of mogelijkheid om een ​​van hen te verliezen moeilijk.  

Gaandeweg hebben keuzes die je maakt een onmiddellijk gevolg in het verhaal. Iemand helpen of ervoor kiezen om stealth te gebruiken in plaats van bepaalde vijanden te doden, zal een langdurig resultaat hebben dat je pad gemakkelijker of een stuk moeilijker kan maken. 

Metro: Exodus verbetert aanzienlijk op een formule die al werkte voor de serie. Het is lonend en voelt aan als drie games voor de prijs van één met zijn gecompartimenteerde en fantastische niveaus en ontwerp. De meeslepend mooie adembenemende graphics zijn de beste die de serie tot nu toe te bieden heeft. De toevoeging van de rugzak is een organisch coole monteur om aan het werk te zetten. Elke hoek van de wereld buiten de trein is een complete nachtmerrie vol kannibalen, religieuze fanatici en bendes aangrijpende wezens die zorgen voor een werkelijk geweldige survival-horrorervaring. 

Metro: Exodus is nu uit op pc, PS4 en Xbox One.