Verbind je met ons

Nieuws

Lin Shaye, Michael Welch Shine in 'The Final Wish'

gepubliceerd

on

de laatste wens

Gisteravond De laatste wens, een nieuwe film van regisseur Timothy Woodward, Jr. (Gangsterland) had een speciale vertoning van één nacht via Fathom Events die begon met een charmante en vermakelijke introductie door Lin Shaye, waarin ze haar eigen gedachten uitlegde over waarom horror werkt en waarom we steeds weer terugkeren naar het genre.

De film, gebaseerd op een verhaal van Jeffrey Reddick (Eindelijk bestemming) en geschreven door Reddick, William Halfon en Jonathan Doyle, vertelt het verhaal van Aaron (Michael Welch), een nieuw geslagen advocaat die probeert het te maken in de grote stad. Als het nieuws komt dat zijn vader is overleden, maakt hij de tocht terug naar huis, naar Ohio.

Het zou de opzet kunnen zijn voor een familiedrama over jezelf oppakken en opnieuw beginnen... maar laten we niet vergeten wie dit ding heeft geschreven.

Dit was ongetwijfeld een persoonlijke film voor Reddick. In een eerder opgenomen Q&A die werd uitgezonden na de aftiteling van de film, vertelde hij hoe ook hij de beslissing had genomen om het huis te verlaten om zijn geluk in de filmwereld te beproeven, en de spijt die hij had toen hij erop terugkeek.

Als horrorschrijver filterde hij zijn verhaal door een genre-lens en De laatste wens werd misschien geboren uit de tweesnijdende prijs van zijn vervulde wensen.

Wanneer Aaron thuiskomt, merkt hij dat alles verre van goed is, en zijn moeder, Kate, gespeeld door de onvergelijkbare Lin Shaye, zit midden in haar eigen emotionele inzinking.

Aarons vader was een antiquair, en het huis is een waar museum van snuisterijen en artefacten, en een daarvan, een urn, herbergt een djinn - een oude vormveranderende vuurgeest die je wensen zal vervullen ... met een prijs.

de laatste wens urn
De urn bevat puur kwaad.

Het is een verhaal ouder dan 'The Monkey's Paw', en de truc met zo'n verhaal of film is om het juiste punt te vinden waarop de hoofdpersoon zich realiseert dat zijn wensen uitkomen, en hoe hij of zij op die realisatie reageert.

Het is ook afhankelijk van de afweging hoeveel informatie je het publiek geeft. Te veel, te snel en je hebt je hand weggegeven; te weinig, te laat en het wordt frustrerend.

Het is een wankel evenwicht, maar Woodward en de schrijvers hebben hun uiterste best gedaan. Aarons eerste wensen zijn zo subtiel dat ik niet eens zeker wist of hij ze had gedaan totdat ze in vervulling gingen.

Reddick gebruikt enkele van de trucs die zijn naam in het genre hebben gemaakt door death en doom herhaaldelijk te plagen met behulp van misleiding terwijl hij het echte wapen net uit het zicht houdt. De formule werkt als je de juiste cast hebt om het te verkopen.

Voer Lin Shaye in.

Lin Shaye De laatste wens
Lin Shaye is briljant als Kate in De laatste wens

De actrice brengt elk grammetje van haar aanzienlijke talent in de rol van Kate, dansend op een koord dat bestaat uit een prikkeldraad van emoties. Haar vermogen om naadloos over te schakelen van schijnbare waanzin naar uitbundige vreugde naar ongebreidelde woede, brengt niet alleen verhoogde eerlijkheid naar een vrouw wiens wereld op zijn kop is gezet door het verlies van haar man, maar zet het publiek ook op eieren uit angst voor de volgende uitbarsting.

Welch als Aaron had ondertussen zijn eigen evenwichtsoefening te doen. Aaron moet gewoon egoïstisch en wanhopig genoeg zijn om de wensen te doen die de verraderlijke bal aan het rollen brengen, en tegelijkertijd onbaatzuchtig en kwetsbaar genoeg zijn om de juiste beslissingen te nemen wanneer hij zich realiseert in welk gevaar hij verkeert.

Gelukkig was Welch opgewassen tegen de taak en vooral zijn scènes met Shaye zijn iets om te aanschouwen.

Helaas was niet alle overgebleven cast even succesvol.

Melissa Bolona was stijf en afstandelijk als Lisa, Aarons mogelijke liefdesbelang. Ze lijkt maar drie gezichtsuitdrukkingen tot haar beschikking te hebben, en hoewel ze best mooi is, veroorzaakte de uitvoering van één noot nooit een emotionele band met het publiek.

Evenzo wordt Kaiwi Lyman nooit meer dan een stereotype als de voormalige quarterback van de middelbare school die de stadssheriff van de klootzak werd.

Toch schittert Jonathan Daniel Brown als de beste jeugdvriend van Aaron, Jeremy, die zijn kaarten goed vasthoudt en op het juiste moment speelt, en Jean Elie's Tyrone is zowel sympathiek als bijna hilarisch als een man met het soort pech dat alleen Jeffrey Reddick kan je geven.

En hebben we al gezegd, Tony Todd??

De meer dan levensgrote acteur heeft een kleine cameo in de film, net als zijn rol in de film Eindbestemming franchise, net lang genoeg op het scherm om het publiek uit te huiveren terwijl hij wat geheimzinnige wijsheid uitdeelt zoals alleen hij dat kan. Ik zweer dat Todd een boodschappenlijstje kan laten klinken als Shakespeare, en hij bewijst hier opnieuw zijn kunnen.

Afgezien daarvan was de film, hoewel over het algemeen vermakelijk, soms gewoon helemaal te donker, en dan bedoel ik niet het onderwerp.

Vooral veel van de scènes in Shaye's huis lijken volledig te worden verlicht door kaarslicht. Visueel is het een opvallend beeld om een ​​trap te zien verlicht door kaarsen op elke trede, maar zonder een beetje meer omgevingslicht zal het publiek missen wat je hen probeert te laten zien.

Helaas werd deze fout de hele film door herhaald door cameraman Pablo Diez. Er waren tijden dat een deur openzwaaide en de camera bleef hangen alsof hij het publiek vertelde goed te kijken... er is hier iets te zien. En we zouden het gezien hebben als het licht maar een paar graden omhoog was geschoven.

Afgezien van de belichting, waren er gedurende de film problemen met het tempo, waarbij sommige scènes veel te langdradig en geploeterd waren, terwijl andere, die eigenlijk informatie bevatten die we nodig hadden, in een razend tempo bewogen.

Doet dit afbreuk aan de ervaring als geheel? Ongetwijfeld. Was ik nog steeds bezig toen de credits rolden? Zeker weten.

de laatste wens poster

Het kan zijn dat ik gewoon een sukkel ben voor een familiedrama dat een horrorfilm is geworden, maar met hints van... Eindbestemming en Jack gaat naar huis en met een goede mix van spanning, emotie, gore en een paar goed geplaatste jump scares is de film de moeite waard om te bekijken om je eigen mening te vormen vanwege zijn hoogte- en dieptepunten

De laatste wens beleefde zijn officiële debuut op Screamfest en zal op 19 maart 2019 op Blu-Ray en DVD verschijnen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen