Er zijn films die als een lopend vuurtje op gang komen bij het publiek. Ineens moet iedereen de nieuwe schokkende film zien. Het gebeurt om de paar jaar. Ik herinner me dat begin 2009 een vriend van mij me een bericht stuurde dat hij net deze pre-screening van deze nieuwe horrorfilm had gezien, Paranormale activiteit, dat schrok van hem. Het bericht begon met "Ik weet dat je niet van found footage-films houdt, maar ... .." Daar was ik verdwaald.

Het is echt geen groot geheim dat mijn afkeer en wantrouwen in de stijl van het vertellen van found footage-films. Toen ik sommige mensen vertelde dat ik deze films ging kijken, keken ze me zelfs raar aan en verwachtten ze nooit dat ik actief op zoek zou gaan. Hoewel er enkele zijn die ik leuk vind (Willow Creek, Kroniek, The Blair Witch Project) de meeste worden vaak tegengehouden door de beperkingen die bij dit soort films horen. Zo, Paranormale activiteit kwam uiteindelijk uit, werd een enorme hit, bracht vijf vervolgfilms en talloze parodieën voort. Dus toen het tijd was om nog een LTTP te doen, dacht ik dat ik zou gaan voor de serie die ik al bijna zeven jaar vermijd. Dat en het drievoudige pakket waren vreselijk goedkoop in de tweedehands platenwinkel.

Paranormale activiteit

Hoewel ik niet van found footage-films hou, hield ik van films over spoken, vooral als ze een geweldig geluidsontwerp hebben. Ik geef toe, de eerste film trok hierdoor mijn aandacht. De twee hoofdpersonages waren goed geacteerd en vervielen niet in het rijk van ergernis. De spektakels met de spoken waren waanzinnig goed, met een geweldig geluidsontwerp om veel spanning op te roepen. Als het gaat om waarom de personages aan het filmen zijn, een behoorlijk groot probleem dat ik heb met de meeste found footage-films, deze pakt het redelijk goed aan. In feite doen ze alle drie goed werk om een ​​goede reden te geven voor het filmen, zelfs de personages van de eerste film hebben een zenuwinzinking over de camera's. De film is een geweldige oefening in geduld en zoveel mogelijk tijd uittrekken, aangezien het grootste deel van de film in feite B-Roll is, maar dit werkt in zijn voordeel en we blijven lange tijd in een lege ruimte staren. Eerlijk gezegd zijn de opbouw van de spoken en het achtergrondverhaal echt goed Tot het einde.

Deze films hebben het erg moeilijk met hun eindes en de eerste is het beste voorbeeld. Hebben ze niet 4-5 verschillende eindes gefilmd omdat ze niet wisten hoe ze het moesten afronden?? Ik geef toe dat Micah naar de camera werd gegooid om hem neer te halen en te onthullen dat Katie geweldig was. Zelfs haar rondkruipen, aan zijn lichaam snuffelen en dan naar de camera kijken was geweldig. Wat niet geweldig was, dat verdomde CGI-gezicht helemaal aan het einde. Voor een film die zich afspeelt over hoe realistisch het is, heeft dat ene CGI-effect de altijd levende klootzak eruit gedood. Na anderhalf uur in deze film te zijn getrokken, werd ik er sneller uitgehaald dan iemand die Bloody Mary in de spiegel zei. Eerlijk gezegd is het mijn enige grote klacht. De film is geen meesterwerk, maar het is een geweldige job om spanning op de juiste plaatsen op te bouwen en het is een leuke rit. Gelukkig wordt de serie vanaf daar alleen maar beter.

Paranormal Activity 2

 Paranormal Activity 2 doet precies waarvoor sequels bedoeld zijn, voortbouwend op het origineel. Jongen deden ze ooit. Meer camera's en een goede reden waarom die camera's werden opgesteld, een groter aantal en een hoger intensiteitsniveau van de spoken, meer personages toevoegen, waaronder een hond en een baby, en rondom de formule van de eerste film verbeterd. PA2 follow's Katie's zus en haar familie, waarbij de tijdlijn begint vóór de gebeurtenissen van de eerste film, hoewel de laatste handeling plaatsvindt tijdens en na de tijdlijn van de eerste film. Deze keuze om het verhaal voort te zetten door middel van een semi-prequel werkt perfect voor het uitbreiden van het kleine verhaal dat werd gepresenteerd met de eerste film en maakte zelfs de gebeurtenissen van de eerste nog angstaanjagender, wat aantoont dat het geen willekeurig spookachtig was. Hoewel de meeste vervolgfilms mislukken omdat ze uitbreiden en te veel uitleggen van wat er met de eerste is gebeurd, PA2 doet fantastisch werk door uit te breiden zonder al te veel te vertellen, terwijl het ondertussen zijn eigen film is.

Terwijl PA2 doet geweldig werk om door te gaan met wat het origineel geweldig maakt en veel van wat niet werkte te repareren, het leed nog steeds aan een verbijsterend goed / slecht einde. In feite wordt Kristi bezeten door de demon en heeft ze een soort van verklaard exorcisme dat de demon op Katie duwt (het opzetten van de eerste film). De film snijdt vervolgens naar kort na de gebeurtenissen van de eerste film, waar Katie sindsdien de door demonen bezeten versie van The Terminator is geworden. Serieus, wat was er verdomme met haar die gewoon met het hoofd van de man sloeg? Dit moment was bijna net zo erg als het originele CGI-demonengezicht. Het wordt snel gevolgd door een confrontatie tussen Katie en Kristi waar Kristi om het leven van haar zoon smeekt voordat ze naar de camera in de kamer wordt gegooid. Nogmaals, de serie trekt me uitstekend de film in om me er op de laatste momenten weer uit te halen. PA2 is nog steeds een betere film dan de eerste, het was gewoon teleurstellend om te zien dat het hetzelfde lot onderging als het origineel als het op het einde aankwam.

Paranormal Activity 3

Paranormal Activity 3 is een prequel op de prequel, omdat we meer uitleg nodig hadden over waarom dit gezin wordt geneukt. Het volgt toen Kristi en Katie jong waren en voor het eerst werden achtervolgd door Tobi, de demon uit de eerste twee films. Het speelt zich af in de jaren 80 en is "opgenomen op VHS". Oké, laten we dit uit de weg ruimen. Het is niet opgenomen op VHS, het is opgenomen in HD met VHS-filters, waardoor de film ongeveer een kwartier volledig in de film zakt. Hoewel ik respect heb voor de filmmakers die voor de esthetiek gaan en deze omarmen, zou ik willen dat ze het de hele film gaande hielden. Of gebruik het formaat misschien in hun voordeel. Warps en tracking zouden een verdomd geweldige touch zijn geweest als ze op de juiste momenten correct waren gebruikt. Maar ik dwaal af.

PA3 blijkt de meest solide film van de drie te zijn. De spanning, motivatie van de personages en de creativiteit die erachter schuilgaat in het format found footage zijn creatief. Een van mijn favoriete onderdelen is wanneer een van de hoofdpersonages een VHS-camcorder naar een ventilator jerry-rigs, zodat deze heen en weer kan bewegen. Dit voegt niet alleen beweging toe aan sommige schoten, maar wordt ook gebruikt om schrik wel of niet te laten zien. Ze hebben zelfs hun problemen opgelost door te eindigen met een echt griezelig en verwarrend einde. Globaal genomen, PA3 is mijn favoriet uit de drie films.

Conclusie

De Paranormale activiteit films veranderden mijn wantrouwen met found footage-films niet, maar ik had er veel plezier mee. Ze fungeren als grote spanningen en het lijkt erop dat ze een geweldige tijd zouden zijn met een groot publiek. Vaak merkte ik dat ik erin werd ondergedompeld met hun geweldige gebruik van geluid, lange shots van niets en langzame spanningopbouw. De sprongen kunnen soms voorspelbaar zijn en de CGI haalt me ​​eruit, maar als de schrik toeslaat, landen ze heel goed. De wereldopbouw binnen de films is fantastisch en ik was behoorlijk tevreden met het verhaal als geheel. Ik heb nog niet echt behoefte om de volgende sequels uit te zoeken. Meestal met Ghost-dimensie, het idee om door een 3D found footage-film te zitten, maakt me zowel boos als mijn maag van streek. Ik heb er geen spijt van dat ik deze films niet eerder heb gezien, maar ik wou dat ik er minstens één in theaters had gevangen om de ervaring te hebben om het met een groot publiek te zien. Over het algemeen was het triple pack dat ik kocht de $ 7.50 waard die ik in de tweedehands platenwinkel had betaald.