Ik ben een volwassen man en ik zit om vier uur 's ochtends in het donker te kijken Geesten. Het is op dit punt dat iemand een pauze krijgt om na te denken over de beslissingen die in het leven worden genomen. Dan raakt het me - Ghoulies bezorgt me een existentiële crisis? Oké, zo ver gaan we niet, maar het heeft me aan mijn keuzes doen twijfelen. Ik heb me graag vrijwillig aangemeld om deze editie van aan te pakken Laat voor de partij - een van mijn favoriete segmenten om hier te behandelen - en ik had de mogelijkheid om een ​​van beide te beoordelen Fantasie II of dit... ik heb gekozen Geesten. Ik schaam me bijna voor mezelf.

Oh jongen, waar te beginnen? Dus ik heb deze film tot nu toe nog nooit gezien, maar (zoals de meeste mensen) ken ik deze film van zijn beruchte hoes - die me bij nader inzien had moeten vragen wat ik van deze film kon verwachten. Dat is een kleine groene Ghoulie die uit een toilet oprijst. Op de een of andere manier vond ik dit zo'n cool ontwerp. Ik was toen ook zeven. Destijds kon je naar elke filmverhuur gaan, je ouders voor de gek houden dat je Nintendo-games ging kijken en dan stiekem naar het horrorpad sluipen. Daar tussen alle Vrijdag 13th en Freddy-films die je zou zien Ghoulies in al zijn toiletgoedheid. Iets aan dat kleine groene gedrocht was verbazingwekkend voor mijn kleine naïeve geest.

 

Ghoulies was ook een product van het beruchte Satanic Panic-tijdperk dat in de jaren 80 op hol sloeg. Als je toen bent opgegroeid in een kerkelijk gezin, weet je waarschijnlijk heel goed dat Satan niets liever wilde dan onze kleine kinderzieltjes eruit rukken. Volgens de ultraconservatieve menigte was NIETS veilig. Smurfen waren slecht, He-Man-figuren sleepten ons naar de hel en cartoons op zaterdagochtend waren de poort naar satanisme. Jullie jongere lezers denken misschien dat ik dit een beetje overdrijf, maar oh nee. Het was echt zo erg. Laat mijn maatje de Cinema Snob je er hier meer over vertellen:

 

 

De satanische paniek was heel reëel. Dus natuurlijk waren films over demonen en satanisme een en al rage, en vaak gingen ze een beetje te ver (bijvoorbeeld een kleine demon die uit een toilet springt).

 

 

Bij Ghoulies draait alles om satanische praktijken. Ons hoofdpersonage Jonathan (Peter Liapis) erft een oud huis van zijn vader. Ik kwam erachter dat mijn lieve vader diep betrokken was bij het occulte, zozeer zelfs dat hij de kleine baby Jonathan bijna vermoordde in een mislukt ritueel offer. Nu, jaren later (en zonder herinnering dat hij als baby bijna een brandoffer was natuurlijk) ontdekt Jonathan de satanische parafernalia van zijn overleden vader. Wat doe je als je een oud beschimmeld boek vindt met zwarte magie die demonen oproept? Waarom geef je een feestje en roep je een paar snotneusachtige kleine demonen op waar je vrienden bij zijn natuurlijk!

 

 

 

Demonen - oh sorry, Ghoulies - zijn opgewekt uit de hel. Jonathan is onder de indruk van zijn eigen demonische ontzag en laat het regenen in zijn kelder. Hij rent rond in een paar heel gek uitziende gewaden en gebruikt een theaterrekwisiet van een basisschool als een drietand van kracht! Ik weet zeker dat dit op papier absoluut geweldig klonk toen het scenario net van de pers kwam. Wat we echter krijgen, is pure dwaasheid als kwaadaardige shenanigans plaatsvinden in het huis van goofy Hell. En ze spelen het allemaal zo verdomd serieus.

 

Ik weet dat deze film is gecategoriseerd als horror/komedie, maar we moeten hier eerlijk zijn. Amerikaanse weerwolf in Londen, Return of the Living Dead, Evil Dead 2, Army of Darkness, Rocky Horror Picture Show, Little Shop of Horrors, Ghostbusters, Snakes on a Plane zijn allemaal voorbeelden van hoe dat genre werkt. Ghoulies voelt alsof het standaard in deze categorie valt en niet opzettelijk. De film voelt alsof hij in hetzelfde universum van de film zou kunnen bestaan Snoeklepel films. Net zo dwaas.

 

We worden getrakteerd op enkele van de grootste over-acting denkbaar terwijl Jonathan groeit in kwade macht, zo erg zelfs dat zijn ogen limoengroen gloeien. Zijn boosaardige satanische vader wordt opgewekt uit het graf (ik denk ook volkomen per ongeluk) in de achtertuin en het wordt een strijd tussen de necromancers! Ik bedoel, kijk eens naar deze onzin.

 

 

Dit is een film waar ik veel te veel plezier aan beleefde. Ik wou dat ik de film in delen kon opdelen en elk fragment gewoon kon beoordelen of becommentariëren. Als ooit een film de manische behandeling verdiende, dan is het deze hier. Dus dit was je vriend, manisch exorcisme. Bedankt dat je met me mee waadde terwijl we langs de groene stinkende riolen van de horrorgeschiedenis waadden. Ik hoop dat iedereen een hele fijne Thanksgiving heeft. Veilige reizen voor iedereen, eet smakelijk, maak herinneringen en wees veilig op Black Friday. En als je eenmaal alle kalkoen- of pompoentaart hebt gevuld die Thanksgiving biedt en je naar de badkamer gaat ... controleer dan zeker je toilet. Deze film belooft dat ze je uiteindelijk zullen pakken.