Kruipen, de horror-thriller-mix natuurramp / alligator die amok is geworden, werd dit weekend uitgebracht en Ik vond het een absolute knaller! Ik had ook het geluk om te praten met twee van de producenten achter de film die hielpen ontketenen Kruipen, Craig Flores en Sam Raimi. Hieronder praat ik met beiden over hoe het project is begonnen, hoe de wezens tot leven zijn gekomen en of ze alligators of orkanen enger vinden! *Potentiële spoilers voor Kruipen vooruit*

Craig Flores: We wilden echt een publieksgerichte leuke zomerervaring voor iedereen ontwikkelen, dus ik ben blij dat het op die manier naar buiten komt. De eerste reacties zien er best aardig uit.

 

Jacob Davison: Het is zeker een publieksfilm. Veel geschreeuw, gesprongen, gelach.

 

CF: Fantastisch! Precies zoals Sam Raimi en ik hadden gepland!

 

[Gelach]

 

JD: Oke. Ten eerste, hoe ben je bij het project betrokken geraakt?

 

CF: Ik kreeg voor het eerst het scenario van de gebroeders Rassmussen, Michael en Shawn als een speciaal script. Dus ik heb het een beetje met hen ontwikkeld en toen heb ik het verzonden en Alex Aja bijgevoegd. Alex en ik waren op zoek naar een project om samen te doen. Ik ben een grote fan van High Tension en ik hou van Piranha, wat leuk was en echt weet wat het is en er veel plezier aan beleeft. En ik hou ook van zijn andere films zoals [The 9th Life of] Louis Drax en Horns. Ik stuurde hem dit, hij belde me meteen en zei: "Je had me bij de logline." Toen ontwikkelde Alex het en deed een paar rondes met de gebroeders Rassmussen, uiteindelijk zou ik willen zeggen dat hij het script af had. Heeft er zelf wat over geschreven en heeft de film echt geopend. Het originele scenario was grotendeels beperkt tot de kruipruimte. Omdat ik denk dat Shawn en Michael toen ze het maakten en het concept dat het beste is dat ze schreven in deze wereld van mensen die goedkope horrorfilms maken onder een bepaalde prijs en ze moesten zeer beperkt zijn.

Toen Alex het kreeg, had je deze enorme factoren van de orkaan en eigenlijk is het een natuurramp thuisinvasie. Maar in de eerste versies zag je daar niets van. Dus stelde Alex het open voor de hele gemeenschap. Ik bedoel haar [Haley Keller], haar buurt daar die ze ziet met het benzinestation en de plunderaars en de leuke delen. En daarna voegden we Sam Raimi toe, van wie we altijd hielden en bewonderden en hij is een van onze regiehelden en producerende helden. Ik stuurde het hem op een donderdagochtend om 10 uur en hij belde me om 4 uur en zei: "Hé, ik vond het geweldig! Waarom kom je niet naar mijn huis en laten we erover praten." Van daaruit gingen we erop uit en zetten het op bij Paramount, waar Wyck Godfrey, de president van de filmgroep, er een groot voorstander van was. Waar we ons echt goed bij voelden, want ik geloof dat hij oorspronkelijk uit het zuiden komt, dus hij is erg bekend met orkanen.

 

JD: En waarschijnlijk ook alligators.

 

CF: En alligators! Ja, ik ben er vrij zeker van dat Wyck uit Louisiana komt, dus hij kende ze zeker. Dus zo ben ik bij het project betrokken geraakt. Ik ben vanaf het begin een producer geweest.

 

JD: En daar wilde ik wel naar vragen, want het is een heel simpel concept. Wat is volgens jou de aantrekkingskracht van Crawl?

 

CF: Nou, ik vind het leuk als concepten heel eenvoudig zijn, maar op een A-Plus-precisiemanier worden uitgevoerd om het publiek bang te maken. Luister, ik denk dat bioscoopbezoekers altijd al een obsessie hebben gehad met wezens in de waterfilms, althans dat heb ik en ik begin met mezelf als toeschouwer. Rechts?

 

JD: Oh ja.

 

CF: Ik ben een producer die opgroeide met JAWS en dat soort films. Ik denk dat elke keer dat je niet onder water kijkt en je benen bungelen, het altijd angst opwekt. Plus, de aantrekkingskracht ervan - het is een horror-thriller. Het heeft het huisinvasie-element waarvan ik denk dat het een gedeelde angst is voor een huisinvasie. Behalve dat onze unieke kijk erop is dat er twee huisinvasies gaande zijn. Een met de natuurramp, de orkaan die haar huis binnenviel. Letterlijk alles waar je van houdt en bezit wordt overgenomen door water. En de tweede huisinvasie is door deze dieren zelf. Wat ik beangstigend vind. Veel mensen die ik ken, of je nu uit Florida komt of niet, hebben die angst ook. Net zoals mensen in het midden van het land bang zijn voor haaien. zelfs als er geen haaien in Kansas zijn, zijn mensen er zeker bang voor.

 

JD: Begrijpelijk. En ik wilde daarover vragen, hoe werd met de Gator FX omgegaan? Was het volledig CG, CG en levende dieren?

 

CF: We deden een mix van zowel CG als wat praktisch, ik zou ze ook mechanische / animatronische gators noemen. Alles heeft een vleugje CG, maar we hebben geprobeerd zoveel mogelijk praktische dingen te doen. De reden dat we besloten om zwaarder te gaan op sommige CG-aspecten van de film, is omdat een animatronic niet zo snel kan bewegen als een echte alligator. Ik weet niet of je bent opgegroeid met het kijken naar die National Geographic-films waar je ze langzaam door het water ziet drijven en waar de antilope wat water van de rand van de rivier haalt en dan ineens met een enorme snelheid.

Bijna alsof je van een dode stop naar een enorme snelheid gaat, ze zwepen en grijpen hem en trekken hem naar binnen. Geen enkele animatronic, geen door mensen bediende alligator die we hebben gebouwd, kan zo snel bewegen, dus die scènes zijn waar we hem echt nodig hadden accentueer die jump scares die je zag. Ik denk dat ons bedrijf Rodeo FX geweldig werk heeft geleverd, omdat ik het met mensen heb bekeken en ze hebben me gevraagd aan te geven wanneer we praktisch hebben gebruikt en wanneer de CG volledig van kracht is.

 

JD: Hoe is de set tot stand gekomen? Hoe was het huis en de kruipruimte ingericht met het overstromende water?

 

CF: We hebben alle huizen op de set gebouwd en de buurt op de set. We hadden van die enorme, denk ik, 80 bij 100 meter, je zou ze geïmproviseerde soundstages kunnen noemen. Wat we deden, was dat we intern deze tijdelijke watertank om hen heen plaatsten en vervolgens de structuren bouwden, inclusief de kruipruimte en het huis. Als een volle buurt was het eigenlijk geweldig. Toen lieten we die tijdelijke tanks onder water lopen en ik denk dat we op een gegeven moment ongeveer 4 miljoen liter water in 5 verschillende tanks hadden laten circuleren.

Dat was de basisopstelling. In een van de kleinere soundstages zouden we de kruipruimte bouwen met alle mooie details zoals modder en vuil en alles. We zouden er een tijdelijke tank omheen zetten en hem dan vol laten lopen met water. We konden het dagelijks verhogen en verlagen en het was een omgeving voor onze acteurs om in te leven, wat niet gemakkelijk was, dus de liefde van mij, Alex en Sam voor onze acteurs is geweldig om dat allemaal te doorstaan. Niet makkelijk.

 

JD: Zeker zag er intens uit. Nog een laatste vraag, wat vind je enger: de orkaan of de alligators?

 

CF: Het ligt eraan of je verdrinkingsangst hebt, dan vind je de orkaan het engste. Of dat je bang bent levend opgegeten te worden door een wild dier. Voor mij... Ik denk dat ik voor de alligator ga. (Gelach)

 

JD: Na te hebben gezien wat die alligators kunnen, zou ik zeker ook banger voor ze zijn!

 

CF: Ik ben een van die mensen die, zoals, ik zit daar met mijn 10-jarige zoon als we naar de natuurfilms kijken en ik zie de alligators en wat ze doen en de krokodillen en zoutwaterkrokodillen en het beangstigt me gewoon. Voor mij is het dat.

 

JD: Begrijpelijk!

 

CF: En jij?

 

JD: Uh... Zoals ik al zei, ik ben zeker banger voor de alligators die gewoon zien wat ze kunnen doen met die grote kaken van hen. Knippende staarten. Ze zijn behoorlijk beangstigend!

 

 

Jacob Davison: Ik heb zojuist met Craig Flores gesproken, dus om te beginnen, hoe raakte je betrokken bij het project?

 

Sam Raimi: Een vriend van mij, een van de producenten van de film, Lauren Selig liet me het script zien en zei dat ze een beetje hulp nodig hadden om deze film te maken. Dus ik las het script en ik zei dat het veelbelovend was en natuurlijk was ik altijd al een fan van Alexandre Aja. Ik probeerde hem een ​​film te laten regisseren die ik jaren geleden aan het produceren was, maar hij had het druk met Wes Craven. Dus ik dacht dat dit een geweldige combinatie zou kunnen zijn met het script dat zo veelbelovend was. Dus ik ontmoette Craig Flores en ik mocht hem echt. Ik ontmoette Alexandre en het klikte echt en toen begonnen we samen aan de foto te werken, te beginnen met het werken aan de volgende versie van de film. Bezig met gieten. Ondertussen brachten we de foto naar Paramount waar we de financiering en distributie konden regelen. Daarna gingen we naar Servië om de film op te nemen.

 

JD: Ja, daar wilde ik naar vragen. Hoe was het om in Servië te fotograferen?

 

SR: Het was geweldig! Ik had geen idee hoe het zou zijn. Ze hebben daar zeer geavanceerde filmploegen en de Amerikaanse dollar ging echt ver, dus we konden een groter budget krijgen dan de 14 miljoen dollar die we aan de film hebben uitgegeven. Ik denk persoonlijk dat het eruit ziet als een film van 30 miljoen dollar. Iedereen was zeer professioneel en de stad Belgrado was prachtig. In onze vrije tijd was het heerlijk om de cafés en pleinen te zien die de stad rijk was. Het was echt heerlijk om de film op te nemen. Daarna hebben we de film naar haar terug gemonteerd op het terrein van de Paramount-studio's in Hollywood.

JD: Een stapje terug doen, wat was er aan de premisse van de film dat je aansprak?

 

SR: Dat was het coolste deel! Het uitgangspunt, het idee dat... het was een terugkeer naar de wezensfilms van jaren geleden, maar zonder de onwaarschijnlijkheid ervan. Omdat er zoveel overstromingen zijn in het zuiden van de Verenigde Staten, wil ik er niet lichtzinnig over doen, maar het gebeurt nu zo vaak en er zijn zoveel alligators in Florida. Ik denk dat ze de mensen overtreffen. De bevolking van Florida. Als ik lees wat de schrijvers hebben geschreven, lijkt het zeer waarschijnlijk dat alligators tijdens overstromingen de hoge grond zouden zoeken, daadwerkelijk hun toevlucht zouden kunnen zoeken in een huis en we zijn altijd klaar voor deze mensen die tijdens deze overstromingen vast komen te zitten in hun huizen. Ik dacht: "Wat een geweldige combinatie van ideeën die echt plausibel lijkt voor een geweldige, non-stop spannende filmervaring voor het publiek." Dat is wat het was.

 

JD: Ik zie. Zou je op dat punt eigenlijk zeggen dat de film een ​​beetje een milieuboodschap heeft?

 

SR: Ik heb het nooit begrepen tijdens het lezen van het script en het was eigenlijk nooit onze bedoeling bij het maken van de film. Het was gewoon om het publiek een geweldige tijd te bezorgen tijdens de zomer.

 

JD: En ik sprong uit mijn stoel.

 

SR: Oh geweldig! Bedankt daarvoor.

 

JD: Wat zou je zeggen over alligators dat ze zo eng maakt?

 

SR: O mijn God! Het zijn gewoon... moordmachines. Ze zijn geëvolueerd gedurende miljoenen jaren, denk ik, en ze kunnen zwemmen, ze kunnen kruipen, en ze zijn woest en snel. Zoveel sneller in het water dan je zou denken. Natuurlijk kun je ze onder bepaalde omstandigheden op het land verslaan, maar het zijn net dinosaurussen waarmee we tegenwoordig samenleven. Woeste dinosaurussen. Ik kan niets bedenken dat niet eng is aan alligators!

JD: Dat is waar. Ik wilde vragen, ik heb er een beetje met Craig over gesproken, hoe heb je de alligators in Crawl tot leven gebracht? Welke speciale FX werden gebruikt?

 

SR: Nou, ik weet dat Alex erg geïnteresseerd was in het filmen van echte alligators. Maar dat hebben we eigenlijk niet gedaan. Hij heeft wat protheses laten maken en we hebben er een paar gebruikt. Sommige op setpoppen, animatronics, maar ook het gebruik van CGI. Dus ik denk dat het een combinatie was van dingen die Alex gebruikte om de alligators tot leven te brengen.

 

JD: Ik wil je wat vragen over het gietproces. Hoe was dat?

 

SR: Het was niet moeilijk. Alex is erg knap en hij weet echt wat hij wil. Dus veel acteurs wilden met hem werken. Ik dacht dat het moeilijke deel zou zijn dat acteurs zouden aarzelen om wekenlang in een waterset te werken. [Gelach] Misschien waren ze dat wel, maar ze verborgen het goed voor de regisseur en producers. Ze waren allemaal zo wild. Kaya [Scodelario] en Barry [Pepper] en Ross [Anderson] zijn zo opgewonden om het water in te gaan en alles te doen wat Alex nodig had. Het was geweldig. Ik denk dat Alex naast een geweldige spanningsregisseur ook echt een acteursregisseur is. Dus ik denk dat het heel gemakkelijk was om een ​​geweldige cast te krijgen. We hadden begeleiding van het hoofd van Paramount Studios, Wyck Godfrey. Hij raadde verschillende mensen aan en samen waren het echt Alex en Wyck die de cast bepaalden.

 

JD: En Alex staat bekend om zijn intense films. Werd iets als te veel beschouwd of uit de definitieve versie geknipt?

 

SR: Ja. Het waren enkele van de aanvallen die te gemeen waren. En Alex dacht dat het realistisch was, maar het was niet nodig om zoveel te laten zien als hij had gemaakt. Ik denk dat hij een subtiele hand gebruikte om het publiek niet te overweldigen. Maar geef ze gewoon een heel goede spannende rit met wat schrik en een paar momenten van "Oh mijn God, nee!" Zonder het te ver te drijven.

 

JD: Laatste vraag: wat denk je dat enger is, alligators of orkanen?

 

SR: Wauw. Ik zou alligators zeggen. Ik raak opgewonden, ik hou ervan om in de buurt van een tornado te zijn. Ik heb nog nooit in een orkaan gezeten, kan die vraag waarschijnlijk niet beantwoorden, maar we hebben tornado's in Michigan. Er gebeurt een beetje plezier. Negatieve ionen laden op in de lucht, de lucht wordt paars, de bliksem is, zonder woordspeling bedoeld, elektrisch en het is op een rare manier best spannend als niemand gewond raakt. Alligators zijn gewoon absoluut angstaanjagend voor mij.

 

JD: Begrijpelijk. Ook Craig Flores koos voor Alligators. En dat deed ik ook! Die dingen zijn gewoon, zoals je zei, moordmachines.

 

SR: Ja!

 

Kruipen werd vrijdag 12 juli in de bioscoop uitgebracht.