Het horrorgenre is het meest diverse genre dat er is, met talloze subgenres en subsubgenres. Vaak blijft Hollywood weg om nieuwe releases de 'scharlaken H'-naam te geven. Het labelen van een film "horror" maakt de mainstream ongemakkelijk, maar er zijn veel grote Hollywood-films die op de markt worden gebracht als thrillers en psychologische thrillers die vol zitten met horrorthema's en -elementen. Hier is mijn lijst met mijn favoriete horrorfilms die eigenlijk geen horrorfilms zijn.

Laat me weten wat je favoriete horrorfilms zijn die eigenlijk geen horrorfilms zijn.

Darren Aronofsky Requiem for a Dream (2000) en Black Swan (2010)

We krijgen meteen een filmmaker die in de meeste van zijn films de grens tussen thriller en horror bewandelt. Darren Aronofsky is een getalenteerde filmmaker die het publiek vaak een gruwelijke blik werpt op akelige horror zonder ooit een demon, seriemoordenaar of gigantisch wezen te presenteren. Requiem for a Dream heeft zoveel gruwelijke scènes dat er te veel zijn om op te noemen. Maar vertel me gewoon dat Ellen Burstyn's fatsoenlijke verslaving niet verdomd gruwelijk is (zoals alle cast).

In Black Swan we krijgen een ander soort horror als een jonge danseres (Natalie Portman) wordt gedomineerd en gecontroleerd door haar aanmatigende moeder (Barbara Hershey) tot het punt waarop ze barst en moeite begint te krijgen om het onderscheid te maken tussen fantasie en realiteit. Portman geeft de prestaties van haar carrière als een jonge vrouw die in waanzin afdaalt.

Peter Greenaway's De kok, de dief, zijn vrouw en haar minnaar (1989)

Dit is een enorm vermakelijke zwarte komedie over een vrouw en haar beledigende echtgenoot die elke avond voor het diner in hetzelfde chique Londense restaurant komen eten. De vrouw ontmoet een vriendelijke klant in het restaurant en begint een affaire. Als manlief erachter komt, is hij niet gelukkig en wordt het behoorlijk slecht. Er zijn meer dan een paar scènes van brutaliteit die je doen terugdeinzen (die verdomde vork door de wang !!).

Bryan Singer's Apt Pupil (1998)

De eerste film die ik kan bedenken waarin de nazi niet het monster is. Singer presenteert een huiveringwekkend portret van obsessie terwijl een jonge man (Brad Renfro) een nazi chanteert om hem alles te vertellen wat hij weet. Griezelig spul.

David Fincher's Se7en (1995) en Gone Girl (2014)

Je weet dat ik Fincher niet van deze lijst kon laten. Ik denk dat ik je dat moet overtuigen Se7en is grotendeels een horrorfilm. De film gaat over een seriemoordenaar die mensen vermoordt volgens de zeven hoofdzonden, maar de studio zou deze film natuurlijk geen horrorfilm noemen. In plaats daarvan wordt het een drama / mysterie / thriller genoemd. Wat dan ook!!

Gone Girl er zitten ook veel horrorelementen in (vooral het personage van Neil Patrick Harris), maar het kijken naar deze film gaf me van begin tot eind een ongemakkelijk gevoel. Amy (Rosamund Pike) is een klasse-A-sociopaat, en uiteindelijk eindigt Afflecks personage in centimeters eigen hel waar geen uitweg uit is.

Neil Jordan's The Butcher Boy (1997)

Als je deze film niet hebt gezien, raad ik hem ten zeerste aan. Wanneer de film begint, is Francie (Eamonn Owens) een normaal, speels kind met een rijk fantasieleven. Maar Francie's omgeving is vol gewelddadige, alcoholische, manisch-depressieve, suïcidale ouders en andere negatieve dingen die indruk maken op zijn jonge geest. We zien hoe alle elementen in het leven van Francie op hem drukken totdat hij uitbarst in bruut geweld. The Butcher Boy beschrijft de 'making of' van een sociopaat. Het is een schitterende film.

Lars von Trier's Antichrist (2009)

Overtuigingen nodig? Alleen de naam "Lars von Trier" alleen al zou voldoende moeten zijn. Melancholie, Dogvilleinvestering veilig is en u uw kans vergroot op Nymfomane Vols. Een en twee, passen perfect in deze lijst, maar er is gewoon iets mee Antichrist dat is buitengewoon zenuwslopend. De jonge zoon van Willem Dafoe en Charlotte Gainsbourg sterft terwijl ze seks hebben. Het echtpaar trekt zich terug in een hut in het bos (Trier gebruikt zelfs de oudste horroromgeving in het boek) om te rouwen om hun verlies, maar in plaats daarvan wordt elk verteerd door hun verdriet. Hallucinaties, het ontmoeten van pratende dieren en sadistische en gewelddadige seksuele afwijkingen (er is hier veel genitale verminking) accentueren deze film terwijl we kijken naar een paar verscheurd door hun verdriet en schuldgevoel.

Speciale vermelding:

Adrian Lyne's Jacob's ladder (1990)

Ik doe mee Jacob's ladder als speciale vermelding omdat deze film zijn horrorlabel heeft omarmd. Jacob (Tim Robbins) is een getraumatiseerde Vietnam-dierenarts die naar huis terugkeert en ontdekt dat hij overal demonen ziet. Is het PTSD? Wordt hij gek? Is het verbonden met het trauma dat hij in Vietnam heeft meegemaakt? Jacob begint zelfs verschuivingen in de realiteit te ervaren. Hij gaat slapen met een vrouw en wordt wakker met een andere. Deze film heeft elementen van een mysterie, een psychologische thriller, een drama en bevat zelfs zware samenzweringstonen. Maar laat u niet misleiden, deze briljante film is door en door een horrorfilm. De visioenen in het ziekenhuis bezorgen je dagenlang nachtmerries !!

Dus wat zijn je favoriete horrorfilms die eigenlijk geen horrorfilms zijn? Er zijn veel mogelijke films die bij deze rekening passen. Ik kan niet wachten om je keuzes te horen.