Komika Hartford en Skyler Cooper ontmoetten elkaar voor het eerst op OutFest in Los Angeles. Hartford was daar met een serie waaraan ze had gewerkt, genaamd Dijk Centraal, en Cooper bracht zijn korte film in première, Held Mars.

De film had een diepgaand effect op Cooper. Tijdens het werken aan de film kwam hij in het reine met zijn transidentiteit en de film sprak met Hartford. Toen ze het zag, moest ze de man achter de film ontmoeten.

'Ik vond het geweldig wat Skyler had gedaan', zei Hartford. 'Ik rende naar hem toe, sloeg hem op zijn arm alsof we op de speelplaats waren en zei:' We zijn nu vrienden! ' Toen draaide ik me om en rende weg. "

Het bleek het begin te zijn van een mooie werkrelatie en vriendschap. Spreken met de twee tijdens een interview voor Trots maand, er is een onmiskenbare genegenheid en respect tussen hen, maar ook een oprechte humor die aanstekelijk is.

Hartford, een lange tijd horrorfan, zag iets in Cooper, een gravitas als je wilt, waarvan ze wist dat het perfect was voor een project waaraan ze had gewerkt, genaamd Het grijze gebied, een episch duister verhaal over mysterie en engelen.

"Ze stuurde me het script, en het was geweldig," zei Cooper. 'Het heeft een stedelijke, paranormale diepte. Comika valt goed en kwaad aan in een moderne setting. Ze is een geweldige schrijver en ze heeft een schitterend verhaal geschreven. "

Hartford werkt momenteel aan financiering voor het volgende hoofdstuk van het project, maar in de tussentijd rusten geen van beiden op hun lauweren. Terwijl ik dit schrijf, bereidt Cooper zich voor om zijn debuut te maken als de eerste transman, voor zover we weten, die ooit in de rol van Shakespeare's Othello is gestapt. De voorstelling vindt plaats op het Livermore Shakespeare Festival in Californië.

Het betreden van de horrorruimte was iets recenter voor Cooper. Pas in 2018 verscheen hij in Lasso, een film van Evan Cecil. Het is het verhaal van een duivelse rodeo en de slechte mannen en vrouwen die het runnen.

Cooper geeft toe dat het eerste dat hij deed toen hij in de film werd gegoten, was kijken en zien hoe lang hij het overleefde.

Wat hij niet verwachtte, was de bevestiging die hij vond tijdens het maken van de film. Het was de eerste film die hij had gemaakt nadat hij uit de kast was gekomen als transgender, maar hij speelde een cis-vrouw in de film. Een van zijn mede-sterren was toevallig Karen Grassle die Caroline Ingalls speelde Kleine Huis op de Prairie. Grassle hoorde een gesprek dat Cooper had met de regisseur aan het begin van de shoot en benaderde de acteur met de vraag hoe hij het liefst werd aangesproken.

Het bleek dat Grassle een transzoon heeft, dus ze had een idee waar Cooper mee te maken had, en ze wilde hem zo comfortabel mogelijk maken op de set.

"Het was ongelooflijk ontroerend om die bevestiging van Karen te krijgen," zei de acteur.

*** SPOILER WAARSCHUWING: Cooper's personage was een overlevende in de film, een zeldzame prestatie voor karakters van kleur in de meeste horrorfilms waar tokenisme bloeide, vooral in reguliere films op groot scherm. Dat is slechts een van de dingen die Hartford zelf probeert te verdrijven. EINDSPOILER ***

'Vertegenwoordiging is belangrijk. Omdat we meer personages hebben die geen clou zijn, omdat we meer echte personages hebben die geen grappen of een symbolische insluiting zijn, creëren we een wandtapijt dat niet alleen helderder is, maar we hebben ook verhalen die resoneren en echt spookachtig zijn. " ze legde uit. "Met Het grijze gebied, Creëer ik personages die gewoon zichzelf zijn en deel uitmaken van het verhaal zonder een parodie te zijn. Dat is het mooie van het genre. Er is ruimte voor mijn soort verhaal naast Rob Zombie-films en jaren 80 slashers. "

Dit opende een deur die ons terugbracht naar klassieke horrorfilms en films die niet alleen baanbrekend waren, maar die ook iets betekenden voor zowel Hartford als Cooper.

'Dat is waarom Romero De nacht van de levende doden was zo geweldig, ”zei Hartford. 'Kijk eens wat Duane Jones deed met die rol. Kijk wat die laatste reeks doet. Kijk naar dat commentaar. Het maakte me kapot! Dat is een verhaal! Romero heeft me verpest, man. Ik was een normaal kind, dat zag ik, en nu ben ik raar. Ik geef Romero de schuld. "

"Laten we gaan naar The Omen en The Exorcist, ”Voegde Cooper eraan toe. “Die films hebben een serieuze karakterachtergrond. Ze stellen je in staat dichter bij de personages te komen, dus als er iets met hen gebeurt, maak je er echt verbinding mee en het heeft gevolgen voor je. Zoals bij Rosemary's Baby... "

"Ja! Het gaat over menselijkheid, 'sprong Hartford tussenbeide.' Haar man verkoopt haar in feite als seksuele slavernij uit gierigheid en hebzucht voor een betere acteercarrière. Ik denk dat er zoveel ruimte is voor dat soort verhalen. Ik heb altijd een romance met afschuw gehad. Ik ben nooit zo dol geweest op bloed, maar ik zag onlangs een film genaamd Baskin en ik moest daarna gewoon nog in mijn kamer zijn. Het was verdomd mooi en angstaanjagend! "

Wat betreft het zien van onszelf in genrefilms, zowel Hartford als Cooper werken daaraan mee Het grijze gebied en verder. Voor Cooper begint dat met het auditieproces.

"Ik denk dat het belangrijkste voor zwarte acteurs, transacteurs, enzovoort, is om op te komen dagen," zei hij. “Er kunnen lagen zijn die je naar een rol kunt brengen die ze niet in overweging hebben genomen toen ze aankondigingen plaatsten. Vraag respectvol om die auditie en als je die krijgt, laat ze dan zien wat je in die rol kunt brengen dat misschien niet voor jou is geschreven. "

"Toen ik aan mijn eigen feature-script werkte," voegde hij eraan toe, "vertelde een vriend die bij Dreamworks werkt me als je een script schrijft en je wilt dat een personage als zwart wordt gecast, dan moet je dat schrijven in, want als je dat niet doet, worden ze als wit gegoten. Ik denk dat dat nog maar een jaar geleden is dat ik dat hoorde. "

"Dat komt omdat 'wit' de standaard is," zei Hartford. “Als Clint Eastwood en Tim Burton overwegend blanke films maken, maakt dat niet uit, maar wanneer Jordan Peele zegt dat hij alleen zwarte hoofdrolspelers wil casten, ontstaat er opschudding. Wit en recht zijn de standaardinstellingen. "

'Het zit echter niet alleen in film,' merkte Cooper op. “We leven in een land dat transgenders probeert uit te wissen. Transgender zijn, is leven of dood. Ze proberen ons uit het bestaan ​​te wissen. "

Helaas is wat Cooper zegt waar.

In het hele land hebben we het terugdraaien van transrechten gezien, van het vermogen om in het leger te dienen tot algemene bescherming tegen discriminatie bij het zoeken naar gezondheidszorg. Transvrouwen van kleur worden in een verwoestend tempo vermoord en de politie doet er weinig aan om dit te stoppen.

Als we dit ter sprake brengen, worden we er vaak van beschuldigd politiek te zijn, maar dat stigma kwam niet van ons. Politici politiseerden onze identiteit toen ze brede wetten maakten die ons bestaan ​​veroordeelden. Politici politiseerden onze identiteit toen ze van ons de 'ander' maakten, waardoor ze kiezers konden afleiden van belangrijkere kwesties.

Dit is de reden waarom genormaliseerde representatie ertoe doet en waarom tokenisme zo verschrikkelijk destructief is. Er bestaan ​​mensen van kleur, transmannen en -vrouwen, homoseksuele mannen en vrouwen. Onszelf vertegenwoordigd zien, versterkt niet alleen ons eigen vertrouwen, maar bevestigt dat bestaan ​​ook voor de rest van de wereld.

Ja, zelfs bij het maken van horrorfilms.

Gelukkig hebben we mannen en vrouwen zoals Skyler Cooper en Comika Hartford aan de frontlinie in deze zoektocht.