Ik ontmoette Rakefet Abergel voor het eerst op Nightmares Film Festival in 2017 nadat ze verscheen in een paneldiscussie over sociale vooruitgang in het horrorgenre. Ze was misschien wel de meest aanstekelijk grappige persoon die ik ooit had ontmoet.

Ze was ook het snelst bang!

Op een avond had het festival angstaanjagende acteurs in de menigte en toen ik vanuit de lounge op de bovenverdieping over de reling keek om te ontdekken wie beneden de meest fantastische schreeuw had geuit, was daar Rakefet, die haar drankje met haar ogen dicht vasthield als een dreigende voodoo koningin verdween weer in de menigte.

Maanden later, toen ik berichten online begon te zetten dat ik op zoek was naar een reeks interviews voor iHorror's Horror Pride-maand viering, kreeg ik een bericht van Rakefet op Facebook.

"Ik ben een van de B's in LGBT," zei ze. "maar de B zwijgt."

Zeggen dat ik geïntrigeerd was, was een understatement. Toen we elkaar ontmoetten, wist ik niet dat ze lid was van de LGBTQ-gemeenschap, maar er stond nog iets in die verklaring waar ik de vinger niet op kon leggen.

Na een beetje een planningsdebacle, slagen we er eindelijk in tijd vrij te maken om te praten over haar ervaringen als biseksueel in de filmindustrie en hoe, zelfs nadat ze haar biseksualiteit had opgenomen in haar bekroonde korte thriller Jax verliefd, leek niemand op te merken.

Natuurlijk was mijn eerste vraag in ons interview: "Hoe bedoel je, de B is stil?"

"Nou, het is niet stil voor mij!" Abergel lachte. “Ik ben heel open over wie ik ben, maar ik heb het gevoel dat in de LGBTQ-gemeenschap de B echt stil is. Soms voelt het alsof de gemeenschap ons niet serieus neemt.”

Plotseling was haar eerdere verklaring niet alleen logisch, maar leek het ook een zwaar gewicht om te dragen, en terwijl ze haar ervaringen eerder in haar leven vertelde tijdens een tournee met een lesbische komediegroep, werd het gewicht van die verklaring nog zwaarder.

Ze verscheen op de tour, samen met haar vrouw met wie ze 13 jaar een relatie had, toen enkele van de andere komieken hatelijke opmerkingen begonnen te maken over hoe ze daar niet echt thuishoorde omdat ze openlijk sprak over haar biseksualiteit in haar act. .

Sommige van deze vrouwen hadden hun hele leven als hetero geleefd en kwamen pas uit de kast toen ze 40 of 50 waren, nadat ze jarenlang echtgenoten en kinderen hadden gehad. En toch wezen ze met hun vinger naar haar alsof zij degene was die er niet echt bij hoorde.

"Ze wilden niet dat iemand hen veroordeelde," zei ze, "maar ze waren erg goed in het uitdelen van een oordeel."

Abergel nam veel van de frustratie en pijn die ze in de loop der jaren had gevoeld en stortte het in Jax verliefd, het creëren van een koelbloedige seriemoordenaar die gewoon wil dat iemand de liefde beantwoordt die ze zo bereid is te geven.

En toch, hoewel Jax, die Abergel talloze prijzen heeft gewonnen voor het spelen in de film, zich aangetrokken voelt tot zowel mannen als vrouwen, lijkt niemand er helemaal over te beginnen.

'Ik kan me niet herinneren dat iemand het ooit heeft genoemd,' zei Abergel. "Dat betekent ofwel dat het zo normaal is gedaan dat niemand het in twijfel trok, ofwel dat aspect van het personage gewoon werd genegeerd."

Ik zou graag denken dat het de eerste reden is, en Abergel was het ermee eens dat deze genormaliseerde kijk was waar ze op de lange termijn op hoopte.

De film is behoorlijk angstaanjagend, aangezien Jax heel snel kan overschakelen van "I love you" naar "I'll kill you", en Abergel geeft toe dat ze bang was dat ze misschien het ergste stereotype over de biseksuele gemeenschap zou voortzetten.

"Mensen, zowel hetero's als LHBT's, komen meteen naar buiten en zeggen dingen als 'Dus dat betekent dat je je tot iedereen aangetrokken voelt, toch?'" Rakefet lachte. 'En ik heb zoiets van' Voel je je aangetrokken tot elke man of vrouw in de wereld? Nee!'"

Het is een probleem in elk aspect van de filmindustrie. Genormaliseerde weergave van biseksuele personages lijkt niet te bestaan, en Abergel vroeg zich af wat ze in een andere film zou kunnen doen om dit te corrigeren.

Ze grapte zelfs dat het antwoord misschien buitenaardse wezens was.

'Alle dozen weggooien zal pas gebeuren als de buitenaardse wezens komen,' zei ze. 'Dan kunnen er maar twee dozen zijn, en het zal of de buitenaardse doos of de menselijke doos zijn als ze onze reet aanvallen. Het is wat er gebeurt in elke scifi-/horrorfilm met buitenaardse wezens.”

Ik zou persoonlijk graag willen zien wat Abergel met dat idee zou kunnen doen, maar haar volgende grote filmproject wordt eigenlijk een bovennatuurlijke horrorfilm over geesten en bezetenheid met subtiele hints van What Lies Beneath in zijn DNA, hoewel ze toegaf dat ze de film Harrison Ford/Michelle Pfeiffer zelf niet had gezien.

Wat betreft toekomstige representatie, zowel binnen als buiten het horrorgenre, zei ze dat ze hoopt dat filmmakers zullen leren de realiteit van biseksualiteit in beeld te brengen.

"Ik zou graag personages willen zien waar het geen fase is", zei ze. 'Het is ook niet iemand die verward is. De manier waarop ik het aan mensen uitleg, is dat ik me aangetrokken voel tot een persoon, niet tot een geslacht, en dat is wat ik zou willen dat iemand voor de verandering gelijk krijgt.

Daar zijn we het met je over eens, Rakefet.