Verbind je met ons

Nieuws

'The Haunting of Bly Manor' is angstaanjagende gotische romantiek op zijn best

gepubliceerd

on

Het achtervolgen van Bly Manor gaat deze week in première Netflix. Ogenschijnlijk gefactureerd als seizoen twee tot The Haunting of Hill House, brengt dit nieuwe seizoen bekende gezichten samen om een ​​heel ander verhaal te vertellen over een majestueus spookhuis en degenen die er uiteindelijk door zijn getroffen.

Net als het eerste seizoen met de klassieke roman van Shirley Jackson, hebben Mike Flanagan en zijn productieteam bewezen dat ze meester en meesteres zijn in het vertellen van verhalen, dit keer door de verhalen van de productieve auteur Henry James te ontginnen om iets te creëren dat veel groter is dan de som der delen.

De primaire focus van de The Haunting of Bly Manor is gebaseerd op de De Draai van de Schroef- ongetwijfeld een van de beroemdste verhalen van James en zeker de meest vaak aangepaste - die het verhaal vertelt van een jonge gouvernante genaamd Dani (Victoria Pedretti), ingehuurd door een rijke vrijgezel (Henry Thomas) om voor zijn nicht en neef, Miles (Benjamin Evan Ainsworth) en Flora (Amelie Bea Smith) in hun uitgestrekte, geïsoleerde voorouderlijk huis.

T'Nia Miller, Amelie Bea Smith en Benjamin Evan Ainsworth geven alle drie opmerkelijke uitvoeringen tijdens The Haunting of Bly Manor

Eenmaal daar ontmoet ze een nogal eclectische en ietwat excentrieke staf, waaronder de meid van het landhuis, mevrouw Grose (T'Nia Miller), chef-kok Owen (Rahul Kohli) en tuinman Jamie (Amelia Eve).

Bijna onmiddellijk beginnen zich vreemde gebeurtenissen voor te doen en Dani realiseert zich al snel dat het leven aan de oppervlakte in Bly Manor flinterdun is en dat wat er zich vlak onder het huis afspeelt niet alleen verontrustend maar uiteindelijk ook angstaanjagend is.

Flanagan is een ongelooflijke verhalenverteller, en deze serie is niet anders. Hij neemt je nauwgezet mee in zijn wereld, laat je kennismaken met zijn personages en dwingt je bijna om om hun veiligheid en welzijn te geven, zodat angst elk moment van elke aflevering binnensluipt. We willen niet alleen dat deze karakters overleven. We willen dat ze heel en gelukkig tevoorschijn komen, maar we weten wat voor soort verhaal dit is en hoe erg klein de kans op een gelukkig einde werkelijk is.

Flanagan vulde het verhaal van verder in Bly Manor door meer dan één van James 'verhalen binnen te halen om zijn verhaal te voltooien. Degenen die bekend zijn met het werk van de auteur zullen het ongetwijfeld herkennen De Jolly Corner en De romantiek van bepaalde oude kleren, maar door Pedretti's gouvernante personage Amerikaans te maken in plaats van Brits, konden ze zich ook verdiepen in enkele van de grotere thema's van de auteur.

Zijn verhalen speelden zich vaak af op kruispunten waar karakters uit de oudere Europese wereld karakters uit Amerika ontmoetten die de manieren onderzochten waarop ze tegenover elkaar stonden. Dit wordt versterkt in de versie van Flanagan door de actie van het verhaal te verplaatsen naar 1987, waardoor Dani een heel andere jonge vrouw wordt dan de gouvernante in het originele verhaal van James zou kunnen zijn.

Dani van Victoria Pedretti is het onbetwiste hart van The Haunting of Bly Manor.

Maar ik dwaal af. Terug naar Bly.

Spookverhalen gaan, net als verhalen over zombies of vampiers of eigenlijk elk ander eng horrorwezen, bijna altijd over iets anders. The Haunting of Hill House ging over familie. The Haunting of Bly Manor gaat uiteindelijk over liefde en relaties.

Voordat je me overslaat, moet je begrijpen dat ik het niet alleen over romantische liefde heb - hoewel dat hier zeker speelt. Deze serie gaat over de liefde tussen broers en zussen, de liefde van zorgverleners voor hun kosten, ongeacht de leeftijd, onbeantwoorde liefde en de manieren waarop die emoties ons uit elkaar scheuren, ons voor goed en kwaad veranderen, en wanneer ze verkeerd worden behandeld, kunnen er monsters ontstaan.

En hoewel dit seizoen misschien enkele van de angsten van de eerste mist, wat het misschien zelfs beter doet dan The Haunting of Hill House is een gevoel van sfeer en plaats creëren.

Bly is echt. De bewoners zijn echt. De gevaren waarmee ze worden geconfronteerd, zijn reëel, en vooral, de angst die we voor hen voelen, is heel, heel reëel.

Van hun kant is de cast van de serie behoorlijk verbluffend. Miller, Eve en Kohli vallen op in een seizoen vol geweldige uitvoeringen met hun rauwe, subtiele verhalen, die zoveel overbrengen met een blik of gebaar. Ainsworth en Smith bewijzen dat ze jonge acteurs zijn om naar te kijken, waarbij met name Ainsworth een onverwachte volwassenheid vertoont die nog steeds plaats kan maken voor blikken met grote ogen en reacties die passen bij zijn leeftijd.

Benjamin Evan Ainsworth als Miles in The Haunting of Bly Manor van Netflix

Oliver Jackson-Cohen keert ook dit seizoen terug als Peter Quint, voormalig coureur en rechterhand van het personage van Thomas. Ik heb deze rol vaak zien spelen, maar weinigen hebben de complexiteit en het emotionele bereik gebracht die de acteur hier doet. Het is nogal verbluffend om te zien.

Maar uiteindelijk komt het allemaal terug op Pedretti als Dani. Je zou gemakkelijk kunnen zeggen dat ze - op haar eigen manier - het hart van het eerste seizoen was, maar dat is onmiskenbaar zo in het tweede. Ze komt naar Bly Manor met een gewicht op haar schouders en we zien hoe ze het allemaal zo mooi aanpast, draagt ​​en beheert, zelfs als ze schijnbaar uit elkaar valt.

En daar kun je natuurlijk niet over praten The Haunting of Bly Manor zonder het huis zelf te bespreken. Het is absoluut verbluffend en nauwgezet in elkaar gezet. Het voelt als een echte plek met gangen die schijnbaar voor altijd één gaan, enge poppen die uit de planken en de beslotenheid van een mooi poppenhuis staren, en hoeken die net donker genoeg zijn om je af te vragen wie of wat daar op de loer ligt.

The Haunting of Bly Manor is zeker niet voor iedereen. Er zullen mensen zijn die ongetwijfeld dagen zullen doorbrengen om te praten over hoe saai het is, maar voor degenen die openstaan ​​voor klassieke, sfeervolle spookverhalen met goedgeschreven personages en meesterlijke uitvoeringen, moet deze serie worden bekeken. Je zult, zoals ik deed, genieten van elke draai en berekende wending, maar eerlijk gezegd, je kunt volledig emotioneel uitgeput raken als de aftiteling rollen.

Mijn enige vraag voor Flanagan is nu: welk klassiek spookverhaal gaat u hierna bespreken, meneer?

Zoek naar alle negen afleveringen van The Haunting of Bly Manor deze vrijdag op Netflix.

https://www.youtube.com/watch?v=tykS7QfTWMQ

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen