Verwelkom lezers bij "Based on the Novel By", een nieuwe serie gewijd aan de vele horrorfilms en series op basis van eerder gepubliceerde romans en korte verhalen, exclusief het werk van Stephen King. (Ik hou van de koning, maar hij is zo aangepast. Het is gewoon leuk om voor de verandering over iemand anders te praten.) Deze week duiken we in ik ben een legende door de onvergelijkbare Richard Matheson.

Lees verder voor meer over ik ben een legende, en vertel ons je favoriete aanpassing in de reacties hieronder!

Wie is Richard Matheson?

Oh, ik ben zo blij dat je het vraagt! Auteur en scenarioschrijver Richard Matheson was een van de meest productieve schrijvers van de 20e eeuw en produceerde een breed scala aan korte verhalen, romans / novellen en scripts. The Twilight Zone serie bevatte 16 verhalen van de auteur, waaronder 'Nightmare at 20,000 Feet', 'Little Girl Lost' en 'The Invaders'.

Je kent zijn naam misschien niet, maar je kent zeker zijn werk. Hij is een auteur die zeker weer in de serie zal opduiken.

Ik ben een legende, de novelle

De roman van Matheson, gepubliceerd in 1954, is een beetje een hybride, waarbij survivalistische horror wordt gecombineerd met ideeën die standaardtropen zouden worden in zowel de zombie- als de vampiergenres.

Het verhaal draait om Robert Neville die, voor zover hij weet, de laatst overgebleven mens is. De rest van de wereldbevolking is gedecimeerd door een pandemie. Degenen die niet stierven, zijn vampiers geworden die, in alle opzichten, de bekende "regels" lijken te volgen: volledig in het donker leven, zich voeden met menselijk bloed, afgestoten door knoflook en crucifixen.

Marcel brengt zijn dagen door in eenzaamheid, het verzamelen van voorraden, het overleven en het doden van zoveel mogelijk wezens in de hoop te overleven. 'S Nachts barricadeert hij zichzelf in zijn huis terwijl de wezens zijn huis omringen, hem smekend en treiterend om de veiligheid van zijn huis te verlaten.

Dan, laat op een middag, bespioneert hij een jonge vrouw die 'normaal' lijkt. Hij brengt haar naar huis en vraagt ​​haar toestemming om naar haar bloed te kijken, om te zien of ze immuun is voor de verwoestingen van de besmetting die de rest van de wereld heeft getransformeerd.

Ik vertel je de rest niet. Ik zal alleen zeggen dat de finale van het boek een van de meest huiveringwekkende is die ik ooit heb gelezen, en hoewel de novelle problemen heeft met het tempo en enkele van zijn briljante ideeën doorzet, blijft het een van mijn favorieten.

Van pagina naar scherm

Veel filmmakers hebben gecrediteerd ik ben een legende om hun eigen werk te inspireren. George A. Romero's De nacht van de levende doden werd onmiskenbaar beïnvloed door het verhaal. De novelle is in verschillende mate drie keer rechtstreeks bewerkt.

The Last Man on Earth

De eerste van deze aanpassingen was The Last Man on Earth, uitgebracht in 1964 en met in de hoofdrol Vincent Price als Dr. Robert Morgan - de enige keer in drie aanpassingen dat de naam van het personage werd veranderd. Van de drie is dit verreweg het meest trouw aan de originele roman van Matheson, hoewel hij na een reeks veranderingen vroeg om zijn naam in de aftiteling te veranderen in Logan Swanson.

Prijs neemt de rol prachtig aan. Hij is volkomen geloofwaardig in zijn eenzaamheid en de eenzaamheid en depressie die een dagelijkse herinnering aan zijn hachelijke situatie zijn. Wat ik echter het leukst vind, is dat deze aanpassing meer het gevoel en de sfeer van het verhaal lijkt te vangen dan de andere, vooral wat het einde betreft.

Het is een onvolmaakte film, aangepast van een onvolmaakt boek, maar het heeft nog steeds een emotionele impact die bij de volgende bewerking zou ontbreken.

The Omega Man

Ugh, niet mijn favoriete bewerking ooit, vooral omdat de regisseur en de schrijvers zich meer zorgen leken te maken over het feit dat Charlton Heston een slechterik zou zijn dan over… nou ja, al het andere. Ze verwijderden de meeste vampirische kwaliteiten van de 'vampiers', noemden ze The Family en lieten ze zich bijna gedragen als een religieuze sekte.

Voorbij is de subtiliteit van Mathesons verhandeling over de mensheid en de ander. In plaats daarvan hebben we Heston houding, waar mogelijk zonder shirt, zo vaak een pistool afvuren dat het bijna komisch is, en het alfamannetje spelen in plaats van de 'omega-man' van de titel. Ze slaagden er wel in om de boel een beetje op te schudden door de onvergelijkbare Rosalind Cash te casten als de liefdesbelangstelling van Heston in de film. Het was een riskante zet in de jaren 70 voor een interraciaal stel om op het scherm te verschijnen.

Maar maak je geen zorgen. Heston slaagt erin om dat zelfs te flubben met een van de meest eenzijdige liefdesscènes die ik ooit op film heb gezien.

De film is het bekijken waard als je alle verschillende bewerkingen van het werk van Matheson wilt zien, maar voor mij is het een titel die je alleen kunt huren.

ik ben een legende

Dit is waarschijnlijk degene waarmee u het meest vertrouwd bent. Uitgebracht in 2007 en met in de hoofdrol Will Smith als Dr. Robert Neville, lijkt de film te putten uit zowel de originele roman als de omega Man film.

Ook hier waren er nogal wat wijzigingen ten opzichte van het bronmateriaal. Het virus dat de mensheid wegvaagde, werd geboren uit experimenten die bedoeld waren om kanker uit te roeien. In plaats van intelligente vampierachtige wezens zijn de antagonisten wilde, monsterlijke wezens die massaal aanvallen.

Toch weet deze versie meer van de emotionele beats van het bronmateriaal te beheersen dan The Omega Man. Het trekt aan de harten, zelfs als het inpakt op de pulserende actie. Een van de meer opvallende verschillen komt echter in het einde van deze film, hoewel ik dat niet zal bespreken om spoilers te voorkomen. Het is nog steeds een emotioneel moment, maar het verandert het centrum van die emotie.