Op heel Hallow's Eve breekt de hel los. In het belang van Vicious begint met een gewaagde hoge noot en wordt vanaf daar alleen maar gewelddadiger en hectischer. In de film, a verpleegster komt thuis en vindt een gekwelde maniak en een verdachte gijzelaar die bloeden in haar keuken. Wat begint als een slechte nacht, wordt op onverklaarbare wijze erger wanneer ze het moeten opnemen tegen een golf van meedogenloze indringers die haar huis op Halloweennacht belegeren. Het zijn 81 aangrijpende minuten pure stress en gekke actie. 

Co-regisseurs Gabriel Carrer (De sloper) en Reese Eveneshen (Defecte) - die ook dienst deden als productieontwerpers, redacteur en componist van de film - hebben hun talenten gebundeld om een ​​film te maken die met hand en tand bestrijdt. Ze beginnen met het opbouwen van spanning met een gijzelaarscomplot; Chris (Nick Smyth) verdenkt Alan (Colin Paradine) van een gruwelijke misdaad die niet kan worden vergeven. Verpleegster Romina (Lora Burke) raakt verstrikt in het conflict wanneer Chris haar vraagt ​​om Alan op te lappen, zodat hij zijn zeer praktische ondervragingssessie kan voortzetten. Dat alleen al is een interessant uitgangspunt om mee te werken, maar Carrer en Eveneshen zijn nog niet klaar om de andere schoen te laten vallen. 

Ze zetten het op een 11 met een wrede aanval van gemaskerde maniakken die in feite de laatste 40 minuten van In het belang van Vicious in één continue aanval. De muziek - van Carrer met Foxgrndr - pulseert een zware baslijn die als een hartslag door de film bonkt. Maar ze weten wanneer ze zich moeten terugtrekken voor een maximaal effect; een bijzonder woeste vechtreeks wordt gescoord door niets anders dan de geluiden van geweld, aangezwengeld tot overweldigende niveaus van botte chaos door een geluidsredacteur die moet werkelijk hou van zijn werk.

Hoe komt het dat op een avond met trick-or-treaters die het blok doorzoeken, niemand het meest rauwe gevecht heeft gehoord dat de buurt ooit heeft gezien, zou je je kunnen vragen? Shhh, het is Halloween, maak je er geen zorgen over. Laat je meeslepen in de pure brutaliteit van de gevechten en merk op dat alle stunts door de acteurs zelf werden uitgevoerd. 

Smyth blijkt behoorlijk capabel te zijn tijdens deze vechtsequenties. Chris werpt zichzelf op de indringers met alles wat hij heeft - hij vecht voor zijn leven, en jij gelooft het. Maar het is Burke van wie je je ogen niet af kunt houden. Ze heeft een sterke aanwezigheid die energie trekt als een magneet.

Romina is om te beginnen een vasthoudend personage en Burke past zo soepel in haar personage dat ze het gewoon leeft. Je voelt je onmiddellijk in haar mee dankzij een aangrijpende personage-introductie, en door de film is het moeilijk om niet te denken aan het feit dat ze ver boven haar hoofd zit - ze is in dit alles volkomen onschuldig (net als haar nu grondig vernielde huis).

"Het gaat er niet om de beste te zijn, het gaat erom dat je beter bent dan je gisteren was", luidt een serene plaquette in de keuken. Het is een (volledig onbedoelde) lezing van Romina's personage en waarom ze stilletjes instemt om te helpen met de nogal onconventionele situatie waarin ze thuiskomt. Ze had de politie kunnen bellen, maar in plaats daarvan besluit ze dieper te graven en te helpen, in het besef dat deze situatie zonder haar tussenkomst veel erger zou kunnen worden. 

De plot - die in de breedste slagen wordt geleverd - voelt een beetje onhandig aan. Maar net als uw zorgen over het schokkende gebrek aan geluidsklachten, is het iets dat u over het hoofd kunt zien. Het verhaal raakt de beats die het moet raken, ook al is het onderweg een beetje los. 

De eerste helft van In het belang van Vicious is zwaar van emotie, maar de stoot van spanning slaat niet zo hard toe. Dat gezegd hebbende, werkt de scène waarin Chris zich de traumatische gebeurtenis herinnert - en wat hij vermoedt dat Alan het doet - goed (ondanks het realistisch onwaarschijnlijke scenario). Maar met meerdere onderbrekingen om dingen buiten door te praten, wordt het tempo misschien een beetje te vaak afgekapt om de eerste handeling echt momentum te laten opbouwen. 

Het is de tweede akte die het allemaal uit het raam gooit en de drie onwaarschijnlijke bondgenoten dwingt om samen te vechten om te overleven. Er gebeurt iets waar ze geen controle over hebben. De gevechten (door stuntcoördinatoren Adam Ewing en TJ Kennedy) zijn niet gestileerd of gracieus, ze zijn in paniek, head-bashing, darmsteken, alles-maakt-een-wapen hectisch. Onze drie hoofdpersonages zijn bloedig geslagen, maar hebben geen andere keuze dan zichzelf voort te slepen. Het is knorrig als fuck. 

In het belang van Vicious is een strakke, zware, woeste actiethriller. Vanaf het begin trekt het je naar binnen met een knetterend vuur dat aan het einde van de film uitbarst in een volle vlam. Met al zijn gewicht is het moeilijk om deze film als "leuk" te omschrijven, maar hij rijdt snel en hard, en het is een plezierig - en volkomen gemeen - horloge. 

In het belang van Vicious speelt als onderdeel van Fantasiefeest 2020. Voor meer Fantasia-dekking, klik hier om onze recensie van te lezen Het duister en de goddelozen.