Waarschuwing: dit artikel bevat grafische afbeeldingen ...

Er werden kampvuren gemaakt voor enge verhalen. Het donker omgeeft ons terwijl de schaduwen flikkeren in het licht van het vuur, en steevast kent iemand een verhaal. Het is misschien een verhaal dat we al honderd keer hebben gehoord, maar iets over de dreigende bomen en oergeluiden van het bos veroorzaakt nog steeds koude rillingen in onze botten en rillingen in onze ruggengraat.

Sommige van die verhalen duren voor altijd en alleen al het noemen van de naam brengt ons weer terug in die bossen. Voor velen die zijn opgegroeid in het noordoosten van de Verenigde Staten, is een bijzondere naam synoniem voor kampvuren en enge verhalen: CROPSEY.

In een van zijn nieuwste scripts, Adam Robitel, schrijver / regisseur van The Taking of Deborah Logan en directeur van de aanstaande Insidious Hoofdstuk 4, werkt samen met Old Lime Productions om de angstaanjagende stadslegende nieuw leven in te blazen en, zo hopen ze, het slasher-subgenre van horrorfilms.

Old Lime benaderde Robitel met de legende en vroeg hem te zien wat hij kon doen met het beruchte verhaal. Ze waren destijds een pas gevormd bedrijf met een reeks opwindende ideeën waarvan ze hoopten dat ze inhoud zouden bieden voor een verscheidenheid aan nieuwe streamingplatforms die nu beschikbaar zijn.

"We hebben het gevoel dat er zo'n behoefte en behoefte aan inhoud is met al deze nieuwe streamingdiensten die praktisch elke maand uitkomen", zegt Raymond Esposito van Old Lime, "en we kijken er naar uit om in die sandbox te spelen."

Toen hij echter werd geconfronteerd met de Cropsey-legende, was de schrijver / regisseur op zijn zachtst gezegd stomverbaasd. Dit was een verhaal dat al eerder was verteld en dat inspiratie had geboden voor klassieke genrefilms zoals The Burning en vrijdag de 13^th.  Het waren geweldige films, maar het verhaal was zeker "af", en hij geeft toe dat de taak die voor hem lag ontmoedigend was.

"Ik had het gevoel dat het slasher-genre terug moest komen omdat het allemaal cyclisch is", zegt Robitel. “Toch heb ik lange tijd geworsteld om een ​​andere manier te vinden om binnen te komen bij de Cropsey-legende die fris aanvoelde. Ik bleef het beschouwen als het essentiële waarschuwingsverhaal en het spel van wraak als thema. We bevinden ons nu echter in een nieuw tijdperk, waarin geweld slechts een klik van het internet verwijderd is. Het moet gewelddadig maar ook boeiend zijn. Hoe doe ik dat?!"

Voor degenen die niet bekend zijn met deze specifieke stedelijke legende, het is in wezen de grootvader van alle kampvuurverhalen die hun oorsprong vinden in de zomerkampen van Catskill en dateren uit de jaren vijftig. Cropsey is in wezen het verhaal van een volwassen man (vaak een dokter, advocaat, rechter, enz.) Die tot waanzin gedreven werd toen zijn familie (soms per ongeluk) werd gedood bij een brand van een groep tieners. De meeste versies van het verhaal bevatten het feit dat Cropsey zelf ernstig werd verbrand tijdens zijn poging om zijn gezin te redden. In een staat van totale bloedlust en wraak, trekt Cropsey een serieus hoofddeksel aan, pakt een bijl en begint de jongens op te sporen die zijn huis in brand hebben gestoken.

Zoals vaak het geval was met dit soort verhalen, kon Cropsey niet verzadigd worden door zijn wraak en dus blijft hij door het bos struinen en jaagt op degenen die te ver van de veiligheid van het kamp afdwalen.

Klinkt het nu bekend? Kies een slasher uit de jaren 80 en vertel me dat het niets te maken heeft ... ga je gang, ik wacht.

In de meeste verhalen over hem droeg Cropsey een oud gasmasker zoals je mijnwerkers misschien zou zien dragen ...

Toch wilde Robitel de contouren van die stedelijke legende niet volledig volgen. Sterker nog, hij speelde met verschillende verhaallijnen voordat hij eindelijk het gevoel had dat hij in de roos was geraakt.

"Ik heb allerlei gekke ideeën meegemaakt", geeft hij toe. 'Ik had een buitenaards ruimteschip dat landde en de alien maakte telepathisch townies tot slaaf en zorgde ervoor dat ze gekke dingen deden. Ik had een historisch stuk uit de jaren 60 waarbij een katholieke schoolgroep in de binnenstad betrokken was bij een kampuitje in de Catskills, waar ze uiteindelijk werden gevolgd door een wendigo. Ja, ik ben misschien een paar keer over de rand gegaan. "

Uiteindelijk kwam Robitel echter tot een meer fundamenteel idee dat het script terugbracht naar de wortels van waar de Cropsey-legende allemaal over ging, en hij vond de perfecte setting in diezelfde Catskill Mountains, nu een griezelige spookstad met enorme verlaten hotels en resorts.

De verlaten schoonheid van de Catskills. Topfoto's van Walter Arnold; Onderste foto door Andy Milford

Een man en zijn vrouw, temidden van huwelijksproblemen, besluiten dat ze een nieuwe start nodig hebben. Ze pakken hun gezin in en gaan naar de Catskills met de bedoeling een van de oude verlaten resorts die nog steeds op het platteland staan ​​in zijn oorspronkelijke pracht te herstellen en hopelijk hetzelfde te doen met hun huwelijk. Maar zonder dat ze het wisten, heeft een hele stam van door drugs verslaafde, bijna wilde mensen ervoor gekozen om te hurken op het land waar hun nieuwe start zit.

Het is hun favoriete medicijn, Krokodil, wat deze stam zo gevaarlijk en zo ongelooflijk angstaanjagend maakt. Ik geef toe dat ik er nog nooit van had gehoord voordat ik met Robitel over het project sprak, maar hij was snel met details en met foto's om zijn beweringen te staven. Krokodil, een derivaat van morfine, is misschien wel de smerigste synthetische drug die de mens kent. Het heeft een solide morbiditeitscijfer van 50% en is voor de meesten bijna volledig verslavend na één gebruik. Helaas voor die verslaafden begint hun vlees necrotisch te worden en sterven de meesten aan sepsis. Het medicijn, afkomstig uit Rusland, vindt nu zijn weg naar Amerika en Robitel ontdekte dat het gronden van de filmwereld in een heel echte horror de engste weg vooruit was.

Slachtoffers van Krokodil

Natuurlijk komen deze twee werelden niet gemakkelijk met elkaar in botsing, en kunnen ze ook niet naast elkaar bestaan.

“Het geweld in het script is bijna operatisch van omvang. Ik heb dat soort razendsnel geweld altijd gewaardeerd ”, zegt Robitel onder verwijzing naar Sam Peckinpah, Wes Craven en de Franse film Ils (hen) als belangrijke invloeden.

Operatic is precies het juiste woord voor het verhaal dat hij vertelt. John, de patriarch van de familie, ziet langzaamaan hoe zijn eigen menselijkheid wordt weggenomen door de aanval van deze primitieve stam van verslaafden op een manier die Shakespeare's King Lear of Job uit de Bijbel zou doen huiveren.

"De vader is enigszins medeplichtig aan de zonde, om zo te zeggen", zegt hij. 'Hij had ervoor kunnen kiezen om niet te reageren zoals hij deed tijdens hun eerste ontmoeting. Hij had andere beslissingen kunnen nemen, maar hij is een mens en zijn keuzes laten hem in de steek. "

Met een voltooid script dat naar mijn mening behoorlijk angstaanjagend is, zijn Robitel en Old Lime nu op zoek naar een regisseur om het stuk te besturen. Robitel is van plan om samen met het bedrijf te produceren, en hij zegt dat het zijn droom zou zijn om een ​​jonge regisseur te vinden die in staat is om het geweld en de spanning van het script aan te kunnen, terwijl het in de kern het verhaal is van een gezin waarmee een reeks omstandigheden die ze zich nooit konden voorstellen.

Cropsey zou gemakkelijk de film kunnen zijn die een slasher-revolutie ontketent met Old Lime en Robitel aan het roer. Het is de perfecte combinatie van iets ouds vermengd met iets nieuws en revitaliserend, en iHorror zal op de voorgrond staan ​​en je bij elke stap op de hoogte houden!