Enge verhalen: een eerbetoon aan terreur is nu uit. Een spirituele opvolger van de Enge verhalen te vertellen in het donker trilogie, de verzameling verhalen van Curt Tuckfield met illustraties van Shane Hunt doet zijn uiterste best om de geest van het werk van Schwartz en Gammell aan te boren om fans van de originele trilogie te enthousiasmeren en tegelijkertijd een nieuwe generatie enge eigen verhalen te bieden.

De boeken zijn verkrijgbaar voor slechts $ 19, en kunnen worden besteld door KLIKKEN HIER.

Net als die originele boeken zijn de verhalen van Tuckfield behoorlijk griezelig, maar het is de toevoeging van Hunt's illustraties die ze overdreven. Van kruipende wezens tot nachtmerrieachtige scenario's, Enge verhalen: een eerbetoon aan terreur heeft voor ieder wat wils.

Mijn enige echte kritiek op het volume is zelfs dat de line-up van het verhaal soms een beetje ongelijk is en dat de overgang van het ene verhaal naar het andere schokkend kan zijn. Dus, als algemene gids voor ouders die er zijn, zou ik zeggen: lees vooruit, vooral als je kind net de wereld van spookachtig betreedt. Dat ze het ene verhaal aankunnen, betekent niet dat ze voorbereid zijn op het volgende.

Dat gezegd hebbende, ik hield erg van dit boek, en een paar van de verhalen die erin staan, deden me zelfs huiveren en eerlijk gezegd zegt dat iets.

Ik heb eerder een aantal van mijn favoriete verhalen uit de originele trilogie van Enge verhalen te vertellen in het donker, en in diezelfde geest wilde ik hier ook enkele van mijn favorieten onder de aandacht brengen.

Dus laten we eens kijken naar wat Tuckfield en Hunt hebben gemaakt met een lijst met mijn favoriete verhalen van Enge verhalen: een eerbetoon aan terreur.

** De verhalen worden in willekeurige volgorde weergegeven. Waar ik kan, heb ik de bijbehorende illustraties bijgevoegd.

"Oma"

De jonge Joel is op bezoek bij zijn oma en opa met zijn vader, moeder en jongere broer Seth. Hij heeft de beste tijd ooit totdat zijn ouders aankondigen dat ze gaan wandelen en de twee jongens bij hun grootouders achterlaten. Dit is prima totdat Joel iets anders over oma bespioneert nadat zijn moeder hem op haar schoot heeft gelegd.

"Clipping"

Het komt niet vaak voor dat ik een verhaal van drie pagina's afmaak en denk: "Wat heb ik in godsnaam net gelezen?"

Stephen Pugh is buitengewoon opgewonden dat hij voor het eerst naar een pretpark wordt gebracht, ondanks het feit dat zijn cijfers niet erg goed waren en hij niet zo uitblinkt in sporten zoals zijn broer Tony. Hij blijft de hele nacht wakker voor de grote dag, en wanneer ze aankomen, landen zijn ogen op een achtbaan genaamd "Clipping" waarvan zijn ouders het snel eens zijn dat hij kan rijden als dat degene is die hij wil.

Er klopt iets niet als ze op weg zijn om te rijden, en Stephen's opwinding neemt af naarmate ze dichterbij komen.

Ik kan je niets meer vertellen, maar dit verhaal is als een aflevering van The Outer Limits or The Twilight Zone met een echt duister einde.

"Als ik wakker word"

Het thema is isolatie, en Tuckfield is in goede vorm met dit specifieke verhaal waarin een jonge jongen genaamd Bradley wordt aangetroffen, die wakker wordt en merkt dat hij helemaal alleen thuis is ... zo lijkt het in eerste instantie.

Er is iets in de duisternis. Iets kijkt naar hem, maar hij weet niet precies wat. Elke keer dat hij weet te ontsnappen, valt hij in slaap en wordt wakker waar hij weer helemaal alleen begon.

Tuckfield verhoogt de spanning voor arme Bradley en voor zijn publiek. Dit is absoluut een verhaal dat je niet wilt overslaan!

"Mannequin"

Als horrorfans zijn we nogal geconditioneerd om te genieten van het kijken naar iemand die krijgt wat ze verdienen, zelfs als het daarbij mogelijk iets veel sinisters zou kunnen opzetten.

Zo komen we bij het verhaal van Barbara Campbell, een obsessieve shopper die iedereen behandelt met wie ze in contact komt als vuil of erger. Dat is oké, Barbara zal haar beloning natuurlijk op een zeer gewelddadige manier krijgen. Was dat maar waar het verhaal eindigde.

Veel van het origineel Enge verhalen had wonderbaarlijk dubbelzinnige eindes en deze zou Schwartz trots hebben gemaakt.

"The Haunted Cemetery"

In de eerste Enge verhalen te vertellen in het donker, Alvin Schwartz gaf ons "The Hearse Song" en we zongen allemaal mee met "De wormen kruipen naar binnen, de wormen kruipen eruit ..."

In hun boek presenteren Tuckfield en Hunt een nieuw lied over een angstaanjagende reis 's nachts naar de begraafplaats en het vreemde en angstaanjagende wezen dat daar leeft.

Ik was eerlijk gezegd behoorlijk getroffen door de tekst van het nummer met zijn eenvoudige melodie in C-Minor. De opgewekte beelden zijn echt griezelig met onderweg een interessante wending.

"Memento Mori"

Een groep Europese tieners besluit om een ​​zeer ongelukkig en onverstandig spelletje kip te spelen in "Memento Mori" door in te breken in een oude kerk vol gemummificeerde lichamen.

Onnodig te zeggen dat ze, zoals elk goed eng verhaal, elke waarschuwing onderweg negeren terwijl ze steeds verder in het donker glijden, omringd door de dood.

Ben je echt een lafaard als de dreiging reëel is?

"Plakboek"

Michael bevindt zich alleen op het schooldans met alleen Amber Jean, het vreemdste meisje in hun zesde leerjaar zonder danspartner.

Michael is volledig voorbereid om het alleen te doen en is gekrenkt als Amber Jean niet zozeer vraagt, maar eist dat hij met haar danst en naar hem klauwt met haar ruwe, te lange vingernagels.

Ik zal je niet meer vertellen, maar geloof dit. Na het lezen van het verhaal: 'Ik denk dat we dat zijn gemaakt voor elkaar 'is een zin die op een griezelige schaal zijn plaats zou kunnen verdienen naast' Ik ben je grootste fan '.

"Down in the Park"

Op een hete zomerdag besluiten Curtis, Scott, Danielle en Aja om de drukte in het park te laten vallen en samen naar de rustigere speeltuin te gaan.

Samen kruipen ze de 'kerker' in, een reeks tunnels onder de uitgestrekte speeltoestellen. Ze hebben dit al zo vaak gedaan, maar vandaag is er een nieuw pad. Verward nemen ze de tunnel en komen opnieuw op de speelplaats om te ontdekken dat de scène is veranderd.

Het is akelig stil waar het eerder luidruchtig was geweest, en wat ze vinden zal hen gillend naar huis doen rennen.

"Jaloezieën"

De zestienjarige Judy wordt ingehuurd om 's nachts te babysitten voor een gezin waar ze al zo vaak heeft gezeten, maar vanavond zal het niet zijn zoals die andere nachten.

Iets, of meerdere dingen, loeren buiten het huis en Tuckfield geeft zijn lezers een toneelstuk van de gebeurtenissen van de avond in een snel, hartverscheurend verhaal dat je op het puntje van je stoel houdt.

"Bloemen"

Jeff is een kieskeurige man die speciaal voor zijn tuin zorgt en een uitstekende buur is. Vraag het hem maar.

Zijn buurman Phil is dat beslist niet. Zijn vuile gazon, het constante geluid van de draaiende motor van zijn auto als hij op en neer over straat rijdt, en hij laat zijn hond vrij rondlopen, de buurt terroriseren en erger nog, Jeffs tuin opgraven.

Iemand zou hem een ​​lesje moeten leren ... en Jeffs bloemen hebben een aantal zeer interessante ideeën.