De eerste zuivering is een furieuze reactie op de hot-button-problemen waarmee de Amerikaanse samenleving momenteel wordt geconfronteerd. In een tijd waarin schietpartijen en schandalen zo vaak voorkomen dat gesprekken over politieke verandering de houdbaarheid hebben van een trending hashtag, is de film effectief als een schreeuwende, vernietigende veroordeling van aanhoudende vooroordelen, economische ongelijkheid en de problematische normalisatie van tragedies in de gemeenschap.

De film begint met scènes van de voorbereidingen en protesten van Staten Island in de aanloop naar het eerste Purge-evenement. Geselecteerd vanwege zijn "demografische representatie", zal Staten Island ground zero zijn voor het 12 uur durende door de regering gesanctioneerde experiment van de New Founding Fathers.

Deelnemers worden psychologisch gescreend met een reeks vragen om hun persoonlijke niveaus van woede en frustratie te peilen. Als stimulans krijgen bewoners $ 5,000 betaald om op het eiland te blijven. Elke extra deelname (gevolgd door geavanceerde contactlenscamera's en geïmplanteerde volgapparatuur) zal resulteren in een bonuscompensatie.

De 'architect' van het experiment, dr. Updale (Marisa Tomei), hoopt te bepalen of deze zuivering de woede en spanning die we in ons dagelijks leven met zich meebrengen, zou kunnen verlichten, met de theorie dat het de misdaadcijfers zou verminderen en een betere kwaliteit van leven zou ondersteunen. Hoewel het aanbieden van financiële prikkels voor geweld in een gemeenschap met lage inkomens deelname aanmoedigt om resultaten bij te houden, is het waarschijnlijk niet de meest ethische manier om een ​​experiment uit te voeren.

Omdat het experiment echter wordt gefinancierd door de New Founding Fathers (de door de NRA ondersteunde en gefinancierde politieke partij aan de macht), is het duidelijk dat ze niet proberen de resultaten te onderzoeken; ze hopen de levensvatbaarheid van een landelijke zuivering te bewijzen.

Als franchise De overval heeft altijd een sterke focus gehad op thema's van klasse en raciale verdeeldheid. Zelfs als we teruggingen naar de eerste inzending in de serie in 2013, maakte het raamwerk van een horrorfilm over huisinvasie subtiele discussies mogelijk over hoe bedrijven konden monopoliseren over de structuur van het gewelddadige jaarlijkse evenement en hoe die voorbereidingen werden doorgestoken in het voordeel van de welgestelden. huishoudens die uitgebreide beveiligingssystemen zouden kunnen installeren.

Terwijl buurten uit de hogere klasse knus waren in de veiligheid van hun huis, konden purgers zich richten op mensen met een lagere economische status die zich niet dezelfde voorzorgsmaatregelen konden veroorloven, waardoor ze duidelijk kwetsbaar waren voor aanhoudende aanvallen.

De structuur van Purge Night "maakt een bevrijding mogelijk" van ieders woede, met als gemakkelijk neveneffect een lagere criminaliteit en een hogere werkgelegenheid. Het is duidelijk dat de economische voordelen niet te wijten zijn aan de emotionele bevrijding van het land. Door te 'zuiveren' als een middel om de bevolking te beheersen, hebben The New Founding Fathers een manier gevonden om mensen van een lagere sociale kaste te elimineren. In De overval, het is opmerkelijk dat de preppy masker-dragende purgers meedogenloos een eenzaam zwart mannelijk doelwit achtervolgen.

In 2014, De Purge: Anarchy verschoof de gebeurtenissen van Purge Night uit de buitenwijken naar de straten van de stad, waar het publiek kennis maakte met het idee van interventie van degenen met macht. Partijen die werden overspoeld met rijke bieders, waren gericht op de mogelijkheid om geselecteerde doelen uit stedelijke gebieden te elimineren. The Purge: Verkiezingsjaar benadrukte het politieke gewin dat werd gevonden bij de jaarlijkse zuivering, en de stappen die zouden worden genomen om dat te beschermen.

De eerste zuivering presenteert zijn boodschap niet met subtiliteit - het is een antwoord op de voortdurende problemen van de systematische onderdrukking en flagrante minachting voor het leven van minderheden en armen.

Nu, als blank meisje uit Canada, ben ik slecht toegerust om te spreken over de ervaring van zwart zijn in Amerika. Maar met een knipoog naar de schietpartij in de kerk in Charleston, politiegeweld, blanke nationalisten en een poesjesgrijper, en met een dialoog als 'Ik maak me zorgen over dit land, ik maak me zorgen over onze toekomst' en 'de overheid geeft niks om wat voor van ons ”, is het punt duidelijk.

Het Purge-experiment is ontworpen en gemanipuleerd ter rechtvaardiging van een evenement op nationaal niveau. Voor een prequel om terug te gaan en uit te leggen waarom de gebeurtenissen die in de vorige films werden getoond tot stand kwamen met behulp van dergelijke sociaal geladen voorbeelden uit onze huidige krantenkoppen, is vet, maar het werkt.

De film volgt Nya (Lex Scott Davis), een actieve Purge-demonstrant en sterke bron van steun in haar gemeenschap, en haar ex-vriend Dmitri (Y'lan Noel), een handelaar op hoog niveau met een bemanning van loyale soldaten.

Dmitri is een steunpilaar in de gemeenschap vanwege zijn bereik en economisch succes, maar Nya is bedroefd dat hij weigert de vernietiging te erkennen die is veroorzaakt door de impact van zijn bedrijf. Ze bespreekt dit met hem in een gesprek over aanhoudend gemeenschapsgeweld dat knikt naar het langlopende oorlog tegen drugs. We maken allemaal keuzes om te genezen of te kwetsen, en het is duidelijk welke keuzes hij heeft gemaakt.

Dit sentiment - hoewel aangrijpend - raakt vertroebeld wanneer het voortbestaan ​​van de gemeenschap voor hun veiligheid moet vertrouwen op Dmitri's ervaring met geweld.

Een hapering met De overval franchise is dat deze sterke sociaal-politieke boodschappen van economische ongelijkheid en raciale verdeeldheid aan de zijlijn eindigen tijdens langdurige scènes van geweld omwille van geweld.

Enerzijds is de aard van het Purge-evenement zelf gewelddadig, dus natuurlijk geweld in De overval serie wordt verwacht (zoals bij de meeste horrorfranchises). Overmatig geweld met afschuw is betaalbaar - het is niet een noodzakelijk element in een goede horrorfilm, maar het is een reguliere verwachting die kaartjes verkoopt. Dat gezegd hebbende, heeft het de neiging om de boodschap van elke film af te leiden.

De eerste zuivering introduceert het idee van purgers die niet-gewelddadige illegale activiteiten uitvoeren, zoals massale blokfeesten waar geen vergunningen of drankvergunningen nodig zijn.

Het tweede bedrijf vermengt zich met een zware dosis aanvullend geweld, hoewel het - voor het grootste deel - wordt gerechtvaardigd door de verhaallijn. Dat gezegd hebbende, raakt de film een ​​beetje verdwaald als hij probeert de verantwoordelijkheid van een sociaal geladen boodschap in evenwicht te brengen met de plicht om zijn eigen plot te dragen.

Het bloedbad van het derde bedrijf brengt de focus terug naar de scriptie van de film.

Zuiverende aanvallers zwerven door de straten in KKK-gewaden en aangepaste politie-uniformen, systematisch jagen op de diverse inwoners van Staten Island. Een aanval op een gebouw vol bewoners wordt uitgevoerd door zwaarbewapende blanke mannen met minstreelmaskers. De eerste zuivering trekt geen klappen uit met zijn beelden.

Het is ook vermeldenswaard dat alle hoofdrolspelers op het scherm gekleurde mensen zijn met een aantal sterke vrouwelijke personages, wat geweldig is - zowel voor de weergave op het scherm als voor de kracht van de boodschap van de film.

Dit alles lijkt misschien ongelooflijk hardhandig (en dat is het ook), maar het spreekt van een verlangen om gehoord te worden.

Net als bij de eerdere vermeldingen in de franchise, valt het einde een beetje vlak nadat het anticlimaxalarm van 12 uur klinkt. Alles wat werd gebouwd en ontdekt in de voorafgaande 40 minuten (of zo) actie is onopgelost, en omdat we de andere vermeldingen in de franchise als een spoiler hebben, weten we dat er nooit echt iets verandert.

Misschien is het een beetje te nihilistisch, deze wetenschap dat er niets is dat de Purge zou kunnen stoppen om het jaarlijkse evenement te worden waarvan we weten dat het is. Net als de talrijke protesten en gesprekken over hervormingen in ons eigen leven, zijn we nog steeds overgeleverd aan die "hogere" beslissingen.

Of misschien is het gewoon een snelle manier om de gebeurtenissen in de film af te ronden zonder aanvullende gedachten over afsluiting. Hoe dan ook, het voelt plotseling en onvolledig aan.

De eerste zuivering - in de kern - gaat over de onverwoestbare geest van verzet. Het gaat over gemeenschap, het gaat over familie, maar het is ingekaderd in deze gevoede actie Aanval op Precinct 13 voldoet aan Doe het goede vibe (met een vleugje Die Hard flair). Het communiceert een hartstochtelijke woede, maar de structuur van het presenteren van die ideeën binnen een populaire franchise is misschien meer beperkend dan bevrijdend.

Over het algemeen heb ik genoten van de film. Het is verre van perfect, maar het is de sterkste instap in De overval franchise tot nu toe. Als deze vetgedrukte vermelding een indicatie is van de richting waarin de serie zich beweegt, zal ik zeker blijven kijken.

Voor meer informatie over De eerste zuiveringlees je onze interviews met de maker van de serie / filmschrijver, James DeMonaco en de regisseur van de film, Gerard MacMurray.