Waanzin is overal in Focus Interactive en Cyanide Studio's nieuwste op mythen gebaseerde HP Lovecraft Call of Cthulhu. De psychologische, onderzoekende RPG dompelt zich diep onder in de wereld van Lovecraft, compleet met paaseieren, knipogen en alle kosmische terreur die je aankan.

Veel meer gebaseerd op de fysieke pen en papier RPG, Call of Cthulhu neemt de botten van de wereld van Lovecraft en creëert een op keuzes gebaseerd en bevredigend onderzoek.

Het verhaal volgt Edward Pierce, een kerel die vecht tegen enkele ernstige persoonlijke demonen na de oorlog. Pierce heeft zich als privédetective gevestigd en heeft dringend werk nodig om zijn bedrijf te redden. Het lijkt erop dat Pierce's levensonderhoud is gered wanneer hij een zaak ontvangt die betrekking heeft op het onderzoek naar de dood van de prominente familie Hawkins op het eiland Darkwater.

Met de nieuwe zaak op sleeptouw vertrekt Pierce naar het onheilspellende eiland om te helpen de naam te zuiveren van Sarah Hawkins, die naar verluidt de brand heeft veroorzaakt waarbij haar man en kind omkwamen.

De wereld barst van de verwijzingen naar het werk van Lovecraft. Gewoon een blik werpen op boeken op planken of verborgen dagboeken onthult het rijke tapijt van paaseieren dat de hele mythos beslaat.

De game is voornamelijk opgebouwd rond conversatie- en stealth-mechanica, met af en toe een puzzel in de mix. Rondlopen, praten met de dorpelingen van Darkwater om informatie te ontdekken en in de hoeken en gaten kijken, vormen de dupe van dit spel. Het gaat nooit over in het vertrouwde gebied van enige vorm van hack-n-slash-actie of schieten met knoppen.

Keuzes in dialoog zijn subjectief voor hun respectievelijke niveaus in je upgradebare vaardighedenboom. Als je bijvoorbeeld niet genoeg kennis hebt van het occulte of onvoldoende expertise in psychologie, kunnen bepaalde gespreksonderwerpen niet worden geselecteerd, waardoor je andere opties moet kiezen die in sommige gevallen kunnen leiden tot doodlopende wegen in gesprekken.

Ik waardeer het dat de game in dat opzicht niet uithaalt. Vroeg in het spel sprak ik een barman en omdat mijn welsprekendheid op een laag niveau was, kon ik geen informatie inwinnen of zelfs maar drinken in zijn bar. De ontwerpers zorgden ervoor dat die finaliteit van de kans heel realistisch geïnspireerd aanvoelde. U zult niet altijd krijgen wat u wilt, en u zult moeten doorgaan en hopen betere beslissingen te nemen en vragen te stellen in toekomstige gesprekken.

De uitbreidbare vaardighedenboom is opgebouwd uit kracht, geneeskunde, welsprekendheid, psychologie, occultisme en 'verborgen plekje'. Occultisme en medicijnen kunnen alleen worden geüpgraded door verborgen items te vinden die verspreid zijn over Darkwater. De rest kun je upgraden naarmate het spel vordert, wat leidt tot een voorsprong op bepaalde situaties die zich tijdens je tijd in Darkwater voordoen.

De game is afhankelijk van keuze en zal tijdens je reis tot hobbels en passen leiden. Deze culmineren allemaal in de finale van het verhaal. De keuzes lijken voor het grootste deel klein, maar een knipperend pictogram in de linkerbovenhoek herinnert je eraan wanneer je een wereldveranderende beslissing hebt genomen door je te informeren dat de keuze die je hebt gemaakt gevolgen zal hebben.

Bepaalde situaties vragen je om in de 'reconstructiemodus' te gaan. In deze modus kun je verborgen aanwijzingen samenvoegen om een ​​bepaalde reeks gebeurtenissen bloot te leggen. Deze worden uitgespeeld door middel van stilstaande visioenen van wat Pierce uit zijn bevindingen heeft afgeleid. Deze situaties zijn bijzonder goed gedaan en voegen dat extra beetje absorptie toe aan een grijze privédetective.

Het zou geen op Lovecraft mythos gebaseerd spel zijn als het niet tot gezond verstand en het verlies daarvan zou komen. Naarmate je verder komt in het spel, lijdt Pierce aan geestverscheurende hallucinaties die al dan niet echt zijn. De 'gezondheidsmeter' wordt diep in het verhaal geïntroduceerd en is iets waar je op moet letten om er zeker van te zijn dat je je ballen niet helemaal verliest. De effecten op het scherm komen in de vorm van smaragdgroene tunnelvisie en stijgende hartslag. Dit wordt verergerd door het betreden van claustrofobische ruimtes zoals kruipruimtes en schuilplaatsen. Als je niet op tijd uit de door angst veroorzaakte situatie komt, is het spel afgelopen en tijd om te laden vanaf het laatste checkpoint.

De game heeft een rijke cast van personages die deel uitmaken van de Lovecraftiaanse wereld. Deze personages fungeren als zowel vriend als vijand. Kiezen voor je kant of een doorn in het oog zijn in je onderzoek. Door de kant van bepaalde politieagenten of bootleggers te kiezen, wordt de wereld verder ingevuld en voelt het eiland Darkwater zich nog meer bewoond.

De waarheid blootleggen is een bijzondere ervaring. Wakker worden in met vissen ingewanden gevulde grotten, verlicht met groene vlammen en de punten uit het lexicon van Lovecraft kunnen verbinden, is uniek in zijn effectiviteit. Het verhaal heeft al je aandacht voordat het de bovennatuurlijke elementen introduceert en die richting gaat lang en blijvend.

Af en toe gooit het spel puzzels in je onderzoek. Een van mijn favoriete momenten van het spel was een kluis waar ik de combinatie naartoe moest krijgen. De manier waarop het spel omgaat met de aanwijzingen om de combinatienummers te vinden, was een geweldige spelervaring. De puzzels zijn niet moeilijk, maar ze vereisen wel wat extra aandacht voor detail.

"een intens Lovecraftiaanse ervaring, zwanger van atmosferische angst"

Een leuke afwisseling van veel games die ik speel, is dat Edward Pierce geen erg aardige vent is. Veel van zijn selecteerbare dialoogopties gooien de generieke held opzij en gaan voor een hoofdrolspeler die optreedt als zijn eigen antagonist. Vaak was ik op zoek naar een leukere manier om iets te zeggen, maar Pierce bood maar 3 manieren om het te zeggen en geen van hen was aardig. Hij is een beetje grof, een beetje onbezonnen en een beetje dronken en daar ben ik helemaal weg van.

Mijn grootste probleem met de game is dat sommige delen van het onderzoek overbodig aanvoelen. Als je bijvoorbeeld de moeite neemt om verborgen items te vinden en dingen uit te werken in bepaalde dialoogbomen, lijkt het erop dat zelfs zonder die extra moeite het volgende filmpje je naar dezelfde onthulling zou hebben geleid, ongeacht je problemen. Dit wordt tijdens het spel een paar keer herhaald in de vorm van informatie die twee keer voor je wordt opgemaakt of doordat NPC's dezelfde informatie op een andere manier herhalen. Het zorgt ervoor dat je harde werk voelt zonder beloning.

De wereld is rijk en volledig Lovecraftiaans, knallend uit zijn voegen met diepe sneden waar fans echt in kunnen verdwalen. Het levelontwerp is nauwgezet trouw aan wat je op de pagina hebt gelezen. Je ruikt bijna de beslotenheid van oude boekwinkels, de geur van houtrot en de doordringende geur van de zee. Het is een indrukwekkende hoeveelheid zorgvuldige wereldopbouw die enorm helpt bij het gevoel van totale onderdompeling.

Call of Cthulhu is een intens Lovecraftiaanse ervaring, zwanger van atmosferische angst. Het sleept je naar binnen en houdt je gezond verstand vast voor losgeld. Lovecraft is niet gemakkelijk aan te passen, maar deze creatieve geesten hebben het goed gedaan en geven gamers iets waar de inwoners van R'lyeh enorm blij mee zouden zijn.

Call of Cthulhu is nu uit op PS4, pc en Xbox One.