Als je dat nog niet had gehoord Horizon kreeg een vervolg, ik ben niet helemaal verrast. De film uit 2010 ontving negatieve recensies van critici en gleed meestal onder de radar van iedereen. Het vervolg, Voorbij Skyline, aan de andere kant, is echt in een stroomversnelling gekomen - en om de juiste redenen.

Voorbij Skyline is een toepasselijke titel voor het vervolg. Het gaat niet helemaal verder met het verhaal uit de eerste film - die Voorbij Skyline  schrijver / regisseur Liam O'Donnell schreef mee - maar in plaats daarvan draait het de focus in een geheel andere richting. Het gaat verder dan het geïsoleerde bereik van de eerste film en zorgt voor een broodnodige uitbarsting van over-the-top actie.

Laten we bijvoorbeeld beginnen met de cast. O'Donnell stapelt de selectie op met letterlijke heavy-hitters Frank Grillo (The Purge: Anarchy / Election Year, Captain America: Civil War) en Iko Uwais (De overval: verlossing). Actrices Bojana Novakovic (De Hallow) en Pamelyn Chee (Voorzichtig) herinneren ons eraan dat een totale badass vaak wordt geboren uit beschermende genegenheid. Ze zijn een felle kracht tijdens de razernij.

Iko Uwais bracht Yayan Ruhian (de ongelooflijke en koortsachtig brute Mad Dog van De overval: verlossing) om zich bij het team aan te sluiten waar ze allebei als actiechoreograaf dienden. Laat dat even inzinken. Stel je nu voor dat ze met buitenaardse wezens vechten. Oke. Stoer.

Voorbij Skyline is een wilde en vermakelijke rit met alles van oorlogszonegevechten tot gekke Kaiju-gevechten, allemaal geleverd met onberispelijke visuele effecten. Maar als de hack-and-slash niet genoeg voor je is (ik begrijp je niet, maar goed), kun je er zeker van zijn dat de film echt veel hart heeft. Voor een film die helemaal over een buitenaardse invasie gaat, is het diep menselijk.

Bekijk de trailer hieronder en lees verder voor mijn interview met regisseur / schrijver Liam O'Donnell. U kunt uitchecken Voorbij Skyline op VOD vanaf 15 december.

KM: Dus, zoals we weten, Horizon had gemengde beoordelingen ...

RD: Ze waren niet alleen slecht, ze waren ook gemeen. Zelfs binnen de minpunten voor Voorbij Skyline er is niet het niveau van vitriool dat, denk ik, de verdiensten van de eerste film terzijde, die ik mede-schreef en produceerde en waar ik trots op ben, het was zo'n raar acquisitie- en promotieproces en ze hebben de film verkocht voor wat het was was niet. Ik vecht nog steeds deze strijd - altijd - met marketing en ik neem een ​​behoorlijk grote leidende rol in al het posterontwerp en alles. Je moet de film verkopen voor wat hij is, probeer het publiek niet te misleiden. Dat zijn dingen uit 1992, dat kun je niet meer doen. Ik ben dol op de trailers die Zealot voor ons heeft gemaakt met Vertical, hun trailers hebben gewoon perfect vastgelegd wat de film voor mij is. Als je de trailer leuk vond, zul je de film leuk vinden. Het vertelt je niet dat de trailer een ander verhaal is. Dus daar ben ik altijd erg gevoelig voor, ik wil gewoon dat de mensen het leuk zullen vinden, ik wil dat ze gelukkig zijn. Ik probeer niet voor iedereen een film te maken. Maar ik wil ervoor zorgen dat de fans van dit spul echt hun plekje krijgen.

KM: Ik had het er met een vriend over Voorbij Skyline - wie heeft het niet gezien - en ik vertelde hem een ​​beetje over hoe Iko Uwais en Frank Grillo zijn ontstaan ​​en het is deze opwindende, plezierig brutale buitenaardse actiefilm, en hij zei "dat klinkt alsof het veel leuker is dan het heeft right to be ”, en dat is het ook echt.

RD: Dat is het trekcitaat op de poster! "Leuker dan waar het recht op heeft" met een bevende vuist [lacht]

KM: Voorbij Skyline is je regiedebuut, en je hebt gezegd dat je alles wat je wilde doen in een film hebt gestopt. Er is zoveel aan de hand, dus ik ben benieuwd: was er iets dat het niet heeft gehaald omdat je het graag wilde proberen op te nemen of iets dat langs kwam tijdens het regieproces?

RD: Ja, er zijn een paar verwijderde scènes en verwijderde ideeën die ik in het script had, waarvan ik denk dat het cool zou zijn geweest als ik ze had kunnen laten werken, en een daarvan was om het idee van het licht uit te breiden naar een werkelijke frequentie, dus het waren niet alleen je ogen, maar alles wat je hoorde, dat ze dat ontdekten en het werd een grotere rol in hoe ze konden voorkomen dat ze erdoor werden betrapt. Maar de scène die het opzette, was de laatste scène die we opnamen in Toronto in Lower Bay en ik had er gewoon geen tijd voor. Ik moest 3 takes doen en toen schopten ze ons van de baan en toen was ik een fotoomslag. Er was veel dat de afgelopen dagen vol zat. Schieten in de metro was de meest uitdagende van alles. Ik ben liever in een jungle omringd door schorpioenen en slangen dan in die Lower Bay op de sporen.

Regisseren is communicatie, dus je probeert met verschillende mensen te praten om alles goed te krijgen voor elke take en je hebt een gedachtegang, en dan gaat er een metro over je hoofd en moet je gewoon even stil blijven zitten en een halve. Dan stopt het en je kijkt iedereen aan en je denkt: "Ik was het vergeten, ik weet het niet". En het bleef maar gebeuren! Er waren opnames waar de acteurs waren, weet je, God zegene hen, want ze zouden gaan en we zouden gewoon moeten zeggen “ga door en we zullen ADR”. We hoefden die scène eigenlijk niet te ADREREN, maar het rafelde zeker ieders zenuwen en we hadden geen tijd om die scène af te maken. Het was een van die intellectuele dingen waarvan ik denk dat het een coolere uitbetaling en een beetje meer een vlezig verhaal zou zijn geweest, maar het werkte niet helemaal.

Er waren enkele komische oneliners waar ik heel graag aan wilde werken. Mijn favoriete deel van de film is wanneer ze allemaal samenkomen bij de eindtempel. Ik dacht dat er daar een geweldige one-liner-kans was, maar ik heb het niet op de juiste plek gefilmd, en als ik een beter inzicht had gehad, zou het na de hele opname zijn geweest toen ze langs kwamen en hun gezicht zagen , bang, we zouden het daar hebben gedaan en het zou echt een groot applaus zijn geweest. Maar de manier waarop ik het had, verpestte gewoon het momentum van de opname, dus ik moest het knippen.

We hadden een idee in het script om meer een mind-versmelting te doen tussen de alien en Frank wanneer hij voor het eerst op het schip komt, maar het was de laatste tijd nogal wat in films gedaan, dus ik was niet super verdrietig om dat te laten doen Gaan. Dus we deden een beetje een nieuwe opname en hadden een ingesproken flashback in plaats van een meer gestileerde visuele geestesmelting. Dat was een beetje schoner, dus we konden iedereen inhalen die de eerste film niet had gezien in plaats van wat van de meer abstracte dingen die ik probeerde te doen. We hebben zojuist een paar verschillende ideeën verkend en daarmee een tempo gemaakt, en ik ben best tevreden met hoe we daar uiteindelijk mee zijn beland.

Ik heb maar twee festivals meegemaakt, dus wat ik het meest heb geleerd door de film met verschillende doelgroepen te zien, is om echt op deze applausmomenten te bouwen en daarna wat tijd te besteden, en dat zou weer een afhaalmaaltijd zijn. Zoek het merkteken, melk het voor alles wat het waard is, geef iedereen een beetje adem en ga dan verder. Soms bewegen we in zo'n razend tempo, maar over het algemeen ben ik weer behoorlijk blij met hoe het speelt.

KM: Het is net als in live theater wanneer je tussen de regels door applaus houdt, toch?

RD: Ja! ik zag net Moeder vader in Sitges met Nick Cage en ik dacht dat ze dat fantastisch hadden gedaan. Het bouwt echt op naar deze grote applausmomenten die erg leuk zijn, en soms werd het gewoon 3-4 seconden zwart en iedereen nam zijn keu op.

Vervolg op pagina 2

Pagina's: 1 2 3