KM: Terug naar de scène Voorbij Skyline waar ze allemaal samenkomen bij de tempel en er een geweldige 360-opname is, ik heb een geweldige sfeer met Bojana Novakovic, het is zo'n Ripley-moment voor mij. Ik weet niet of dat opzettelijk was...

RD: Absoluut, ik ben blij dat je dat vermeldt. Bojana, ik denk gewoon dat ze uitgerekend is! Ze heeft al jaren geweldig werk geleverd en ze is gewoon een supersolide actrice die heel intens kan worden. Ze had nog nooit zoiets gedaan en ik denk dat ze in een interview zei: "Ik had nooit gedacht hoe krachtig het zou zijn om dit kind in mijn armen te houden en wapens op buitenaardse wezens af te vuren." Dus ja, ik ben blij dat dit verband hield. Een van de vragen in een vraag-en-antwoordsessie na de vertoning was "welke films hebben dit geïnspireerd", en het is alsof "je het niet wist?". Het draagt ​​het een beetje op zijn mouw, waar ik van hou, en Aliens is duidelijk ver daarboven.

KM: En in samenwerking met Iko Uwais deed hij ook de actiechoreografie voor de film, toch?

RD: Rechts

KM: Hoe was het om als eerste regisseur aan de slag te gaan met deze echt ambitieuze, intense, actievolle film? Ik weet dat je een achtergrond hebt in visuele effecten, waarvan ik aanneem dat het geholpen moet hebben om te weten wat je wilde doen en hoe je het wilde doen, maar hoe consolideerde je die ideeën van het hebben van deze grote, gekke actiereeks en het hebben van de grote visuele effecten, hoe kwam dat allemaal samen?

RD: Ik was aan het storyboarden geweest, en zelfs in het script bestond die grote eindstrijd uit één of twee alinea's, het was vrij kort, en toen vonden we er wel 200 opstellingen op. We hadden het storyboard gemaakt en uiteengezet met de algemene beats en wat de escalatie zou zijn en de gevechten. Maar toen Iko, zijn team en Yayan aan boord kwamen, was het meer een Buitenaardse wezens/sterrenschiptroopers soort film. Er zou meer geweervuur ​​zijn en dat soort dingen, en ik had verwacht dat ze tegen hen zouden vechten, maar ik wist niet hoe dat er echt uitzag. Het zou meer een typische Hollywood-hack en slash zijn geweest, met een zwaard hier met een dubbele snede, maar zodra ze aan boord kwamen, gingen ze gewoon naar hun sportschool en stuurden je deze video's en ze deden al deze geweldige dingen! En je kijkt er gewoon naar, zoals: “Oh, dat heb ik niet eens gedaan denken dat zou mogelijk zijn”.

Dus het werd een gesprek tussen hen en mijn kostuumbouwers, omdat ze deze wezens hadden gebouwd als grote, imposante roofdieren met kikkerbilletjes, dingen die niet bedoeld waren voor vechtsportgevechten. Dus toen schijten ze een beetje in hun broek toen ze de choreografie zagen. En toen Iko en zijn mannen de pakken zagen, zeiden ze ook: “oooh”, omdat ze deze verschillende bewegingen hadden waarbij ze de aliens oppakten en tegen de muur gooiden, en het is zoiets van: “oooh, dat ziet er niet helemaal geweldig uit”.

Het andere waar we het over hadden – het jargon in Indonesië voor blanke mensen is bule, waar ik van hou – dus ze lieten Frank veel schoppen doen, en ik dacht: “bules schoppen niet!” [lacht] Ik ben zijn karakter al een beetje aan het uitrekken, hij gaat duidelijk naar de sportschool en hij is een bokser en hij ziet er zo uit, hij verkoopt het, maar als hij rugtrappen begint te doen en al dat soort dingen, weet ik dat niet dat gaat 100% werken. En toen probeerden we er toch één, en Frank verrekte ernstig aan zijn hamstring... het kwam vooral omdat de kostuumartiest niet dichtbij genoeg was. Dus toen hij zijn impactpunt terug wilde slaan, strekte zijn been zich gewoon uit en was er niets waar hij tegenaan kon slaan. Dit is dus dag twee in Batam waarop hij zijn hamstring ernstig verrekt en naar beneden gaat. Ik herinner me het advies van Iko vlak voordat hij de trap uitvoert, hij zei: "klik gewoon, klik gewoon". En ik heb zoiets van: "Oké!" maar ik twijfelde of dit echt zou werken! We hadden dus uiteindelijk een ander gevecht voor Frank dan we gewend waren. Het was meer een brede, een soort andere hoek met Iko op de achtergrond, en weet je, hij trok daar aan zijn hamstring, dat werkte niet.

Hij moest rusten en moest dan heel langzaam gaan, en later, tegen het einde van dat schema, hadden we dingen geschoten, en gelukkig besefte ik terwijl we samen aan het snijden waren dat we te veel naar het achterste perceel in één richting hadden en Ik zou gewoon de kosten van het gebruik van een groen scherm moeten opeten en hem de andere kant op een ander zicht moeten geven. Dus ja, dat heeft zeker een geheel nieuwe dimensie toegevoegd, maar ik denk dat dit precies is wat deze film in een andere categorie plaatst. Als ik door was gegaan en dat gewoon had gemaakt, en niet het geluk van de eeuw had gehad om die jongens op het juiste moment op de juiste plaats te krijgen, denk ik, weet je, dat het een bruikbaar vervolg is in plaats van iets dat verrassend is.

 

Ga verder op pagina 3

Pagina's: 1 2 3