1. erfelijk

Nadat de matriarch van de familie is overleden, wordt een rouwende familie achtervolgd door tragische en verontrustende gebeurtenissen en begint ze duistere geheimen te ontrafelen.

Hoewel deze film door kijkers werd gefilterd, maar geliefd bij critici, ben ik absoluut dol op deze film, vooral vanwege het feit dat het een trage horrorfilm is die zich concentreert op de onvoorspelbare aard van de emoties van mensen wanneer ze met de dood te maken hebben. Om een ​​persoonlijk voorwoord te geven: ik had een ouder die stierf toen ik jonger was, waardoor de ander me moest opvoeden terwijl ze hun eigen stressvolle familiebanden hadden en een veeleisende fulltime baan; bijgevolg zou ik nooit weten welke ouder ik zou krijgen als ze thuis kwamen, ontspannen en afstandelijk of overheersend en confronterend. Alles kon leiden tot een ruzie of een schreeuwende wedstrijd, en ik wist nooit of zij het waren die tegen me spraken of hun overgeërfde ontberingen en strijd. 

Dit wil zeggen, erfelijk illustreert zeker aandoeningen en teken die we hebben als bovennatuurlijke erfenis, maar het is ook een zenuwslopende uitstekende taak om de willekeurige en kwetsbare gesprekken en maniertjes van een gezin uit te spelen in de nasleep van een tragedie in combinatie met de bagage die elk individu nog steeds niet heeft losgelaten. Toni Collette's optreden als goedbedoelende maar losgeslagen moeder is angstaanjagend, haar vermogen om volkomen vredig te handelen en vervolgens haar tanden bloot te leggen aan haar familie is bijna net zo angstaanjagend als de bovennatuurlijke elementen in deze film. De slepende still-frame shots in sommige scènes grijpen terug op Kubrick's werk aan De glans. 

Een veel voorkomende opmerking waarover ik hoorde erfelijk was hoe het de verwachtingen van mensen ondermijnde met de richting van het plot, maar ik betwist dat het je aandacht beter afleidt op de onmiddellijk merkbare voorgrond in tegenstelling tot dingen die je waarschijnlijk hebt gemist. Ik gaf deze film met plezier nog 3 horloges om samen te stellen wat er precies op de achtergrond van sommige scènes gebeurde, en het voegde absoluut een geheel nieuwe laag sinistere sfeer aan de film toe. 

erfelijk is geen film waar je je hersenen voor kunt uitzetten tijdens je eerste of tweede keer kijken. Het verwacht dat je jezelf onderdompelt in het escalerende trauma van verlies met personages die je gemakkelijk in het dagelijks leven zou kunnen vinden. In combinatie met enkele hartverscheurende, spannende en brute scènes, erfelijk is dit jaar gemakkelijk mijn favoriete horrorfilm. 

2. Mandy 

Het betoverde leven van een stel in een afgelegen bos wordt op brute wijze verwoest door een nachtmerrieachtige hippiecultus en hun demonen-motorrijders, die een man tot een spiraalsgewijze, surrealistische razernij van wraak drijven.

Mandy is geen horrorfilm, maar het past wel in die niche van schurkachtig geweld dat je zou krijgen van mensen als Mad Max or Kill Bill die fans van horror nog steeds graag verslinden. Ik herinner me dat ik een nieuwsbericht begin zomer over de release van deze film op Blu-ray, en ik voelde me vooral aangetrokken tot de woorden 'Nicholas Cage' en 'wraakfilm', gevolgd door een afbeelding in de kop van Nicholas Cage die bezig was met een kettingzaagduel. Ik zou absoluut geen wraakfilm missen waarin Nicolas Cage vecht met motorrijders en duelleren met kettingzagen.

Als je de kenmerkende acteermanieren van Nicholas Cage leuk vindt, maar in de stijl van Kill Bill voldoet aan Mad Max met een scheutje Ik zag de duivel, en een vleugje Heavy Metal, dan bent u verplicht hiernaar te kijken. Het felle kleurenpalet gecombineerd met ambient drone metal achtergrondscore, en Nicholas Cage die BDSM elimineert met demonenmotorrijders terwijl zijn personage uit zijn schedel is gestookt, zorgt gemakkelijk voor een van de meest boeiende en leuke wraakfilms tot nu toe. Segmenten tussen geweld worden doorbroken met prachtige landschapsopnamen met sterk contrasterende kleuren, of psychedelische ambient scènes en Nicholas Cage 'Cage' het gewoon op.

Het is gewelddadig, het is bat-shit, het is rock en roll, en het is cruciaal dat je deze film ziet. Ik vond deze film persoonlijk leuk omdat het een verademing is van de eentonigheid van superheldenfilms, bovennatuurlijke films met spookverhalen en verschillende animatieseries die ik bekijk, samen met het feit dat het een uniek wraakverhaal is dat volkomen rauw aanvoelt maar is gefilmd met betoverende beelden . 

3. Het ritueel

Een groep studievrienden komt samen voor een reis naar het bos, maar komt een dreigende aanwezigheid in het bos tegen die hen achtervolgt.

Ja, deze film kwam technisch uit in 2017, maar hij kreeg pas in 2018 een Amerikaanse release, dus dit telt voor mij. Dat gezegd hebbende, deze monsterfilm heeft mijn favoriete cast van personages in deze lijst: Luke, Phil, Hutch, Dom. Het ritueel Alleen al verdient lof omdat je gewoon in staat bent om een ​​groep sympathieke personages op te bouwen die de scènes met gefundeerde scherts uitdragen die hun persoonlijkheden uitdragen en het gevoel hebben dat je deze jongens waarschijnlijk ooit eerder hebt ontmoet.

Nog een groot pluspunt richting de film in het bos, Sarek National Park, waar alles wordt opgenomen. Het landschap is adembenemend, maar de shots van de dikke groep boomstammen die vervagen in de donkergroene tunnels van de vergetelheid helpen de sfeer van onzekerheid te scheppen, en dat iets de mannen achtervolgt op hun reis terug naar de hut / zolder. Er zijn een paar specifieke scènes waarin de hoofdrolspeler, Luke, visioenen heeft van de nacht dat zijn vriend Rob werd vermoord, en de mix tussen het bos en de handige winkel die het resultaat is van een vervallen winkel met bovennatuurlijke bosovergroei, is zo'n cool visueel effect. 

Het ritueel heeft ook mijn favoriete monster van dit jaar. Het besluipen van de vier wandelaars is een monster waar kijkers slechts een glimp van opvangen voor het grootste deel van de film. Ik moet onthullen dat je het monster wel ziet, maar woorden doen bijna geen recht aan hoe krankzinnig het eruit ziet: een helse combinatie van prachtige natuur met helse Noorse beest.

Het is onthullend, voor mij, wedijverde met toen de Xenomorph zich in de eerste openbaarde Vreemd film; een angstaanjagend prachtig spektakel. 

4. Een rustige plek

In een post-apocalyptische wereld wordt een gezin gedwongen in stilte te leven terwijl ze zich verstopt voor monsters met een ultragevoelig gehoor.

“John Krasinski maakt een horrorfilm? Die vent van Het Bureau? Ja, oké, we zullen zien hoe dat zal aflopen. "

En het bleek een hartverscheurende, hartverscheurende sci-fi horrorfilm te zijn over een gezin dat probeert bij elkaar te blijven in een post-apocalyptisch landschap dat wordt bewoond door buitenaardse wezens met superhorend gedrag. Dit is een film met misschien 5-10 regels dialoog en 6 castleden, en het is in staat om me te laten investeren in het dagelijkse leven en de onrust van een gezin dat bijna in stilte leeft. Ik ben fan van Adem niet, dus de gimmick voor Een stille plek was niet al te off-base.

De familie in deze film heeft een hechte band en hun eigen systeem van stealth en alarmen die thematisch werken in overeenstemming met de wereld waarin ze leven (bijv. Geschuurde paden, geluidsisolerende kamers en voedsel zonder gebruiksvoorwerpen). Bovendien is een favoriete scène, zoals voor de meesten, wanneer de rode lichten worden omgedraaid om aan te geven dat de aliens het gezin stalken. Het voegt deze donkerrode tint toe aan alles wat de intensiteit van de scène verhoogt. Er zijn enkele scènes die ik absoluut niet kan bederven, maar deze film zou hoger op de lijst hebben gestaan ​​als het niet voor de laatste seconde van de slotscène was. 

Ik begrijp dat het belangrijk is om optimisme aan te wakkeren, maar het was zo'n schokkende nevenschikking met de donkere en sombere toon dat het gewoon dit excentrieke gevoel achterliet waarvan ik wenste dat het anders zou kunnen zijn, maar ik begrijp volkomen waarom het als laatste scène.

5. Vreemdelingen jagen 's nachts

Een gezin van vier personen dat 's nachts in een afgelegen stacaravanpark verblijft, wordt gestalkt en vervolgens opgejaagd door drie gemaskerde psychopaten.

ik begrijp dat Vreemdelingen jagen 's nachts was niet per se zo goed ontvangen als zijn voorganger, maar ik denk dat het een vervolg is dat consistent is in zijn thema vanaf de eerste De Strangers: Soms is er geen reden, het is alleen omdat anderen je kunnen vermoorden als ze dat willen. Dit was een soortgelijk scenario dat te zien was in John Carpenter's Halloween, en dat maakte het zo angstaanjagend. Terwijl de eerste The Strangers gefocust op een getrouwd stel dat probeert te overleven en terug te vechten tegen de drie moordenaars, Prooi 's nachts zet een tegenstrijdige familie op tegen de Pinup, Dollface en Man in the Mask.

In zijn vroege scènes, Prooi 's nachts doet een bekwaam werk door te laten zien dat het gezin er oprecht naar streeft emotioneel bij elkaar te blijven, hun strijd om te overleven wekt een diepere band en waardering op. Dat is ongeveer net zo emotioneel zwaar als deze film wordt, de rest is gewoon Pinup, Dollface en Man in the Mask stalken en familieleden op een uitzonderlijk gruwelijker en sadistischere manier dan de eerste. De Strangers. Genadeloze moorden waren een groot pluspunt, samen met de speelse instelling van het moordenaarstrio, maar een paar andere stralende aspecten Prooi 's nachts is het naast elkaar plaatsen van een aantal gruwelijke moorden die gebeuren met vrolijke popsongs uit de jaren 80, en een vals gevoel van overwinning om kijkers naïef te laten geloven dat de familie de sterren van de film zijn; we weten echter nog steeds dat het de koude, bekende gemaskerde gezichten zijn die de echte sterren zijn.

6.halloween

Laurie Strode confronteert haar oude vijand Michael Myers, de gemaskerde figuur die haar achtervolgt sinds ze ternauwernood ontsnapte aan zijn moordpartij op Halloweennacht, vier decennia geleden.

 Dus toen dit werd aangekondigd, vroeg ik me af: "Hoe volg je een horrorfilm precies op met een vervolg waarvan het uiteindelijk 40 jaar duurde om uit te komen?" Ik hoopte dat de eerste stap zou zijn om ervoor te zorgen dat je je vervolg iets anders noemt dan exact dezelfde titel als zijn voorganger, maar ik denk dat dat de reden is waarom ik niet in het schrijfpersoneel zit. Andere geschikte antwoorden voor mijn scepticisme waren om Laurie Strode de Halloween equivalent van Sara Connor, en om Michael van een schijnbaar etherische doodskracht te veranderen in een niet-aflatende tornado van slachting die iedereen afslacht: van kinderen tot nietsvermoedende huisvrouwen die lang niet in de buurt zijn op zijn directe pad naar Lauri Strode.

Als je twee sterren van de film maar één film hebben om af te spelen, die ging over een seriemoordenaar die uit een gesticht ontsnapte en zich op een aantal kinderen richtte, lijkt het volkomen logisch dat je belangrijkste vormen van personageontwikkeling de hoofdrolspeler een gezin geven waarvoor ze gereserveerd een sociaal ongezonde obsessie / paranoia; en, om je tegenstander nog pissiger en brutaler te maken in zijn slachtmethoden. De deprimerende interacties van Laurie Strode met haar familie waren echter een solide illustratie van haar karakter, waardoor ze een gevoel van diepte en complexiteit kreeg in haar manier van werken. Ze wil bij haar familie zijn en een normaal leven leiden, maar ze is te bang om voorbereidingen en waakzaamheid opzij te zetten voor het geval Michael 'thuis' komt. Michael krijgt daarentegen expliciet geen diepgang in de film en krijgt alleen maar meer woede omdat hij wordt tegengewerkt door de journalisten die hem in het gesticht bezoeken. 

Zelfstandig als slasherfilm, Halloween is een degelijke film, maar als je een die-hard fan bent van de eerste Carpenter Halloween, dan is het vervolg doorzeefd met een overvloed aan fanservice en knikken die dit als een bijna perfect vervolg vaststellen (en er hoeft geen ander deel te zijn). 

Eervolle vermeldingen:

• Vernietiging: Net als sci-fi? Ik bedoel, ECHT als sci-fi? Hoe zit het met diverse en meeslepende personages met tragische achtergrondverhalen uit de realiteit? Hoe zit het met prachtige sci-fi buitenaardse landschapsontwerpen en groteske monsters? Natalie Portman? Ja? Kijk maar Vernietiging, omdat het veel meer aandacht verdient dan wat het kreeg.

• Upgrade: Ik kon het niet rechtvaardigen om dit op de lijst te zetten, ook al heb ik Mandy erbij gehaald. Dit is echter een film voor mensen die van houden Ingenomen, Ik zag de duivel en Bladerunner. Een man die zijn vrouw heeft verloren aan een willekeurige groep cyborgs, die hem kreupel hebben gemaakt, probeert zijn wraak af te dwingen buiten het domein van de wet in een nabije Orwelliaanse toekomst. Hij gebruikt een nieuwe bio-organische verbetering die hem is gegeven, maar het is een AI die hem begeleidt op zijn reis van wraak, zonder dat de maker het weet. Het is alsof je in realtime naar het maken van een terminator kijkt, en het is gemakkelijk te zien in een van mijn favoriete films, zowel dit jaar als aller tijden.

 

We hebben een groot aantal andere toplijsten voor 2018 die binnenkort uitkomen, dus blijf daar voor, maar als je iets nodig hebt om je in de vakantiestemming te brengen, bekijk dan dit video van Predator die enkele elven en rendieren uit de ingewanden haalt voor de ultieme Horror / Kerstspecial !!