Verbind je met ons

Nieuws

Auteur Spotlight: Interview met Nick Cutter, auteur van The Troop

gepubliceerd

on

troep

Nick Cutter is momenteel een populaire naam in de wereld van de horrorliteratuur (het gerucht gaat dat dit misschien niet eens de zijne is). vast naam.Shhh…). Waarom vraag je je misschien af? Vanwege deze verdomd gekke roman genaamd: De troep.

"De troep Ik werd er doodsbang van en ik kon het niet wegleggen. Dit is ouderwetse horror op zijn best.” —Stefan KoningEén keer per jaar leidt scoutmeester Tim Riggs een groep jongens de Canadese wildernis in voor een weekendje kamperen – een traditie die net zo geruststellend en betrouwbaar is als een goed spookverhaal rond een knappend kampvuur. De jongens vormen een hecht team. Er is Kent, een van de populairste kinderen op school; Ephraim en Max, ook geliefd en gemakkelijk in de omgang; dan zijn er Newt de nerd en Shelley een vreemde eend in de bijt. Voor het grootste deel kunnen ze allemaal met elkaar overweg en zijn ze blij om daar te zijn, wat het werk van scoutmeester Tim een ​​beetje gemakkelijker maakt. Maar om de een of andere reden kan hij het gevoel niet van zich afschudden dat er dit jaar iets vreemds in de lucht hangt. Er wacht iets in de duisternis. Iets kwaadaardigs...Het komt 's nachts naar hen toe. Een onverwachte indringer, die als een wild dier op hun kampeerterrein stuit. Hij is schokkend mager, verontrustend bleek en vraatzuchtig hongerig - een man in onuitsprekelijke kwelling die Tim en de jongens blootstelt aan iets dat veel angstaanjagender is dan welk spookverhaal dan ook. In zijn lichaam huist een bio-engineered nachtmerrie, een horror die zich sneller verspreidt dan angst. Eén voor één zullen de jongens dingen doen die niemand zich ooit had kunnen voorstellen.En zo begint het. Een pijnlijk weekend in de wildernis. Een schrijnende strijd om te overleven. Geen ontsnapping mogelijk aan de elementen, de geïnfecteerden... of elkaar.

Deels Lord of the Flies, deel 28 Days Later – en allesverslindend – neemt deze strak geschreven thriller op het puntje van je stoel je mee diep in het hart van de duisternis, waar angst zich voedt met gezond verstand... en terreur hongert naar meer.
Ja, heb je die leuke korte tekst van Stephen Freaking King opgemerkt??? Ja, deze Nock Cutter-man is behoorlijk goed.
Dus besloot ik vanuit mijn huis in Maine naar boven te wandelen om deze in Canada geboren man met een verwrongen geest te vinden. Ik pakte mijn leren jas en laarzen en besefte hoe koud het buiten was. Ik trok mijn jas uit en startte het oude interweb op. Veel gemakkelijker en veel, veel warmer.
Nick-Cutter-main
We konden kletsen over zijn grote hit, zijn nieuwe release (The Deep), en nog een paar andere dingen....

 

Glen Rolfe: Een van mijn grootste angsten toen ik opgroeide, was het idee een lintworm te krijgen. Was dit een paranoia van jou?

Nick Snijder: Hmm, niet echt. In ieder geval niet precies. Ik was banger voor bedreigingen van buitenaf. Haaien, kakkerlakken. Maar het idee om een ​​vijand in je te hebben, onder je huid, leek me nogal onaangenaam, dus besloot ik ermee aan de slag te gaan.

GR: Hoeveel onderzoek heb je moeten doen naar deze vervelende parasiet en heeft dat onderzoek je nachtmerries opgeleverd?

NC: Een behoorlijk stuk. Het standaardbedrag, zodat ik er een goed gevoel bij had om verder te gaan met het verhaal, met het gevoel dat ik waarschijnlijk iets meer wist dan mijn lezers, wat vaak is hoe ver je vooruit MOET zijn: slechts een paar stappen, zodat wat je schrijft het lijkt erop dat het zou kunnen gebeuren, ook al is het in feite vrijwel onwaarschijnlijk.

GR: Ik heb ergens gelezen dat je eigenlijk een scoutleider was... Was je zelf ook een scout toen je opgroeide? En wat was het meest gruwelijke of interessante dat je ooit hebt meegemaakt als scout of scoutleider?

NC: Eigenlijk was ik maar een scout. Ik had geen akoestische gitaar, noch de gewoonte om een ​​zakmes aan mijn riem te dragen, noch de wens om een ​​weekend met jongens in het bos te blijven, dus besloot ik dat het alleen maar goed genoeg was om scout te zijn. Mijn leven als scout was eigenlijk vrij gemakkelijk. We ontmoetten elkaar de meeste avonden in een gymzaal, dus misschien was het ergste dat ik ooit heb gezien de conciërge die dronken de vloer aan het schoonmaken was met zijn doodlebug of zoiets. Ik kwam er makkelijk vanaf, denk ik.

GR: Het verhaal gaat over het gevoel van 'The Body' met betrekking tot de groep kinderen. Waren een van deze jongens mensen met wie je bent opgegroeid?

NC: Al die personages zijn, net als de personages in al mijn boeken, een synthese van mij – mijzelf, mijn eigen herinneringen – en de mensen die ik ken. Natuurlijk voor de echt buiten de gebaande paden gelegen elementen van sommige van die personages, de psychoses en wreedheden – dat zijn gewoon elementen die ik volledig heb verzonnen. Maar ja, op dit punt in mijn carrière schrijf ik zelden fictie, in die zin dat ik zelden een verhaal aan het samenstellen ben dat niet op de een of andere manier gebaseerd is op mijn eigen leven en de mensen daarin. . . Hoe absurd het concept ook mag zijn, er zitten overal stukjes praktijkervaring in.

GR: Bent u benaderd om dit te doen? De troep als film?

NC: Er is een optie voor gekozen. Eigenlijk al een tijdje. Ik kan de studio of producenten niet noemen, omdat ze een beetje kieskeurig zijn in dat soort dingen. Maar de meeste mensen kennen de betrokken namen, vooral als ze horrorliefhebbers zijn.

GR: Geweldig! Gefeliciteerd. Je hebt ook een gloednieuw horrorboek uit– The Deep. Wat kunnen we in deze verwachten? Zijn er leuke dingen die je erover wilt vermelden of promoten?

NC: Nou, het vindt plaats op het diepste punt van de oceaan. De titel impliceert dat een beetje, denk ik. Ik heb dat deel van onze wereld altijd heel angstaanjagend gevonden, met de duisternis en de druk en wat er ook maar over de bodem van de zee veegt.

deep

GR: De invloed van King is duidelijk aanwezig De troep. Was horror je eerste liefde?

NC: Ja tuurlijk. Ik ben opgegroeid met het lezen van King, Koontz, Barker, McCammon, Lansdale, noem maar op.

GR: Kun je mij drie van je favoriete King-stukken geven...een van zijn korte verhalen/romans/films...niet noodzakelijkerwijs jouw top drie, maar drie die een impact op jou als schrijver hebben gemaakt.

1. De Body

2. It

3. de Boogeyman

GR: Leuk! Wie zijn, buiten King, enkele van je andere Horror-go-to's?

NC: Clive Barker is altijd een goede keuze. Ik ben echt blij om zijn nieuwe dit jaar te lezen. Josh Malerman is geweldig. Joe Heuvel. Benjamin Percy doet geweldig werk. Er zijn momenteel heel veel echt solide horrorschrijvers.

bp

GR: Bent u van plan om in 2015 een Cons hier in de Verenigde Staten bij te wonen?

NC: Het is onwaarschijnlijk, zou ik zeggen. Ik heb een hele reeks schrijfverplichtingen, een diploma dat ik moet afmaken en een jonge peuter thuis. Moeilijk om veel buiten te komen. Maar als dat zo is, kun je mijn website bekijken www.craigdavidson.net en kijken of ik binnenkort ergens in de Verenigde Staten ga toeren.

GR: Wat kunnen we nu verwachten van de nare geest van Nick Cutter?

NC: Na The Deep is De acoliet, van Chizine Press. Dat is nog maar een paar maanden vrij. Als alles volgens plan verloopt, zal dat volgend jaar rond deze tijd het geval zijn Kleine hemel, van Galerij/S&S. Daarna doe ik misschien een dutje van vijf jaar.

De acoliet-NickCutter

GR: Laatste vraag: wat zou Nick Cutter doen als hij vastzat op een eiland en besmet was met de Troop-lintworm?

NC: Jeetje, wie weet? Hij zou waarschijnlijk zijn laatste uren laten tellen. Geef een feestje voor de meeuwen en schildpadden en probeer ze niet op te eten (hij zou ze waarschijnlijk wel opeten).

 

 

MEER NICK CUTTER:

AMAZON

WEBSITE

TWITTER

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen