Superheldenfilms domineren onze popcultuur, en vooral die van cinema. Van Marvel, DC en alles daartussenin, superheldenfilms zijn in het publieke bewustzijn. Maar aangezien er in de loop der jaren zoveel van deze films zijn geweest, is het geweldig om een ​​subversieve kijk op het genre te zien. DANIEL ISN'T REAL's Adam Egypt Mortimer komt binnen, die ons heeft gebracht de gruizige en intense ARCHENEMY met Joe Mangiello in de hoofdrol. Ik had onlangs de gelegenheid om met Adam te praten over de film, superhelden en hoe deze supercast tot stand kwam.

Jacob Davison: Wat was volgens u het begin of de inspiratie voor het verhaal van ARCHENEMIE?

Adam Egypte Mortimer: Het was mijn liefde voor stripboeken, in de manier waarop ze omgaan met superhelden. Helemaal teruggaan sinds de jaren 80 echt of eerder. Stripboeken hebben hun lezers op een zeer verfijnde manier kunnen behandelen en dingen kunnen doen met superhelden die echt wild zijn en allemaal verschillende genres, verschillende esthetiek. Ik had het gevoel dat we nu zoveel superheldenfilms hebben gezien dat we bioscoopbezoekers waarschijnlijk met hetzelfde soort verfijning kunnen behandelen. Creëer verhalen rond de mythologieën van dit soort personages die anders aanvoelen, of speel met genre, weet je, bouw ze op een andere manier op. Het uitgangspunt was het denken aan Darren Aaronofsky's THE WORESTLER en het idee van “Wat als het zo was, maar een superheld die rouwt om zijn gloriedagen? Mensen geloven hem niet eens en misschien is het ook niet waar. " Hoe meer ik het verhaal schreef, hoe meer het meer gezichten kreeg en draaide om misdaad en al dat soort dingen. Daar begon het voor mij in 2015 toen ik eraan begon te werken.

JD: Ik snap het. Hoe raakte Joe Mangienello erbij betrokken?

AEM: Joe was hier gewoon de perfecte man voor. Ik denk dat wat er gebeurde was dat hij MANDY zag, wat mijn zelfde producers waren SPECTREVISION, en hij zei: “Ik wil een van deze gekke psychedelische actie horrorfilms maken! Wat hebben jullie nog meer? " Op dat moment werkte ik met Spectrevision en had net mijn andere film DANIEL ISN'T REAL afgemaakt, dus we lieten hem hem zien en dat vond hij leuk. Joe is gewoon iemand die doordrenkt is van de superheldenwereld. Het is duidelijk dat hij Deathstroke is, hij had op een gegeven moment Superman moeten spelen en het is niet gelukt. Hij is geobsedeerd door stripboeken, dus toen we bij elkaar kwamen om over de film te praten, was het een perfecte klik. 'Deze man ziet eruit alsof hij Superman kan zijn. Hij is de knapste man ter wereld! " We wilden een rol voor hem vinden om diep te graven en deze gebroken man te spelen en al zijn dramatische karbonades te gebruiken. We klikten echt op de visie van wat de film zou zijn en hoe hij het zou doen.

JD: Oh ja, en ik denk dat hij het enorm voor elkaar heeft gekregen.

AEM: Ja! Hij is geweldig, ik hou van die vent.

JD: En je kunt natuurlijk geen goede superheld hebben zonder een paar schurken. Hoe raakte Glenn Howerton betrokken als The Manager?

AEM: Glenn was een soort van vergelijkbare situatie. Glenn is een man die hilarisch is en we weten allemaal hoe grappig hij is. Ik kijk sinds het eerste seizoen IT'S ALWAYS SUNNY IN PHILADELPHIA. Ik ben geobsedeerd door de show en geobsedeerd door zijn soort psychose, sociopathie. (Gelach). Maar hij is geïnteresseerd in dingen die geen komedie zijn en geïnteresseerd in dingen die er zijn. Hij had ook de kans om te zien dat DANIEL NIET ECHT IS. Dat is het mooie, als je eenmaal een paar films hebt gemaakt en je mening hebt, dan heb je de kans dat mensen erop reageren en er deel van willen uitmaken. Ik ontmoette Glenn en vertelde hem hierover en hij was zo opgewonden om zichzelf te transformeren. Hij is blond, hij heeft een snor, hij is totaal psychotisch, maar op een andere manier dan zijn personage is Dennis psychotisch. Het was geweldig om met hem te spelen en dit dreigende personage te creëren dat een soort van mijn versie is van The Kingpin uit de Daredevil-strips.

JD: En daar moet ik natuurlijk naar vragen, zonder te diep te gaan om spoilers te vermijden. Ik moet vragen stellen over Paul Sheer en zijn grote scène in de film.

AEM: Paul zit in misschien wel een van mijn favoriete scènes. Toen ik het schreef, dacht ik: "Oh man! Dit wordt ziek. " En Paul zag op dezelfde manier mijn film (DANIEL IS NIET ECHT) in South By Southwest en zei dat hij er dol op was en dat ik hem in mijn volgende film moest hebben. Je herkent hem niet eens, maar wat zo geweldig is, zijn zijn improvisatievaardigheden. Niet zozeer dat hij taal uitvindt, niet in het script, hij heeft daar wat spullen binnengebracht, maar hij gebruikt de kamer gewoon op deze ongelooflijke manier. Gewoon opslokken! Hij snuift alle drugs op, hij speelt met het geweer en zijn laarzen van slangenleer en hij heeft zijn gezicht getatoeëerd ... het is een wilde opzet voor hem om zoveel te doen als nodig was. Dit was een film met zo'n beperkt budget en beperkte tijd en we renden van ding naar ding, maar de dag dat we die grote scène met Paul en met Zolee opnamen, konden we de hele dag op die scène doorbrengen en er echt in duiken en krijg het goed. Het moest een bijzonder moment worden! (Gelach)

JD: Bijzonder was daar zeker het sleutelwoord bij! (Gelach) Ik weet zeker dat als we het in The Egyptian Theatre hadden gezien, het publiek zou rollen.

AEM: Ik weet! Ik wou dat ik dat in een kamer had kunnen zien en zien hoe mensen reageerden en in paniek raakten.

JD: Troost, er werd veel getoeter en lichten flitsten.

AEM: (Gelach) Precies! De auto's vonden het geweldig!

JD: Bij de acteurs klinkt het als een terugkerend thema: ze waren geïnteresseerd in het ondermijnen van verwachtingen en wat ze meestal doen en wat denk je dat de aantrekkingskracht daarvan is?

AEM: Ik denk dat acteurs het gewoon heel leuk vinden om dingen te maken. Ze willen zo diep mogelijk gaan. Ze willen een personage creëren. Ik denk dat ze soms gewend zijn om op een bepaalde manier gezien te worden en dat ze het risico lopen niet meer in karakter te zijn en zichzelf te zijn. Een van de dingen die ik zo leuk vind aan het werken met acteurs, is dat ze geïnteresseerd zijn in het transformeren van hun uiterlijk. Hetzelfde met DANIEL IS NIET ECHT, Patrick Schwarzenegger kwam binnen en zei: "Ik wil mijn haar zwart verven, en dit zijn de kleren die ik wil dragen." Het had te maken met de mogelijkheid om te transformeren van wie hij van dag tot dag was of hoe we hem op foto's zien, en dat is hetzelfde met Joe. Hij had zoiets van “Ik wil mijn tanden uittrekken! Ik wil mijn baard laten groeien! Hoe vuil kan ik worden? Ik wil littekens ... 'Hij wilde iemand anders zijn, dit is de vreugde van een acteur. Ze kunnen veranderen in een totaal nieuw iemand. Ik ben zo geïnteresseerd in deze rare personages en deze rare werelden dat ik acteurs echt een kans wil geven om volledig te transformeren.

JD: Ik denk dat je dat zeker doet! Tussen ARCHENEMIE en DANIEL IS zowel letterlijk als figuurlijk NIET ECHT. Ik wilde nog iets anders vragen, want een van mijn favoriete delen van de film zijn de flashbacks van Max Fist en de verhalen die worden verteld in geanimeerde vignetten. Ik vroeg me af hoe dat tot stand kwam en wie ze deed?

AEM: Ja, man. Die stonden in het script en het was een uitdaging om erachter te komen wat de beste manier was om dat te doen. Ik hield echt van het idee dat ze zich heel abstract voelden. Heel psychologisch. Denkend aan THE WALL van Pink Floyd en de manier waarop de animatie in die film in en uit dit verhaal komt en zo gek aanvoelt. Dat hebben we uiteindelijk kunnen doen met een team van maar drie mensen. Die soort van verdeeld en overwonnen. We hadden mijn maatje Sunando, een stripboekartiest die alle personages, opstellingen en borden tekende en dan hadden we Danny Perez, deze psychedelische filmmaker die al die rare bewegende vortex druipende schedel flitste. Toen hadden we een derde persoon, Kevin Finnegan, als pijpleiding en we trokken het allemaal samen en animeren het. Het was echt waanzinnig om al deze grote animaties met slechts drie mensen te doen, en ik vind het echt stressvol. (Gelach) Maar het was ook een geweldige manier om er echt een klein kunstwerk van te maken. Een klein handgemaakt ding door slechts een paar mensen. Ik wilde dat het mistig en abstract was en niet super gedetailleerd, niet super overspannen, en het was dit gekke boetiekanimatie-experiment.

JD: Ik vond het er prachtig uitzien, vooral omdat het contrasteerde met de live action-delen van de film.

AEM: Is goed! Bedankt, ik ben zo blij. Het was waarschijnlijk het grootste risico, want voor mij, een live-action-regisseur, weet ik eigenlijk hoe ik het eruit ga laten zien. Ik weet wat ik moet doen, maar met animatie dacht ik: "Oh mijn god, wat doen we? Wat hebben we onszelf aangedaan! " (Gelach) Maar ik vind dat cool. Het is cool.

JD: Ook met ARCHENEMY denk ik dat het op een aangrijpende tijd komt, omdat superhelden, superheldenfilms de box office domineren en dit voelt zo anders en zelfs tegenovergesteld aan reguliere superheldenfilms. Zou je zeggen dat het expres was of waar denk je dat ARCHENEMY staat in het landschap van superheldencinema?

AEM: Dat is een soort van teruggaan naar mijn liefde voor wat stripboeken hebben kunnen doen met superhelden. Als ik eraan denk hoe iets als ELEKTRA: ASSASSIN eruitziet en aanvoelt en hoe anders dat is dan Grant Morrisons ALL-STAR SUPERMAN. Dat zijn beide iconische superheldenverhalen, ze zijn overal. Dat was een beetje mijn gedachte met ARCHENEMY “Hoe zou het zijn als Wong Kar-wai gemaakt zou worden. Superheldenfilm? " Hoe zou het zijn om deze personages serieus te nemen en er een misdaadfilm van te maken? Wat zou er gebeuren als ik de krachten van Doctor Strange zou afnemen en hij in The Punisher verandert en het filmt alsof het een Nicolas Refn-film is. Spelen met het idee van wat deze films kunnen doen. Ik heb geen problemen met superhelden. Ik hou van ze. Hopelijk vind ik het, als we in deze wereld zijn waar we superheldenfilms blijven maken, opwindend om het idee van wat we ermee kunnen doen uit elkaar te halen en zo experimenteel mogelijk met ze te spelen.

JD: Zeker! En ik dacht dat ARCHENEMY uitstekend werk heeft geleverd door die grenzen te verleggen.

AEM: Geweldig!

JD: (Gelach) En ik wilde het gewoon vragen omdat ik Steven Kostanski interviewde die de andere film in de Beyond fest dubbelfunctie deed, PG: PSYCHO GOREMAN.

AEM: PSYCHO GOREMAN!

JD: Ja! Wat vond je van die dubbele functie?

AEM: Ik denk dat het perfect was! Zoals, wat hij deed met die film met de beste die ik ooit heb gezien, was een Amerikaanse film die eruitziet als een gekke Japanse ULTRAMAN. Zijn kostuums, zijn visie, ik vond het geweldig. Er was eigenlijk veel invloed in ARCHENEMY van Crazy Japanse filmmakers zoals Takashi Miike die een superheldenfilm maakten genaamd ZEBRAMAN. Kleine stukjes van dat spul zitten in mijn inspiratie. Het was de perfecte dubbele functie om te zien met wat Steven deed om die beelden tot complete… het is zo maniakaal, die film!

JD: Ik dacht echt dat de programmeurs van Beyond Fest dat echt goed hadden gedaan, want het is een subversieve superheldenfilm met zo'n subversieve superschurkenfilm.

AEM: Ja helemaal.

JD: Het is interessant om te zien dat je van DANIEL IS NIET ECHT naar ARCHENEMIE gaat en verschillende genres ondermijnt. Kun je praten over alles wat je hierna hebt gepland?

AEM: Brian, die DANIEL ISN'T REAL met mij schreef en die de roman schreef waarop het was gebaseerd, we hebben een nieuwe film geschreven over hekserij en kapitalisme en geld als slecht ... het is een duistere horrorfilm die ook een spannende misdaadfilm is dezelfde tijd. En we hopen dat volgend jaar op gang te krijgen. Dus dat wordt hopelijk iets. En ik weet het niet, op zoek naar het volgende dat ik moet doen! Op het moment dat je stopt met het maken van een film, begin je het gevoel te krijgen dat je langzaam sterft, dus je moet meteen beginnen uit te zoeken hoe je een nieuwe kunt maken.

 

ARCHENEMY is nu beschikbaar om te bekijken op VOD, Digital en geselecteerde theaters.