Verbind je met ons

Nieuws

De griezeligste stedelijke legende uit elk van de 50 staten, deel 1

gepubliceerd

on

Urban Legend

Ik hou van een goede stadslegende.

Nee serieus. Ik hou zoveel van een goede stadslegende dat ik eigenlijk van de film hou Urban Legend ondanks de wonderbaarlijk zichtbare gebreken. Het zijn de folklore van de 20e eeuw en daarna en ik bestudeer ze sinds ik wist wat ze waren. Ik hou van de universaliteit van de thema’s en de manier waarop ze regionaal evolueren.

Daarom werken ze. Dat is de reden waarom mensen nog steeds rond kampvuren zitten en verhalen vertellen over een man met een haak als hand of een babysitter die vastzit in een huis met een koelbloedige moordenaar. Daarom besloot ik dit griezelige kleine reisverslag te schrijven over een angstaanjagende stadslegende uit elk van de 50 staten.

Alabama: Hell's Gate Bridge

YouTube/Half Past Dead paranormale radio

In Oxford Alabama staat de Hell's Gate Bridge waar volgens de legende lang geleden een jong stel om het leven kwam toen hun auto van de kant ging. Het verhaal gaat dat als je de brug oprijdt en stopt, een van hen je auto binnensluipt en een natte vlek op de stoel achterlaat. Bovendien wordt er gezegd dat als je door je achterruit kijkt terwijl je op de brug geparkeerd staat, je de vurige poorten van de hel achter je ziet.

Helaas is de brug tegenwoordig zo in verval dat auto's er niet meer op mogen rijden uit angst voor instorting, maar dat houdt de verhalen niet tegen die tot op de dag van vandaag deel uitmaken van de plaatselijke overlevering en legende.

Alaska: De Alaska-driehoek

Veel mensen kennen de Bermudadriehoek, maar wist je dat er in Alaska een vergelijkbaar gebied is waar naar schatting 20,000 mensen en niet weinig vliegtuigen vermist zijn?

De punten van deze specifieke driehoek bestaan ​​uit Juneau, Anchorage en Barrow, en niemand weet waarom mensen en vliegtuigen in dit gebied lijken te verdwijnen.

Volgens de Tlingit, een inheemse stam, zijn de verdwijningen het werk van boze geesten. De Inuit-mensen wijzen naar de Keelut, een duistere geest die lijkt op een haarloze hond met het vermogen om te verdwijnen, waardoor zijn prooi zijn nadering niet kan zien. Toch geloven sommigen dat dit het werk is van buitenaardse wezens en dat meer dan één vliegtuig UFO’s in het gebied heeft opgemerkt, waaronder een Japans vliegtuig in 1986 die naar verluidt werd gevolgd door drie ongeïdentificeerde vliegtuigen gedurende meer dan 400 mijl door de driehoek. Eén ervan was naar verluidt twee keer zo groot als een vliegdekschip.

Wat de oorzaak ook is, er is nooit een spoor achtergelaten na een verdwijning en de lokale bevolking is uiterst voorzichtig als ze door het gebied reizen.

Arizona: de verloren patrouille

Zoals elke goede legende is de oorsprong van de Lost Patrolman...wazig. Tijdens al mijn onderzoek heb ik twee mogelijkheden voor het verhaal van deze griezelige figuur kunnen beperken die opvallen en het vaakst voorkomen.

De eerste komt voort uit een incident waarbij generaal Crook van de Amerikaanse cavalerie betrokken was, die betrokken was – laten we eerlijk zijn – zij waren betrokken bij een reeks conflicten met de inheemse Apache in het gebied. Crook merkte in zijn dagboek op: 'Een patrouille van tien keerde terug met slechts twee, met tegenslag in geen klein deel van hun rapporten. Eén man werd opgehangen voor zijn misdaden.” Het was op zijn best abrupt en doelbewust vaag.

Ryan Bohl van Medium, meldt echter dat een soldaat gestationeerd onder Crook in een brief die volgde op het incident het volgende te zeggen had:

'Tien mannen onder leiding van korporaal Johnstone hebben een gruwel doorstaan ​​waardoor ik elke patrouille die ik kan onderduik. Van de tien mannen werd er één, een soldaat met een helder schietend oog en de reputatie van een nuchter leven, bij thuiskomst opgehangen met een nauwelijks levende Buffalo Soldier. De krijgsraad werd alleen voor de officieren gehouden, maar het gerucht ging dat de scherpschutter toezicht had gehouden op de ondergang van de patrouille en het vlees van zijn metgezellen had verteerd, waardoor de Buffalo Soldier ternauwernood in leven was gebleven in een truc om ons te laten geloven dat de patrouille was gestorven. in een bizarre sneeuwstorm.”

Bohl deelde vervolgens een mogelijke tweede verklaring waarbij een andere soldaat betrokken was die, nadat hij gewond was geraakt, twee Apaches aanviel en hen doodde. Nadat hij geen ander voedsel had gevonden, hakte hij hun lichamen in stukken en at ze op. Uit angst voor represailles van anderen uit de stam die mogelijk in de buurt waren, stak de politieagent de bossen om hem heen in brand om ze terug te drijven. Onder dekking van de branden vluchtte hij onder het bloed en de as terug naar zijn eenheid.

Ongeacht de oorsprong van de Lost Patrolman wordt het verhaal vanaf dat moment alleen maar angstaanjagender. Vanaf het begin van de 20e eeuw meldden brandweerlieden dat ze een mysterieuze politieagent hadden gezien te midden van de heetste en meest onbeheersbare branden die door de staat hebben gebrand.

Het zijn echter niet alleen branden die de figuur trekken. Talrijke wandelaars en ontdekkingsreizigers zijn naar het kamp teruggekeerd met verhalen over een mysterieuze verschijning en zijn verschijning leidt bijna altijd tot problemen.

In 1957 werd Brian Whitaker uit Phoenix, Arizona berecht wegens de moord op zijn vrouw. Ter verdediging legde Whitaker echter uit dat het niet zijn bedoeling was zijn vrouw neer te schieten. In plaats daarvan was hij door de snode Patrolman misleid om de moord te plegen. De geest had hen dagenlang gevolgd tijdens hun wandeling langs de Rim Road. Whitaker heeft nooit gezegd dat hij de trekker niet had overgehaald, maar gedurende het hele proces hield hij vol dat hij daadwerkelijk op een man had geschoten die gekleed was in de kledij van de oude Amerikaanse cavalerie toen hij schoot. Hij geloofde dat de patrouille zijn vrouw had gevangengenomen.

Er zijn talloze verhalen over de Lost Patrolman uit Arizona en de ene is nog huiveringwekkender dan de vorige. Ik wil alleen maar zeggen: wees voorzichtig als je besluit een wandeling te maken!

Arkansas: Mama Lou bij Faulkner Lake

Het verhaal van Mama Lou lijkt een variatie op een droevig verhaal dat in de VS en daarbuiten wordt verteld en opnieuw verteld. Het lijkt erop dat een vrouw genaamd Lou vele jaren geleden over de Wolf Bayou-brug aan het Faulkner-meer reed toen haar auto van de zijkant van de brug reed en zowel haar als haar zoontje doodde.

De oude brug is vervangen door een nieuwe, maar de lokale bevolking zegt dat als je naar het meer gaat en roept: "Mama Lou, ik heb je baby!" drie keer zal ze verschijnen.

Wat volgt?

Sommigen zeggen dat haar lichaam naar de oppervlakte van het meer drijft. Anderen waarschuwen dat ze uit het meer zal reiken en zal proberen je te verdrinken! Hoe dan ook, de lokale bevolking gelooft de legende en alleen de dapperen durven het te proberen.

Californië: De Dame in het Wit bij het Hollywood Sign

stedelijke legendes

In de begindagen van Hollywood maakte Peg Entwistle een einde aan haar leven door van de gigantische H in het Hollywood-bord te springen. Ze was naar verluidt diep wanhopig over de recensies van een film waarin ze was verschenen en wist gewoon dat haar hoop en dromen om een ​​beroemde actrice te worden vernietigd waren.

Sinds haar tragische dood hebben talloze bezoekers van het gebied naar verluidt het visioen gezien van een vrouw in het wit. Peg is niet langer mooi en verschijnt met een skeletachtig gezicht en een uitgemergeld lichaam. Er wordt gezegd dat als je alleen wandelt, ze je zal verleiden haar lot te delen.

Het is vermeldenswaard dat in de loop der jaren talloze mensen zelfmoord hebben gepleegd in het gebied. Bovendien werden in 2012 zowel het onthoofde als het verminkte lijk van een man gevonden op vrijwel exact dezelfde plek waar de actrice bijna een eeuw eerder werd gevonden.

 

Kende jij deze verhalen? Heb je nog een stadslegende uit deze staten die je wilt delen? Laat ze zeker achter in de reacties en kom volgende week terug voor het volgende deel in deze serie!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Filmrecensies

Panic Fest 2024 Review: 'De ceremonie gaat beginnen'

gepubliceerd

on

Mensen zullen op de donkerste plekken en bij de donkerste mensen zoeken naar antwoorden en erbij horen. Het Osiris Collectief is een commune gebaseerd op de oude Egyptische theologie en werd geleid door de mysterieuze pater Osiris. De groep telde tientallen leden, die elk hun oude leven opgaven voor een leven in het land met een Egyptisch thema dat eigendom was van Osiris in Noord-Californië. Maar de goede tijden nemen een wending in het slechtste wanneer in 2018 een beginnend lid van het collectief genaamd Anubis (Chad Westbrook Hinds) meldt dat Osiris verdwijnt tijdens bergbeklimmen en zichzelf tot nieuwe leider uitroept. Er volgde een schisma waarbij veel leden de sekte verlieten onder het losgeslagen leiderschap van Anubis. Er wordt een documentaire gemaakt door een jonge man genaamd Keith (John Laird), wiens fixatie op The Osiris Collective voortkomt uit het feit dat zijn vriendin Maddy hem enkele jaren geleden voor de groep heeft verlaten. Wanneer Keith door Anubis zelf wordt uitgenodigd om de commune te documenteren, besluit hij op onderzoek uit te gaan, maar raakt verwikkeld in verschrikkingen die hij zich niet eens kon voorstellen...

De ceremonie gaat bijna beginnen is de nieuwste genre-draaiende horrorfilm van Rode sneeuw's Sean Nichols Lynch. Deze keer wordt cultistische horror aangepakt, samen met een mockumentary-stijl en het thema van de Egyptische mythologie als kers op de taart. Ik was een grote fan van Rode sneeuw's subversieve karakter van het vampierromantiek-subgenre en was opgewonden om te zien wat deze versie zou brengen. Hoewel de film een ​​aantal interessante ideeën heeft en een behoorlijke spanning tussen de zachtmoedige Keith en de grillige Anubis, brengt hij niet alles precies op een beknopte manier samen.

Het verhaal begint met een documentairestijl waarin voormalige leden van The Osiris Collective worden geïnterviewd en wordt uiteengezet wat de sekte heeft geleid tot waar het nu is. Dit aspect van de verhaallijn, vooral Keiths eigen persoonlijke interesse in de sekte, maakte het tot een interessante verhaallijn. Maar afgezien van enkele clips later, speelt het niet zo'n grote rol. De focus ligt grotendeels op de dynamiek tussen Anubis en Keith, die op zijn zachtst gezegd giftig is. Interessant is dat Chad Westbrook Hinds en John Lairds beide als schrijvers worden beschouwd De ceremonie gaat bijna beginnen en heb zeker het gevoel dat ze alles in deze personages stoppen. Anubis is de definitie van een sekteleider. Charismatisch, filosofisch, grillig en dreigend gevaarlijk in één klap.

Maar vreemd genoeg is de gemeente verlaten van alle sekteleden. Het creëren van een spookstad die het gevaar alleen maar vergroot terwijl Keith de vermeende utopie van Anubis documenteert. Veel van het heen en weer tussen hen sleept zich af en toe terwijl ze strijden om controle en Anubis blijft Keith overtuigen om te blijven ondanks de bedreigende situatie. Dit leidt wel tot een behoorlijk leuke en bloederige finale die volledig neigt naar mummie-horror.

Over het geheel genomen, ondanks het kronkelen en een beetje langzaam tempo, De ceremonie gaat bijna beginnen is een redelijk vermakelijke cult-, found-footage- en mummie-horror-hybride. Als je mummies wilt, levert het mummies op!

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Nieuws

“Mickey versus. Winnie”: iconische personages uit de kindertijd botsen in een angstaanjagende versus slasher

gepubliceerd

on

iHorror duikt diep in de filmproductie met een huiveringwekkend nieuw project dat je jeugdherinneringen zeker opnieuw zal definiëren. We zijn blij om te introduceren 'Mickey versus Winnie,' een baanbrekende horror-slasher geregisseerd door Glenn Douglas Packard. Dit is niet zomaar een horror-slasher; het is een diepgewortelde confrontatie tussen verwrongen versies van kinderfavorieten Mickey Mouse en Winnie de Poeh. 'Mickey versus Winnie' brengt de personages uit het publieke domein uit de 'Winnie-the-Pooh'-boeken van AA Milne en Mickey Mouse uit de jaren twintig samen 'Stoomboot Willie' cartoon in een VS-gevecht als nooit tevoren.

Mickey versus Winnie
Mickey versus Winnie Poster

Het plot speelt zich af in de jaren twintig en begint met een verontrustend verhaal over twee veroordeelden die ontsnappen in een vervloekt bos, om vervolgens te worden opgeslokt door de duistere essentie ervan. Honderd jaar later begint het verhaal met een groep op zoek naar spanning zoekende vrienden wier ontsnapping in de natuur vreselijk misloopt. Ze wagen zich per ongeluk in hetzelfde vervloekte bos en komen oog in oog te staan ​​met de nu monsterlijke versies van Mickey en Winnie. Wat volgt is een nacht vol angst, waarin deze geliefde personages veranderen in gruwelijke tegenstanders, waardoor een razernij van geweld en bloedvergieten ontstaat.

Glenn Douglas Packard, een voor een Emmy genomineerde choreograaf die filmmaker is geworden en bekend staat om zijn werk aan 'Pitchfork', brengt een unieke creatieve visie in deze film. Packard beschrijft “Mickey versus Winnie” als eerbetoon aan de liefde van horrorfans voor iconische cross-overs, die vanwege licentiebeperkingen vaak slechts een fantasie blijven. “Onze film viert de sensatie van het op onverwachte manieren combineren van legendarische personages en biedt een nachtmerrieachtige maar opwindende filmische ervaring,” zegt Packard.

Geproduceerd door Packard en zijn creatieve partner Rachel Carter onder de vlag van Untouchables Entertainment, en onze eigen Anthony Pernicka, oprichter van iHorror, “Mickey versus Winnie” belooft een geheel nieuwe kijk op deze iconische figuren te geven. ‘Vergeet wat je weet over Mickey en Winnie,’ zegt Pernicka enthousiast. “Onze film portretteert deze personages niet als louter gemaskerde figuren, maar als getransformeerde, live-action horrors die onschuld met kwaadwilligheid samenvoegen. De intense scènes die voor deze film zijn gemaakt, zullen de manier waarop je deze personages ziet voor altijd veranderen.”

Momenteel wordt in Michigan gewerkt aan de productie van “Mickey versus Winnie” is een bewijs van het verleggen van grenzen, wat horror graag doet. Terwijl iHorror zich waagt aan het produceren van onze eigen films, willen we deze spannende, angstaanjagende reis graag met u, ons trouwe publiek, delen. Houd ons in de gaten voor meer updates terwijl we doorgaan met het transformeren van het bekende in het angstaanjagende op manieren die je je nooit had kunnen voorstellen.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Mike Flanagan komt aan boord om te helpen bij de voltooiing van 'Shelby Oaks'

gepubliceerd

on

Shelby-eiken

Als je hebt gevolgd Chris Stuckman on YouTube je bent je bewust van de worstelingen die hij heeft gehad om zijn horrorfilm te krijgen Shelby Eiken afgerond. Maar er is vandaag goed nieuws over het project. Regisseur Mike Flanagan (Ouija: Oorsprong van het kwaad, Doctor Sleep en The Haunting) steunt de film als co-uitvoerend producent, wat de release veel dichterbij zou kunnen brengen. Flanagan maakt deel uit van het collectief Intrepid Pictures waartoe ook Trevor Macy en Melinda Nishioka behoren.

Shelby Eiken
Shelby Eiken

Stuckmann is een YouTube-filmcriticus die al meer dan tien jaar op het platform actief is. Hij kwam onder de loep omdat hij twee jaar geleden op zijn kanaal aankondigde dat hij niet langer films negatief zou beoordelen. Maar in tegenstelling tot die verklaring schreef hij een niet-recensie-essay over de gefilterde film Mevrouw Web Onlangs zei hij dat studio-regisseurs sterke wapens moeten gebruiken om films te maken alleen maar om falende franchises in leven te houden. Het leek een kritiek vermomd als discussievideo.

Maar Stuckmann heeft zijn eigen film om zich zorgen over te maken. In een van de meest succesvolle campagnes van Kickstarter wist hij meer dan $ 1 miljoen op te halen voor zijn speelfilmdebuut Shelby Eiken die nu in de postproductie zit. 

Hopelijk, met de hulp van Flanagan en Intrepid, de weg ernaartoe Shelby Oaks voltooiing nadert zijn einde. 

“Het was inspirerend om te zien hoe Chris de afgelopen jaren aan zijn dromen werkte, en de vasthoudendheid en doe-het-zelf-spirit die hij aan de dag legde tijdens het brengen Shelby Eiken naar het leven deed me zo veel denken aan mijn eigen reis van meer dan tien jaar geleden, ‘ Flanagan vertelde Deadline. “Het was een eer om samen met hem een ​​paar stappen op zijn pad te zetten en steun te bieden aan de visie van Chris voor zijn ambitieuze, unieke film. Ik kan niet wachten om te zien waar hij vanaf hier naartoe gaat.”

zegt Stuckmann Intrepid foto's heeft hem jarenlang geïnspireerd en "het is een droom die uitkomt om met Mike en Trevor aan mijn eerste speelfilm te werken."

Producent Aaron B. Koontz van Paper Street Pictures werkt al sinds het begin met Stuckmann en is ook enthousiast over de samenwerking.

“Voor een film die zo moeilijk op gang kwam, is het opmerkelijk hoeveel deuren er toen voor ons opengingen”, aldus Koontz. “Het succes van onze Kickstarter, gevolgd door het voortdurende leiderschap en de begeleiding van Mike, Trevor en Melinda, overtreft alles waar ik op had kunnen hopen.”

Deadline beschrijft het plot van Shelby Eiken als volgt:

“Een combinatie van documentaire, Found Footage en traditionele filmstijlen, Shelby Eiken draait om Mia's (Camille Sullivan) verwoede zoektocht naar haar zus Riley (Sarah Durn) die op onheilspellende wijze verdween in de laatste tape van haar onderzoeksserie 'Paranormal Paranoids'. Terwijl Mia's obsessie groeit, begint ze te vermoeden dat de denkbeeldige demon uit Riley's kindertijd echt kan zijn geweest.'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen