Verbind je met ons

Nieuws

Recensie: Identity Thriller 'Cam' legt de kronkelende nachtmerrie van een camgirl vast

gepubliceerd

on

cam

Als speelfilmdebuut van zowel regisseur Daniel Goldhaber als schrijver Isa Mazzei, Cam is een erg sterke start.

De film volgt een ambitieuze camgirl, Alice aka Lola (Madeline Brewer - Orange is the New Black, The Handmaid's Tale) terwijl ze de hoogte- en dieptepunten van het beoordelingssysteem op een erotische webcam-site navigeert.

via IMDB

Alice is toegewijd om de gelederen te breken en een van de beste artiesten te worden op een site die wordt bevolkt door de parmantigste en slimste cammeisjes. Ze cureert haar dagelijkse shows om de betrokkenheid bij haar publiek te maximaliseren en doet er alles aan om een ​​persoonlijke relatie met enkele van haar toptippers te ontwikkelen. Net op het moment dat dingen aan het opkomen zijn voor haar ranking, ontdekt Alice dat ze geen toegang meer heeft tot haar account, maar haar liveshows lopen nog steeds, gehost door haar evenbeeld. Terwijl haar wereld om haar heen instort, worstelt Alice om haar identiteit terug te krijgen en het mysterie op te lossen van wat er in godsnaam met haar kanaal is gebeurd.

Schrijver Isa Mazzei is zelf een voormalig camgirl. Ze putte uit haar persoonlijke ervaringen en de angsten van de industrie om een ​​uniek verhaal te ontwikkelen over de keuzevrijheid van een vrouw boven haar eigen identiteit en seksualiteit. Cam geeft een mysterieuze draai aan identiteitsdiefstal aan het techno-thriller-subgenre dat we (recentelijk) vooral hebben verkend in films met 'technologie is misgegaan', zoals Ex Machina en Morgan, en "beveiligingsinbreuk" horror zoals zonder vrienden en Open Windows.

via IMDB

Vanuit technisch oogpunt, Cam slaagt erin de niet-ingewijde kijker in de wereld van de erotische camgirl te brengen. Zonder ons met een uiteenzetting over het hoofd te slaan, verzamelen we informatie over Alice's activiteit, haar grenzen, haar doelen en de moordende competitieve streak die nodig is om echt te slagen.

Cam houdt de focus met een fenomenale uitvoering van Brewer die in elke scène centraal staat. Brewer staat voor de uitdaging om verschillende "versies" van haar personage te spelen; we zien Alice als haar zelf buiten de camera in verschillende omgevingen, Alice als Lola op de camera, Alice als privésessie Lola, bedrieger Lola als Lola en meer.

Brewer geeft elke versie van zichzelf een andere energie; ze communiceert een reeks van oprecht optimisme tot hectische paranoia. Brewer vindt een subtiel verschil in haar optreden als bedrieger Lola dat als hol en vals leest voor een publiek dat - in slechts een paar scènes - is afgestemd op de persona van Alice op het scherm.

Het is een delicate en gedetailleerde voorstelling die zo natuurlijk tot rust komt dat het gemakkelijk is om je in te leven in Alice terwijl je de verschillen ziet tussen de "echte" en nep-Lola.

via IMDB

Als personage is Alice iemand die we gemakkelijk kunnen ondersteunen. Ze volgt de logische stappen; ze neemt voorzorgsmaatregelen en is zich bewust van de mogelijkheden van gevaar. Het is verfrissend (en al lang geleden) om een ​​erotisch entertainer-personage te zien dat niet past in de naïeve clichégewoonten die we traditioneel zien in deze rollen in films.

Over het opzij zetten van de clichés gesproken, Alice heeft eigenlijk een gezonde relatie met haar ondersteunende en hechte familie. We zijn overspoeld met vrouwelijke personages die zich schamen voor hun seksualiteit (de hemel verhoede dat hun ouders erachter komen), maar Alice maakt zich meer zorgen over het wachten tot haar rang is verbeterd voordat ze haar prestaties met haar moeder deelt.

via de New York Times

Cam plukt op de bezorgdheid die we voelen over het aantal volgers en hoeveel likes we op een post ontvangen, terwijl we ons afkeren van de angst dat we de controle over ons eigen leven verliezen.

Alice heeft zo hard gewerkt om organisch haar plaats bovenaan de lijst te verdienen. Wanneer ze geen toegang meer heeft tot haar eigen leven (en enige inkomstenstroom), kan ze niets anders doen dan obsessief toekijken terwijl haar rang verandert, wetende dat deze nepversie van haar bereikt wat ze niet kon.

En er is daar een duidelijke, ratelende horror. Alice zit vast te kijken terwijl deze nep-Lola grenzen overschrijdt die ze zelf niet zou doen; ze verliest het vermogen om haar imago te beheersen en haar eigen seksualiteit te beheersen.

Cam

via Indiewire

Deels identiteitsthriller, deels techno-mysterie, Cam vindt een slimme manier om te jagen op de lagen van onze online persona's. Het benadrukt het idee dat wat anderen op onze tijdlijn zien, niet noodzakelijk een nauwkeurige weergave van ons leven is. Bovendien is het een aangrijpende reflectie over toestemming en privacy.

Cam daagt deze online praktijken uit zonder ze te demoniseren. Het is een prachtige neon-nachtmerrie; een meeslepende, aangrijpende thriller die je doet aarzelen om in te loggen en te delen.

Cam uploadt naar Netflix op 16 november. Jij kan bekijk de trailer en poster hieronder.

via Blumhouse

 

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Klik hier om commentaar te geven

U moet ingelogd zijn om een ​​reactie te plaatsen Inloggen

Laat een reactie achter

Hoofdartikel

Waarom je misschien NIET blind naar binnen wilt gaan voordat je naar 'The Coffee Table' kijkt

gepubliceerd

on

Als je van plan bent om te kijken, wil je je misschien op sommige dingen voorbereiden De koffietafel nu verhuurbaar op Prime. We gaan niet in op spoilers, maar onderzoek is je beste vriend als je gevoelig bent voor heftige onderwerpen.

Als je ons niet gelooft, kan horrorschrijver Stephen King je misschien overtuigen. In een tweet die hij op 10 mei publiceerde, zegt de auteur: “Er is een Spaanse film genaamd DE KOFFIETAFEL on Amazon Prime en Apple +. Ik vermoed dat je nog nooit, niet één keer in je hele leven, een film hebt gezien die zo zwart is als deze. Het is verschrikkelijk en ook verschrikkelijk grappig. Denk aan de donkerste droom van de Coen Brothers.”

Het is moeilijk om over de film te praten zonder iets weg te geven. Laten we zeggen dat er bepaalde dingen in horrorfilms zijn die over het algemeen niet op tafel liggen, en deze film overschrijdt die grens ruimschoots.

De koffietafel

De zeer dubbelzinnige synopsis luidt:

“Jezus (David paar) en Maria(Stephanie de los Santos) zijn een stel dat een moeilijke tijd doormaakt in hun relatie. Toch zijn ze net ouders geworden. Om hun nieuwe leven vorm te geven, besluiten ze een nieuwe salontafel te kopen. Een beslissing die hun bestaan ​​zal veranderen.”

Maar er is meer aan de hand dan dat, en het feit dat dit misschien wel de donkerste van alle komedies is, is ook een beetje verontrustend. Hoewel het ook dramatisch is, is de kernkwestie zeer taboe en kan het bepaalde mensen ziek en gestoord maken.

Het ergste is dat het een uitstekende film is. Het acteerwerk is fenomenaal en de spanning, masterclass. Samenvattend dat het een Spaanse film met ondertitels zodat je naar je scherm moet kijken; het is gewoon slecht.

Het goede nieuws is De koffietafel is niet echt zo zielig. Ja, er is bloed, maar het wordt meer als referentie gebruikt dan als onnodige kans. Toch is alleen al de gedachte aan wat dit gezin moet doormaken zenuwslopend en ik kan me voorstellen dat veel mensen het binnen het eerste halfuur zullen uitschakelen.

Regisseur Caye Casas heeft een geweldige film gemaakt die misschien wel de geschiedenis ingaat als een van de meest verontrustende films ooit gemaakt. Je bent gewaarschuwd.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Films

Trailer voor Shudder's nieuwste 'The Demon Disorder' toont SFX

gepubliceerd

on

Het is altijd interessant als bekroonde special effects-artiesten regisseurs van horrorfilms worden. Dat is het geval bij De demonenstoornis afkomstig uit Steven Boyle wie heeft er aan gewerkt De matrix films, The Hobbit trilogie, en king Kong (2005).

De demonenstoornis is de nieuwste aanwinst van Shudder terwijl het doorgaat met het toevoegen van hoogwaardige en interessante inhoud aan zijn catalogus. De film is het regiedebuut van Boyle en hij zegt dat hij blij is dat het in de herfst van 2024 onderdeel zal worden van de bibliotheek van de horrorstreamer.

'Dat vinden we geweldig De demonenstoornis heeft zijn laatste rustplaats bereikt bij onze vrienden in Shudder”, aldus Boyle. “Het is een gemeenschap en fanbase die we hoog in het vaandel hebben staan ​​en we kunnen niet gelukkiger zijn om deze reis met hen te mogen maken!”

Shudder weerspiegelt Boyle's gedachten over de film en benadrukt zijn vaardigheden.

“Na jarenlang een reeks uitgebreide visuele ervaringen te hebben gecreëerd door zijn werk als ontwerper van speciale effecten voor iconische films, zijn we blij Steven Boyle een platform te kunnen geven voor zijn speelfilmdebuut met De demonenstoornis”, zegt Samuel Zimmerman, hoofd programmering bij Shudder. “Vol met indrukwekkende body-horror die fans gewend zijn van deze meester van effecten, is Boyle’s film een ​​meeslepend verhaal over het doorbreken van generatievloeken dat kijkers zowel verontrustend als amusant zullen vinden.”

De film wordt beschreven als een ‘Australisch familiedrama’ waarin de nadruk ligt op ‘Graham, een man die wordt achtervolgd door zijn verleden sinds de dood van zijn vader en de vervreemding van zijn twee broers. Jake, de middelste broer, neemt contact op met Graham en beweert dat er iets vreselijk mis is: hun jongste broer Phillip is bezeten door hun overleden vader. Graham stemt er met tegenzin mee in om zelf te gaan kijken. Nu de drie broers weer bij elkaar zijn, beseffen ze al snel dat ze niet voorbereid zijn op de krachten die tegen hen optreden en leren ze dat de zonden uit hun verleden niet verborgen zullen blijven. Maar hoe verslaat u een aanwezigheid die u van binnen en van buiten kent? Een woede die zo krachtig is dat hij weigert dood te blijven?

De filmsterren, John Noble (In de ban van de Ring), Charles CottierChristian Willis en Dirk Jager.

Bekijk hieronder de trailer en laat ons weten wat je ervan vindt. De demonenstoornis zal dit najaar beginnen met streamen op Shudder.

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen

Hoofdartikel

Ter herinnering aan Roger Corman, de onafhankelijke B-filmimpresario

gepubliceerd

on

Producent en regisseur Roger Corman heeft een film voor elke generatie die ongeveer 70 jaar teruggaat. Dat betekent dat horrorfans van 21 jaar en ouder waarschijnlijk een van zijn films hebben gezien. De heer Corman overleed op 9 mei op 98-jarige leeftijd.

“Hij was genereus, openhartig en aardig voor iedereen die hem kende. Hij was een toegewijde en onzelfzuchtige vader en was zeer geliefd bij zijn dochters”, aldus zijn familie op Instagram. “Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest.”

De productieve filmmaker werd in 1926 geboren in Detroit, Michigan. De kunst van het maken van films beïnvloedde zijn interesse in techniek. Dus halverwege de jaren vijftig richtte hij zijn aandacht op het witte doek door de film te coproduceren Snelweg sleepnet in 1954.

Een jaar later zou hij achter de lens kruipen om te regisseren Vijf Kanonnen West. De plot van die film klinkt als iets Spielberg or Tarantino zou vandaag de dag verdienen, maar met een budget van meerdere miljoenen dollars: “Tijdens de Burgeroorlog verleent de Confederatie gratie aan vijf criminelen en stuurt ze naar het Comanche-gebied om door de Unie in beslag genomen Zuidelijk goud terug te halen en een Zuidelijke overloper gevangen te nemen.”

Van daaruit maakte Corman een paar vlezige westerns, maar toen ontstond zijn interesse in monsterfilms Het beest met een miljoen ogen (1955) en Het veroverde de wereld (1956). In 1957 regisseerde hij negen films die varieerden van wezenskenmerken (Attack of the Crab Monsters) tot uitbuitende tienerdrama's (Tiener pop).

In de jaren zestig richtte zijn aandacht zich vooral op horrorfilms. Enkele van zijn beroemdste uit die periode waren gebaseerd op de werken van Edgar Allan Poe, The Pit and the Pendulum (1961) De Raven (1961), en De Masque van de Rode Dood (1963).

In de jaren zeventig was hij meer bezig met produceren dan regisseren. Hij steunde een breed scala aan films, van horror tot hoe het zou worden genoemd grindhouse Vandaag. Een van zijn bekendste films uit dat decennium was Death Race 2000 (1975) en Ron Howard's eerste kenmerk Eat My Dust (1976).

In de daaropvolgende decennia bood hij vele titels aan. Als u een huurt B-film bij uw plaatselijke videoverhuurbedrijf heeft hij deze waarschijnlijk geproduceerd.

Zelfs vandaag de dag, na zijn overlijden, meldt IMDb dat hij twee aankomende films in de post heeft: Weinig Winkel voor Halloween Horrors en Misdaadstad. Als een echte Hollywood-legende werkt hij nog steeds van de andere kant.

“Zijn films waren revolutionair en iconoclastisch en weerspiegelden de tijdsgeest”, aldus zijn familie. "Toen hem werd gevraagd hoe hij herinnerd zou willen worden, zei hij: 'Ik was een filmmaker, precies dat.'"

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Luister naar de 'Eye On Horror Podcast'

Verder lezen