Ik hou van Stephen King's IT. Ik ben dol op het boek en ik ben dol op de tweedelige tv-film. Hoewel ik het boek maar één keer in zijn geheel heb gelezen (het is gewoon zo belachelijk lang), heb ik de film ontelbare keren bekeken, te beginnen met de nachten dat hij voor het eerst werd uitgezonden. Ik was er vanaf het begin verslaafd aan. Gelukkig had ik de eerste uitzending opgenomen op een oude lege VHS, die in de loop der jaren versleten zou raken totdat ik eindelijk de dvd kreeg toen ik mijn verzameling opwaardeerde naar het nieuwere formaat.

Ik hou van Tim Curry's Pennywise, en hoezeer ik ook uitkijk naar Cary Fukunaga's theatrale bewerking, het is erg moeilijk voor mij om me iemand anders in de rol voor te stellen. De Curry Pennywise blijft misschien wel de meest nachtmerrieachtige fictieve clown die ooit op het scherm verscheen (sorry, Twisty, maar geef me een pauze). Het is echt moeilijk om de film zonder hem voor te stellen, maar in werkelijkheid zitten er veel enge momenten in IT waarbij geen clown op het scherm verschijnt (er zijn nog meer van dergelijke momenten in het boek, maar dat is een ander verhaal).

Laten we daarmee wat tijd nemen om enkele van deze momenten te vieren, want het voelt alsof Pennywise alle eer krijgt voor het maken van deze film tot wat hij is.

1. Georgie's foto

Ik denk dat dit de scène is die me eigenlijk het meest bang maakte toen ik de film als kind zag. Bill's kleine broertje Georgie is al vermoord door IT, en Bill zit in Georgie's kamer naar een fotoalbum te kijken en voelt zich vreselijk over wat er is gebeurd. Hij stopt om naar een zwart-witfoto van Georgie te kijken, die hem dan een huiveringwekkende knipoog geeft. Daarna gooit Bill het album door de kamer, waar de pagina's vanzelf snel omslaan, voordat hij weer op de pagina belandt met de Georgie-foto, die over de hele vloer begint te bloeden. Dit alles gaat gepaard met een fantastische, angstaanjagende score.

https://www.youtube.com/watch?v=wiAaT7zManM

2. Dode kinderen in de gootsteen

Ah, de oude "dode kinderen in de gootsteen" grap. In een andere bijzonder griezelige, clownloze scène hoort Beverly de stem van Derry's dode kinderen uit haar badkamergootsteen komen en praten over hoe ze drijven, voordat een rode ballon uit de afvoer opborrelt en in een bloedspat door de badkamer en Beverly's gezicht barst. Haar vader komt binnen en kan het niet zien.

3. Mevrouw Kersh

Beverly Marsh bezoekt het huis van haar vader wanneer ze terugkeert naar Derry, maar ontdekt dat het wordt bewoond door een oude vrouw genaamd mevrouw Kersh. Kersh vertelt Beverly dat ze haar vader kende, en we zien dat Beverly de naam op de deurbel verkeerd interpreteerde (er stond Kersh in plaats van Marsh, wat ze eerst dacht).

Mevrouw Kersh nodigt Beverly uit voor een kopje thee, en we realiseren ons al snel dat ja, er stond echt Marsh op de deurbel, terwijl mevrouw Kersh haar bloedthee opslokt en verandert in een angstaanjagende, rottende monsterversie van Beverly's vader. Het is duidelijk IT.

We zien HET wel in de Pennywise-vorm, bij de deur staan ​​terwijl Beverly wegrent en zich omdraait om te kijken.

4. Skelet in de Barrens

Ben is van streek nadat hij is gestraft voor ruzie met zijn klootzakneef bij wie hij en zijn moeder wonen. Hij stapt op zijn fiets en rijdt naar de Barrens, waar de kinderen altijd spelen. Het is een veel engere plek als ze alleen zijn. Eerst ziet Ben zijn vader op het water staan ​​in het griezelige moeras. Zijn vader begint tegen hem te praten en begint natuurlijk over ballonnen te praten en hem vast te houden voordat hij volledig in Pennywise verandert. Dus ja, de clown maakt zeker deel uit van de scène, maar het is een moerassig, met slijm bedekt skelet dat uit het water reikt en naar Ben grijpt, pratend over iedereen die daar beneden drijft.

5. De mummie

In deze scène is Stan vogels aan het kijken en hoort hij een stem die hem roept vanuit een oud eng huis. Om de een of andere reden besluit hij naar binnen te gaan en wordt hij geconfronteerd met een behoorlijk enge mummie die de trap naar hem toe loopt. Technisch gezien is het een clownmummie, maar het is niet de versie van Pennywise die we op dat moment gewend zijn. Hoe dan ook, Stan komt verdomme uit ontwijken, handig om Bill te ontmoeten, die hem wegrijdt als een vleermuis uit de hel op zijn Silver-fiets.

Het gedeelte waar de mummie langzaam de trap af loopt, is behoorlijk effectief. Ik vind het moeilijk om een ​​insluitbare video van deze video te vinden, maar hier is een foto.

Er zitten veel geweldige scènes in IT. Velen van hen laten Pennywise zien. Velen van hen niet. Sommige IT-gerelateerde scènes zijn niet zo eng als leuk. Wie houdt er niet van dat Richie een weerwolf tegenkomt in de kelder of hoe ballonnen bloed over de gezichten van mensen spetteren terwijl Pennywise tekeer gaat als een gek? En laten we de oude apotheker meneer Keene niet vergeten, die altijd een voorliefde had voor drop. Er zijn veel redenen IT blijft een geliefde klassieker, zeker voor een tv-film. Ik denk dat het leuk is om te onthouden dat Tim Curry's Pennywise, hoe geweldig hij ook was, verre van de enige is.